บททั้งหมดของ CHASED BY MY HOT BOSS: บทที่ 71 - บทที่ 80

PAGKADATING ko sa opisina, parang ang bigat-bigat ng bawat hakbang ko. Pero nagulat ako nang makita ko sa loob ng opisina si Sir Aron. Nakasuot siya ng itim na suit at seryoso ang tingin gaya ng dati. “Good morning, Giselle,” bati niya, sabay ngiti. Halos hindi ako makasagot. “G-Good morning po, Sir Aron. Bakit po kayo ang andito sa opisina? Si Sir Adrian po?" Nagtatakang mga tanong ko. "Ah, si Adrian... nag-leave siya ng three days. Vacation trip papunta sa Siargao," sagot ng dating amo ko. "May gusto ka bang sabihin sa kanya, Giselle? Puwede mo naman sabihin sa akin." Napatitig si Sir Aron sa akin. Pansin niya siguro na parang malikot ang mga mata ko. Tila kinalabahan at parang may itinatago. "M-Meron po sana akong gustong sabihin... kay Sir Adrian. Pero dahil wala naman po siya. Siguro sa inyo ko na lang po ito ibibigay," sabi ko na inilahad ang sobre na itinatago ko sa likuran ko. Napakunot ang noo ni Sir Aron nang makita ang puting envelope. “What is that? Resignation lett

“S-SIR Adrian…” halos pabulong kong nasabi, pero ramdam ko ang panginginig ng tinig ko. Bahagya siyang ngumiti, pero malamig ang titig. “So, ito pala ang dahilan ng bigla mong resignation? Tumakas ka para lumipat dito?” Nanikip ang dibdib ko. Gusto kong sumagot, pero nanatili akong tahimik, hindi alam kung saan magsisimula. “Miss Navarro, this is Mr. Adrian Velasco, our new business partner. He’ll be assisting the manager with recruitment," putol ng secretary mula sa likuran ko. Napaawang ang labi ko ng malaki. Parang gumuho ang lahat ng pinangarap kong bagong simula. Napatingin ako kay Eliza sa labas ng salamin ng opisina. Kita ko ang pagkagulat sa mga mata niya, pero wala na akong magawa. Muli akong bumaling ng tingin kay Sir Adrian. "P-Paano n'yo po nalaman na rito ako mag-aapply? Saka, sabi po ni Sir Aron nasa Siargao kayo para sa three days ninyong bakasyon." Bahagya siyang natawa, pero walang kasamang saya. “So, my Dad still talks about me, huh?” Dahan-dahan siyang

HALOS mabitawan ko ang cellphone sa kaba. Nilingon ko ang buong paligid. Pakiramdam ko may mga matang nakasunod sa bawat galaw ko. Sa di kalayuan, napansin ko si Eliza na hingal na hinga at nagmamadaling tumatakbo palapit sa akin. “Giselle! Ano bang problema? Bakit ang bilis-bilis mong maglakad? Pupunta pa tayo sa cafeteria, libre kita ng lunch.” Tiningnan ko siya, nanginginig pa rin ang kamay ko hawak ang telepono. “Eliza, he texted me.” Nanlaki ang mga mata niya. “S-Si Sir Adrian?” Dahan-dahan akong tumango. Nang may dumaan na isang magarang itim na kotse na parang pamilyar sa akin. Huminto iyon sa tapat ko, at bumaba ang tinted na bintana. Nandoon siya. Si Sir Adrian. Nakaupo sa loob, malamig ang titig, ngunit may halong pahiwatig ng ngiti. “Hop in, Giselle,” malamig niyang sabi. “We need to talk.” Napabaling ako ng tingin kay Eliza. Parang humihingi ng tulong ang mga tingin ko sa kaibigan ko. Halos hindi na ako nakagalaw sa kinatatayuan ko. Parang biglang nanikip ang dib

KIMI akong nakaupo sa sopa habang si Sir Adrian ay nasa kusina. Hindi ko na inabala ang sarili kong silipin kung ano ang ginagawa niya. Maganda ang unit niya, malinis at mabango. Mukhang araw-araw itong pinapalinis ng cleaners o baka may pumupunta talaga tuwing linggo para mag-ayos. Gusto ko na sanang umuwi at tanungin si Mama tungkol sa sinabi ng amo ko. Hindi ako mapakali habang andito lang ako. Napadako ang tingin ko sa wall clock sa dingding. Ala-una na pala ng hapon. Kumakalam na rin ang sikmura ko, kaya naman pala, nalipasan na ako ng gutom. Panay ang tingin ko sa orasan pero hindi pa rin bumabalik si Sir Adrian. Medyo nangalay na rin ako sa katagalan ng pagkakaupo. Napahikab ako. Sa huli, hindi na kinaya ng mga mata ko at napapikit ako habang nakasandal ang ulo. "Hey, beautiful. Wake up..." rinig ko ang malambing na boses na gumising sa akin. Napamulat ako ng aking mga mata at sinalubong agad ng ngiti ni Sir Adrian. Nakatayo siya sa harap ko, may hawak na tray na puno ng

HINATAK niya ang kamay ko para mapaupo ako sa hita niya. Nanigas ang buong katawan ko at halos hindi nakagalaw nang pumulupot pa ang mga kamay ni Sir Adrian sa beywang ko. "S-Sir, puwede pong huminga?" Natawa nang mahina ang amo ko sa naging tanong ko. Hindi ko na alam ang lumalabas sa bibig ko sa sobrang tensyon. "Bakit hindi ka huminga? Nahihirapan ka ba, Giselle, kapag ganito kahigpit ang yakap ko sa'yo?" Mga tanong niya na ikibilog ng mga mata ko. Idagdag mo pa ang malambing na tono ng boses niya lalong nagpapakiliti sa akin. Nakakainis talaga... Hindi ako sumagot. Ayokong maisip niya na kinakabahan ako. Kahit na alam kong ramdam niya sa panginginig ng kamay ko at hindi makatingin ng sa kanya. "Natahimik ka na, Giselle. Don't you want when I'm like this to you? Sabihin mo lang kung naiilang ka." Huminga ako ng malalim, kumukuha ng lakas ng loob bago magsalita. “H-Hindi naman po. Pero nakakapanibago lang,” mahina kong sagot na halos pabulong. Mas lalo siyang ngumiti, nakati