All Chapters of Accidentally Yours, Mr. CEO!: Chapter 161 - Chapter 170

Kapwa kami umung0l ng mapasok niya ako. Napanganga kami sa sobrang sarap ng mag isa ang aming katawan. Sa bawat bayo niya para ulusin ako ay gusto kong sumigaw sa sobrang sarap. Baon na baon sa loob ko ang pagkaláláke niya na mahaba at mataba. Halos tumirik ang mata ko sa sarap sa tuwing sumasagad siya. Basang-basa na ako, rinig ko ang paglalabas-masok na tunog ng sandáta ng asawa ko sa loob ko. Ahhh… bakit ganito mas lalong sumasarap habang tumatagal. Ahhhh. “Demi ohhh god! Alam mo ba’ng hindi mawala sa isip ko ang nangyari sa atin ng gabing iyon?” Hinalikan niya ako sa labi habang patuloy na bumabayo. “I’ve been dying to feel this again. Kahit sa panaginip ko naroon ka at sinasamba ko… pinapaligaya ng ganito habang binabaliw mo ako. Hinahanap-hanap ko ang init mo… ang katawan ko… ang nakakalibog mong amoy… ughh!” Umuulos na amin nito. “S-sige pa, Eliot ahhh… wag kang huminto. Ibaon mo pa—ahhh ganyan nga ahhh! Sige pa, Eliot… sige pa ahhh.” Hibang kong ung0l at samp. “Hinana

“Masarap ba?” Kabadong tanong ni Demi habang tinitikman ko ang luto nito. Ang tigas talaga ng ulo. Sa kabila ng pagbabawal ko na kumilos ito sa bahay ay nagluto pa din ito. “Wag kang magalit. Wala kasi akong magawa kaya nagluto ako. Hindi kaya magandang walang ginagawa. Baka masanay ang katawan ko.” Paliwanag nito. Nahulaan nitong pagagalitan ko ito. “Walang ginagawa? Then what do you call our every night routine?” Namumulang ngumuso ito. “Iba naman ang iniisip mo!” Irap nito. Tumatawang sinagot ko ito. Baka hindi ako makagapang mamaya. “Yes, masarap. Pero mas masarap ka dito.” “Hindi ako pagkain.” “Well, you are. Pagkain ko.” Pilyp kong tugon. Bago matapos ang pagkain namin, nilabas ko ang pinaka highlights ng gabing ito. Inabutan ko ito ng envelope. Supresa ko ito sa kaniya at sa pamilya niya. Hindi na iba ang pamilya ni Demi, nang makasal kami ay pamilya ko na rin sila. Alam kong mahalaga sa asawa ko ang pamilya niya at gusto niya magkaroon ng magandang buhay ang mga i

(Demi pov) Ayoko sanang abalahin si Eliot dahil may trabaho ito pero hindi siya pumayag na umalis ako at magpacheck up ng mag isa. Kaya naman magkasama kaming pumunta sa hospital kasama si Eliana. Latety madalas akong mahilo at masuka. Noong una akala ko dala lang ng puyat sa kakabantay kay Eliana. Hindi kasi ako mapakali na hindi ito silipin, lalo na sa gabi. Ayokong umasa sa mga yaya, gusto kong ako mismo ang nag aalaga sa aming anak. Iba pa rin kasi ang pag aalaga ng isang ina. At isa pa, hinahanap-hanap ako ni Eliana. Kapag hindi ako nito nakikita ay umiiyak ito. Maki-mommy kasi ito. Habang hinihintay ang resulta ay kinakabahan ako. Paano kung may sakit na pala ako at sinisingil na ako ng katawan ko? Gano'n daw kasi iyon kapag inaabuso mo ang katawan mo sa pagtatrabaho. Pero hindi pa naman ako matanda para magkasakit. Hinawakan ni Eliot ang kamay ko. Nang mapatitig ako sa kanila ng aming anak ay napangiti ako. Namula ako ng maalala ang pag amin namin sa nararamdaman naming dala

(Prince pov) Galit na binato ko ang hawak kong papeles sa secretary ni dad na kapapasok lang. Takot na takot naman itong lumabas ng opisina. “What’s wrong, Prince? Ang aga mo yatang magwala ngayon.” Bungad ni Ferd sa kapatid. “Paano hanggang ngayon hindi niya malaman kung nasaan ang pinapahanap ko. Ang liit lang ng lugar na iyon pero hanggang ngayon ay wala siyang impormasyon tungkol sa babaeng pinapahanap ko!” “Akala ko ba tutulungan ka ni Dixie na hanapin siya?” Uminit lalo ang ulo ko. “Tsk. Walang silbi ang babaeng ‘yon. Sa tingin mo mag uutos ako sa iba kung may silbi siya?! Pagpupúta lang naman ang alam ng babaeng ‘yon. Wala siyang kwenta!” Ilang beses na akong pinaasa ng babaeng ‘yon. Ang sabi nito ay tutulungan ako pero hanggang ngayon ay wala itong naitulong. Si Lizzy ang nagsabi sa akin ng totoo. Na walang balak si Dixie na tulungan ako. Umaasa pa daw ito na seseryosohin ko at pakakasalan ko. Tss. Ambisyosa! “Kung umattend ka sana ng kasal ni Noel ay hindi ka m

“Tang*na!” Mura ko ng sabuyan pa niya ako ng juice sa mukha. Nagulat si Andrea ng maabutan ang nangyari. Hindi ito nakuntento, hinampas pa ako ni Demi ng baso sa ulo. “You—“ bago ko pa ito masampal ay humarang na si Andrea dito. At galit na dinuro ako. “Ano ang ginagawa mo sa kaibigan ko?!” “Punyèta!!! Pakipot ka pa! Ano ba’ng pinagmamalaki mo?!” Tinabig ko si Andrea ng malakas, bumagsak ito, tumama ang ulo nito sa kanto ng mesa, “Andrea!” Nag aalalang tawag ni Demi dito. Bago ito makalapit kay Andrea ay hinawakan ko ang braso nito. Ayoko sa lahat ay pinapahiya ako! Hindi ko alintana ang tinginan ng mga tao, ang mga nagbalak umawat sa akin at sinapak ko. Hindi sa pagmamayabang pero hindi lang basta Mayor si dad. May mga koneksyon siya sa mga matataas at makapangyarihang tao sa lipunan. Kaya wala akong kinatatakutan. Kayang plansahin ni dad ang maliit na gulong kagaya nito. “B-bitiwan mo ako—nasasaktan ako! Ahhh ano ba!” Lalong dumiin ang hawak ko sa braso ni Demi. Nanlili