All Chapters of My Possessive Ex-Husband: Chapter 11 - Chapter 20

BUONG GABI siyang hindi makatulog. Kahit anong pwesto ang kanyang gawin, kahit yata tumambling siya ay hindi pa rin siya makakatulog. She’s having a hard time to fall asleep. Hindi niya i-de-deny na dahil ito sa kanyang dating asawa.Not because she still feels something for him or anything. But because she’s worried what he would do next. Hindi niya alam kung ano ang takbo ng isipan ng binata. Ngunit alam niyang lahat ng gusto nito ay nakukuha nito. And if he ever finds out about the child—which is not possible knowing how fast he traced her—the only choice she has left is to fight him with all the damn money for custody.Tumagilid siya ng higa at hinarap ang kanyang anak na ngayon payapang natutulog. She stared at his face. The similarities between Charles and Caius is pretty obvious. Halatang-halata. Kahit sa unang tingin, makikita na agad na isa itong anak ng Cordova. Hindi niya alam kung paano naging naging ang lahat. Kung bakit kailangang magmana kay Charles ang bata.Maybe the

Kahit na medyo nagdadalawang isip siya ay pumayag siya sa gusto nito. May point naman ito. She should be at least thankful na nagbigay ito ng pera na sapat na para hindi siya maghirap sa susunod na sampung taon o isang dekada. But still, she has to show him why he was right to invest in her company.Kasaluyan sila ngayong na sa office niya, habang ang kanya namang sekretarya ay na sa labas, naghihintay kailan sila matatapos sa pag-uusap dito sa loob.“This type of business doesn’t go with your profession, Crystal. Why did you decided to choose this kind of business?” he asked.“Because I want to arrange a couple’s special day that I won’t get to experience myself,” she replied and sighed. “I know it might sound a little cringe, or pure cringe, but it’s true. That’s the reason why I decided to have this business.”“You were married.”“Was,” she replied. “I was once married.”“You get to experienced it before.”Mahina siyang natawa sa sinabi nito. Nandoon pa rin ang kabog sa kanyang dib

“BAKIT BA hindi mo na lang sabihin sa kanya ang totoo? That there’s a reason why you did that to her. Why you were just being protective of her,” wika ng kanyang kaibigan. “I’m sure she can understand.” His jaw clenched and poured himself another shot. Agad niya itong tinunga at pabaldang nilapag ang baso sa mesa. It created a very irritating noise but nobody complained. Siguro dahil alam nila kung gaano siya ka-frustrated ngayon. A lot of emotions inside him that he was just bottling to himself. Hindi niya alam kung hanggang saan ang kaya niyang tiisin para sa kanyang pangungulila sa dalaga. “Kahit sabihin niya, did you really think she would buy such reasons? No, Theo. Mas lalo lang magagalit sa kanya si Crystal. If you want to protect someone, even if it means hurting them, you still have to do it,” makahulugang wika ni Liam na bumyahe pa talaga galing Cebu para puntahan sia rito at pikunin siya.Hindi niya na lang pinansin ang mga ito at humugot na lamang ng malalim na hininga.

DAYS PASSED LIKE a blink of an eye. Masasabi niyang nagiging maganda naman ang naging daloy ng kanyang buhay. Everything feels like a smooth sail. Dumarami na ang nakakakilala sa kanyang bagong business at mas lalong dumami rin ang kanyang buyer sa kanyang flower shop.Until now, hindi pa rin inaaprobahan ni Cupid Montero ang kanyang resignation kaya lagi siyang naka-duty tuwing gabi sa ospital. Kahit sobrang pagod na niya sa trabaho ay kailangan niyang gawin ang lahat. After all, she brought this to herself. Alam niyang kailangan niyang maging hands-on sa oras na magkaroon siya ng business.Pero sino ba naman kasi ang nag-expect na lalayag nang mabuti itong business niya? It was all just a dream, ngunit heto siya. Unti-unti na niyang naaabot lahat ng pangarap niya na wala ang kanyang pamilya para suportahan siya.“Pagod ka na?”Nag-angat siya ng tingin sa nagtanong at bumungad sa kanya si Arthur. Ngumiti siya rito at tinanggap ang isang bottled coffee na inaabot nito. Nakabukas na an

MAHIGPIT ANG kanyang pagkakahawak sa manibela ng kanyang sasakyan habang nakatingin sa sasakyan ni Arthur. He will be the one to take her home. Kahit na gusto niyang mag-insist na siya ang maghatid dito, hindi niya magawa dahil ayaw niya namang ipilit ang sarili sa dalaga. Kahit na tawagan niya ang may-ari ng hospital para sisantihin ang Arthur na ‘yon, alam niyang hindi pwede dahil relative ng may-ari ng ospital ang doktor na ‘yon. Kaya siguro malaki ang ulo.Napahugot siya ng malalim na hininga at hinilot ang sintido. And as he watched the fading car from his sight, he clenched his jaw. Inapakan na niya ang silinyador at agad na nagmaneho paalis ng parking lot ng ospital. Gusto niya mang sundan ng dalaga ay pinili niyang lumihis ng daan.He was the one who was there… waiting for her to wake up, wiping off the sweat from her face, silently praying for her to get better. Ngunit iba ang naghatid pauwi rito. There’s this foreign emotion in his heart that no matter what he do, he couldn