Semua Bab อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง: Bab 21 - Bab 30

เจียงหวนยกมือเท้าเอวหัวเราะอย่างมีชัยในใจฮ่า ๆ เยี่ยม เยี่ยมไปเลย!ไม่เสียแรงที่นางทั้งขนตะแกรงย่างทั้งทำข้าวผัดนี่ไง เห็นผลลัพธ์ทันตาแล้วเจียงหวนแอบใช้มืออีกข้างหยิกตนเองทีหนึ่งอย่างเงียบๆ น้ำตาก็เอ่อคลอเบ้าทันที“ฮือ ๆ…หม่อมฉันไม่ระวังเองเพคะ”แม้ปากจะพูดเช่นนี้ แต่เบ้าตากลับแดงก่ำ ท่าทางน่าเวทนายิ่งแค่ดูก็รู้ว่ามีเรื่องทุกข์ใจสีหน้าฮั่วหลินเคร่งขรึมลง อากาศโดยรอบหยุดนิ่งในพริบตา“เราจะออกหน้าให้เจ้าเอง มีอะไรพูดมาได้เลย”หวังเต๋อกุ้ยก็สังเกตเห็นความผิดปกติแล้วเช่นกัน ในวังแห่งนี้ มีเรื่องสกปรกอะไรที่เขาไม่เคยพบเห็นบ้างแค่เดาก็รู้ว่าเจียงหวนถูกรังแกมาแน่ ๆ อีกทั้งคนที่รังแกเจียงหวนต้องเป็นนางสนมที่มีฐานะสูงกว่าเจียงหวนจวงฉางไจ้ปรนนิบัติฝ่าบาทจนสบายพระทัย หากเวลานี้ไม่พูด ก็จะไม่มีโอกาสอีกแล้วเห็นแก่ที่จวงฉางไจ้ปรนนิบัติฝ่าบาทอย่างแข็งขัน หวังเต๋อกุ้ยยินดีเตือนนางสักหน่อยเขาเกลี้ยกล่อมด้วยอีกคน “พระสนม ท่านพูดมาเถอะ ไม่ว่าเรื่องใดก็มีฝ่าบาทอยู่พ่ะย่ะค่ะ”เจียงหวนมองฮั่วหลิน แล้วหันไปมองหวังเต๋อกุ้ย ท่าทางเหมือนเกลี้ยกล่อมสำเร็จแล้ว“หม่อม…หม่อมฉันไม่ดีเอง…”น

หลี่กูกู่โบกมือ “พระสนมเป็นนาย บ่าวเป็นเพียงคนรับใช้ แค่รับพระบัญชาจากฝ่าบาทมาพูดไม่กี่ประโยค พระสนมไม่ต้องลำบากเพคะ”“กูกู่พูดจาห่างเหินเกินไปแล้ว” น้ำเสียงเจียงหวนเปี่ยมล้นด้วยความจริงใจ “กูกู่อยู่ในวังมานานหลายปี จงรักภักดีต่อฝ่าบาท มีใครในวังไม่รู้บ้าง?”นี่คือคนที่จะหนุนหลังนางในอนาคต และยังเป็นคนหนุนหลังที่สามารถทำให้อวี๋ผินกลืนไม่เข้าคายไม่ออกปล่อยให้หลุดมือไม่ได้ ต้องตีสนิทให้ดีชีวิตในวันข้างหน้าก็จะสบายขึ้น!“กูกู่ให้โอกาสข้าสักครั้งนะ ลองชิมฝีมือของข้าดู รับรองว่าท่านต้องชอบแน่นอน!”นางโยกแขนของหลี่กูกู่ไปมาด้วยรอยยิ้มสดใส“ข้าอยู่ในวังแห่งนี้ ขาดการดูแลจากกูกู่ไม่ได้นะ”หลี่กูกู่อยู่ในวังมันนานหลายปี คำชมแบบไหนที่ไม่เคยได้ยินบ้าง เวลานี้กลับถูกคำพูดของเจียงหวนทำเอาเขินอายเล็กน้อยบนใบหน้าปรากฏให้เห็นความอ่อนโยนและรอยยิ้มที่หาดูได้ยากเสี้ยวหนึ่ง นางส่ายศีรษะอย่างหมดหนทาง“จวงฉางไจ้ปากหวานจริงๆ บ่าวรับคำชมเหล่านี้ไม่ไหวเพคะ แต่ว่าจวงฉางไจ้ได้รับความโปรดปรานจากฝ่าบาทเช่นนี้ ล้วนเป็นเพราะความสามารถของจวงฉางไจ้ บ่าวเชื่อว่าวันข้างหน้าจวงฉางไจ้จะต้องเปล่งประกายเจิดจรัส

