All Chapters of MARRYING THE PSYCHO BILLIONAIRE (Magnate Series 1): Chapter 41 - Chapter 50

Ilang araw akong nanatili lamang sa mansyon at hindi hinayaan ni Damon na pumasok sa trabaho. Nang magdesisyon siya no'n ay hindi na ako tumutol pa. Gusto ko ring magpahinga muna dahil hindi biro ang mga napagdaanan ko.Minsan nga, napapanaginipan ko ang mga nangyari no'ng araw na iyon. I was able to cope with it because of him. Nakapagtataka man, pero magmula no'ng bumisita sila Papa at Tita Sandra rito, doon din nagsimulang tabi na kaming matulog.Aside from that, both Ate Davina and Timothy were checking on me through phone calls and messages. I've stayed in touch with them during my leave. Ilang beses na rin nilang sinubukang tanungin ako kung ano talaga ang nangyari sa akin sa gabing iyon, bagaman hindi rin naman nila ako pinipilit na ikwento ang tungkol doon."Sigurado na po ba kayong gusto ninyong magtrabaho ulit, Ma'am Aella?" Bakas ang pag-aalala sa mukha ni Bebang habang nakatayo ito sa tabi ko.Inilapag ko ang serbilyeta sa gilid ng aking plato pagkatapos punasan ang bibig k

Palabas ako ng banyo at pinapatuyo ang buhok gamit ang malinis na bimpo. Nakatunganga lang ako habang nasa malayo ang tingin. Mabagal ang mga hakbang ko na halos ilang segundo pa ang kailangang lumipas bago ako makakilos.I just can't stop thinking about what happened in the office until now. Hindi ko maitatangging nag-aalala ako sa posibleng mangyari, kahit may parte sa akin na nagsasabing maayos lang ang lahat. Wala pa namang imposible sa mundo. Everything could possibly go off the rails with just a single mistake.Kung bakit ba kasi nakalimutan kong dalhin o itago man lang ang cellphone sa loob ng aking purse? Kaka-one month ko pa lang sa trabaho, tapos magtatapos lang nang dahil doon."Where are you going?" dinig kong tanong sa akin ni Damon."Ha?" usal ko nang wala sa sarili, sabay baling sa kanya.Bahagyang kumunot ang noo niya sa naging reaksyon ko. "I'm asking you where you were going. That's the way to the balcony."Nahinto ako sa pagpupunas at tumingin sa harap. Nanlaki ang

My emotions were mixed up after what happened. I was scared and bewildered at the same time. Pakiramdam ko kasi, may kakaiba pa sa mga titig ni Cassidy kanina maliban sa galit na hindi nito maitago sa akin kanina. May alam kaya ito?Napailing ako at sumandal sa likod ng upuan ko. Hindi. Kailangan ko nang pigilan ang sarili kong mag-isip ng kung anu-ano. Bukod sa hindi iyon magdudulot ng mabuti sa akin, nawawalan din ako ng pokus sa trabaho."Thank God! Hindi ako late..."Dumako ang paningin ko sa may pintuan, maging ang iba ko pang katrabaho nang marinig iyon. Bahagyang namilog ang mga mata ko nang nasilayan doon si Ate Davina. Medyo magulo ang buhok nito, siguro dahil sa pagmamadali nitong makaabot sa trabaho."Akala ko ba masama ang pakiramdam mo at hindi ka makakapasok ngayon?" tanong ni Timothy sa babae nang makarating ito sa station."Ay naku, hindi pwedeng umabsent. Kailangan kong magtrabaho para may maipakain ako sa mga furbabies ko. Saka may tax tayong dapat bayaran para sa mga

Halos mapunit na ang labi ko sa lapad ng ngiting nakapaskil doon. Maraming taon kong hinintay na muling magka-aso. I had one back when I was in grade school, and it was a stray dog.Kaso nga lang, namatay at hindi ko na ulit nagawang mag-alaga pa ng bago dahil ayaw ni Papa. Si Mama lang ang sumuporta sa akin noon sapagkat animal lover din ito tulad ko.Nakaka-overwhelm, sobra. Pakiramdam ko, maiiyak na ako sa saya nang makita ang dala niyang tuta. Hindi naman siguro ako nananaginip, 'di ba?"Hala, ba't po kayo umiiyak, Ma'am Aella? Ayaw niyo po ba kay Browny?" sunod-sunod na tanong sa akin ni Bebang."Ha?" I wasn't asking her to repeat what she had said to me, but about the name she had just mentioned.Browny? 'Yun ba ang ipinangalan ni Damon sa tuta? I mean, kulay brown ito. Kaya lang, kailangan ba talagang ganoong klaseng pangalan ang napili niyang ibigay rito? Ang literal lang kasi."I already told you that he is not Browny," Damon cut in.Ngumisi ito at nagkibit-balikat lamang, sa

"May problema ba sa 'yo si Cassidy, C?" Natigilan ako nang marinig iyon mula kay Ate Davy. Kasama ko ang dalawa sa pantry at umiinom ng kape.Tumango roon si Timothy, na-intriga rin sa naging tanong ng babae sa akin. "Oo nga, Babe. Akala ko ako lang ang nakapansin do'n.""What do you mean?" I looked away and sipped my coffee.Nagkatinginan ang dalawa, animo'y nag-uusap gamit lamang ang mga mata. Wala akong planong sagutin ang mga tanong nila sa akin. Bukod sa ayaw kong dagdagan ang hinala nila, wala sa plano kong siraan ang katrabaho namin. Mas matagal nila itong nakasama kaysa sa akin. Kung sasabihin ko sa kanila ang hinala ko nang wala man lang basehan, paninira na iyon sa kapwa."Napapansin kong nagiging ma-sekreto ka na, C. Kung may problema, pwede mo namang sabihin sa amin ang mga iyon. Para saan pa't magkaibigan tayong tatlo, 'di ba? We're always here to listen to you, remember that," aniya.Tim nodded at that. "Exactly. If you're thinking na baka hindi ka namin paniwalaan, don't