Semua Bab อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง: Bab 31 - Bab 40

ฮั่วหลินตัดสินใจไปตำหนักจิ่นหวาอย่างกะทันหัน ขันทีน้อยจึงไปแจ้งล่วงหน้าไม่ทันตอนที่ฮั่วหลินไปถึง เจียงหวนกำลังยกกับข้าวจานสุดท้ายที่เพิ่งทำเสร็จเข้าไปในห้องเมื่อเห็นฮั่วหลิน เจียงหวนอึ้งไปชั่วขณะ ขณะที่กำลังจะโค้งคำนับ ฮั่วหลินได้ยื่นมือมาประคองแขนของนางไว้“ไม่ต้อง”สายตาอันเย็นชาของเขาละจากนาง มองไปทางกับข้าวที่นางถืออยู่อย่างแนบเนียน[ว้าว หอมจัง][ยังไม่ทันได้เริ่มกิน น้ำลายของเราก็เกือบไหลออกมาแล้ว!][จวงฉางไจ้! เจ้ารีบชวนเรากินข้าว! เราอยากกินอาหารที่เจ้าทำ!]มุมปากเจียงหวนกระตุกเบาๆ ทีหนึ่ง นิสัยฝ่าบาทยังคงเหมือนเดิมจริงๆแต่ในเมื่อฮั่วหลินมา แสดงว่าเฉินจิ้นสี่ส่งข่าวถึงแล้วชีวิตอันแสนทรหดของตนมาถึงจุดสิ้นสุดสักทีนางวางจานลงบนโต๊ะ รีบปกปิดอารมณ์ของตนเองเจียงหวนหันไปมองฮั่วหลินด้วยรอยยิ้ม พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“ไม่ทราบว่าฝ่าบาทเสวยพระกระยาหารมาหรือยังเพคะ? หากยัง จะเสวยอะไรเล็กน้อยกับหม่อมฉันก่อนหรือไม่?”“อืม” ฮั่วหลินพยักหน้า[วู้ฮู้ววว เจ๋ง กินข้าว!]ฮั่วหลินล้างมือภายใต้การปรนนิบัติของหวังเต๋อกุ้ย แล้วก็นั่งลงที่ข้างโต๊ะ เจียงหวนก็รีบไปนั่งลงตรงด้า

หลังจากกินขนมลูกชิ้นแป้งเสร็จ ฮั่วหลินนั่งคุยกับเจียงหวนอีกครู่หนึ่ง จึงจะกลับไปหลังจากฮั่วหลินไปได้ไม่นาน เจียงหวนก็เห็นนางกำนัลแถวหนึ่งถือของต่างๆ มาที่ตำหนักฝั่งตะวันตกขันทีใหญ่ที่เดินนำหน้าสุดก็คือหวังเต๋อกุ้ยเจียงหวนกะพริบตาปริบๆ และรีบเดินออกไปต้อนรับทันที“กงกง นี่ท่าน?”เมื่อหวังเต๋อกุ้ยเห็นเจียงหวน บนใบหน้าก็ปรากฏรอยยิ้ม“ฝ่าบาทให้บ่าวมาส่งของพวกนี้พ่ะย่ะค่ะ ของพวกนี้ล้วนเป็นของที่ประทานจวงฉางไจ้โดยเฉพาะ”หลังจากเจียงหวนได้ยินก็รู้สึกตื้นตันใจยิ่งนัก ขนมลูกชิ้นแป้งพวกนั้นไม่เสียเปล่าไม่เพียงไม่ขาดทุน นางยังได้กำไรก้อนโตไม่ขาดทุน ไม่ขาดทุนนางพยักหน้าขอบคุณ “ขอบคุณกงกง”“จวงฉางไจ้เกรงใจแล้ว บ่าวแค่ทำหน้าที่ส่งสารเท่านั้น นี่เป็นสิ่งที่บ่าวสมควรทำพ่ะย่ะค่ะ”หลังจากหวังเต๋อกุ้ยกล่าวจบอย่างยิ้มแย้ม ก็สั่งให้คนวางของลง แล้วพูดแสดงความยินดีอีกสองสามประโยคก็จากไปหลังจากหวังเต๋อกุ้ยไปแล้ว เจียงหวนจึงจะเริ่มตรวจดูของพระราชทานต่างๆ ของที่ฮั่วหลินพระราชทานเยอะมาก มีเครื่องประดับเงิน ทอง หยก ผ้าไหมชั้นดี ยารักษาอาการเจ็บขา แต่ที่เยอะสุดยังคงเป็นวัตถุดิบในบรรดาของพระรา

