All Chapters of ไม่อยากรักก็ต้องรัก: Chapter 1 - Chapter 10

1จุดเริ่มต้นของคาสโนว่าเขาดีใจมากจึงโทรหาเธอเพื่ออยากบอกเธอว่าเขาใกล้ถึงแล้วแต่ในตอนนั้นเธอที่ปิดเสียงมือถือและกำลังมีอะไรกันกับชู้หนุ่มกล้ามล่ำของเธออย่างเร่าร้อนอยู่บนเตียงนอนของออสตินทำให้เธอไม่ได้รับสายของเขา นาราเองก็คิดว่าเขาไม่ได้กลับมาที่ห้องเพราะเขาบอกว่าจะค้างที่บ้านแต่เขาเกิดเปลี่ยนใจเพราะเขาคิดถึงและเป็นห่วงนาราไม่อยากให้เธออยู่คนเดียวแต่เขาไม่ได้รู้เลยว่าแฟนสาวของเธอไม่ได้เหงาเลยสักนิด “ไม่รับสายก็ไม่เป็นไรสงสัยกำลังอาบน้ำ เราก็กลับไปเซอร์ไพรส์เลยก็แล้วกัน” ออสตินพูดขึ้นมาพร้อมกับมองอาหารในมือของเขาที่เขารู้ว่าถ้าเธอเห็นต้องดีใจมากๆ ที่เขารู้ใจของเธอขนาดนี้ ออสตินขับรถมาจอดที่คอนโดของเขาแล้วก็ถือของลงมาจากรถก่อนจะเดินขึ้นไปที่คอนโดอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่เขากำลังเดินไปที่ลิฟต์เพื่อขึ้นไปที่คอนโดของเขา นาราก็กำลังเริงรักกับชู้ของเธอเป็นยกที่สองอย่างเร่าร้อนและไม่มีท่าทีที่เหน็ดเหนื่อยเลยสักนิด “อือ อ่า ซี๊ด ที่รักขา อือ” ออสตินที่เดินเข้ามาในห้องของเขาอย่างอารมณ์ดีและพยายามมองหาว่าแฟนสาวของเขาอยู่ที่ไหนแต่เขากลับได้ยินเสียงผู้หญ

3เธอมากับใคร ออสตินที่โดนแม่บ่นไปเมื่อเช้าแต่มีหรือคนอย่างเขาจะยอมฟังที่แม่ของเขาพูด ออสตินแต่งตัวออกไปเที่ยวอย่างเช่นทุกวันอย่างที่ไม่ได้สนใจในคำพูดของแม่ของเขาเลยสักนิด “ไหนมึงบอกว่าแม่บ่นไม่อยากให้มาเที่ยวไงว่ะ ไหนวันนี้มึงมาได้ว่ะ” บวรพจน์เดินเข้ามาทักทายพร้อมกับดื่มเป็นเพื่อนของออสตินพร้อมกับถามเรื่องที่ออสตินโทรมาบ่นให้ฟัง “ก็แค่ไม่ทำตามแล้วก็ออกมาเที่ยวก็แค่นั้นไม่เห็นมีอะไรที่ต้องสงสัยเลย” ออสตินพูดขึ้นพลางยกเครื่องดื่มขึ้นมาดื่มด้วยท่าทางที่มองดูแล้วก็เท่ไม่เบา “ก็ดีเลยเพื่อนวันนี้กูได้เด็กมาใหม่ว่ะ ดูท่ามึงจะชอบนะ สดๆ ใหม่ๆ” บวรพจน์พูดขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าของออสตินอย่างรู้ใจ ออสตินนั่งดื่มอยากเช่นทุกวันเขาไม่ได้รู้สึกกลัวคำพูดของแม่เขาเลยสักนิดเพราะพ่อกับแม่ของเขาตามใจเขามาตลอดไม่ว่าจะบ่นยังไงพ่อกับแม่ของเขาก็จะตามใจของเขาอยุ่ดี “พี่ออสตินขาวันนี้จะพาหนูไปต่อที่ไหนดี” เชอร์รี่หญิงสาวที่ออสตินเคยพาเธอไปที่ห้องอยู่บ่อยๆ จนเธอคิดไปเองว่าเขาจะต้องรักเธอแน่ๆ และเริ่มไม่อยากให้ผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้เขาอีกอย่างเช่นวันนี้ที่

