All Chapters of เกมรักทนายร้าย: Chapter 51 - Chapter 60

เธอส่ายหน้าไปมา พลางขมวดคิ้วมุ่น “ฉันจำไม่เห็นได้เลยว่าเคยไปล่วงเกินใครไว้”“วุ่นวายจนถึงขั้นนี้แล้ว ต่อให้แก้ตัวไปก็ไม่มีประโยชน์ นี่จะทำยังไงดี?”“ฉันจะไปหาคณบดี”หลินอินผุดลุกจากเก้าอี้ เธอสาวเท้าเดินไปทางประตูด้วยสีหน้าเคร่งขรึมหลี่ป้านเซี่ยไม่สบายใจที่จะปล่อยให้เธอไปคนเดียว เลยรีบเดินตามไป “ฉันจะไปกับเธอด้วย”ออฟฟิศคณบดีหลินอินข่มกลั้นความอึดอัดแล้วแจ้งเรื่องข่าวลือแก่คณบดี ทั้งบอกว่าจะไปแจ้งความ“เรื่องนี้มันค่อนข้างวุ่นวายมากทีเดียว ฉันต้องรายงานให้ผู้อำนวยการรับทราบ คุณรอก่อนนะ”คณบดีค่อนข้างประทับใจในตัวหลินอินไม่น้อย ด้วยเธอเป็นนักศึกษาดีเด่นคนหนึ่ง พอตอนนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เธอเองก็กังวลใจดูเหมือนว่าทางผู้อำนวยการเองก็จะรู้เรื่องข่าวลือแล้ว เพราะทางนั้นตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว“ห้ามแจ้งความ มันจะกระทบต่อภาพลักษณ์และวินัยของมหาวิทยาลัย”คณบดีวางสาย สีหน้าไม่สู้ดีเท่าไรนักหลินอินรีบถาม “คณบดี ทางผู้อำนวยการว่ายังไงบ้างเหรอคะ?”คณบดีมีสีหน้าซับซ้อน ไม่ได้พูดอะไรหลินอินเข้าใจแล้ว เธอยิ้มขมขื่นหลี่ป้านเซี่ยเองก็เข้าใจความต้องการของมหาวิทยาลัย เธอถึงกับเบิกตาก

เขาไม่ได้พูดอะไรผิดไปสักหน่อยหลังจากหลินอินออกจากคอนโด เขาก็ให้คนไปตรวจสอบสถานการณ์ในช่วงนี้ของเธอ พอรู้เรื่องข่าวลือลามกในมหาวิทยาลัย ก็อยากจะไปหาเธอขึ้นมาราวกับมีผีสางมาดลใจ นึกไม่ถึงว่าจะเจอเธออยู่แถวข้างนอกมหาวิทยาลัยชายเสื้อดำคนนั้น... ฮั่วจิ่งเจ๋อหรี่ตามองมัน พร้อมกับความเย็นชาที่ฉายชัดอยู่ในดวงวตาหลินอินสูดจมูกเล็กน้อย หยาดน้ำตาร่วงเผาะไม่หยุดราวกับไข่มุกสายขาดเธอร้องไห้จนทั้งตาทั้งสูงแดงเรื่อไปหมดฮั่วจิ่งเจ๋อเม้มปาก ไม่รู้ว่าควรจะปลอบเธออย่างไรดี เลยคว้าท้ายทอยของเธอไว้ แล้วประทับริมฝีปากบาง ๆ ลงไปเมื่อมีอะไรมาปิดปาก ก็ร้องไห้ต่อไม่ได้หลินอินไหนเลยจะมีอารมณ์มารับจูบจากเขา เธอออกแรงผลักเขาออกฮั่วจิ่งเจ๋อรวบตัวเธอไว้ด้วยมือข้างเดียว กักตัวเธอไว้ระหว่างตัวเขากับกำแพง และจูบต่อไปเดิมทีก็แค่ไม่อยากให้เธอร้องไห้ ทว่าพอจูบไปจูบมากลับเกิดอารมณ์ขึ้นมาง่าย ๆ เสียอย่างนั้น ไฟราคะพลุ่งพล่านทันทีหลินอินถือว่าเป็นเหล้าดีกรีแรงที่สุดและทำให้เมามายได้ง่ายสำหรับเขา แค่แตะเพียงนิดก็ทนไม่ไหวแล้วฮั่วจิ่งเจ๋อก็ไม่ได้หักห้ามใจ อุ้มหลินอินเดินเข้าไปในห้องนอน แล้วโยนเธอลงบนเตียงใ

