All Chapters of เกมรักทนายร้าย: Chapter 11 - Chapter 20

หรือว่าจะเป็น... คำสาปแช่งสองสามประโยคที่เธอพูดออกไปโดยไม่ทันคิดตอนที่โกรธอยู่ที่สำนักงานกฎหมาย?หลินอินปรายตามอง ก็เห็นดวงตาที่ใสกระจ่างของฮั่วเนี่ยนกำลังมองมาที่เธอในใจของเธอเกิดความรู้สึกผิดอย่างสุดซึ้ง เธอไม่ควรพูดคำเหล่านั้นออกไปเลย ถ้าเด็กผู้หญิงที่จิตใจดีอย่างฮั่วเนี่ยนต้องมารับผลกรรมจริง ๆ... เธอคงจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต!“ขอโทษนะ เนี่ยนเนี่ยน”คำขอโทษที่ไม่มีที่มาที่ไปของหลินอิน ทำให้ฮั่วเนี่ยนชะงักไปครู่หนึ่ง นึกว่าเธอกำลังปฏิเสธที่จะสอนพิเศษให้ต่อ ขอบตาของฮั่วเนี่ยนก็แดงก่ำขึ้นมาทันที “พี่อิน หนูอยากให้พี่เป็นครูสอนพิเศษของหนูคนเดียว ถ้าไม่มีพี่ หนูจะเสียใจมากเลยนะคะ”พูดจบ หยาดน้ำตาเม็ดเล็ก ๆ ของฮั่วเนี่ยนก็ร่วงไม่หยุด หลินอินรีบเช็ดน้ำตาให้เธอ “ฉันไม่ได้บอกว่าจะไม่สอนพิเศษให้ แค่ทางพี่ชายของเธอ...”“เราแอบเรียนกันก็ได้นี่คะ พี่ชายก็ไม่ได้กลับมาบ่อย ๆ เราแอดไลน์กันไว้ ติดต่อกันได้ตลอดเวลา”หลินอินคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ตกลงหลังจากแอดเพื่อนกันแล้ว ฮั่วเนี่ยนก็กลับไป คืนนั้นเธอก็ส่งข้อความมาหาหลินอิน แถมยังแอบถ่ายรูปฮั่วจิ่งเจ๋อส่งมาให้ดูด้วยล้วนเป็นมุมที่แปลกประหล

ฮั่วเนี่ยนกลอกตาไปมา นึกอะไรขึ้นได้ก็พูดขึ้นมาทันที “จะให้หนูช่วยก็ได้ แต่พี่ต้องสัญญาก่อนว่าจะไม่ไล่พี่อินออก และต้องขึ้นเงินเดือนให้พี่เขาด้วย!”ฮั่วจิ่งเจ๋อบีบจมูกเล็ก ๆ ของเธอเบา ๆ น้ำเสียงเจือความจนใจเล็กน้อย “ยัยตัวแสบ หัดเข้าข้างคนนอกแล้วเหรอ ฉันต่างหากที่เป็นพี่ชายแท้ ๆ ของเธอ”ฮั่วเนี่ยนซุกเข้าไปในอ้อมกอดของเขา ออดอ้อนว่า “หนูไม่สน หนูจะเอาพี่อิน!”“ทำไมถึงชอบเธอขนาดนั้น?” ฮั่วจิ่งเจ๋อสงสัยไม่น้อยฮั่วเนี่ยนเพียงแค่เบะปาก แต่ก็พูดอธิบายเหตุผลไม่ได้เมื่อเธอไม่ยอมพูด ฮั่วจิ่งเจ๋อก็ไม่ซักไซ้ต่อ กลับมาพูดเรื่องเดิมอีกครั้ง“ได้ ถ้าช่วยพี่ พี่ชายจะขึ้นเงินเดือนให้เธอ รับรองว่าจะไม่ไล่เธอออก”……หลินอินกลับมาถึงหอพัก อาบน้ำเสร็จก็ปีนขึ้นเตียงตอนนี้เธอเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ อยากจะพักผ่อนเท่านั้นเรื่องราวมากมายอัดแน่นอยู่ในอก ถึงแม้จะเหนื่อยมาก แต่ก็นอนไม่หลับ“ครืด ๆ ๆ ครืด ๆ...”โทรศัพท์ข้างหมอนสั่นขึ้นมาอย่างกะทันหัน หลินอินลุกขึ้นนั่ง เอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ที่ชาร์จอยู่ปลายเตียง พอเห็นชื่อที่บันทึกไว้... ก็พบว่าเป็นฮั่วเนี่ยนที่โทรมา“ฮัลโหล เนี่ยนเนี่ยน...”ปลายสาย