ตอนที่เจียงหวนไปถึง ขันทีน้อยเฉินจิ้นสี่กำลังเฝ้าอยู่ที่หน้าประตูตำหนักหย่างซินเมื่อเห็นเจียงหวนมา เฉินจิ้นสี่ทำความเคารพตามปกติ“บ่าวคำนับจวงฉางไจ้พ่ะย่ะค่ะ”เจียงหวนยิ้มบางๆ พลางหยิบมันฝรั่งทอดห่อเล็กที่เตรียมไว้ล่วงหน้ายื่นให้เฉินจิ้นสี่“กงกงเฝ้าอยู่ที่ข้างนอกมาทั้งวันแล้ว ลำบากแย่เลย นี่เป็นของว่างที่ข้าทำเอง กงกงลองเอาไปชิมดู”แม้เฉินจิ้นสี่ไม่เหมือนหวังเต๋อกุ้ย สามารถตามปรนนิบัติข้างกายฝ่าบาทตลอดเวลา แต่ก็เป็นคนที่สามารถพบฝ่าบาททุกวันเป็นที่รู้กันดีว่าตำหนักหย่างซิน ไม่ใช่สถานที่ที่ใครก็สามารถเข้าออกได้ตามใจชอบ อยากเข้าไป จำเป็นต้องมีคนช่วยกราบทูลก่อนต้องการเอาใจฝ่าบาท เช่นนั้นก็ต้องมาตำหนักหย่างซินบ่อยๆ การตีสนิทเฉินจิ้นสี่กงกง เป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่งเฉินจิ้นสี่มองดูของกินที่ถูกยัดใส่มือ เขาอึ้งไปชั่วขณะเขาเฝ้าประตูตำหนักหย่างซินมานานเช่นนี้ เคยเจอนางสนมที่ถูกฝ่าบาทสั่งห้ามเข้าไม่น้อยเมื่อนางสนมเหล่านั้นไม่ได้พบฝ่าบาท ก็จะใช้เขาเป็นที่ระบายอารมณ์ เขาต้องแบกรับความลำบาก และการรังเกียจเดียดฉันท์มากมายจวงฉางไจ้เป็นคนแรกที่ไม่รังเกียจเขา เป็นห่วงเขา และมอบของกิ

หลังจากเจียงหวนได้ยินเสียงในใจของฮั่วหลิน มีความเจ้าเล่ห์เสี้ยวหนึ่งแวบผ่านแววตาตอนนี้นางรู้ซึ้งถึงความเจ๋งของนิ้วทองคำ[1]นี่แล้ววิธีใช้อาหารรสเลิศชนะใจฝ่าบาท มันสำเร็จสุดๆ ไปเลยวันข้างหน้าก็ต้องดำเนินตามแนวทางนี้ต่อไป!ลุยเลย!เจียงหวนรู้สึกฮึกเหิมมาก แต่สีหน้ากลับดูเขินอายยิ่งนักนางหลุบตาลง เวลานี้ขนตาที่เรียวยาวแต่หนากำลังกระพือราวกับผีเสื้อโบยบิน เสียงพูดก็เบาและนุ่มนวล“ไก่ทอดกับมันฝรั่งทอดถูกปากฝ่าบาทหรือไม่เพคะ?”“อืม เจ้ามีใจแล้ว”แสงจากเปลวเทียนทอดลงบนใบหน้าของฮั่วหลิน ดูผิวเผินเขาคือจักรพรรดิหนุ่มรูปงาม สีหน้าเรียบเฉย ไร้อารมณ์ใดๆหากไม่ใช่เพราะก่อนหน้านี้เจียงหวนได้ยินเสียงในใจของฮั่วหลิน ก็คงจะคิดว่าตอนนี้ฮั่วหลินกำลังตอบนางแบบขอไปทีแต่โชคดีที่นางสามารถได้ยินเสียงในใจของเขาเจียงหวนยิ้มอย่างเขินอาย “ในเมื่อฝ่าทรงรู้สึกว่าอร่อย เช่นนั้นต่อไปหม่อมฉันจะทำให้ฝ่าบาทเสวยทุกวันเลยเพคะ”ท่าทางของฮั่วหลินยังคงเฉยชา เพียงแค่พยักหน้าเบาๆแต่ในใจกลับเอามือเท้าเอวเริ่มหัวเราะแล้ว[ฮ่าๆๆ จวงฉางไจ้พูดได้ดี! ในที่สุดเราก็ไม่ต้องกินพวกอาหารเย็นจากห้องเครื่องแล้ว!][จวงฉ

ค่ำคืนล่วงเลยไปทีละนิด ภายในตำหนักจิ่นหวาเงียบสงัดเจียงหวนคุกเข่าอยู่บนพื้น ความเย็นจากอิฐเขียวเหมือนเข็มน้ำแข็งพันหมื่นเล่มทิ่มแทงเข้าไปในกระดูกเข่า ความเจ็บปวดแผ่ขยายไปทั่วร่างนางกัดฟันแน่น พยายามถ่ายน้ำหนักตัวลงที่น่องทั้งสองข้าง สลับลงน้ำหนักไปที่เข่าซ้ายขวาเป็นระยะ พยายามทำให้ตนเองเจ็บปวดน้อยที่สุดแต่ความทรมานที่ต้องรับยังคงไม่ลดลงแม้แต่น้อยการชิงดีชิงเด่นในวังเสียสุขภาพจริงๆที่สำคัญคือก่อนหน้านี้นางเคยผิดนัดกับฝ่าบาทแล้วหนึ่งครั้งหากพรุ่งนี้ไม่ไป ก็จะเป็นครั้งที่สองแล้ว!ฮ่องเต้ที่เอะอะก็จะตัดหัวคนองค์นั้น นางเดาใจเขาไม่ถูกระหว่างคิดฟุ้งซ่านทั้งเช่นนี้ เจียงหวนคุกเข่าไปแล้วหนึ่งคืนเต็มๆวันรุ่งขึ้นหลังจากเลิกประชุม ฮั่วหลินกลับถึงตำหนักหย่างซิน รอแล้วรออีกเจียงหวนก็ไม่มาสักที แต่กลับได้รับอาหารที่ห้องเครื่องส่งมาแทนเขาหยิบตะเกียบเงินขึ้นด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ กินผักอย่างไร้รสชาติฮั่วหลินทุกข์ระทมในใจ รู้สึกทรมานยิ่งกว่ากินแมลงวันเมื่อวานเจียงหวนยังตบหน้าอกบอกว่าจะทำอาหารให้เขากินทุกวันไม่ใช่หรือ? ทำไมวันนี้ไม่เห็นแม้แต่เงา?อาหารของห้องเครื่อง ตอนนี้เขาแค่เห