ฮั่วเนี่ยนสะอื้นฮัก ร้องไห้เสียงดังลั่น “พี่มีแฟนแล้ว งั้นต่อไปฉันก็จะไม่ได้เจอพี่แล้วน่ะสิ ฮือ ๆ ๆ...”“ไม่ใช่นะ ฉันไม่ได้มีแฟน” หลินอินรีบแก้ตัวฮั่วเนี่ยนเบะปาก พลางชี้ไปที่กระดูกไหปลาร้าของเธอ “พี่อินโกหก! ฉันรู้นะว่าไอ้นี่เรียกว่ารอยคิสมาร์ก เป็นรอยที่แฟนจะดูดให้กัน ถ้าพี่ไม่มีแฟน แล้วจะมีรอยคิสมาร์กนี่ได้ไง”หลินอินก้มหน้ามอง ทันใดนั้นแก้มของเธอก็เห่อร้อนไปหมด พยายามดึงคอเสื้อมาปิดด้วยท่าทางที่ยิ่งทำอย่างไรก็ยิ่งดูมีพิรุธเธอเผลอมองไปทางฮั่วจิ่งเจ๋อ พร้อมสายตาโกรธเคือง ทั้งที่เธอบอกกับเขาแล้วนะว่าอย่าทำให้เป็นรอย แต่เขากลับไม่ฟัง ตอนนี้ก็ดีเลย ถูกน้องสาวเขาเห็นเข้าจนขายขี้หน้าไปหมดแล้วฮั่วจิ่งเจ๋อเลิกคิ้วใส่เธอ ไม่ได้รู้สึกผิดเลยสักนิด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะเขินอายอะไรทั้งสิ้นหลินอินถลึงตาใส่เขาด้วยความโมโห จากนั้นก็จัดการเก็บสีหน้าให้เรียบร้อย เธอพูดโกหกออกไปว่า “มันไม่ใช่รอยคิสมาร์กหรอก เป็น เป็นรอยยุงกัดต่างหาก! ห้องฉันอยู่ชั้นหนึ่ง มีต้นมาอยู่ข้างนอกเยอะ ยุงก็เลยเยอะมากเป็นพิเศษ แถมยังพิษร้ายด้วย!”เมื่อพูดมาถึงช่วงสุดท้าย หลินอินก็ถลึงตาใส่ฮั่วจิ่งเจ๋ออีกครั้ง ปากกั