ก่อนหน้านี้ที่เจียงหวนบอกว่าอาหารที่จะทำให้ฮั่วหลินต้องใช้เวลาหลายชั่วยาม นั่นไม่ใช่ข้ออ้างหลังจากพูดคุยกับเสี่ยวเจาไม่กี่ประโยค เจียงหวนก็เริ่มเตรียมตัวนางเริ่มด้วยการคัดวัตถุดิบอย่างพิถีพิถันจากของที่ฮั่วหลินพระราชทาน เตรียมทำอาหารใหม่ๆ สองสามอย่างนางแช่เต้าหู้สีขาวลงในน้ำเย็น แล้วใช้ใบมีดแนบกับปลายนิ้วหั่นเบาๆ เต้าหู้ที่ถูกหั่นเป็นเส้นเล็ก ๆ เหมือนเส้นผมค่อย ๆ คลี่บานในน้ำราวกับดอกเบญจมาศสีขาวเสี่ยวเจาที่ถือชามอุทานด้วยความตะลึง “ว้าว ฝีมือการใช้มีดของนายหญิงน้อยสุดยอดไปเลย!”เจียงหวนยิ้มอย่างภาคภูมิใจ นี่เพิ่งจะเริ่มเองหากเอาหัวไชเท้ามาให้นาง นางยังสามารถแกะเป็นรูปมังกรได้เลย!หลังจากหั่นเต้าหู้เสร็จ เจียงหวนนำเต้าหู้ไปลวกในน้ำเดือดครู่หนึ่ง แล้วตักขึ้นมาแช่ในน้ำเย็น ทำเช่นนี้สามารถรักษาความนุ่มลื่นของเต้าหู้เส้น หลังจากนั้นนางก็เริ่มเคี่ยวน้ำแกงครัวเล็กกำลังวุ่นวายอยู่กับการทำอาหาร ในราชสำนักก็วุ่นวายไม่แพ้กันภายในท้องพระโรงเต็มไปด้วยเสียงจอแจ เหล่าขุนนางคนนี้พูดคำคนนั้นพูดคำ เสียงดังขึ้นเป็นระลอกราวกับคลื่นทะเลยักษ์อัครมหาเสนาบดีหลี่เหวินป๋อก้าวออกมาคนแรก เขาม

เสี่ยวเจามองไปทางเจียงหวนอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรดีฝ่าบาทเพิ่งดีกับนายหญิงน้อยได้ไม่นานเอง ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ หากท่าทีของฝ่าบาทเปลี่ยนเร็วเหมือนพลิกหนังสือ รู้สึกรังเกียจนายหญิงน้อยขึ้นมา ถึงเวลานั้นนางสนมพวกนั้นต้องมาซ้ำเติมแน่นอน!“โอ๊ย ไม่ต้องร้องแล้ว เรื่องราวยังไม่ได้แย่ถึงขนาดนั้น”เจียงหวนกล่าวพลางตบไหล่สาวใช้ตัวน้อยเบาๆ อย่างจนปัญญานางที่เป็นเจ้าทุกข์ยังไม่ร้องไห้เลย เสี่ยวเจากลับร้องไห้ซะแล้วพูดถึงก็ต้องโทษนางนั่นแหละ รู้แต่แรกว่าเจียกุ้ยเฟยไม่มีเจตนาดี กลับประมาทจนลืมระวังนางยังเป็นแค่กุ้ยเหริน ก็อิจฉาจนแทบจะเอาเป็นเอาตายแล้วเจียงหวนเกาศีรษะ ต่อไปจะไม่หนักกว่านี้หรือ!เสี่ยวเจาเช็ดน้ำตา “จะไม่แย่ได้อย่างไร หากฝ่าบาทไม่พอพระทัยนายหญิงน้อย ไม่เสด็จมาที่พวกเราอีก…ฮือๆๆ…”แค่นึกถึงต่อไปใครก็สามารถมาซ้ำเติมนายหญิงน้อยของนาง เสี่ยวเจาก็รู้สึกปวดใจแทนเจียงหวนเจียงหวนเห็นเสี่ยวเจาคิดแทนตนเองทุกอย่าง รู้สึกตื้นตันใจยิ่งนักนางเตือนตนเองในใจ ต้องใจเย็นๆ แล้ววิเคราะห์สถานการณ์อย่างมีสตินางเคยทำอาหารให้ฝ่าบาทตั้งหลายครั้ง ต่อให้ไม่มีผลงานก็มีความมุมานะโบราณว่าไ

ทันใดนั้นมีความคิดวูบเข้ามาในสมองเจียงหวนรีบกล่าวกับเสี่ยวเจาทันที “ฝ่าบาททรงมีพระเมตตา แต่พวกเราก็จำเป็นต้องชดเชย ไปเถิด พวกเราลองไปดูที่ห้องเครื่อง ไม่แน่ว่าอาจสามารถทำอะไรให้ฝ่าบาทได้บ้าง”เสี่ยวเจาพยักหน้าหงึกหงัก “เรื่องคิดแผนต้องยกให้นายหญิงน้อย”หลังจากทั้งสองเดินจากไป ก็ตรงไปที่ห้องเครื่องเวลานี้พ่อครัวในห้องเครื่องกำลังยุ่งจนหัวหมุน พวกเขานอกจากต้องเตรียมเครื่องเสวยให้ฝ่าบาททุกวันแล้ว ยังต้องเตรียมให้คนในวังหลังอีกด้วยเพียงแต่มนุษย์มีการแบ่งชนชั้นวรรณะ ห้องเครื่องก็ไม่มีข้อยกเว้นเช่นกันพื้นที่ทั้งแถบที่อยู่ในรั้วกำแพงล้วนถูกเรียกว่าห้องเครื่อง แต่ห้องครัวแต่ละห้องทำอาหารสำหรับคนที่ต่างกันออกไปห้องที่อยู่ตรงกลางจะทำอาหารถวายฮ่องเต้ ไทเฮา และกุ้ยเหรินทั้งหลาย พ่อครัวที่อยู่ในห้องนี้จึงจะเป็นวิเสทที่แท้จริงผู้ดูแลเกาก็คือหนึ่งในผู้ที่มีประสบการณ์มากที่สุด และได้รับความเคารพที่สุดในบรรดาวิเสทเหล่านี้เวลานี้เขากำลังตะโกนสั่งงานเสียงดัง“ทำตัวให้กระฉับกระเฉงกว่านี้หน่อย เร็วเข้า หากละเลยฝ่าบาทกับกุ้ยเหรินทั้งหลาย ก็หิ้วหัวไปรับโทษเอง!”ตอนนี้ได้เวลาอาหารแล้ว ทุกคนก