Semua Bab อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง: Bab 241 - Bab 250

เจียกุ้ยเฟยกลับตำหนักของตนไปอย่างหงุดหงิด“นางแพศยา เจียงหวนนางแพศยานั่น ยังมีนางบ่าวเจ้าเล่ห์ข้างกายนางอีกคน พวกนางคิดว่าตนเองเป็นใคร กล้าหมิ่นเกียรติของข้าถึงเพียงนี้ ข้าจะทำให้พวกนางมิได้ตายดี!”หน้าอกของเจียกุ้ยเฟยกระเพื่อมขึ้นลงอย่างรุนแรง ใบหน้าของนางบิดเบี้ยวเพราะความโกรธขึ้งจนไม่เหลือเค้าเดิมนางกำนัลคนสนิทคุกเข่าด้วยความตกใจกลัว นางโขกหัวหลายครั้ง“พระสนมโปรดระงับโทสะด้วยเพคะ พระวรกายสำคัญยิ่ง”“ระงับโทสะ? เจ้าจะให้ข้าระงับโทสะได้เช่นไร!”เจียกุ้ยเฟยหันกลับไป ปลายนิ้วแทบจะจิ้มใบหน้าของนางกำนัล“ในสายตาของฝ่าบาทมีเพียงนางจิ้งจอกตนนั้น แม้แต่นางบ่าวชั้นต่ำข้างกายนางยังกล้าชี้นิ้วบงการข้า ข้าเป็นถึงกุ้ยเฟย กลับถูกบ่าวเฒ่าคนหนึ่งทำให้พูดไม่ออก ช่างน่าอดสูยิ่งนัก!”ยิ่งคิด เจียกุ้ยเฟยก็ยิ่งโมโห นางคว้ากระถางธูปที่อยู่ข้างมือขว้างใส่นางกำนัลเพล้ง!กระถางธูปลอยเฉียดใบหูของนางกำนัล นางกำนัลตกใจตัวสั่น ทว่ายังคงฝืนปลอบใจเจียกุ้ยเฟยต่อ“พระสนม โปรดทรงสงบจิตใจก่อนเถิดเพคะ จวงเฟยผู้นั้นก็เพียงอาศัยว่ามีฝีมือการทำอาหารที่ตื้นเขินเท่านั้น ยามนี้พระองค์เชิญพ่อครัวใหญ่ฝีมือยอดเยี่

เวลาล่วงเลยไปวันแล้ววันเล่า พริบตาเดียวก็เข้าสู่ปลายฤดูใบไม้ร่วงแล้วภายใต้การดูแลอย่างดีของหมอหลวง ขาของเจียงหวนหายดีในที่สุดแม้ว่าถอดไม้ดามกระดูกออกและต้องระมัดระวังเวลาเดินเหินอยู่บ้าง ทว่าก็มิจำเป็นต้องใช้เก้าอี้รถเข็นอีกแล้วยามบ่ายของวันนี้ ฮั่วหลินปิดฎีกาม้วนสุดท้าย ยกมือขึ้นนวดหัวคิ้วหวังเต๋อกุ้ยยกน้ำชาอุ่นๆ มาถวายอย่างรู้เวลา เขากล่าวเสียงเบาว่า “ฝ่าบาท เซียวเหยาอ๋องพาองค์หญิงอายีน่าออกจากวังไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ”มือที่ถือถ้วยชาของฮั่วหลินชะงักเล็กน้อยฮั่วอวิ๋นสิงช่างรู้จักดื่มด่ำกับการใช้ชีวิตเสียจริงอากาศไม่หนาวหรือร้อนจนเกินไปเช่นนี้ เหมาะแก่การออกไปเที่ยวเล่นจริงๆขณะใคร่ครวญเช่นนั้น ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาอย่างไรวันนี้ก็ไม่มีเรื่องใดแล้ว มิสู้พาเจียงหวนออกไปเดินเล่นสักหน่อย?ช่วงนี้เขางานยุ่ง เจียงหวนเองก็ลำบากเพราะบาดเจ็บที่ขา คิดดูแล้วก็ไม่ได้ออกไปเที่ยวอย่างสบายใจนานแล้วนึกได้เช่นนี้ ฮั่วหลินโน้มตัวไปข้างหน้าพร้อมกับออกคำสั่งว่า “หวังเต๋อกุ้ย ไปเตรียมชุดลำลองมาสองชุด”เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวเสริมว่า “เอาที่พอดีรูป อย่าลืมส่งไปที่ตำหนักเว่ยยางหนึ่งช

