All Chapters of Accidentally Yours, Mr. CEO!: Chapter 151 - Chapter 160

Hindi naging madali ang lahat pagkatapos kong malaman na nagdadalantao ako. Akala ko paghahahanap lang ng pagkain ang kalaban ko. Hindi pala. Nagsimula na akong masuka at palaging mahilo. Hindi ko na nagagawa ng maayos ang mga trabaho ko kaya napilitan akong huminto muna sa pagtatrabaho. Kailangan kong makaipon para sa pag aaral ng mga kapatid ko at sa panganganak ko pero wala akong magawa kundi ang huminto. Wala akong magawa kundi umasa muna sa kanila. Limang buwan na ang tiyan ko. Marami ang nagsasabi na malaki ito para sa limang buwan. Baka daw kambal ang anak ko. Sabi naman ni Lola normal daw iyon sa pamilya namin. Malaki din daw ito magbuntis at si nanay noon. Buti libre ang check up sa center at mga gamot para sa buntis. Kahit papano ay nakakatipid kami. “Hindi talaga ako makapaniwala na mauuna ka pang mabuntis sa akin. Kilala ko ba kung sino ang ama?” Hindi ko sinagot ang tanong ni Andrea. Umiling lang ako. Ilang beses na akong kinukulit nito kung sino ang ama ng anak ko

Sumalubong sa akin si mommy sa bahay. Nanlaki ang mata nito ng makitang dala ko ang anak ko. “Tinuloy mo ang plano mo? My god, Eliot! Masyado pang bata ang apo ko para ilayo sa ina niya. Hinintay mo sana munang mayakap siya ng mommy niya!” “No need for that, mom. She doesn’t deserve my daughter!” Mariin kong tugon. Sinabi ko sa kanila ang ginawa sa akin nila Dixie at Demi. Nang malaman kong nabuntis ko ito ay sinabi ko hindi ko nilihim ito. Tumutol si mommy sa plano kong pagsampa ng kaso kay Demi dahil ina pa rin daw ito ng anak ko. But I refused. I want to teach her a lesson. Gusto kong magtanda ito at kilalanin ang binabangga nito. Hindi ko hahayaan na pagmukhain akong tanga ninuman. “Son, tama ang mommy mo. Your child needs her mother. Iba pa rin ang kalinga ng kanyang sariling ina.” Ani naman ni dad. Kinuha ni mommy ang anak ko at hinele ito ng umiyak ito. Alam kong tutol sila sa ginawa ko. Pero hindi na magbabago ang isip ko. Lalo akong nakadama ng galit ng malaman

(Eliot pov) “Eliot, hindi mo ba titingnan ang laman?” Tukoy ni mommy sa envelope na binigay ng kapatid ni Demi. I shook my head. “Para saan pa? I’m sure na panibagong panloloko lang ang laman ng envelope. Ginagawa ito ng lalaking ‘yon para iurong ko ang demanda sa ate niya.” “Paano mo malalaman kung hindi mo titingnan, anak?” Sabi ni mommy. “Believe me, anak. Hindi luluhod ang kapatid ni Demi kung masama itong kapatid. Saka hindi mo ba naisip ang apo ko? It’s been a month ng ilayo mo siya sa kanyang ina. Naghahanap siya ng kalinga at pagmamahal sa babaeng nagluwal sa kanya. Hindi mo pwedeng ipagkait ang bata sa kanyang ina, anak. Kailangan niya ang aruga ng kanyang tunay na ina.” Hilot ang sintido na sumandal ako sa pader. “Hindi ko pwedeng balewalain ang ginawa ng babaeng ‘yon, mom. Dapat sa kanya ay magtanda. She tried to manipulate me. Paano ako makakasiguro na aalgaan nga niya ang anak ko at hindi gagamitin laban sa akin?” Bumuntonghininga si mommy. “I understand how yo

Simula ng makita ni Demi si Eliana ay bumuti ang lagay nito. Ayon sa Psychiatrist nito ay magandang senyales iyon para sa mental health nito. Pagkalipas ng tatlong linggo ay malaki na ang naging improvement nito. May mahalaga akong binili kaya gabi na ako nakauwi. Nadatnan ko si Demi na natutulog sa sofa sa sala. Akmang bubuhatin ko ito ng nagising ito. Nang makita ako nito ay parang may sakit na nakakahawa ng layuan ako nito. Umiwas na ito sa akin simula ng bumuti ang kalagayan nito. Umalis ito sa kwarto ko at lumipat sa guess room. Napansin kong ilang ito sa akin at iniiwasan ako sa tuwing lalapit ako. Yumuko ito at binati ako. “Magandang gabi, Sir. Tulog na si Eliana.” “Kumain ka na ba?” Tumikhim ako. “Kung hindi pa ay sabayan mo ako.” “Tapos na ako, Sir. Salamat na lang.” malamig na tugon nito sa akin. I sighted. Hindi lang ito umiiwas, malamig din ang pakikitungo nito sa akin. “We need to talk about our daughter — “Kailangan natin mag usap tungkol kay Eliana, S

Inabot ng hanggang alas diyis ng gabi ang salo-salo at manhikan. Pauwi na kami marami paring naiwang nag iinuma at nagkakatuwaan sa covered court. Bago sumakay si Ma’am Ava sa sasakyan nila ni Sir Elijah ay nagulat ako ng yakapin ako nito ng mahigpit. “Welcome to our family, Iha. Masaya ako dahil maswerteng nakatagpo si Eliot ng babaeng kagaya mo. Ito ang dasal ko noong bata pa siya, na sana ay makatagpo siya ng babaeng kagaya mo.” “Pero hindi po kami magpapakasal dahil mahal namin ang isa’t isa. Ginagawa namin ‘to para kay Eliana.” Amin ko. Ngumiti si Sir Elijah at nakangiting sumagot. “Doon din ang punta niyo ng anak ko.” Namula ako at yumuko. Hanggang kailan sila matatapos na tudyuin kami? Kota na ako. Napansin ni Ma’am Ava na naiilang ako sa topic namin kaya nakangiting nagsalita ito. Akala ko titigil na ito pero lalo lang akong namula sa sinabi nito. “I know my son, iha. Sa nakikita ko ay gusto ka niya. Kung hindi ay hindi ka niya aalukin ng kasal. Lifetime commit