All Chapters of เกมรักทนายร้าย: Chapter 61 - Chapter 70

หลินอินยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ผ่านไปครู่หนึ่งเมื่ออารมณ์เย็นลงแล้วก็ได้สติขึ้นมาเช่นกัน ตระหนักได้ว่าพูดผิดไปแล้วเธอเม้มริมฝีปาก ไม่รู้ว่าควรทำยังไงดีอยู่หน่อย ๆย้ายไปยังหน้าห้องประตูอย่างช้า ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นเคาะประตู“ก๊อก ๆ ๆ...”เคาะอยู่หลายครั้ง ทว่าคนด้านในไม่มีการเคลื่อนไหวแต่อย่างใดหลินอินหยิบโทรศัพท์มาส่งข้อความ : [ทนายฮั่ว ขอโทษนะคะ ฉันไม่ควรสงสัยคุณ]ส่งข้อความไปสิบนาที อีกฝ่ายไม่มีกระทั่งขึ้นว่ากำลังพิมพ์ แปลว่าอ่านก็ยังไม่อ่านเลยในใจหลินอินร้อนรนเล็กน้อย เธอยกมือขึ้นเคาะประตูอีกสองครั้ง “ทนายฮั่ว คุณเปิดประตูหน่อย”รอบนี้ ประตูเปิดออกแล้ว เผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาแสนเย็นชาสุดขีดใบหน้านั้นของฮั่วจิ่งเจ๋อออกมาในใจของหลินอินผุดความปีติขึ้นมา กำลังคิดจะเอ่ยปากขอบคุณ ทว่าฮั่วจิ่งเจ๋อเอี้ยวตัวผ่านตัวเธอไป แล้วเดินออกไปเลยหลินอินตามไป “ทนายฮั่ว”ฮั่วจิ่งเจ๋อทำอย่างกับว่ามองไม่เห็นเธออย่างนั้น สนใจแต่จะหยิบไวน์ ก่อนจะเดินวกกลับไปห้องนอน ยกมือขึ้นจะปิดประตูหลินอินรีบใช้มือต้านเอาไว้ พลางเบือนหน้ามองเขา แล้วรีบพูดขึ้นว่า “ทนายฮั่ว ฉันสำนึกผิดแล้ว คุณอย่าโกรธฉันเลยโอเคไ

เมื่อประกาศแบบนี้ออกไป ทั้งห้องประชุมก็แตกตื่น“คุณสมบัติของเธอถูกยกเลิกไปแล้วไม่ใช่เหรอ อีกอย่างมีบันทึกถูกลงโทษจะรับคุณสมบัติบัณฑิตดีเด่นไม่ได้ไม่ใช่เหรอ?”“นั่นน่ะสิ ๆ นี่มันเรื่องอะไรกัน แปลกจัง”เมื่อเฉินหลิงได้ยินชื่อของหลินอิน สีหน้าก็เปลี่ยน สายตาจ้องเขม็งไปที่หลินอินท่ามกลางความแตกตื่น หลินอินขึ้นไปบนเวทีอย่างภาคภูมิใจ คล้ายกับคาดการณ์เอาไว้แล้วอย่างนั้นสีหน้าของเฉินหลิงเคร่งขรึม รู้สึกอยู่ราง ๆ ว่ามีบางสิ่งหลุดจากการควบคุมไปเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนี้ยิ่งทำให้ผู้คนตกตะลึงไปกันใหญ่ผู้บริหารขึ้นเวทีมอบรางวัลให้กับบัณฑิตดีเด่น หลังเสร็จสิ้นบรรดานักศึกษาต้องลงไป ผู้อำนวยการเรียกให้หลินอินอยู่ก่อนด้วยตนเอง หนำซ้ำยังลากเธอไปข้างกายอีกด้วยหลังจากนั้น ก็ถือไมโครโฟนแล้วเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความละอายใจ “นักศึกษาหลินอิน มหาลัยยังไม่รู้ความจริงแน่ชัดก็ลงโทษเธอแล้ว เป็นความผิดพลาดในการตัดสินใจของมหาลัย ฉันจะเป็นตัวแทนมหาลัยขอโทษเธอ และยกเลิกการลงโทษ รวมถึงชดเชยค่าทำขวัญให้เธอหนึ่งก้อน”ทั้งห้องประชุมแตกตื่นอีกครั้งผู้บริหารของมหาวิทยาลัยขอโทษด้วยตัวเอง นี่อยู่ระด

หลินอิน “...”เธอไม่ควรปากมากเลยหลินอินก้มหน้าก้มตาพุ้ยข้าว แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินฮั่วจิ่งเจ๋อฉีกยิ้มแล้วกินข้าวต่อถึงยังไงสิ่งที่มีหลังจากนี้ก็คือเวลาเสพสังวาส ไม่รีบหลินอินเก็บห้องครัวเสร็จ ขณะตรวจดูตู้เย็นก็พบว่าอาหารที่เหลือไม่เยอะแล้วเธอมาที่ห้องรับแขก สายตามองไปที่ชายหนุ่มที่อยู่บนโซฟา “ทนายฮั่ว ตู้เย็นไม่มีอาหารอะไรแล้ว เดี๋ยวฉันจะไปซื้อ คุณอยากกินอะไร?”ฮั่วจิ่งเจ๋อวางรีโมทลง แล้วลุกขึ้นจากโซฟา “ฉันจะไปกับเธอด้วย”“หา?” หลินอินอึ้งไปฮั่วจิ่งเจ๋อดีดหน้าผากเธอทีหนึ่ง สีหน้าเฉยเมย “ฉันจะไปสูดอากาศบ้าง เหม่ออะไร ไปได้แล้ว”“อ้อ ๆ โอเคค่ะ”หลินอินกับฮั่วจิ่งเจ๋อมายังห้างสรรพสินค้าใกล้ ๆ ด้วยกัน ฝีเท้าของหลินอินมุ่งหน้าไปยังซูเปอร์มาร์เก็ตชั้นใต้ดินฮั่วจิ่งเจ๋อคว้ามือของเธอเอาไว้ น้ำเสียงสดใสไพเราะ “เดี๋ยวค่อยซื้อกับข้าว ไปช็อปปิงข้างในก่อน”“งั้นก็ได้ค่ะ”ฮั่วจิ่งเจ๋อเข้าไปในร้านขายเหล้าร้านหนึ่ง หลินอินเดินตามอย่างใกล้ชิดราวกับเป็นคนรับใช้ ขณะฮั่วจิ่งเจ๋อเลือกเหล้าเธอดันไปเห็นราคาเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจ เป็นอันต้องถลึงตาโตคำเดียว แพงสองคำ แพงมากฮั่วจิ่งเจ๋อยังเ