“แม่นางน้อยใส่หมวกม่านไม่อึดอัดบ้างรึ? ถอดออกให้ข้าได้ดูหน้าเจ้าหน่อยดีหรือไม่? ข้าหลิวเฉวียนเหรินเป็นถึงคุณชายตระกูลจางวางกรมพิธีการเชียวนะ อยู่กับข้า ข้ารับรองว่าเจ้าจะสุขสบายแน่นอน”เขาเอ่ย พลางยื่นมือออกไปทำท่าจะเปิดหมวกม่านของเจียงหวนกลางวันแสกๆ ยังกล้าทำตัวเป็นอันธพาลเช่นนี้อีกหรือ?กระดิ่งเตือนภัยในใจของเจียงหวนดังขึ้นทันที นางถอยหลังหลบเลี่ยงมือสกปรกข้างนั้น หมวกม่วนทิ้งตัวลงมาปิดบังใบหน้าดังเดิมคุณชายตระกูลจางวางกรมพิธีการ? เป็นถึงลูกหลานตระกูลขุนนาง มิน่าเล่าจึงได้อวดดีถึงเพียงนี้ช่างดวงซวยเสียจริงๆ ฮั่วหลินเพิ่งไป นางก็เจอคนโง่ที่มีตาหามีแววไม่เช่นนี้เจียงหวนข่มกลั้นความโกรธ ตวาดเสียงเกรี้ยว“ทุกคนกำลังมองอยู่ เจ้าคิดจะทำสิ่งใด?”“ทำสิ่งใด?” หนุ่มอันธพาลผู้นั้นเห็นเจียงหวนหลบเลี่ยง ไม่เพียงไม่หงุดหงิด ตรงกันข้ามกลับยิ่งตื่นเต้น“ข้าต้องตาเจ้านับเป็นวาสนาของเจ้า จงตามข้ากลับไปอย่างชาญฉลาดเสีย ทำตัวดีๆ อย่าให้ข้าต้องใช้ไม้แข็ง ที่นี่ยังไม่เคยมีใครหน้าไหนกล้าขัดใจข้า”ลูกสมุนสองคนที่อยู่ด้านหลังของเขาม้วนแขนเสื้อขึ้น เดินล้อมเข้ามาด้วยสีหน้าดุดันหลิวเฉวียนเหรินร

จางวางกรมพิธีการมองดูใบหน้าปูดบวมของบุตรชายตนเองอย่างสงสาร “เหรินเอ๋อร์ไม่ต้องร้อง พ่อจะแก้แค้นแทนเจ้าเอง”“ใครก็ได้เข้ามาที”พ่อบ้านรีบวิ่งเข้ามา “นายท่านมีอะไรให้รับใช้ขอรับ?”“ไป รวบรวมองครักษ์ในจวนที่สามารถเคลื่อนพลได้มาให้หมด ข้าจะทำให้คนที่ทำร้ายเหรินเอ๋อร์ของข้าต้องชดใช้อย่างสาสม!”“ขอรับ นายท่าน” พ่อบ้านรับคำสั่ง จากนั้นก็ออกไปอย่างเร่งรีบจางวางกรมพิธีการประคองบุตรชายด้วยตนเอง เช็ดเลือดกำเดาให้เขาอย่างปวดใจ“เหรินเอ๋อร์วางใจ พ่อจะจับตัวนางหญิงเลวและบ่าวชั่วของนางกลับมาให้ได้”ประกายชั่วร้ายฉายผ่านดวงตาของหลิวเฉวียนเหริน“ท่านพ่อ หญิงสาวนางนั้นแม้สวมหมวกม่าน ทว่ารูปร่างดีมาก น้ำเสียงก็หวานหยดย้อย ลูกอยากได้นางขอรับ”“ได้ๆๆ” จางวางกรมพิธีการรับปาก “จับตัวกลับมา เจ้าจะจัดการอย่างไรก็ตามใจเจ้า”พ่อบ้านดำเนินการอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นาน ก็เรียกรวมพลองครักษ์ในบ้านจนครบเมื่อคนมาครบแล้ว จางวางกรมพิธีการโบกมือออกคำสั่งเคลื่อนพลทันที“ไปกับข้า วันนี้ข้าจะลงโทษนางหญิงชั่วคนนั้นให้รู้จักเห็นกฎหมายบ้านเมืองอยู่ในสายตาเสียบ้าง!”“ขอรับ” องครักษ์ทั้งหลายรับคำอย่างพร้อมเพรียงพว

“ท่าน!” สาวรับใช้คนสนิทของหลิ่วซูเหยาโกรธจนหน้าแดงหลิ่วซูเหยาโกรธจนหน้าอกกระเพื่อมขึ้นลง นางกระแอมไออย่างหนักหลายครั้ง เห็นได้ชัดว่าถูกวาจาของเขาทำให้โกรธไม่น้อยสาวรับใช้แตกตื่น “คุณหนู ท่านเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ?”จางวางกรมพิธีการไม่สนใจว่าหลิ่วซูเหยาจะเป็นเช่นไร เขาหันไปตะโกนใส่องครักษ์“มัวยืนทำอะไรอยู่? ไม่ได้ยินที่ข้าพูดหรือ? ไปจับตัวนางหญิงชั่วคนนั้นมาให้ข้า!”เหล่าองครักษ์เมื่อเห็นว่าแม้แต่บุตรสาวของอัครเสนาบดียังเสียท่า ความกังวลที่มีอยู่น้อยนิดก็พลันหายไปในพริบตาส่งผลให้องครักษ์ลับต้องต้านศึกหนักกว่าเดิม หนึ่งในนั้นถูกโจมตีที่หัวไหล่เนื่องจากปัดป้องศัตรูที่พุ่งเข้าใส่ด้านข้างของเจียงหวน การเคลื่อนไหวของเขาเชื่องช้าลงอย่างเห็นได้ชัดเจียงหวนมองดูเหตุการณ์ตรงหน้า พลันรู้สึกโกรธเกรี้ยวอย่างมากคนชั่วช้าไร้เหตุผลเช่นนี้ กลับเป็นถึงจางวางกรมพิธีการ ช่างน่าชังยิ่งนักทว่าตอนนี้นางก็มิใช่คนที่จะรังแกได้ง่ายๆ เช่นกัน!เจียงหวนแค่นเสียง ยกมือขึ้นเปิดหมวกม่านแสงแดดยามบ่ายคล้อยสาดส่องลงมาโดยไม่มีสิ่งใดกีดขวางอีก ขับเน้นให้ใบหน้าของนางสว่างไสวราวกับถูกเคลือบด้วยแสงสีทองหนึ่งช