All Chapters of ทัณฑ์สวาททาสมาเฟีย 18+: Chapter 21 - Chapter 30

“จะรีบไปไหนของมันกันเนี่ย” บ่นอุบอิบกับตัวเองเบา ๆ แล้วก้มหน้าก้มตารับประทานอาหารของตัวเองต่อไป กว่าเนตรแพรเดินทางมาถึงที่พักนั่นก็คือบ้านหลังโตของศรุตก็ใช้เวลาไปเกือบสองชั่วโมงจนตอนนี้เป็นเวลาปาเข้าไปสองทุ่มเสียแล้ว ไม่รู้ว่าการกลับถึงบ้านช้ากว่าเวลาไปหลายชั่วโมงตนจะโดนอะไรบ้าง สำหรับเธอแม้เป็นผู้หญิงของศรุตใช่ว่าจะสบายเหมือนที่เธอเคยได้ยินมา ผู้หญิงคนอื่น ๆ ของเขาจะเรียกหาตามที่ชายหนุ่มต้องการ แต่ผิดกับเธอที่เป็นลูกหนี้พ่วงตำแหน่งของเล่นบนเตียงของเขาเท่านั้น เนตรแพรเดินเข้าบ้านหลังใหญ่ มองซ้ายแลขวาว่าเจ้าของบ้านหน้าเลือดจะนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นหรือไม่ แต่เมื่อมองแล้วกลับไม่พบ เธอจึงค่อยเบาใจรีบเดินผ่านห้องหนังสือที่อยู่ชั้นหนึ่งของบ้านเพื่อเข้าไปยังห้องนอนเล็กของตน แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อประตูห้องหนังสือถูกเปิดออกพร้อมกับร่างสูงโปร่งที่สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวพับขึ้นจนถึงข้อศอก จ้องมองมายังคนตัวเล็กด้วยสายตาดุดัน ทำเอาหญิงสาวต้องก้าวถอยห่างจากชายหนุ่มหนึ่งถึงสองก้าว “ไปไหนมา ฉันสั่งเธอแล้วไม่ใช่หรือยังไงว่าเลิกงานเสร็จให้กลับบ้านทันที” “ขอโทษค่ะ พอดีเพื่อนฉันแวะมารับไปทานข้าวเย

ตอนนี้เขาไม่ไหวแล้ว เขาต้องการเธอเพื่อที่จะปลดปล่อยศรุตผละออกจากกลีบฉ่ำที่พรักพร้อมสำหรับเขา แล้วบดจูบเข้ากับริมฝีปากงามของหญิงสาวอีกครั้ง ร่างเล็กที่เปลือยเปล่าพยายามผลักดันร่างของชายหนุ่มเท่าใดก็ไม่เป็นผล แล้วยิ่งความแข็งขืนถูไถกลางกุหลาบงามของตนทำเอาสะท้านไปทั้งกายศรุตไม่รอช้าที่จะอัดกระแทกความแข็งแกร่งเข้าร่างเล็กด้วยความเสน่หา ทำเอาเนตรแพรร้องระงมด้วยความสั่นสะท้านไปทั้งกาย ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นเสียงครางหวานหู ทำเอาคนที่กำลังไหวโยกอยู่เหนือร่างพอใจไม่น้อย เร่งจังหวะรักหนักหน่วง สลับเชื่องช้าแทบขาดใจ ค่อย ๆ ถอดถอนและแทรกเข้าไปใหม่จนสุดตัวเรียกเสียงร้องแทบจะกลายเป็นตะโกนของหญิงสาวได้เหลือล้น"อ๊า....อย่าหยุด...""ฉันไม่ได้หยุด แค่เปลี่ยนท่า"ว่าแล้วก็ยกร่างอรชรน่าฟัดนั่งทับที่ตักแกร่งสอดแทรกความแข็งขืนเข้ากายสาวอีกครั้ง มือหนารั้งสะโพกงอนบังคับไหวโยกไปตามจังหวะ"ขยับซิ แบบนั้นแหละ อ๊า...แน่นมากเลยเนตรแพร"ศรุตครางออกมาเสียงพร่าเมื่อเนตรแพรเร่งรัดจังหวะถูกใจเขา"เบาหน่อยฉันไม่อยากเสร็จเร็ว"ริมฝีปากหนาว่าออกมาก่อนจะอ้าครอบครองทรวงอกอวบอิ่มที่กระเพื่อมเคลื่อนไหวอยู่ตรงหน้า ทั้งดูดดึ

