Lahat ng Kabanata ng MARRYING THE PSYCHO BILLIONAIRE (Magnate Series 1): Kabanata 31 - Kabanata 40

Obsession with an object, or anything that embodies power, is considered a sin. A madness that would never be satiated with simple things. Tulad ng mga taong gahaman sa kapangyarihan na hindi natutuwa sa kakarampot na baryang kayamanan na para sa mga mahihirap. Wealth and fortune might be the most coveted possessions, but they also fuel greed and self-indulgence.Halos mapuno na ng mga damit ko at ilang kagamitan ang closet dahil sa dami nito. Hindi ko pa rin magawang ngumiti tuwing pinagmamasdan ko ang mga iyon. Eh, paano? Kailangan kong tanggapin lahat ng 'to dahil iyon ang utos sa akin ni Damon. But is this really necessary? Kulang na lang ay bilhin niya lahat para sa akin.Noon pa man ay hindi na ako maluho. Most of my stuff was given to me by my mother. Luxurious things were never important to me as well. Kaya big deal na sa akin ang magsayang ng pera sa mga bagay na wala namang kabuluhan. Mas gugustuhin ko na lamang na ipunin ang pera ko para sa mga mas importanteng bagay at mga

Ilang minuto ko nang pinagmamasdan ang sarili sa harap ng salamin. I am wearing a white, long-sleeved shirt with a bow-tie in front and black pleated trousers. Maayos na naka-high ponytail ang aking buhok. Suot ko rin ang pares ng rose petal earrings at silver-vine bracelet, maliban na lamang sa necklace. Nangangati kasi ang leeg ko tuwing nagsusuot ng mga ganun.Ngayong araw, magsisimula ang panibagong buhay na tatahakin ko. What a nostalgia! Parang kailan lang at ganitong-ganito rin ako noong naghahanda sa unang araw ko sa pagtuturo. Pinaghalong kaba at pananabik ang namayani sa sistema ko.Sana lang ay nandito si Mama para i-cheer ako. Receiving her support through a phone call wasn't enough, though I'm thankful for it. Mas mainam kasi 'yung nandito ito sa tabi ko.Humugot ako ng malalim na hininga saka ngumiti nang malapad. "You can do this, I know you are. Para saan pa't pinili mo ito, 'di ba?" I told myself, staring at my reflection in the mirror."Fighting!" I bobbed my arms to

It has been a week.Despite the new environment and unfamiliar people around me, I was able to adjust. Malaki ang naitulong sa akin ng mga katrabaho ko sa panahon na nahihirapan ako, lalong-lalo na si Ate Davina at Timothy. Masasabi kong silang dalawa ang talagang naging malapit sa akin sa opisina.Parehong mabait ang dalawa. Akala ko nga noong una na tahimik lang si Timothy, malimit lang kasi itong magsalita. I never thought he could be such a chatterbox as the days went by. Bukod pa roon, binabae ito at tanging kami lang ni Ate Davina ang nakakaalam. I understand why he hid it, bagaman hindi lahat ng tao ay kaya iyong tanggapin at unawain.Iyon ang isa sa mga dahilan kung bakit karamihan sa mga katulad nito ay pinipili na lamang na itago upang makaiwas sa mata ng mapanghusgang mga tao. Honestly, we don't have the right to judge them just because they were labeled as different from society. Pare-pareho tayong binigyan ng kalayaan bilang tao. Gayundin ang karapatan."You have no idea h

"Kinakabahan na ako para sa presentation ko mamaya," ani Timothy.Nasa gitna ako ng dalawa. Pabalik na kami sa kompanya pagkatapos bumili ng mainit na kape. The coffee shop was just across the building. Ito ang nagpumilit na lumabas kami upang bumili ng maiinom dahil gusto nitong kumalma.I looked at him. "We know you can do it, Tim," sabi ko, na sinang-ayunan din ni Ate Davina.Napangiti ito roon, pero mabilis din naman iyon nawala kasabay ng pagpakawala nito ng buntong-hininga. "Thank you, Babes. I really appreciate it. Kaso hindi ko talaga maiwasang isipin na baka may mangyaring masama, and worse, hindi tanggapin ng executives…" himutok nito."There is nothing wrong with being a pessimist, pero hindi ibig sabihin no'n ay mananatili ka na lamang na ganun." Hinawakan ko ang braso niya at ngumiti nang malapad. "You have to be optimistic, Tim," dagdag ko.Tumango na naman si Ate Davina doon at sinilip ang lalaki sa tabi ko. "Tama si Callista, Tim. Kung takot ka man na maulit iyong nang

Onyx Bar.Iyon ang pangalan ng establisimyento na hinintuan namin. Naunang lumabas si Timothy mula sa front seat ng taxi pagkatapos ibigay ang pamasahe kay Manong. Sumunod kami ni Ate Davina sa kanya. Bumaba na rin sa backseat.I've heard a lot about this place before, pero ni misan ay hindi ko sinubukang pumunta rito. Bukod sa hindi ako interesado, ayaw na ayaw ko ang mga ganitong lugar. Just hearing the loud music and screams was enough to make me feel uneasy. Parang gusto ko na lamang umuwi at huwag nang sumama pa sa kanila."Jesus Christ! Dito mo pa talaga naisipang dalhin kami, Matthew Timothy Cruz," angil ng babae.Hinarap niya kami kasabay ng pagkasira ng mukha. "Pwede naman sigurong hindi buong pangalan, 'no? Nasisira ang beauty ko," aniya. "Saka, Athy ako ngayon at hindi Timothy. Respeto naman diyan," pagtataray niya.Napairap lang ito roon saka ako sinipat. "Ayos ka lang, C? Kanina ka pa tahimik diyan."Tumango naman ako at tipid na ngumiti sa kanila. "I'm fine, don't worry.