Semua Bab CHASED BY MY HOT BOSS: Bab 111 - Bab 120

PAGKAPASOK ko sa loob ng opisina ni Adrian naabutan ko pa si Charry na nakakandong sa amo ko. Hindi man lang silang dalawa naghiwalay nang makita nila ako. Isang linggo na ang nakalipas simula noong bumalik kami sa Manila galing sa Siargao. Ganito na ang trato ni Adrian sa akin. Balewala na at sekretarya na lang ang trato sa akin. Ni hindi na nito ako kayang tignan ng matagal. "Sir, ito na po ang hinihingi ninyong financial reports," sabi ko na tinatagan ang awra at hindi nagpahalata na naapektuhan sa aking nakita. "Thanks, Giselle. Just leave it there on my table." Tugon nito, pagkatapos ay muling binalingan si Charry at hinalikan sa leeg. Saka, inamoy-amoy. Walang pakialam na nakikita ko sila na naglalampungan. Pagkalapag ko ng folder ay mabilis akong tumalikod at pinilit na huwag pumatak ang mga luha ko habang palabas ng opisina. Nanginginig ang mga kamay ko, pero pinipigilan ko ang sarili na gumawa ng eksena. Pagkasara ko ng pinto, napahawak ako sa dibdib ko. Para bang may ma

"W-WALA naman. P-Pagod lang daw sabi ng doktor..." sagot ko na napaiwas ng tingin. Iniiwasan kong tumingin sa mga mata ni Adrian. Makahalata pa siya na nagsisinungaling lang ako. "Pagod lang? Nag-pass out ka kanina. Sigurado ka bang 'yon lang? Baka gusto mong mag-sick leave muna. Don't worry, hindi ko ikakaltas sa sahod mo." Napangiti ako ng pilit. Itinatago sa pekeng ngiti ang sakit. "Salamat, S-Sir Adrian." Alam pala niya pero bakit parang hindi ko siya makitaan ng pag-aalala sa mata. "Kung may kailangan ka pa, magsabi ka agad, Giselle." Marahan akong tumango. "Sige po, Sir Adrian. Baka hinahanap ka na ni Charry. Okay na po ako." Taboy ko sa kanya, ayoko nang makita pa ang reaksyon niya sa mukha habang tinitignan ako. Natigilan saglit si Adrian. Parang pinakatitigan niya ako. Pakiramdam ko mayroon siyang gustong sabihin pero hindi niya magawang ibuka ang bibig. "Alright. I'm leaving. Mag-iingat ka sa pag-uwi mo," sabi niyang paalam na napahawi pa ng kanyang buhok. Saka

"ALAM mo ba, Giselle? Iyong anak ni Greta sa kabilang kanto... buntis daw. Hindi pa raw iyon tapos ng pag-aaral. At ang masaklap, tambay lang dito sa kanto ang nakabuntis. Pambihira, sinayang ang buhay." Napalunok ako sa kwento ni Mama. Ang hindi niya alam, buntis din ang magaling niyang anak. Nakakapanlumo isipin na puwede rin akong maging tampulan ng chismis sa aming lugar. "Kaya nga ako bilib sa'yo dahil nakatapos ka na at may magandang trabaho sa VG. Inaalagaan mo ang sarili mo pati na ang pagkababae mo. 'Wag kang tutulad sa kanila na nabuntis nang hindi kasal." Hindi ako nakasagot sa sinabi niya. Ang taas ng tingin niya sa akin at ang hirap para sa akin na nagsisinungaling ako. Tiyak na kapag nalaman niya na buntis din ako ay baka gumuho ang mundo ni Mama nang dahil sa akin. "Mama, punta lang po ako sa kuwarto. Magpapalit lang ako ng damit," paalam ko. Iniiwasan ko nang marinig pa ang sasabihin niya. Parang ayoko na ring marinig ang pagmamalaki niya sa akin dahil alam kong hi

KINUHA ko ang bag ko at naglakad palayo. Doon ko pinakawalan ang mga luha ko. Dali-dali akong pumunta sa elevator at pumasok sa loob habang patuloy na humahagulhol. Pagkababa ko sa lobby ay pinagtitinginan ako ng mga kasamahan ko. Pansin nila ang namumula kong mga mata at tila parang wala sa sarili na naglalakad. "Giselle, okay ka lang ba?" Hindi nakatiis na tanong ng receptionist sa information. Hindi ako sumagot, bagkus ay marahan akong tumango. Dumiretso na ako sa exit ng VG, palabas. Pagkalabas ko ay agad akong pumara ng taxi. Nang huminto ang taxi sy binuksan ko ang pinto at pumasok sa loob. Bago pa makaalis ang taxi ay nakita ko si Adrian na pumasok din sa loob, katabi ng driver. "Manong, sa may Regency condominium..." rinig kong sabi ni Adrian. "T-Teka, sandali.. baba ako." Reklamo ko. Bubuksan ko na sana ang pinto nang tumunog ang lock nito. "Buksan mo po, manong, ang pinto! Lalabas ako!" Sigaw ko na pilit binubuksan ang pinto. "Manong, no! Babayaran kita kahit magkano

HINDI pa rin... hindi ko pa rin kayang paniwalaan ang lahat ng mga salita niya. Ayoko nang magpadala sa lahat ng pagsisinungaling ni Adrian. "Alam mo ang sakit sa akin, ang dami-dami mong sinabi para makumbinsi ako. Ang dali sa'yo na nakuha ako. Pero, anong ginawa mo? Pinasakay mo lang ako sa lahat ng gusto mo!" Hinanakit kong sabi kay Adrian. "I'm sorry, Giselle... please, give me another chance. I promise I won’t hurt you again." Pagmamakaawa niya. Matapang ko siyang tinignan. Tumulo ang luha ko pero hindi na ako magpapadala sa emosyon ko. "Sa maikling panahon, minahal na kita. Naging tanga na akong maging sunud-sunuran sa'yo. Alam mo na ikaw ang unang lalaking nakakuha sa akin. Pero, ganito lang ang ginawa mo. Sana nga hindi na lang kita nakilala para hindi kita minahal ng ganito!" Sumbat ko pa. Nilapitan ako ni Adrian. Pilit niya akong hinahawakan pero umiiwas ako. "Huwag mo akong hawakan! Nandidiri ako sa'yo!" Napaatras siya, tila natigilan sa mga sinabi ko. Kita ko sa mga