เธอไม่เข้าใจเหล้า ทว่าหวานนิดหน่อยแต่ไม่ฝาดเหมือนอย่างที่ฮั่วจิ่งเจ๋อบอกจริง ๆ อร่อยมาก อดไม่ได้ที่จะดื่มจนหมดแก้วฮั่วจิ่งเจ๋อเทให้เธออีกแก้วหนึ่งทั้งสองคนดื่มเหล้ากันเงียบ ๆ บรรยากาศเงียบสงบกระทั่งดื่มไวน์จนหมดหนึ่งขวด ฮั่วจิ่งเจ๋อเตรียมจะเปิดขวดที่สอง หลินอินก็รีบพูดขึ้นว่า “ฉันไม่ดื่มแล้ว”เธอคออ่อน ดื่มไปครึ่งขวดหน้าก็แดงก่ำแล้ว ขืนดื่มต่ออีกต้องเมาแน่ ๆฮั่วจิ่งเจ๋อชักมือกลับ หลังพิงโซฟาพลางก้มหน้าดื่มเหล้าในมืออยู่เป็นระยะ“คุณมีอะไรจะพูดกับฉันใช่ไหม?” หลินอินมักรู้สึกว่าเขามีเรื่องในใจฮั่วจิ่งเจ๋อชะงักไป นัยน์ตาดำขลับมองไปที่เธอ “ถ้าว่างมาอยู่เป็นเพื่อนฮั่วเนี่ยนที่วิลล่าบ่อย ๆ ก็ได้นะ เธอ...เพิ่งหย่านมแม่ของเราก็บินไปเมืองนอก เสี่ยวเนี่ยนต้องการความรักของแม่มาก ๆ”ขณะพูดเขาก้มหน้าลง สีหน้าก็ดูชืด ๆ ไม่รู้ว่ารู้สึกยังไงหลินอินพยักหน้า “ฉันเข้าใจค่ะ ฉันจะพยายามมาอยู่เป็นเพื่อนเธอเยอะ ๆ”“ขอบใจนะ” ฮั่วจิ่งเจ๋อเงยหน้าขึ้น ในแววตาเผยรอยยิ้มชืด ๆหลังจากนั้นเขาก็วางแก้วเหล้าเปล่าลง ก่อนจะพูดเปรยขึ้นมาว่า “สอบเสร็จเธอก็เรียนจบแล้ว คิดจะไปทำงานที่ไหนเหรอ?”หลินอินตอบ “

มือทั้งสองของเธอเท้าสะเอว ใบหน้าน้อย ๆ เกรี้ยวกราดจนแดงก่ำไปหมด พร้อมถลึงตาโต “พี่ พี่น่ารังเกียจจริง ๆ จับมือผู้หญิงส่งเดชได้ยังไง!”เฉียนเย่าจู่ “...”เขาถลึงตาใส่หลินอินทีหนึ่ง ไม่รู้เลยจริง ๆ ว่าผู้หญิงคนนี้เล่นยาเสน่ห์อะไร ทั้งผู้ใหญ่ทั้งเด็กหลงจนโงหัวไม่ขึ้นเขาฉีกยิ้มแล้วยื่นมือไปลูบหน้าฮั่วเนี่ยน “เสี่ยวเนี่ยน ฉันก็แค่ล้อเล่นกับครูหลินน่ะ”ฮั่วเนี่ยนหลบ บนใบหน้ามีแต่ความไม่พอใจ “พี่จิ่งเจ๋อบอกไว้ว่า ผู้หญิงจะให้ผู้ชายถูกเนื้อต้องตัวไม่ได้ และผู้ชายก็แตะเนื้อต้องตัวผู้หญิงไม่ได้ ไม่อย่างนั้นก็จะไม่มีมารยาท ไม่ได้รับการอบรมสั่งสอน พี่รีบไปเถอะ หนูจะเข้าเรียนแล้ว!”“...ก็ได้”เฉียนเย่าจู่ชักมือกลับด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะถลึงตาใส่หลินอินอีกครั้งแล้วออกไปจากวิลล่า“พี่อิน พี่ต้องอยู่ให้ห่างจากพี่เย่าจู่หน่อยนะ!”ฮั่วเนี่ยนจับมือของหลินอิน ใบหน้าน้อย ๆ ขึงขัง จริงจังเป็นพิเศษจู่ ๆ หลินอินก็สงสัยเล็กน้อย “ทำไมเหรอ?”“เพราะเขาไม่ใช่คนดี!”ฮั่วเนี่ยนนินทาว่าร้ายลูกพี่ลูกน้องของตัวเองขึ้นมาโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย“หนูจะบอกพี่ให้นะ พี่เย่าจู่เป็นคนเจ้าชู้ มีแฟนเยอะมาก ๆ ไม่เห