Share

14

last update Last Updated: 2025-08-08 01:00:31

อีกด้านของศรุตที่สายตาคมกำลังจดจ่อกับตัวอักษรบนกระดาษที่เขาได้สั่งลูกน้องคนสนิทไปสืบหาประวัติของคนที่เขาต้องการมาจนครบ ไม่ว่าจะเรื่องครอบครัว เรื่องงาน หรือแม้กระทั่งเรื่องส่วนตัว ประวัติต่าง ๆ ของเนตรแพรถูกกระจายออกจนเต็มโต๊ะ

"ชื่อเนตรแพรเหรอ" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งมองลูกน้องคนสนิททั้งสองของตน

"ครับนาย ผู้หญิงคนนี้ชื่อเนตรแพร รัตนโยธิน อายุยี่สิบสี่ปี ปัจจุบันทำงานเป็นพนักงานต้อนรับของโรงแรมเราครับ" ทินกรบอกประวัติของเนตรแพรให้เจ้านายรับทราบคร่าว ๆ ทั้งที่คนเป็นนายรับรู้อยู่แล้ว แต่เขาต้องสรุปอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่าหาข้อมูลมาครบถ้วนสมบูรณ์ไม่มีขาดตกบกพร่อง

"ที่ให้ไปหามาแค่นี้เหรอ?" คิ้วคมเข้มเลิกขึ้นอย่างสงสัย ก่อนถามขึ้นเพราะประวัติการทำงานมันน้อยเหลือเกิน เธอจะเป็นแค่พนักงานต้อนรับของโรงแรมเขาอย่างเดียวได้อย่างไร ในเมื่อคืนก่อนยังเห็นไปทำงานที่กาสิโนใต้ดินของเขาอยู่เลย

"เอ่อ...ยังมีอีกครับ" ทินกรตอบกลับอย่างอึกอัก

"มีก็พูดมา พวกแกก็รู้ว่าฉันไม่ชอบคนอ้ำอึ้ง" วางกระดาษลงบนโต๊ะก่อนจะกอดอกหลังพิงพนักเก้าอี้ทำงานมองลูกน้องทั้งสองคนที่ยืนอยู่หน้า

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ทัณฑ์สวาททาสมาเฟีย 18+   16

    ร่างสูงสง่าลุกขึ้นเต็มความสูงก่อนกระชับเสื้อสูทของตนเล็กน้อย เดินอ้อมโต๊ะทำงานตัวใหญ่ออกมาหาคนตัวเล็ก แถมยังยื่นใบหน้าหล่อเหลาของตนจนเกือบชิดกับปลายจมูกโด่ง จนทำให้เจ้าของใบหน้าสวยหวานอย่างเนตรแพรต้องถอยหนีด้วยความตกใจ ทำเอามุมปากของเขาถึงกับยกยิ้มอย่างร้ายกาจก่อนเดินไปนั่งบนโซฟาหนังสีดำที่อยู่ไม่ห่างนัก “นั่งสิ” ทันทีที่ชายหนุ่มหย่อนกายนั่ง ก็เชื้อเชิญหญิงสาวนั่งที่ฝั่งตรงข้ามของตน “คุณศรุตมีธุระอะไรจะคุยกับดิฉันหรือคะ” คนตัวเล็กนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามเรียบร้อยแล้วจึงเอ่ยถามคำถามเดิมกับเจ้านายหนุ่มอีกครั้ง “ฉันอยากรู้ว่าเธอเข้าไปทำงานในกาสิโนใต้ดินของฉันได้ยังไง” เอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้าเสียงเข้มแววตาดุดันจ้องมองร่างเล็กอย่างไม่วางตาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อเธอเสียอย่างนั้น “เอ่อ…” เกิดอาการอึกอักชั่วขณะเมื่อได้ยินเสียงเข้มที่ทำเอาเธอขนลุกเกรียว “ตอบ! ใครเป็นคนพาเธอเข้าไปทำงานที่นั่น” คนตัวเล็กลังเลไม่อยากจะตอบกลับไปเพราะเกรงว่าคำตอบของเธอจะพลอยทำให้คนที่คอยช่วยเหลือเธอเดือดร้อนไปด้วย “ไม่มีค่ะ ดิฉันแอบเข้าไปทำที่นั่นเอง”

