9 ยกเลิกการหมั้น

9

ยกเลิกการหมั้น

        

         หลังจากที่มลชญาบอกกับแม่ของเธอเรื่องยกเลิกการหมั้นหมายพ่อกับแม่ของเธอก็ได้มาที่บ้านของออสตินเพื่อพูดคุยกับพ่อแม่ออสตินเรื่องยกเลิกการหมั้นหมาย

         “อ้าว!!! ลักขณามีอะไรทำไมได้มาเร่งด่วนอย่างนี้ล่ะ” ละอองถามเธอขึ้นมาเพราะเห็นโทรมาเร่งด่วนแล้วก็มาถึงในเวลาไม่นาน

            “ก็มีเรื่องด่วนที่เราสองคนต้องได้พูดคุยกันเพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องราวของลูกเราสองคนที่ต้องให้ความาสำคัญมากๆ” ลักขณาพร้อมด้วยบุรินทร์สามีของเธอก็เดินเข้าไปในบ้านทันที

            “ต้องเป็นเรื่องหมั้นแน่ๆ เลย” ละอองพูดขึ้นด้วยความดีใจเพราะคิดว่าทั้งสองจะมาเลื่อนให้เร็วขึ้น บุรินทร์พยักหน้าให้กับเพื่อนของภรรยา

            “ไปนั่งคุยกันดีกว่าละออง เรื่องมันยาว” ลักขณาพูดจบละอองจึงเดินพาทั้งสองไปที่ห้องรับแขก

            “วันนี้แฟรงค์ไม่อยู่นะพึ่งบินเมื่อวานเห็นบอกว่าพี่ชายไม่ค่อยสบาย” ละอองพูดขึ้นมาก่อนจะนั่งลงแล้วก็เรียกให้เด็กนำน้ำมาเสิร์ฟ

            “ละอองฉันขอเข้าเรื่องเลยนะ” ลักขณายากที่จะเอ่ยมันขึ้นมาเพราะเธอไม่ได้อยากทำให้เรื่องราวมันเป็นอย่างนี้อีกอย่างเธอก็รู้ว่าลูกสาวของเธอก็ไม่ได้อยากให้เรื่องมันเป็นอย่างนี้แต่เป็นเพราะออสตินที่ทำให้เรื่องทุกอย่างมันต้องจบลงอย่างกระทันหันแต่ลักขณาก็ไม่ได้มองว่าเป็นความผิดของออสติน

            “พูดมาเลยอยากเลื่อนให้เร็วขึ้นใช่มั้ยล่ะ” ละอองที่คิดเองเออเองแล้วก็พูดออกมาเองโดยที่ยังไม่มีใครพูดเรื่องที่จะเลื่อนการหมั้นเข้ามา    “เปล่าไม่ใช่อย่างนั้นหรอกละออง พอดีฉันจะมายกเลิกการหมั้นครั้งนี้เพราะโมเดลแกไม่อยากบังคับออสตินเพราะดูท่าทางของออสตินจะไม่ได้เต็มใจด้วย” ลักขณาได้พูดออกมาเธอก็โล่งใจเพราะมันคือความต้องการของลูกสาวของเธอ

            “ผมหวังว่าคุณกับคุณแฟรงค์จะเข้าใจเรานะ ลูกสาวของเราพร้อมมากเพราะโมเดลแอบรักออสตินมานานหลายปีแต่ออสตินไม่ได้รักโมเดลเพราะอย่างนี้แล้วเด็กทั้งสองก็ไม่ควรที่จะได้หมั้นหมายกัน

            “แต่เรื่องนี้ละอองได้คุยกับออสตินแล้วนะ”

            “เมื่อสองวันก่อนโมเดลร้องไห้ตาบวมมาจากมหาวิทยาลัยก็ได้ความว่าโมเดลเอาของไปให้ออสตินแล้วออสตินก็ตะคอกต่อว่าโมเดลแล้วก็ไม่รับของที่โมเดลให้แค่นี้มันคงมากพอที่เราสองครอบครัวต้องยอมรับความจริงว่าออสตินไม่ได้รักโมเดลและน่าจะไม่สามารถรักโมเดลได้” ลักขณาพูดขึ้นมาละอองก็เข้าใจหัวอกของคนเป็นแม่ที่ไม่อยากให้ลูกสาวเสียใจ ละอองจึงต้องเริ่มแผนการใหม่ด้วยการกดดันให้ออสตินหลงรักโมเดลให้ได้

            “ถ้าเด็กสองคนรักกันทุกอย่างก็จะสวยงาม ถ้าอย่างนั้นเรื่องนั้นเดี๋ยวฉันจัดการเองชักขณารับรองว่าเราได้เป็นดองกันแน่ๆ ไม่นานเกินรอแน่นอน” ละอองพูดขึ้นมาพร้อมกับมองไปข้างหน้าด้วยท่าทีที่ทั้งโกรธลูกชายและพร้อมที่จะทำให้ลูกชายของเธอรักมลชญาให้ได้

