Semua Bab CHASED BY MY HOT BOSS: Bab 91 - Bab 100

NAG-ANNOUNCE ang kapitan na malapit nang lumapag ang eroplano sa isla ng Siargao. Napakapit ako nang mahigpit sa aking upuan at mariing ipinikit ang mga mata. Para bang nahuhulog ang tiyan ko habang mabilis na dumadausdos pababa ang eroplano. Nanlalamig ang mga palad ko sa kaba. Pakiramdam ko, anumang saglit ay babagsak kami sa mahaba na runway. "Are you okay, Giselle?" tanong ni Adrian na may pag-alala sa tono ng boses. Bumaling ako ng tingin sa kanya, marahang tumango. Pero mabilis kong ipinikit ang mga mata ko. "Diyos ko!" Sambit ko sa isip. Pero agad din akong natigilan nang maramdaman ko ang pagdampi ng mainit na palad ni Adrian sa kamay ko. "Just hold my hands, Giselle. Don’t be scared, I’m here," bulong ni Adrian, mahigpit ngunit banayad ang kapit niya. Parang biglang nabawasan ang kaba ko. Ramdam ko ang init mula sa kamay niya, na tila ba hinahatak ang takot palayo sa akin. Rinig ko ang malakas na pintig ng puso ko. Unti-unting bumagal ang eroplano hanggang sa narinig

"SIR, the dinner is ready," imporma ng staff ng resort nang pumasok ito sa aming villa. Tumango lang si Adrian at umalis na ang staff. Napalingon ako kay Adrian. Naguluhan at nagtataka ang mga tingin ko sa kanya. Habang siya ay kalmadong nakapamulsa lang at nakangiti sa akin. "Nagpareserved ka ba ng dinner sa restaurant dito sa resorts? Kanina pa nga kumakalam ang sikmura ko. Parang nalipasan na ako ng gutom," tanong ko na nalilito pa rin. Pero pilit na umaktong normal. Naghihintay ng sagot mula kay Adrian. Nilapitan niya ako. Tinanggal ang mga kamay sa kanyang bulsa at hinawakan ang isa kong kamay. Bigla na namang kumabog ang dibdib ko. Hindi niya alam kung gaano ako 'di mapakali kapag ganito siya kalapit sa akin. Tapos, ang grayish niyang mata, na kung makatitig ay para akong hinuhubaran, e. Napakurap-kurap ako ng aking mga mata. Saka, tumikhim. “Nope. I asked them to prepare a private dinner for us by the beach,” sagot niya, hindi inaalis ang titig sa mga mata ko. "H-Ha? Anon

NANATILING tahimik si Adrian matapos ang mga salitang binitiwan ko. Ramdam ko ang bigat ng bawat sandali at para bang kahit ang hampas ng alon ay nakikiramay sa bigat ng dibdib ko. Maya-maya, marahan niyang inilapag ang tinidor at hinawakan ang baso ng alak sa harap niya. Hindi siya agad nagsalita. Pinagmamasdan lang niya ako at sa titig na iyon, hindi ko alam kung galit ba, nasaktan, o tinamaan siya ng katotohanan ng sinabi ko. “Giselle…” mahina pero buo ang boses niya. “Kung parausan lang ang hanap ko, hindi kita pipiliin. Hindi kita dadalhin dito. Hindi ako mag-aaksaya ng oras ko para lamang makasama ka.” Napakagat ako sa labi, pinipilit ko pa ring pigilan ang mga luhang gustong kumawala. “Pero Adrian, iyon ang nararamdaman ko. Lagi na lang akong natatalo sa’yo. Hindi ko na kilala ang sarili kapag ikaw na ang kaharap ko. Pakiramdam ko… unti-unti akong nauubos.” Bahagya siyang napalapit, inabot ang kamay ko na nakapatong sa mesa. Mainit ang palad niya at kumabog ang puso ko na

"TATANGGAPIN mo ba ang flowers? Nangangalo na ang mga kamay ko, Giselle," biglang nasambit ni Adrian. Nahiya naman ako kaya dalii-dali kong kinuha ang bulaklak mula kay Adrian. "Sorry. Natuwa lang ako sa pa-props mo. Hindi mo naman na kailangan na gawin ito. Pati itong flowers," sabi ko na inamoy pa ang mga bulaklak. Nilapitan ako ni Adrian at hinawi niya ang ilang hibla ng buhok ko. Saka, inipit sa aking tenga. "Anything for you, Giselle. May promise ako sa'yo. Di ba? And this is the start." Napahiyaw ako bigla nang binuhat niya ako ng pa-bridal. "Ano ba, Adrian! Ibaba mo nga ako!" reklamo ko habang kumakapit nang mahigpit sa leeg niya. Pero imbes na makinig, mas hinigpitan pa niya ang hawak sa akin at diretsong pumasok sa villa. "Adrian, seryoso… nakakahiya. Ang bigat ko pa," pabulong kong sabi. "Shut up, Giselle," natatawa niyang sagot. "Kayang-kaya kita buhatin. Hindi ka mabigat. Ang payat mo, para ka nang papel." Tingnan mo 'tong taong ito. Pinintasan pa ako. Payat daw

"GISELLE, are you sleeping?" biglang tanong ni Adrian. Akala ko tulog na siya. Napakagat ako ng daliri ko. Sasagot ba ako o magtutulug-tulugan? Kunwari wala akong narinig. Marahas siyang napabuntong-hininga habang pigil na pigil ko ang akong paghinga. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata at mahigpit ang kapit sa kumot. "Maybe you are sleeping... good night, sweetheart," mahinang usal pa ni Adrian. Pigil na pigil talaga ako na hindi magsalita. "B-Bakit may sasabihin ka ba?" tanong ko na mas humigpit ang kapit sa kumot. Tumayo si Adrian at umupo sa kama, sa tabi ko. Humarap siya patagilid sa akin. Nanatili akong nakahiga at nakatunghay lang sa kanya. "I can't sleep. Hindi ko alam bakit. Maybe I just want to lie down beside you. Sorry, I'm trying to be a gentleman. Pero ang hirap pala kapag kasama kita." "H-Ha? A-Anong---" hindi ko natapos ang sasabihin ko nang lumapat ang labi niya sa labi ko. Napapikit ako. Hawak niya ang pisngi ko habang magkahinang ang aming mga