“วันนี้วันหยุด” ชายหนุ่มยกศีรษะขึ้นก่อนใช้มือเท้าคางมองคนที่พยายามดีดดิ้นออกจากเขาแล้วตอบกลับอย่างหน้าตาเฉย“เอ่อ ลุกไปเข้าครัวค่ะ ฉันรู้สึกหิวข้าวเช้าแล้ว”ใช่ เธอหิวข้าวเช้าจริง ๆ ไม่ได้โกหก เพราะเมื่อวานตั้งแต่กลับมาเธอแทบจะไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย แถมยังถูกศรุตรังแกแทบจะทั้งคืน ตอนนี้เธอหิวจนตาลายไปหมดแล้ว“อือ หิว จะว่าไปฉันก็หิวเหมือนกัน” บอกหญิงสาวด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ทอประกาย ที่ไม่ได้บ่งบอกว่าหิวอาหารเช้าเป็นแน่“ถ้าคุณหิวก็ปล่อยฉันไปเตรียมมื้อเช้าสิคะ” เอ่ยต่อรองคนเจ้าเล่ห์ร้ายกาจอย่างกระตือรือร้น“ฉันหิวอย่างอื่นมากกว่า”ศรุตเอ่ยจบก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงอยู่ข้างเตียงนอนขนาดสามฟุตครึ่งของเนตรแพร ก่อนช้อนกายสาวขาวละเอียดที่เขาหลงใหลขึ้นมาแนบอกและเดินออกจากห้องนอนขนาดเล็กเพื่อตรงไปยังห้องน้ำที่อยู่ภายในห้องนอนที่ใช้ร่วมรักกันเมื่อคืนอย่างทันที ท่ามกลางการดีดดิ้นและหวีดร้องของหญิงสาว แต่มีหรือที่คนมีความปรารถนากายของคนตัวเล็กจะปล่อยให้รอดไปได้กว่าทั้งสองจะลงมาใช้ชีวิตปกติก็ใช้เวลาร่วมสองชั่วโมง เนตรแพรอยู่ใน

"อย่าทำอะไรพี่ชายฉันนะ" หญิงสาวผละจากร่างสูงที่เพิ่งจะปล่อยให้เป็นอิสระเมื่อครู่ที่ผ่านมา"นั่นมันก็ขึ้นอยู่ที่ตัวเธอ ว่าจะทำให้ฉันพอใจได้หรือเปล่า"ศรุตหันหลังให้คนตัวเล็กก่อนเดินไปยังโซฟาสีเบจที่อยู่กลางห้อง พร้อมทั้งเอ่ยบอกหญิงสาวไปพลาง ทันทีที่เขาเอ่ยจบประโยคก็หย่อนกายลงนั่งด้วยท่าทางที่แสนสบายใจ"แล้วฉันต้องทำยังไงคุณถึงจะพอใจ" ดวงตากลมโตเห่อร้อน ใช่ว่าเธอจะไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาต้องการคืออะไร แต่เธอจะให้มันกับเขาได้อยู่หรือ"คงไม่ต้องบอกหรอกมั้ง ว่าฉันต้องการอะไร" ศรุตหรี่ตามองเจ้าของร่างบางที่อยู่ตรงหน้า โดยเฉพาะทรวงอกอวบอิ่มที่ซ่อนอยู่ภายในชุดยูนิฟอร์มตัวหลวม เนตรแพรที่รู้อยู่แล้วว่าชายหนุ่มต้องการอะไรจึงพูดออกมาอย่างไม่สบายใจ"ฉันไม่เคยทำ""มันก็ไม่ได้ยากอะไร ก็แค่ทำให้ฉันมีความสุข คิดซะว่าฉันเป็นคนรักของเธอ หรือว่าเธอไม่เคยมี" ชายหนุ่มรูปหล่อเอ่ยถามหยั่งเชิงกับลูกหนี้สาวที่เขารู้อยู่แล้วว่าเธอนั้นไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน เขาเป็นคนแรกของเธอ และสาบานได้เลยว่าเธอจะเป็นแค่ของเขาคนเดียวเท่านั้น“ฉันไม่มีหรอกค่ะ แต่ฉันทำก็ได้ คิดซะว่าจินตนาการว่ามีอะไรกับดาราที่ชอบก็ได้” วาจาก๋ากั่นห

 “ไม่โวยวายก็ได้ แต่ครั้งหน้าห้ามบอกว่าไม่ว่างอีกนะ” ฟ้าครามพยักหน้าอย่างจำยอมเมื่อเปลี่ยนความตั้งใจของเพื่อนไม่ได้“ขอโทษนะ เอาไว้คราวหลังนะ สัญญาว่าจะไปด้วย” เนตรแพรขอโทษเพื่อนเสียงหวานพร้อมทำตาปริบ ๆ ราวกับอ้อนให้ทั้งสองไม่โกรธเธอที่ไม่ได้ไปด้วยอีกแล้ว“ไม่ต้องขอโทษหรอก คราวหน้ายังมี ว่าแต่นี่ทำความสะอาดเสร็จหรือยัง ฉันว่าจะชวนไปกินข้าวข้างนอกน่ะ” กชพรรณนึกขึ้นมาได้ว่า ก่อนวางสายเพื่อนสาวคนขยันบอกว่าจะทำความสะอาดห้อง“อ๋อ ยังไม่เสร็จเลย” เธอตอบตามความจริง อันที่จริงยังไม่เริ่มเสียด้วยซ้ำ เพราะมัวแต่ทำเรื่องอย่างว่ากับศรุตอยู่“งั้น ให้ฉันช่วยไหม” เพื่อนสาวขันอาสาช่วยเนตรแพรทำงานบ้าน“ไม่เป็นไรหรอกบัว ฉันทำคนเดียวได้” เจ้าของร่างเล็กรีบปฏิเสธอย่างรวดเร็ว ถ้าหากเพื่อนเข้ามาช่วยมีหวังได้เจอกับคนที่ซ่อนตัวอยู่ด้านในแน่“ทำไมล่ะ พวกฉันแค่จะช่วยทำความสะอาดเอง แกจะได้ไม่เหนื่อยไง” ฟ้าครามบอกด้วยความที่อยากจะช่วย“ไม่ต้องหรอก ฉันเกรงใจน่ะ”“จะมาเกรงจงเกรงใจอะไร เพื่อนกันน่า ฉันจะได้อยู่ที่ห้องของแกนาน ๆ เพราะห้องแกน่ะสว