All Chapters of ทัณฑ์สวาททาสมาเฟีย 18+: Chapter 11 - Chapter 18

เนตรแพรถามด้วยความตกใจเพราะเรื่องเพิ่งเกิดขึ้นไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา กชพรรณเพื่อนสนิทของเธอไปรู้เรื่องนี้ได้อย่างไรกัน“บัวรู้แล้วกันน่ะ เลิกงานแล้วเดี๋ยวบัวไปหาที่บ้านนะ”“เย็นนี้ไม่ได้หรอกบัว เนตรมีงานอื่นที่ต้องไปทำอีกที่น่ะ พรุ่งนี้วันหยุด เอาไว้เจอกันพรุ่งนี้ได้ไหม” หญิงสาวต่อรองเสียงอ่อน“ได้ ๆ พรุ่งนี้ก็ได้ แต่เนตรห้ามเครียดนะ”“ขอบคุณนะบัว ไว้เจอกันพรุ่งนี้ เนตรขอตัวไปทำงานก่อน ไม่อยากโดนดุน่ะ” ตอบกลับคนปลายสายติดตลกเล็กน้อยก่อนวางสายแล้วจัดการทำตามหน้าที่ของตนจนกระทั่งเลิกงานก็รีบออกมาเตรียมตัวก่อนเริ่มงานที่เป็นความลับในตอนค่ำ ซึ่งงานนี้มีเพียงสุธีราคนเดียวเท่านั้นที่รู้ว่าเธอเข้าไปทำงานที่นี่ด้วย ร่างสูงใหญ่นอนคว่ำหน้าอยู่อีกฟากของเตียงกว้างกวาดแขนไปยังอีกด้านของเตียงกลับพบแต่ความว่างเปล่าไร้คนนอนเคียงข้าง จึงหันหน้ามามองเพื่อความแน่ใจว่าคนที่มอบความสุขจนล้นอกไม่อยู่แล้ว ว่าแต่เธอคนนั้นออกไปตั้งแต่เมื่อไรกัน ไม่นานจึงสะบัดศีรษะไล่ความมึนงงเล็กน้อย ก่อนจะตะปบผ้าห่มสีขาวผืนหนาที่ปกคลุมกายออกอย่างไร้เยื่อใยแล้วลุกตรงดิ่งเข้าห้

วันนี้เป็นวันหยุดของเนตรแพรแทนที่จะได้พักผ่อนจากการทำงานที่เหนื่อยล้ามาตลอดสัปดาห์แต่เปล่าเลย หญิงสาวแทบจะไม่ได้หยุดพักหายใจแม้แต่น้อย ต้องมานั่งเก็บของที่จำเป็นเตรียมย้ายออกจากบ้านที่เธออยู่มาเกือบยี่สิบปี บัดนี้ถูกขายให้กับคนอื่น ทุกอย่างเป็นฝีมือพี่ชายของเธอทั้งสิ้น ข้าวของในบ้านก็ไม่มีราคาค่างวดอะไรมากมายขนาดนั้น ส่วนมากจะมีของสำคัญเพียงไม่กี่ชิ้นของบิดามารดาถูกทิ้งเอาไว้ให้ดูต่างหน้าเท่านั้นส่วนข้าวของของนพดลก็ไม่ค่อยมีอะไร เมื่อวานเนตรแพรบังเอิญเจอพี่ชายของตัวเองที่กาสิโนใต้ดินผิดกฎหมายของศรุต และถามเรื่องขายบ้านหลังนี้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่และทุกอย่างที่พี่ชายสารภาพบอก ทำเอาเธอโกรธจนทำอะไรไม่ถูก ที่บ้านถูกขายเพราะจะเอาเงินไปเล่นการพนันและอยู่กับคนรักที่หัวสูงคนนั้นแล้วทิ้งน้องอย่างเธอให้ตกระกำลำบากแบบนี้ ตอนนี้เธอนั้นมืดแปดด้านไม่รู้ว่าจะหาทางออกอย่างไร ออกจากบ้านนี้แล้วเธอจะไปอยู่ที่ไหน"เนตร เนตร! แกเป็นอะไรไปนั่งนิ่งเชียว" กชพรรณที่มาช่วยเนตรแพรเก็บของตั้งแต่เช้ามองเพื่อนที่นั่งนิ่งเงียบไม่พูดไม่จาร่วมนาทีจึงต้องเรียกชื่อเสียงดังราวกับเรียกสติของคนตรงหน้าใ