5แอบรักแอบชอบ มลชญาไปมหาวิทยาลัยด้วยความตื่นเต้นเพราะเธออยากเล่าเรื่องนี้ให้กับชลธิชาฟังเรื่องที่เธอจะได้หมั้นหมายกับออสตินเพราะเพื่อนของเธอก็รู้ดีว่าเธอแอบรักแอบชอบออสติน “โมเดลวันนี้ทำไมแกถึงได้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างนี้ฉันเห็นแกตั้งแต่ในห้องเรียนแล้วนะ” ชลธิชาพูดขึ้นมาในขณะที่กำลังเดินไปที่โรงอาหารของมหาวิทยาลัย “ก็ฉันอารมณ์ดีฉันมีเรื่องดีๆ ในชีวิตที่ฉันรอคอยมาตลอดชีวิตของฉัน” มลชญาพูดขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าของชลธิชาอย่างอารมณ์ดีแต่ก็ยังไม่ได้บอกชลธิชาว่าเรื่องอะไรที่เป็นเรื่องดีๆ ในชีวิตของเธอ “เรื่องอะไรทำไมแกไม่พูดออกมาล่ะ โมเดลแกพูดอย่างนี้ยิ่งทำให้ฉันอยากรู้” ชลิชาพูดขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าของเพื่อนที่เดินยิ้มไม่พูดไม่จาจนทั้งสองมาถึงโรงอาหารของมหาวิทยาลัย ชลธิชาสั่งอาหารเสร็จเธอมานั่งรออาหารก็เริ่มยิงคำถามกับมลชญาทันที “โมเดลเล่าสักทีฉันอยากรู้แทบทนไม่ไหวแล้ว” ชลธิชาพูดขึ้นมาด้วยความอยากรู้ “ฉันกำลังจะได้หมั้นกับออสติน” มลชญาพูดขึ้นมาเขินๆ แต่คนฟังอย่างชลธิชาที่ตกใจเผลอกรี๊ดออกมาเสียงดั

7ฉันรักนายออสติน ในขณะที่ชลธิชาชวนให้มลชญาไปจากตรงนั้นและออสตินเองก็กำลังจะเดินไปจากตรงนั้นแต่มลชญากลับไม่ยอมไปจากตรงนั้นและไม่ยอมให้ออสตินไปจากตรงนั้น “ออสตินอย่าพึ่งไป” มลชญาเดินไปหาออสตินแล้วก็จับที่ไหล่ของออสตินให้หันมามองหน้าของเธอ “อะไรของเธออีกเนี่ยฉันไม่มีเวลามาคุยกับเธอหรอกนะแต่ถ้าเธออยากได้ฉันมากเธอก็ไปขอให้แม่ของเธอมาขอฉันแต่งงานเลยสิ” ออสตินพูดขึ้นมาอย่างเลือดเย็นอีกครั้ง “นายคิดว่าฉันอยากมารบกวนนายอย่างนี้หรือไง ฉันก็ไม่ได้อยากทำอย่างนี้หรอกนะ แต่หัวใจของฉัน หัวใจที่มันไม่รักดีของฉันมันสั่งให้ฉันหน้าด้านมาทำอะไรอย่างนี้ทั้งๆ ที่รู้ว่านายไม่แม้จะอยากมองอยากคุยกับฉันเลยสักนิด” มลชญาเอ่ยออกมาทั้งน้ำตาจนชลธิชาเองก็แทบจะร้องไห้ตามมลชญาเพราะเธอรู้ดีว่าเพื่อนของเธอรักและคลั่งออสตินแค่ไหน “เธออย่ามาบีบน้ำตาหน่อยได้มั้ย รำคาญแล้วก็ไม่ต้องมาพูดอะไรอย่างนี้ตรงนี้ได้มั้ย” ออสตินยังคงเลือดเย็นกับเธอไม่เลิกเพราะความเข้าใจที่เขามีต่อเธอมันไปในทางที่ไม่ดี “ฉันไม่ได้บีบน้ำตาแต่ฉันอยากให้นายที่เกลียดฉันไม่ชอบฉันฟังไว้ว่าที่ฉันทำไป

9ยกเลิกการหมั้น หลังจากที่มลชญาบอกกับแม่ของเธอเรื่องยกเลิกการหมั้นหมายพ่อกับแม่ของเธอก็ได้มาที่บ้านของออสตินเพื่อพูดคุยกับพ่อแม่ออสตินเรื่องยกเลิกการหมั้นหมาย “อ้าว!!! ลักขณามีอะไรทำไมได้มาเร่งด่วนอย่างนี้ล่ะ” ละอองถามเธอขึ้นมาเพราะเห็นโทรมาเร่งด่วนแล้วก็มาถึงในเวลาไม่นาน “ก็มีเรื่องด่วนที่เราสองคนต้องได้พูดคุยกันเพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องราวของลูกเราสองคนที่ต้องให้ความาสำคัญมากๆ” ลักขณาพร้อมด้วยบุรินทร์สามีของเธอก็เดินเข้าไปในบ้านทันที “ต้องเป็นเรื่องหมั้นแน่ๆ เลย” ละอองพูดขึ้นด้วยความดีใจเพราะคิดว่าทั้งสองจะมาเลื่อนให้เร็วขึ้น บุรินทร์พยักหน้าให้กับเพื่อนของภรรยา “ไปนั่งคุยกันดีกว่าละออง เรื่องมันยาว” ลักขณาพูดจบละอองจึงเดินพาทั้งสองไปที่ห้องรับแขก “วันนี้แฟรงค์ไม่อยู่นะพึ่งบินเมื่อวานเห็นบอกว่าพี่ชายไม่ค่อยสบาย” ละอองพูดขึ้นมาก่อนจะนั่งลงแล้วก็เรียกให้เด็กนำน้ำมาเสิร์ฟ “ละอองฉันขอเข้าเรื่องเลยนะ” ลักขณายากที่จะเอ่ยมันขึ้นมาเพราะเธอไม่ได้อยากทำให้เรื่องราวมันเป็นอย่างนี้อีกอย่างเธอก็รู้ว่าลูกสาวของเธอก็ไม่ไ