All Chapters of I SOLD MY VIRGINITY TO MY POSSESSIVE BOSS: Chapter 21 - Chapter 30

Malakas ang ugong ng rotor blades ng chopper habang tinatahak nila ang kalangitan. Sa una’y tila ligtas na silang nakalayo, ngunit may kakaibang kaba na hindi maipaliwanag ni Iris. Nanginginig ang kanyang mga daliri habang pilit kumakapit sa braso ni Alexander.Napakunot ang noo niya nang marinig ang mahinang beep… beep… beep na umaalingawngaw mula sa ilalim ng upuan.“Baby… naririnig mo ba ’yon?” nanginginig ang boses niya, puno ng kaba.Nagtama ang mga mata nila ni Alexander—pareho nilang alam na hindi iyon ordinaryong tunog. Agad siyang yumuko, at doon natuklasan ang nakakubling device na may kumikislap na pula.“Bomb…” madiing bulong ni Alexander, mahigpit ang pagkakahawak sa braso ni Iris.Nagpatay-sindi ang ilaw ng maliit na aparato, at doon nila nalamang ilang segundo na lang bago sumabog. Kumalat ang sindak sa loob ng chopper.“Everyone, jump now!” sigaw ni Cris, sabay bukas ng emergency hatch. Isa-isa silang tumalon gamit ang safety harness at parachute, mabilis na naglaho s

Mahina ang paghinga ni Alexander habang sinusuri ni Gabriel ang vital signs. Ilang saglit silang naghintay—hanggang sa unti-unting bumalik sa normal ang blood pressure nito.“Stable na siya sa ngayon,” sabi ni Gabriel, seryoso ang tinig. “Pero kailangan pa rin siyang i-monitor. Makakaranas pa rin siya ng matinding sakit ng ulo at maaaring mawalan ng malay.”Nagbigay pa siya ng ilang bilin sa nurse bago tuluyang lumabas ng silid.Samantala…Sa isang compound sa Quezon City, rinig ang sunod-sunod na yabag ng mga SWAT at NBI operatives. Naka-black tactical uniform sila, bawat isa alerto at may hawak na baril.“Team, this is it. Hawak natin ang warrant—no mistakes,” malamig na utos ni Cris, hawak ang makapal na folder na pirmado ng korte.Paglapit nila sa gate ng mansion, sinalubong sila ng mga armadong bodyguard ng congressman.“Hoy! Anong ginagawa n’yo rito?” sigaw ng isa, agad na nagtaas ng baril.“Ibaba ang armas! NBI!” mariing utos ni Cris habang inaangat ang dokumento. “May warrant

Tila nabingi si Iris sa tanong ni Alexander. Magsisinungaling ba siya para muling mapalapit dito, o sasabihin na lang niya ang totoo?“Miss, uulitin ko. Are we having an affair?” mariin niyang sambit.Napayuko si Iris, bahagyang yumuyugyog ang balikat.“Miss, nagtatanong lang ako. Hindi mo kailangan umiyak.” Kalmado ang tono ni Alexander habang marahan niyang tinapik ang balikat nito.“I’m sorry, Miss…” mahina niyang bulong. Dahan-dahan siyang nag-angat ng ulo at sinikap tumayo sa harapan ni Alexander. Unti-unting inilapit ang mukha niya sa kanya.Mabilis na napaurong si Alexander, pero patuloy si Iris hanggang sa magdikit ang kanilang mga ilong. Malakas ang kabog ng puso ni Alexander. Hindi niya alam kung bakit ganito ang nararamdaman niya.Naglapat ang kanilang mga labi. Matagal. Tila sabik sa isa’t isa.Pagkatapos, bigla na lang tumalikod si Iris. Umupo siya sa wheelchair at lumabas ng silid. Naiwan si Alexander sa kama, nakatulala, nakahawak sa labi na kanina lang ay sinakop ng ha

Nakatitig si Alexander sa cellphone na nagri-ring sa ibabaw ng mesa. Nanginginig ang kanyang kamay habang dahan-dahang dinampot ito. “Brigitte…” mahina niyang sambit bago pindutin ang green button. Napatigil siya sandali, pigil-hininga. “Honey, nasaan ka? Kamusta ka na?… Na-miss na kita.” May pag-aalala sa tinig ni Alexander. Sa labas ng silid, papasok na sana si Iris upang kausapin siya. Ngunit nang marinig na may kausap si Alexander, natigilan siya. Nakatayo lang siya sa gilid ng pinto, nakikinig—habang unti-unting sumisikip ang dibdib niya. Pinili niyang umalis muna kaysa pakinggan pa ito. Mula sa kabilang linya, malamig at garalgal ang tinig ni Brigitte. “Kung gusto mo pa akong makita, Alex… iurong niyo muna ang kaso laban kay Papa.” Nanlaki ang mata ni Alexander. “Brigitte, ano’ng pinagsasabi mo? Bakit naman namin kakasuhan ang Papa mo? Honey, please… gusto na kitang makita. Magpakita ka naman sa akin.” “Sorry, Alexander! Pero hindi kita mahaharap hangga’t hindi naaabsuw

“Pwede ba, tigilan mo na ‘ko!” gigil na sigaw ni Brigitte habang mahigpit ang hawak sa cellphone. Narinig niya ang mababang tawa ng lalaki sa kabilang linya. “Ang sungit mo naman, darling. Para namang hindi ka nage-enjoy sa ’kin. Dalawin mo naman ako sa condo ko… or else! Malalaman ng lahat ang sekreto mo.” Napakagat-labi si Brigitte, nanginginig sa galit. “Fuck you!” mura niya, sabay end call. Humigpit ang hawak niya sa cellphone, para bang gusto niya itong basagin. Naupo siya at muling nagsindi ng sigarilyo. Lumabas si Gabriel, nakakunot ang noo. “Kanina ka pa dito, hindi ka ba nilalamok diyan?” Umiling lang si Brigitte, patuloy sa paghithit ng sigarilyo. “Sino ‘yung kausap mo?” tanong ni Gabriel. “Wala… spam call lang,” sagot ni Brigitte, pilit pinatatag ang boses. Umupo si Gabriel sa tabi niya, kinuha ang sigarilyo sa bibig ni Brigitte at hinithit. Bahagyang natawa si Brigitte, pilit binawi ang sigarilyo. “Balik na tayo sa loob,” utos niya. Bumalik sila sa loob. Naupo