“แต่บังเอิญฉันขึ้นมาก่อนแล้วผู้หญิงคนนั้นออกจากห้องไม่ทันใช่ไหม”“ผมไม่แน่ใจครับในตอนแรก จนผมขึ้นมาดูความเรียบร้อยก็เห็นคุณเนตรแพรกำลังออกจากห้องด้วยความลุกลี้ลุกลนในสภาพแต่งตัวไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่น่ะครับ”“อืม” เจ้านายหนุ่มพยักหน้าพร้อมทั้งขานรับในลำคอเบา ๆ“แล้วจะให้พวกผมทำยังไงกับคุณเนตรแพรดีครับ” ทินกรถามขึ้น เพราะถ้าหากมีการสืบหาข้อมูลแล้วเจ้านายของเขาต้องจัดการและกระทำการบางอย่างเป็นแน่“เดี๋ยวฉันจะสั่งทีหลัง พวกแกไปทำงานของตัวเองเถอะ”“ครับนาย” สองเสียงเข้มขานรับพร้อมกันแล้วออกจากห้องทำงานใหญ่ไปอย่างรวดเร็วทิ้งให้เจ้านายหนุ่มนั่งนิ่งอย่างใช้ความคิดอยู่ภายในห้องเพียงผู้เดียว“เธอต้องมาเป็นผู้หญิงของฉันเนตรแพร”ในวันทำงานปกติของมนุษย์เงินเดือนที่ต้องจัดการหน้าที่ของตัวเอง เช่นเดียวกับเนตรแพรที่ยังคงแข็งขันกับการทำงานในแต่ละวันอย่างไม่ให้ขาดตกบกพร่อง ริมฝีปากบางกระจับได้รูปสวยรอยยิ้มหวานล้ำถูกส่งให้เหล่าผู้คนที่เข้ามาพักหรือสอบถามเรื่องต่าง ๆ ซ

“อย่าโกหกฉันเนตรแพร เธอไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะมาโกหกฉัน เพราะถ้าเธอยังไม่ยอมรับ แน่นอนว่าจะมีคนเดือดร้อนเพราะเธออีกหลายคน” เขาว่าพร้อมทั้งยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “เดือดร้อน…ใครจะมาเดือดร้อนเพราะดิฉันคะ” คนตัวเล็กสูดลมหายใจเข้าเล็กน้อยก่อนถามกลับเจ้านายหนุ่มอย่างหวาดหวั่น “หึ ๆ อยากรู้งั้นหรือว่าใครจะเดือดร้อนเพราะเธอ” เขาย้อนถามหญิงสาวแล้วนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ยประโยคต่อมา ทำเอาคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามตาโตเป็นไข่ห่านเมื่อได้ยิน “สุธีรา ตุลธร คนที่ขอให้เธอมาทำความสะอาดห้องให้ฉันแล้วออกไปไม่ทัน แล้วไหนจะเรื่องไปทำงานที่กาสิโนโดยที่ฉันไม่รู้” “คุณรู้เหรอคะ” ถามชายหนุ่มด้วยแววตาตื่นตระหนก “ใช่ ฉันรู้ และยังจำได้อีกว่าเธอคือคนที่นอนกับฉันในคืนนั้น” จ้องมองดวงตาที่ตกใจระคนหวาดหวั่นของเนตรแพรที่เหมือนกำลังหาทางออกให้ตัวเอง เขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าหญิงสาวจะตอบกลับเขาเช่นไร จะยอมโกหกเหมือนครั้งที่ผ่าน ๆ มาหรือไม่ นานสองนานที่เจ้านายหนุ่มมาดนิ่งจ้องมองร่างเล็กตรงหน้าเพื่อที่จะดูท่าทางกิริยาของเธอ “ค่ะ ฉันยอมรับว่าฉันแอบไป