เอเจนซี่นี้ให้ความรู้สึกที่แปลกประหลาดแก่เธอมาก พนักงานก็ทำให้เธอรู้สึกอึดอัด แม้ว่าซุนเฉียงจะยิ้มอยู่ตลอดเวลา แต่สายตาของเขากลับดูแปลก ๆ...ซุนเฉียงดึงมือกลับแล้วยิ้ม “ก่อนที่เราจะแนะนำทนายความให้ เราต้องเก็บค่าแนะนำก่อนนะครับ และต้องเป็นเงินสดด้วย คุณหลินพกมาพอหรือเปล่าครับ”เมื่อมาถึงจุดนี้ หลินอินก็แทบจะมั่นใจได้เลยว่าอีกฝ่ายไม่ใช่คนที่น่าเชื่อถือ เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ว่าเป็นนักต้มตุ๋นแน่นอนเธอยังคงยิ้มอยู่ ปลายเท้าค่อย ๆ หันไปทางประตูอย่างเงียบ ๆ “อืม พกมาพอแล้วค่ะ”หลินอินปลดกระเป๋าสะพายข้างสีดำของเธอออก แล้วโยนลงบนโซฟา “อยู่ในนี้ทั้งหมด พวกคุณนับดูสิ”ดวงตาของซุนเฉียงเป็นประกาย เขาเดินไปที่โซฟา ผู้หญิงวัยกลางคนก็เข้าไปนับเงินด้วยฉวยโอกาสนี้ หลินอินหันหลังกลับแล้ววิ่งหนีอย่างรวดเร็ว พุ่งออกจากประตูไปเมื่อครู่เธอเห็นการกระทำของผู้หญิงวัยกลางคนที่แอบล็อกประตูจากด้านใน เธอจึงบิดลูกบิดเปิดล็อก แล้ววิ่งลงบันไดไปด้วยความเร็วที่สุดในชีวิต แม้แต่ลิฟต์ก็ไม่กล้าใช้“บ้าเอ๊ย ในนี้มีแต่เงินปลอมทั้งนั้น รีบตามไปเร็ว!”ในกระเป๋ามีธนบัตรจริงเพียงห้าใบ ซุนเฉียงถูกหลอกเต็ม ๆ ในใจก็โกรธเป

เป็นไปตามคาด ฮั่วจิ่งเจ๋อหรี่นัยน์ตาสีดำลง พูดด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์ “ผู้หญิงแปลกหน้าทั้งร้อนแรงทั้งยั่วยวน มันน่าตื่นเต้นดี ไม่มีผู้ชายคนไหนไม่ชอบหรอก”ใบหน้าของหลินอินแดงก่ำ แต่เธอกลับเถียงไม่ออก คืนนั้นเพื่อที่จะบรรลุเป้าหมาย เธอทิ้งศักดิ์ศรีทั้งหมดไป ตอนนี้นึกย้อนกลับไปก็อยากจะขุดหลุมฝังตัวเองให้รู้แล้วรู้รอดเธอรู้สึกอับอายมาก ทนความเจ็บใจรีบโอนเงินให้ชายหนุ่ม “คุณไปเถอะค่ะ ฉันทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลเองได้”ตอนนี้เธอไม่อยากเห็นหน้าเขาอีกแม้แต่วินาทีเดียว!ฮั่วจิ่งเจ๋อไม่ได้เกรงใจ เขากดรับเงินต่อหน้าเธอ ลุกขึ้นก้าวขายาว ๆ ไปที่ประตู แล้วจากไปอย่างสง่างามในห้องพักผู้ป่วยเงียบสงบลงโดยสิ้นเชิง ขมับของหลินอินยังคงปวดแปลบเป็นครั้งคราว เธอพักอยู่ครู่หนึ่ง โทรศัพท์ในกระเป๋าก็ดังขึ้น เป็นโทรศัพท์จากแม่ของเธอพอรับสายก็ได้ยินเสียงร้อนรนของเฉินอ้ายหัว “ทนายที่แนะนำเป็นยังไงบ้าง?”ชั่วขณะหนึ่งหลินอินไม่รู้จะพูดอะไร สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจพูดความจริง เล่าเรื่องที่เอเจนซี่นั้นหลอกเงินไม่สำเร็จแล้วยังจะปล้นซึ่ง ๆ หน้าให้ฟังอย่างละเอียด แต่ปิดบังเรื่องที่เกี่ยวข้องกับฮั่วจิ่งเจ๋อไว้เธอเน้นย้ำ

ในห้องควบคุมวงจรปิด ฮั่วจิ่งเจ๋อถอดหูฟังออก นัยน์ตาสีดำหรี่ลงเล็กน้อยเขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา กดเบอร์โทรศัพท์ “ตรวจสอบคู่หมั้นของหลินเจ๋อหน่อย”เมื่อออกจากสถานีตำรวจ หลินอินก็เผชิญหน้ากับฮั่วจิ่งเจ๋อพอดีชายหนุ่มมีรูปร่างสูงสง่า ใบหน้าคมคายหล่อเหลา ชุดสูทสั่งตัดพิเศษขับให้เขาดูโดดเด่นยิ่งกว่าดาราชายชื่อดัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งบุคลิกที่สูงส่งและเย็นชา ดูเป็นคนเคร่งขรึมอย่างเต็มเปี่ยมแต่หลินอินไม่มีอารมณ์จะชื่นชม เมื่อนึกถึงคำพูดชี้นำให้รับสารภาพที่เขาพูดกับหลินเจ๋อ เธอก็รู้สึกโกรธจนเลือดขึ้นหน้า“ไหนคุณบอกว่าจะสืบหาความจริงให้กระจ่าง ทำไมถึงพูดกับพี่ชายของฉันแบบนั้นล่ะ? จงใจชี้นำให้เขายอมรับผิด คุณคิดจะใช้นโยบายประนีประนอมเหรอ!”หลินอินเงยหน้าขึ้น สีหน้าไม่พอใจอย่างยิ่ง จ้องมองชายหนุ่มเขม็งฮั่วจิ่งเจ๋อหลุบตาลง มองเธอจากมุมสูง “การสืบหาความจริงกับการแถลงข้อเท็จจริงตามวัตถุประสงค์มันไม่ได้ขัดแย้งกัน หลักการที่ว่าสารภาพจะได้รับการลดหย่อนโทษ ต่อต้านจะถูกลงโทษหนัก คุณหลินไม่เข้าใจเหรอ?”หลินอินขมวดคิ้ว ไม่เห็นด้วยกับคำพูดของเขา “พี่ชายของฉันไม่ได้ทำผิดอยู่แล้ว สมมติฐานของคุณจึงใช้ไ