Semua Bab มู่เหรินจอมคนอัจฉริยะ: Bab 11 - Bab 20

“ขอบคุณ” เสียงตอบอ้อมแอ้มก่อนจะยื่นถุงน้ำคืน มู่เหรินพยักหน้ารับไม่ได้สนใจกิริยาแปลกๆ ของอีกฝ่ายก่อนจะลุกขึ้นยืนซึ่งเด็กน้อยก็เงยหน้ามองทันที “พบเจอวันนี้นับมีวาสนา นี่เป็นปิ่นพิสูจน์พิษซึ่งให้ผลแม่นยำจงพกติดตัวเอาไว้หากดื่มกินจงตรวจสอบให้ละเอียด อย่าไว้ใจผู้ใดแม้กระทั่งตัวเอง” มู่เหรินยื่นปิ่นดอกกล้วยไม้ให้คนตรงหน้าไว้เป็นที่ระลึก ซึ่งเด็กน้อยมองตามอย่างเงียบงัน เขาย่อตัวลงหยิบยื่นน้ำใจไว้ในมือของอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้ม พบกันนับมีวาสนาหากเตือนแล้วไม่จำก็เป็นเรื่องของชะตาฟ้า “ข้าจะถือว่าเป็นของหมั้นหมาย” มู่เหรินมองหน้าคนพูดที่มีรอยยิ้มบางๆ บนใบหน้า ดวงตาดอกท้อมีประกายงดงามจนต้องถอนใจยาว “สุดแล้วแต่เจ้าจะคิดเสี้ยวเหวินหวาง” เอ่ยตอบเพียงแค่นั้นก่อนจะเดินจากไป เสี้ยวเหวินหวางมองตามร่างโปร่งที่เดินจากไปอย่างเงียบงัน ดวงตาดอกท้อประกายบางอย่างก่อนจะเลือนหายไป ในมือยังกำปิ่นดอกกล้วยไม้ไว้แน่นในปิ่นปักนามไว้ว่ามู่เหรินนามที่ผู้คนใฝ่ตามหา แต่กับได้พบอย่างง่ายดาย “องค์ชายไม่รั้งตัวไว้หรือพ่ะย่ะค่ะ”

“หลิงหวางเจ้ามองเห็นจุดแตกต่างจากที่อื่นๆ หรือไม่” หลิงหวางหันไปมองผู้เป็นนายน้อย รอยยิ้มงดงามราวกับสายธารน้ำในฤดูใบไม้ผลิทำให้ต้องเบือนหน้าหลบ มู่เหรินไม่ได้งดงามอ่อนช้อยเหมือนอิสตรีแต่ก็เป็นบุรุษที่งดงามที่สุดเท่าที่เขาพบเจอมา นับว่าอันตรายจริงๆ อันตรายกว่าค่ายกลจันทราพิฆาตเสียอีก! “ข้าเห็นต้นไม้แฝดทางทิศตะวันออกห่างจากนี่ไปประมาณห้าสิบจ้างขอรับ” หลิงหวางตอบกลับเมื่อมั่นใจในความรู้สึกและความรู้ที่เรียนมา “ดีมาก ไปทำลายกัน” มู่เหรินพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี มีองครักษ์ฉลาดและเก่งกาจนี่มันดีจริงๆ รู้สึกปลื้มใจจนเผลอคิดว่าคนตรงหน้าเป็นลูกศิษย์ตัวเอง ทั้งคู่ทะยานไปทางทิศทางตะวันออก” (1จ้างประมาณ 2.27 – 2.31 เมตร= 115เมตรประมาณนั้น) กี๊ดดดดด ฟิ้วววววว~~~ มู่เหรินตวัดกระบี่ป้องกันตัวเองอีกครั้ง ฝูงค้างคาวไม่รู้ที่มาพุ่งโจมตีพวกเขาอย่างดุร้าย แม้จะหลบหลีกได้อย่างรวดเร็วแต่ก็ไม่อาจหลบหลีกได้พ้นหมดเพราะมีจำนวนมากเกินจนน่าตกใจ ฉัวะ!! โลหิตกระเด็นใส่ใบหน้าและอาบย้อมเสื้อผ้าสีฟ้าอ่อนเต็มไปทั้งร่าง กลิ

