Semua Bab Accidentally Yours, Mr. CEO!: Bab 131 - Bab 140

(Demi pov) “Pinabibigay ni Ma’am. Huling sahod mo na daw ‘to. Magpasa ka daw ng resignation letter para kahit papano ay may makukuha ka pang pera. Kasalanan mo ‘to eh. Sa dami ng pwedeng palpakan sa event pa ng Blackwoodss!” Humigpit ang hawak ko sa sobre na hinatid ng katrabaho kong si Andrea. Ito na ang huling sahod na matatanggap ko sa trabaho. Dahil sa nangyari ay tinanggal ako. Hindi ba pwedeng magkamali? Tao lang naman ako, hindi ako perpekto. Saka hindi naman nagalit si Mrs. Blackwoodss. Hindi nga ba? Nakairap na umupo si Andrea sa upuang nasa tabi ng higaan ko. Kaibigan ko ito, prangka at maldita. Pero kasama ito personality niya kaya sanay na ako sa kanya. “Bakit kasi pumasok ka pa eh may sugat ka pala? Sana nagpacheck up ka muna. Ano ba ang nangyari? Alam mo naman na mahirap maghanap ng trabaho ngayon.” “Akala ko kasi kakayanin ko kaya pumasok ako. Alam mo naman na kailangan ko ng pera.” “Na naman? Di’ba kakapapadala mo lang?” Tumango ako. “Tapos magpapada

(One month later. Demi pov) Nakahanap agad ako trabaho, isang chambermaid sa isang hotel. Pagkatapos ng shift ko ay dumidiretso ako sa mga raket ko. Minsan pinapasok ko ang pagbebenta online. Iniipon ko ang mga tinubo ko para ipandagdag sa ipapadala ko. Nakakapagod pero kinakaya ko. Minsan parang gusto ng sumuko ng katawan ko. Minsan hindi maiwasan na makaidlip ako sa trabaho. Kapag nahuhuli ako napapagalitan ako. Kaya hanggat maaari ay nilalabanan ko ang antok at pagod ko. Sa isang buwan nakakalikom ako ng trenta to kwarenta mil. Malinis ko na itong naipapadala sa pamilya ko. Nagtitira lang ako ng pambayad ko sa apartment, kuryente at tubig. Sa trabaho na ako madalas kumain para makatipid. Hindi rin ako sumasama kay Andrea kapag niyayaya niya akong lumabas. Ayoko kasing gumastos o kaya magpalibre dito. Saka halos wala na rin akong oras para lumabas p gumala. Sa isang araw apat na oras lang ang tulog ko. Swerte pa kung aabot ng anim na ‘yon sa dami ng trabaho ko. “Papasok ka? A

“D-Demi?” Nanlaki ang mata ni Ate Dixie ng makita ako. Kahit nasasaktan ako ay pilit akong ngumiti. Ayoko kasi itong mapahiya sa mga kaibigan niya. “Pwede ba tayong… mag usap?” Utal kong tanong. Anumang sandali ay parang tutulo ang luha ko. Nagpatiuna akong lumabas. Agad naman niya akong sinundan. Pagdating sa labas ay kalmado akong nakipag usap kahit parang sasabog na ang dibdib ko sa sama ng loob sa kanya. “Ano ang ginagawa mo dito, Ate Dixie? Saka bakit ganyan ang suot mo?” “Bakit? Bagay naman, ah. Saka ano ba’ng klaseng tanong ‘yan, Demi? Dapat maging masaya ka na lang sa ayos ko. Ano ang gusto mo? Mukha akong katulong o mutchacha kagaya mo dito sa Manila?” Nasaktan ako pero hindi ako nagpahalata. “Ate Dixie, hirap na hirap ako sa pagtatrabaho. Tatlong taon na akong nagtitiis dito. Kahit gusto kong umuwi nagtitiis ako alang-ala sa inyo. Sana sinaalang-alang mo ang pagod ko bago mo binilhan ng mamahaling sapatos ang nobyo mo.” Mabigat ang kalooban kong sabi rito.

(Dixie pov) “CHEERS!!!” Nag-toast kami ng mga kaibigan ko at sabay-sabay namin nilagok ang alak na laman ng mga baso namin. Nandito kami ngayon sa isang bar at nagpapakasaya. Party dito, party doon. Inom dito, inom doon… at make out sa kung kanino-kanino. I feel so alive and high… siguro dala na rin ng droga na ginagamit namin bago kami magpakalunod sa alak. Mayamaya ay may lumapit na waiter sa akin. “Miss, pinapabigay ng lalaki doon sa dulo.” Sabi nito sabay abot sa akin ng isang baso ng alak. I smiled seductively before I drink it. Sinuklay ko ang buhok ko gamit ang kamay ko at nilapitan ang foreigner na nagpaabot ng alak sa akin. “Hi…” malanding bati ko.” “Hi beautiful. Want more?” “Of course!” Slut kong sagot. Later on… umuung0l na ako. “Ahhh yes!!! More ahhh! Sige pa ibaon mo pa isagad mo pa! That’s it ahhh!” I scream in pleasure while he was thrusting his c0ck behind me. Halos tumirik ang aking mata sa sarap habang binabay0 niya ako ng walang humpay dito

Galit na humarap sa akin si Din. Nagulat ako dahil unang beses niya akong hinarap ng ganito. Kahit labag sa loob nito ay hindi ako nito hinarap ng ganito. Ginagalang pa rin ako nito bilang ate nito. “Hanggang kailan mo balak lokohin si Ate Demi? Ganyan ka na ba kawalang puso ngayon? Ate Dixie, tama na. Maawa ka naman kay Ate Demi.” Inikutan ko ito ng mata. “Eto na naman tayo sa drama. Hindi ba kayo nagsasawa ni lola sa drama? Saka hindi ba kayo naniniwala na kaya kong iahon ang pamilya natin sa kahirapan kahit hindi ako nakakatapos ng pag aaral?” “Ate, hindi namin kinu-kwestiyon ang kakayahan mo bilang panganay. Pinapaunawa lang namin sa inyo ni lola ang mali.“ “Ang dami mong sinasabi! Sundin mo na lang ang utos ko. Wag kang mag alala… kapag nakasal ako sa mayaman ay maaambunan naman kayo, iaahon ko ang pamilya natin at babawi ako sa inyo. Tama na muna nag drama… tawagan mo na si Demi ngayon din!” Iritang utos ko rito. Lumabas si lola ng marinig ang Boses ko. Namumula ang ma