           

            วันต่อมาละอองมาหาออสตินที่คอนโดมิเนียมสุดหรูที่มีราคาหลักหลายล้านแต่มันเป็นชื่อของละอองไม่ใช่ชื่อของออสติน

            ละอองเข้ามานั่งข้างในห้องของออสตินที่ถูกตกแต่งโดยออสติน ละอองนั่งมองไปรอบๆ ห้องด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียดมากๆ

            “แม่ดูหน้าเครียดๆ แม่มีอะไรหรือเปล่า” ออสตินที่เห็นแม่นั่งหน้านิ่งๆ และค่อนข้างซีเรียสเพราะโดยปกติแล้วเธอเป็นคนที่เข้ามาต้องพูดๆ ไม่ให้เขาได้พักหูอย่างแน่นอน

            “มีแล้วก็เป็นเรื่องที่ซีเรียสมาก” ละอองเปล่งเสียงออกมาด้วยเสียงที่ค่อนข้างเครียด

            “แม่มีเรื่องอะไรทำไมต้องพูดเสียงน่ากลัวอย่างนั้นด้วย” ออสตินพูดขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าของแม่แล้วก็นั่งลงข้างๆ แม่ของเธอ

            “ออสตินไปทำอะไรให้โมเดลโกรธจนมาขอยกเลิกการหมั้น” ละอองพูดขึ้นมาพร้อมกับจ้องมองออสตินตาไม่กระพริบ

            “ผมไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย โมเดลไม่อยากหมั้นก็คือเขาโมเดลไม่อยากหมั้นไม่เห็นมีอะไรซับซ้อนเลย” ออสตินเอ่ยออกมาอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวทั้งๆ ที่เขารู้ดีแก่ใจว่าเขาได้พูดได้ทำอะไรกับเธอไว้บ้าง

            “อย่ามาโกหกแม่ได้มั้ยออสติน แม่รู้จักนิสัยของแกดี โมเดลรักแกแต่แกมันไม่รักดีมั่วผู้หญิงไปทั่วคนดีๆ อย่างโมเดลแกจะไปหาได้ที่ไหน” ละอองพูดขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าของเขาอย่างเอาเรื่องเพราะเธอรู้ทุกเรื่องมาหมดแล้ว

            “ก็ผมไม่ชอบก็คือไม่ชอบทำไมแม่ต้องบังคับให้ผมไปรักคนที่ผมไม่ได้รักด้วยล่ะ แล้วแม่รู้ได้ยังไงว่าโมเดลเป็นคนดีมันจะไม่ใช่อย่างที่แม่เห็นก็ได้” ออสตินพูดขึ้นมาเพราะอยากให้แม่ได้รู้อย่างที่เขารู้แม้ว่าสิ่งที่เขารู้มันจะไม่ได้เป็นความจริงแต่เป็นความเชื่อของเขาเอง

            “แม่ก็ไม่ชอบที่แกไปยุ่งกับผู้หญิงหลายๆ คนอย่างนั้น แกไม่ต้องพูดอะไรให้มันมากความ แกต้องไปง้อโมเดลจนกว่าโมเดลจะยอมกลับมาหมั้นกับแก ไม่อย่างนั้นแกก็อย่าหาว่าแม่ไม่เตือน สิ่งที่แม่ทำอยู่ตอนนี้คือความหวังดี” ละอองบอกกับลูกชายของเธอด้วยความหวังดีที่เธอมีต่อลูกชายแต่มันไม่ใช่ความต้องการของลูกชายของเธอเลยสักนิด

            “แม่หวังดีแต่แม่ได้เข้าใจผมเลย” ออสตินพูดขึ้นมาแล้วก็เดินไปที่ห้องนอน

            “แล้วที่แกกำลังทำแกเคยเข้าใจแม่บ้างมั้ยว่าความเป็นห่วงที่แม่มีมันมากแค่ไหน” ละอองพูดตามหลังลูกชายของเธอเพื่อให้ลูกชายของเธอนำมันไปคิดเพราะการใช้ชีวิตของออสตินมันไม่ได้ดีต่อตัวของเขาเลย

            ออสตินเข้าไปในห้องเขานอนมองเพดานแล้วก็คิดทบทวนเรื่องราวต่างๆ จนเผลอคิดไปถึงเรื่องราวของเธอกับโมเดลในตอนที่ทั้งสองเป็นวัยรุ่นต้อนต้นอายุประมาณ 13 ปี และเป็นช่วงแรกที่ทั้งสองได้ทำความรู้จักกัน