Semua Bab My Possessive Ex-Husband: Bab 21 - Bab 30

SHE PURSED her lips and checked the time on her wrist. Marahil na rin siguro sa haba ng tinulog niya ay hindi na siya makatulog ngayon. Kahit anong pwesto ang kanyang gawin. Natatakot na nga siya dahil baka magising niya ang kanyang anak sa sobrang likot niya.Napatingin siya sa digital clock na nakapatong sa nightstand at mariing nakagat ang ibabang labi. It’s almost three in the morning. Sira na talaga ang body clock niya. Well, matagal naman nang sira ang body clock niya. Siya na lang itong pilit na inaayos ito.Her eyes landed at her son. Mahimbing ang tulog nito habang yakap ang unan na binili pa nila sa Davao dahil malambot daw ito. Parang sobrang spoiled pakinggan ngunit isa ito sa mga birthday wish ng anak niya noon, ang bilhin ang ganitong klase ng unan. Thankful naman siya dahil kahit papano ay mahimbing ang tulog ng kanyang anak. At saka, inaalagaan naman ito ng bata kaya’t okay lang.Maingat siyang umalis sa kama at nagtungo sa labas ng kanyang terrace. She made sure to cl

“WHY ARE YOU packing a lot of clothes?” takang tanong sa kanya ng kanyang anak habang pinapanood siyang mag-impake ng mga damit.Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at tumigil sa pag-i-impake. Umupo siya sa kama at tumingin sa kanyang anak. She motioned him to come over and he did. Agad itong lumapit sa kanya, ang mga mata ay nagtataka. She forced a smile and caressed her son’s hair. “May hininga kasing pabor ang Tito Cupid mo. And I promise you that after this, hindi na magtatrabaho si mommy bilang nurse. In that way, hindi na tayo magkakalayo pang muli. Just this once, anak. Naiintindihan mo naman si mommy, ‘di ba?”“And you’re going to leave for six months?” tanong nito na ikinatango niya. “Are you not going to miss me?”Parang may kung anong kumurot sa kanyang puso sa naging tanong ng kanyang anak. She took a very deep breath and cupped his cheeks. “I will miss you, that’s for sure. Pwede naman tayong mag-video call. Pwede naman tayong mag-usap kapag vacant time ko. This will b

SHE COULDN’T believe her eye. Wala sa sarili siyang kumurap, trying to analyze what the hell is going on. She’s double checking if she’s hallucinating or not. Mabilis ang pagtibok ng kanyang dibdib at parang kumikirot ang kanyang sintido.“What the hell are you doing here?” asik nito sa kanya.“I should be the one to ask that,” mahinang tanong niya. “What are you doing here? W-what happened to you?”Mayroong leg cylinder cast and binti nito. Dalawang binti to be exact. Mayroong sugat sa pisngi nito na para bang nahiwa ng isang matulis na bagay. Halos magdugtong na nga ang kilay nito habang nakatingin sa kanya.Tally bit her lower lip, trying to calm herself to better understand the situation. Hindi siya makapaniwala sa kanyang nakikita right now. Is this the reason why Charles is not contacting her anymore? Dahil sa sugat nito? Dahil ba mayroong nangyaring masama rito?Agad na nag-iwas ng tingin sa kanya ang binta at humugot ng malalim na hininga. She frowned even more.“Get lost,” he

“I WANT to take care of you. Bawal ba ‘yon?” tanong nito sa kanya.Bitterness filled his chest. She’s still the same as before. Wala itong pinagbago. Makulit pa rin ito. But unlike before, she’s more fierce now. Kaya na nitong tapatan ang pagiging masungit niya. He can still see it, the woman who used to love him. Ngunit nakakapagtaka kung bakit… parang may iba. It’s like something changed. Well, ilang taon na rin ang lumipas. Impossible naman yata kung walang nagbago sa dalaga. And besides, she should be treating him coldly by now.Charles pursed his lips and sighed. “Put it there. Kakain ako mamaya.”“No.” Umiling ito. “Kailangan mong kumain ngayon, Charles. May mga gamot ka pang kailangan inumin. Hindi lang din basta-basta ang mga gamot na ito, Charles. High dosage ang mga gamot na ito. Hindi pwedeng basta mo na lang ito inumin na hindi man lang kumakain. You have to eat. If you want to get better, you have to eat.”Hindi siya makapagsalita. Is it really weird for wanting to hear

WALANG ni isa sa kanila ang umimik. Both of them are very quiet. Sa sobrang tahimik ay tanging tunog lamang ng mga kuliglig ang maririnig. And to be honest, she wanted to say something. Gusto niyang magsalita. Gusto niya itong kausapin. She wanted to tell him that it was all just a joke. But she wanted to hear what he’s going to say.See? Sobrang gulo ng takbo ng kanyang isipan. How is she going to manage to put them into words for him to understand?“So you’re still mad at me?” he asked in a very, very cautious manner.Mahina siyang natawa roon na ikinakunot ng noo ng binata. She smiled at him sheepishly and sighed. “It was just a joke. Hindi na ako galit sa ‘yo. I genuinely want you to heal, Charles. Kung ano man ang nangyari noon, kalimutan mo na.”“You were betrayed, hurt, and fooled. How can you have the strength to tell me to forget all of that? How can you say it was just all in the past?”“Because it is,” she replied and smiled at him. “Kung ano man ang nangyari noon, wala na