หึ ๆ ยังนับว่าพอมีสำนึกอยู่บ้างก็ให้อภัยท่านนาทีหนึ่งแล้วกัน“ฝ่าบาท” นางยอบกายคำนับ “หม่อมฉันต้มโจ๊กมาและนำขนมมาจำนวนหนึ่งด้วยเพคะ”ฮั่วหลินเงยหน้าขึ้น เมื่อพบว่าเป็นเจียงหวน ความเย็นชาในดวงตาก็ละลายหายไปในทันที“นั่งลง”เขาพูดพลางเอื้อมมือไปหยิบช้อน แต่ถูกเจียงหวนรีบปัดออกไปอย่างรวดเร็ว“ล้างมือก่อนเพคะ”นางหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาชุบน้ำจนชื้น “เมื่อครู่จับฎีกามา สกปรกจะตายเพคะ”ฮั่วหลินเลิกคิ้วขึ้น แต่ก็แบมือออกอย่างว่าง่ายเจียงหวนก้มลงเช็ดมือให้เขา ปลายนิ้วอุ่นร้อนของนางไล้ผ่านฝ่ามือของเขา ก่อให้เกิดความรู้สึกเสียวซ่านขึ้นมา[นี่เป็นครั้งแรกที่นางเช็ดมือให้เราด้วยตนเอง เราจะจดจำ ‘ครั้งแรก’ ระหว่างเรากับนางทุกครั้งไว้][มือของนางช่างเล็กนัก รู้สึกเหมือนครู่เดียวก็กุมไว้ได้หมดแล้ว]เจียงหวนยิ้มจางๆ แล้วดันโจ๊กเมล็ดบัวตุ๋นกับดอกไป่เหอไปให้เขา “ทรงลองดูสิเพคะ วันนี้หม่อมฉันใส่น้ำผึ้งเพิ่มไปอีกหนึ่งช้อน”“ช่างใส่ใจจริงๆ”ฮั่วหลินรับช้อนมา สายตาที่ขบคิดเล็กน้อยจับจ้องไปที่ใบหน้าของนางอย่างลังเล “มีอุบายอะไรหรือเปล่า”เจียงหวนกะพริบตา “ถ้ามีกลอุบาย ฝ่าบาทก็จะไม่เสวยหรือเพคะ”
Baca selengkapnya
Masuk