  • ทัณฑ์สวาททาสมาเฟีย 18+   15

    “แต่บังเอิญฉันขึ้นมาก่อนแล้วผู้หญิงคนนั้นออกจากห้องไม่ทันใช่ไหม”“ผมไม่แน่ใจครับในตอนแรก จนผมขึ้นมาดูความเรียบร้อยก็เห็นคุณเนตรแพรกำลังออกจากห้องด้วยความลุกลี้ลุกลนในสภาพแต่งตัวไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่น่ะครับ”“อืม” เจ้านายหนุ่มพยักหน้าพร้อมทั้งขานรับในลำคอเบา ๆ“แล้วจะให้พวกผมทำยังไงกับคุณเนตรแพรดีครับ” ทินกรถามขึ้น เพราะถ้าหากมีการสืบหาข้อมูลแล้วเจ้านายของเขาต้องจัดการและกระทำการบางอย่างเป็นแน่“เดี๋ยวฉันจะสั่งทีหลัง พวกแกไปทำงานของตัวเองเถอะ”“ครับนาย” สองเสียงเข้มขานรับพร้อมกันแล้วออกจากห้องทำงานใหญ่ไปอย่างรวดเร็วทิ้งให้เจ้านายหนุ่มนั่งนิ่งอย่างใช้ความคิดอยู่ภายในห้องเพียงผู้เดียว“เธอต้องมาเป็นผู้หญิงของฉันเนตรแพร”ในวันทำงานปกติของมนุษย์เงินเดือนที่ต้องจัดการหน้าที่ของตัวเอง เช่นเดียวกับเนตรแพรที่ยังคงแข็งขันกับการทำงานในแต่ละวันอย่างไม่ให้ขาดตกบกพร่อง ริมฝีปากบางกระจับได้รูปสวยรอยยิ้มหวานล้ำถูกส่งให้เหล่าผู้คนที่เข้ามาพักหรือสอบถามเรื่องต่าง ๆ ซ

  • ทัณฑ์สวาททาสมาเฟีย 18+   14

    อีกด้านของศรุตที่สายตาคมกำลังจดจ่อกับตัวอักษรบนกระดาษที่เขาได้สั่งลูกน้องคนสนิทไปสืบหาประวัติของคนที่เขาต้องการมาจนครบ ไม่ว่าจะเรื่องครอบครัว เรื่องงาน หรือแม้กระทั่งเรื่องส่วนตัว ประวัติต่าง ๆ ของเนตรแพรถูกกระจายออกจนเต็มโต๊ะ"ชื่อเนตรแพรเหรอ" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งมองลูกน้องคนสนิททั้งสองของตน"ครับนาย ผู้หญิงคนนี้ชื่อเนตรแพร รัตนโยธิน อายุยี่สิบสี่ปี ปัจจุบันทำงานเป็นพนักงานต้อนรับของโรงแรมเราครับ" ทินกรบอกประวัติของเนตรแพรให้เจ้านายรับทราบคร่าว ๆ ทั้งที่คนเป็นนายรับรู้อยู่แล้ว แต่เขาต้องสรุปอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่าหาข้อมูลมาครบถ้วนสมบูรณ์ไม่มีขาดตกบกพร่อง"ที่ให้ไปหามาแค่นี้เหรอ?" คิ้วคมเข้มเลิกขึ้นอย่างสงสัย ก่อนถามขึ้นเพราะประวัติการทำงานมันน้อยเหลือเกิน เธอจะเป็นแค่พนักงานต้อนรับของโรงแรมเขาอย่างเดียวได้อย่างไร ในเมื่อคืนก่อนยังเห็นไปทำงานที่กาสิโนใต้ดินของเขาอยู่เลย"เอ่อ...ยังมีอีกครับ" ทินกรตอบกลับอย่างอึกอัก"มีก็พูดมา พวกแกก็รู้ว่าฉันไม่ชอบคนอ้ำอึ้ง" วางกระดาษลงบนโต๊ะก่อนจะกอดอกหลังพิงพนักเก้าอี้ทำงานมองลูกน้องทั้งสองคนที่ยืนอยู่หน้า

  • ทัณฑ์สวาททาสมาเฟีย 18+   13

    วันนี้เป็นวันหยุดของเนตรแพรแทนที่จะได้พักผ่อนจากการทำงานที่เหนื่อยล้ามาตลอดสัปดาห์แต่เปล่าเลย หญิงสาวแทบจะไม่ได้หยุดพักหายใจแม้แต่น้อย ต้องมานั่งเก็บของที่จำเป็นเตรียมย้ายออกจากบ้านที่เธออยู่มาเกือบยี่สิบปี บัดนี้ถูกขายให้กับคนอื่น ทุกอย่างเป็นฝีมือพี่ชายของเธอทั้งสิ้น ข้าวของในบ้านก็ไม่มีราคาค่างวดอะไรมากมายขนาดนั้น ส่วนมากจะมีของสำคัญเพียงไม่กี่ชิ้นของบิดามารดาถูกทิ้งเอาไว้ให้ดูต่างหน้าเท่านั้นส่วนข้าวของของนพดลก็ไม่ค่อยมีอะไร เมื่อวานเนตรแพรบังเอิญเจอพี่ชายของตัวเองที่กาสิโนใต้ดินผิดกฎหมายของศรุต และถามเรื่องขายบ้านหลังนี้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่และทุกอย่างที่พี่ชายสารภาพบอก ทำเอาเธอโกรธจนทำอะไรไม่ถูก ที่บ้านถูกขายเพราะจะเอาเงินไปเล่นการพนันและอยู่กับคนรักที่หัวสูงคนนั้นแล้วทิ้งน้องอย่างเธอให้ตกระกำลำบากแบบนี้ ตอนนี้เธอนั้นมืดแปดด้านไม่รู้ว่าจะหาทางออกอย่างไร ออกจากบ้านนี้แล้วเธอจะไปอยู่ที่ไหน"เนตร เนตร! แกเป็นอะไรไปนั่งนิ่งเชียว" กชพรรณที่มาช่วยเนตรแพรเก็บของตั้งแต่เช้ามองเพื่อนที่นั่งนิ่งเงียบไม่พูดไม่จาร่วมนาทีจึงต้องเรียกชื่อเสียงดังราวกับเรียกสติของคนตรงหน้าใ