ณ เวลาเดียวกันบนยอดเขาแห่งหุบเขาปีศาจ ที่ซึ่งไม่ค่อยมีมนุษย์ขึ้นมาได้ ชื่อที่อันตรายและค่ายกลที่ลวงหลอกมากมายทำให้ต้องเอาชีวิตมาทิ้ง หากไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เป็นเจ้าของ ชายชราผมขาวในอาภรณ์สีขาวดูสูงส่งดุจเซียน ใบหน้าแม้จะผ่านกาลเวลาไปมากมากแต่เผยให้เห็นสติปัญญาและการหยั่งรู้ ผู้ที่เดินทางสายเซียนไม่ยุ่งเกี่ยวกับทางโลกมาหลายปี แต่หนี้บุญคุณที่เคยมีต่ออดีตกาลก็ยังคงต้องชดใช้ จึงไม่ได้สละร่างมนุษย์สู่สวรรค์ชั้นฟ้าเหมือนเหล่าเทพเซียน ดวงตาหยั่งรู้มองไปเบื้องล่างแล้วทอดถอนใจ ก้งล้อแห่งชะตาบ้านเมืองเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว “อาจารย์ ท่านรอผู้ใดขอรับ” ร่างสูงในอาภรณ์สีขาวคล้ายวัยเพียงยี่สามปีเท่านั้นเดินออกจากเคหาสน์มองไปเบื้องล่างตามสายตาของอาจารย์อย่างแปลกใจ ใบหน้าคมคายกิริยาดูอ่อนโยนมากมารยาท ทว่าดวงตาล้ำลึกและเต็มเปี่ยมไว้ด้วยสติปัญญา เขาผู้นี้คือหมิงตงฟางประมุขสำนักอารามเมฆขาว “ศิษย์น้องของเจ้า” หมิงตงฟางนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะยกยิ้มอ่อนโยนพร้อมกล่าวตอบอาจารย์อย่างยินดี “ดียิ่ง” “อืม” ทั้งคู่สนทนาเ

 “ขอบคุณท่านพี่หมิง เรียกข้ามู่เหรินเถอะขอรับ”            หมิงตงฟางพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเชื้อเชิญเข้าไปด้านใน มู่เหรินจึงได้เดินตามไปอย่างไม่รีบร้อน จนกระทั่งมาหยุดที่โต๊ะน้ำชาซึ่งมีชายชรานั่งอยู่ แม้จะมากวัยแต่กลับดูทรงภูมิและน่าหวั่นเกรง คนผู้นี้คงเป็นอาวุโสกุ้ยกู๋แน่ๆ            “ผู้เยาว์เรียกว่ามู่เหริน ขอคารวะผู้อาวุโสขอรับ”            มู่เหรินยกมือประสานหมัดทำความเคารพชายชราตรงหน้าอย่างนอบน้อม หลิงหวางที่ตามมาเงียบๆ ก็ยกมือประสานหมัดคารวะอาวุโสกุ้ยกู๋ก่อนจะหลบไปอยู่มุมห้องด้านหลังนายน้อยเงียบๆ            “ไม่ต้องมากพิธี ยกน้ำชาคารวะอาจารย์เถอะ”             มู่เหรินยกยิ้มยินดีก่อนจะคุกเข่ารับน้ำชาจากหมิงตงฟางมาคารวะผู

 “หลิงหวางเจ้าต้องดื่มให้มากหน่อย ชาของศิษย์พี่หมิงนั้นช่วยทำให้ร่างกายผ่อนคลายจากความเหน็ดเหนื่อยได้ เพราะฉะนั้นเราทั้งสองต้องรู้จักเก็บเกี่ยวผลประโยชน์นี้”             มู่เหรินบอกหลิงหวางด้วยรอยยิ้มน้อยๆ ซึ่งหลิงหวางก็รับมาดื่มอย่างไม่มีอิดออด เขายกยิ้มอย่างพอใจ การที่หลิงหวางไม่พูดไม่แสดงสีหน้าใช่ว่าจะไม่เหนื่อยล้าจากการฝึกฝนเพื่ออนาคตข้างหน้าต้องรักษาสุขภาพที่ดีเอาไว้            “หึ พวกเจ้านี่นะ”            หมิงตงฟางรู้สึกไร้คำพูดที่จะกล่าวมองศิษย์น้องทั้งสองที่เข้ากันได้ดีโดยไม่ต้องพูดจาให้มากความ ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงรู้สึกคันยุบยุบที่หัวใจมันมีทั้งความเอ็นดูและอิจฉาที่ดูสองคนนี่จะรักใคร่กลมเกลียวกันดีจนรู้สึกว่า ตนเองนั้นเป็นคนนอก!            เมื่อได้เวลายามเหม่า(05:00น.- 07:00น.)มู่เหรินกระโดดลงมาจา