หลินอินกำลังพูดคุยปัญหาเกี่ยวกับด้านสายอาชีพกับฟู่หวยจิ่น พูดคุยไปเรื่อย ๆ ก็สัมผัสได้ว่าคล้ายกับมีบางอย่างที่อยู่เยื้องกันกำลังจ้องมองเธออยู่ มีความระส่ำระสายนั่งไม่ติดอย่างหนึ่งเธอเงยหน้ามองไป เมื่อเห็นก็ยอดเยี่ยมไปเลย...ชายหนุ่มอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวสูทสีดำ นั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างไม่แยแส ใบหน้าลึกซึ้งมีมิติ สีหน้าเย็นชา ออร่าสง่างามสูงศักดิ์ข้าง ๆ เขามีหญิงสาวหน้าตาสะสวยคนหนึ่งนั่งอยู่ แต่งหน้าประณีต การแต่งกายไม่ธรรมดา สายตาจับจ้องอยู่บนใบหน้าของชายหนุ่มตลอดเวลา ความหลงใหลในแววตาแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้วชายหนุ่มส่งเมนูให้เธอ พร้อมฉีกยิ้มชืด ๆ ตรงมุมปาก มองไปสนิทสนมกันทีเดียว คล้ายกับสังเกตเห็นสายตาของหลินอิน ชายหนุ่มเบือนหน้ามองมาหลินอินไม่ทันระวังสบเข้ากับแววตาลึกซึ้งลึกลับ สีหน้าของเธอแข็งทื่อ ก่อนจะชักสายตากลับเงียบ ๆ แสร้งทำเป็นว่าไม่เห็น รับหัวข้อสนทนาของฟู่หวยจิ่น แล้วพูดคุยกันต่อสีหน้าของฮั่วจิ่งเจ๋อเคร่งขรึมเล็กน้อย สาวสวยเห็นว่าจู่ ๆ สีหน้าเขาก็ปั้นยากขึ้นมา อดไม่ได้ที่จะสงสัย “ทนายฮั่ว คุณเป็นอะไรไป?”เขาฉีกยิ้มพร้อมตอบกลับชืด ๆ “ขอโทษครับ ผมมีธุระนิดหน่อย

หลินอินเรียกรถกลับมหาวิทยาลัย รถแท็กซี่เพิ่งออกมาได้ครึ่งทาง เธอก็ได้รับสายโทรศัพท์ของฮั่วจิ่งเจ๋อ“มาทำกับข้าวที่คอนโด ฉันหิวแล้ว”หลินอิน “...”ระดับความผันผวนของผู้ชายคนนี้เร็วกว่าผู้หญิงเสียอีก เมื่อกี้ยังไล่ให้เธอลงจากรถ ตอนนี้ก็เรียกให้เธอไปทำกับข้าวแล้วเธอหมดคำพูดเล็กน้อย “ทนายฮั่ว ฉันถึงมหาลัยแล้ว และตอนนี้ก็ดึกมากแล้วด้วย ไปที่คุณคืนนี้ฉันจะกลับมหาลัยไม่ได้”น้ำเสียงของฮั่วจิ่งเจ๋อไม่แยแส “ใช่ว่าเธอไม่เคยนอนเตียงฉันมาก่อนสักหน่อย มาเร็ว ๆ ฉันหิวแล้ว ปวดท้อง”หลินอินเบะปาก “คุณไม่ได้เป็นโรคกระเพาะสักหน่อย”“หนึ่งหมื่น หนึ่งมื้อ”“ร่างกายคนเราต้องการอาหาร กระเพาะอาหารอ่อนแอมากจะปล่อยให้หิวไม่ได้”หลินอินรีบเปลี่ยนท่าทีทันที รีบตอบตกลงด้วยความดีใจ ก่อนจะให้คนขับรถเปลี่ยนทิศทางไปคอนโดชายหนุ่มที่อยู่บนโซฟาจ้องมองรูปโปรไฟล์ของหญิงสาว พลางกระตุกยิ้มมุมปากยัยคนเห็นแก่เงินพิลึกกึกกือจริง ๆ เงินก้อนโตไม่เอา ชอบเงินน้อย ๆหลินอินมาถึงคอนโด เข้าห้องมาก็เห็นฮั่วจิ่งเจ๋อกึ่งพิงโซฟา มือประคองใบหน้าอันหล่อเหลา นัยน์ตาดำขลับชำเลืองมองเธอทีหนึ่งเธอผูกผ้ากันเปื้อนไปด้วยพลางถามขึ