  • ทัณฑ์สวาททาสมาเฟีย 18+   12

    “วันนี้เนตรไม่ได้ใส่สร้อยข้อมือเหรอจ๊ะ” ถามขึ้นอย่างสงสัย เพราะสาวน้อยจอมขยันมักจะสวมสร้อยข้อมือกับสร้อยที่มีจี้แบบเดียวกันเสมอ“ไม่ได้ใส่ค่ะ พอดีไม่รู้ว่าเนตรไปทำหล่นหายที่ไหนก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ” เนตรแพรลูบข้อมือข้างที่เคยมีสร้อยเส้นสวยเบา ๆ“น่าเสียดายแย่เลย หายไปราคาตั้งหลายบาทนะ”“ไม่เห็นเป็นไรเลยค่ะ เดี๋ยวเนตรเก็บเงินซื้อใหม่ก็ได้ เพราะว่าทั้งสร้อยคอและสร้อยข้อมือเนตรเก็บเงินซื้อให้ตัวเองเป็นของขวัญวันเกิดน่ะค่ะ” เธอไม่ได้ร่ำรวยที่จะซื้อข้าวของเครื่องประดับราคาแพง ๆ ได้บ่อย ๆ แต่ที่ซื้อเพราะชอบและยังเป็นเงินจากน้ำพักน้ำแรงจากการทำงานของตนด้วย“อ๋อ ๆ จ้า พี่ขอให้หาเจอเร็ว ๆ นะ”“ขอบคุณค่ะ เนตรขอจัดของต่อก่อนนะคะ” หญิงสาวตอบกลับยิ้มๆ ในจังหวะที่เนตรแพรกำลังจะไปทำหน้าที่ของตน อยู่ ๆ ลูกน้องคนสนิทอีกคนของศรุตวิ่งเข้ามาหาสุธีราอย่างรวดเร็วทำให้เนตรแพรตกใจไม่คิดว่าชายหนุ่มจะมาที่นี่ในวันนี้"คุณสุครับ เจ้านายเรียกพบครับ""มีเรื่องอะไรหรือเปล่า" สุธีรานิ่วหน้าถามด้วยความสงสัย"ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่รู้สึกว่าวันนี้เจ้านายอารมณ์ด

  • ทัณฑ์สวาททาสมาเฟีย 18+   11

    เนตรแพรถามด้วยความตกใจเพราะเรื่องเพิ่งเกิดขึ้นไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา กชพรรณเพื่อนสนิทของเธอไปรู้เรื่องนี้ได้อย่างไรกัน“บัวรู้แล้วกันน่ะ เลิกงานแล้วเดี๋ยวบัวไปหาที่บ้านนะ”“เย็นนี้ไม่ได้หรอกบัว เนตรมีงานอื่นที่ต้องไปทำอีกที่น่ะ พรุ่งนี้วันหยุด เอาไว้เจอกันพรุ่งนี้ได้ไหม” หญิงสาวต่อรองเสียงอ่อน“ได้ ๆ พรุ่งนี้ก็ได้ แต่เนตรห้ามเครียดนะ”“ขอบคุณนะบัว ไว้เจอกันพรุ่งนี้ เนตรขอตัวไปทำงานก่อน ไม่อยากโดนดุน่ะ” ตอบกลับคนปลายสายติดตลกเล็กน้อยก่อนวางสายแล้วจัดการทำตามหน้าที่ของตนจนกระทั่งเลิกงานก็รีบออกมาเตรียมตัวก่อนเริ่มงานที่เป็นความลับในตอนค่ำ ซึ่งงานนี้มีเพียงสุธีราคนเดียวเท่านั้นที่รู้ว่าเธอเข้าไปทำงานที่นี่ด้วยร่างสูงใหญ่นอนคว่ำหน้าอยู่อีกฟากของเตียงกว้างกวาดแขนไปยังอีกด้านของเตียงกลับพบแต่ความว่างเปล่าไร้คนนอนเคียงข้าง จึงหันหน้ามามองเพื่อความแน่ใจว่าคนที่มอบความสุขจนล้นอกไม่อยู่แล้ว ว่าแต่เธอคนนั้นออกไปตั้งแต่เมื่อไรกัน ไม่นานจึงสะบัดศีรษะไล่ความมึนงงเล็กน้อย ก่อนจะตะปบผ้าห่มสีขาวผืนหนาที่ปกคลุมกายออกอย่างไร้เยื่อใยแล้วลุกตรงดิ่งเข้าห้

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status