All Chapters of MARRYING THE PSYCHO BILLIONAIRE (Magnate Series 1): Chapter 11 - Chapter 20

We still sleep in separate rooms. That wasn't a big deal for me before, but now I'm starting to think about the reason why he chose to stay in a different room during the night. Baka nga ayaw niya talaga akong makasama sa iisang kwarto. Iyon lang naman ang naiisip kong rason kung bakit siya ganoon.Kalalabas ko lang galing sa banyo nang madatnan kong patapos na sa ginagawa si Ate Pat. The floor-to-ceiling curtains were changed to gray; they were white back then. Ganoon na rin ang kulay ng mga bedsheet at unan sa kama at lounge area.Dumako sa akin ang paningin ng babae at ngumiti nang payak. "Patapos na po pala ako, Ma'am Aella. Itong carpet na lang ang papalitan ko," anunsyo nito.I smiled at her and nodded. "Thank you, Ate Pat…" usal ko.Lumawak ang ngiti sa labi nito. "Walang anuman po."Hinigpitan ko ang tali ng suot kong roba at nagpatuloy sa paglalakad hanggang sa makarating ako sa bukana ng walk-in closet. Pero imbes na pumasok, muli ko itong hinarap.Nakatalikod na ito sa akin

I was restless at night because of my father's call. He hasn't told me what really happened since he hung up the phone. Hinintay ko pa naman ang tawag nito, pero walang dumating. Sa umaga ko na napag-alaman kung bakit, dahil kay Mama.My mom already knows the truth; she texted me about it. Hindi ko alam kung sino ang nagsabi rito dahil hindi rin naman nito sinabi sa akin. Wala na rin naman akong magagawa. Mas mabuti na rin sigurong nalaman nito ang totoo imbes na patagalin pa.Hawak ko ang aking cellphone nang lumabas ako ng kwarto. I thought of telling Damon about it, so I went to the room right across from mine. He's not at work, which gives me a chance to talk with him. Kinakabahan man, kumatok ako nang ilang beses sa pinto bago iyon binuksan.Sinilip ko muna ang loob at nagulat nang makitang nakatutok sa akin ang mga mata niya. He's sitting at his table and working. So, this is his workplace when he's at home? Ngayon lang kasi ako nakapunta rito."Good morning," bati ko, saka puman

Akala ko sa couch matutulog si Damon, gayong may sinabi siya kagabi. Nagulat na lang ako nang magising na nasa tabi ko siya at natutulog. Ilang dangkal lamang ang layo namin sa isa't isa. He preserved that space between us.I have been awake for almost five minutes now, but I cannot seem to get out of bed. Nakatitig lamang ako sa mukha niyang nakaharap sa akin ngayon. Ang mga pilik-mata niya ay mas malantik pa kaysa sa akin. His perfectly sculpted nose and those lips that were as red as roses. Hindi ko maiwasang mamangha sa mga nakikita. Is it really possible to be this perfect? Well, he is the sole example of that.At hindi lamang iyon, payapa rin ang mukha niya. Siguro dahil hindi ko nakikita ang kakaibang emosyon na nakikita ko lamang sa mga mata niya. Iniisip ko nga kung ano ang mga iyon. Kung ano ang mga bagay na nakapaloob sa mala-misteryoso niyang mga mata.Akmang aabutin ko na sana ang kanyang mukha nang makita kong gumalaw ang kanyang mga mata. Bumalot ang kaba sa puso ko at

Days have passed, but I couldn't seem to forget what Damon had said to me. Honestly, I was completely baffled. Hindi ko alam kung bakit niya iyon naitanong sa akin. I told him how grateful I was after coming here, but he only gave me confusion in return.Lagi kong iniisip kung anong tumatakbo sa isipan niya, subalit wala akong makuha. Bakit kaya kapag nag-uusap kami ay ginugulo niya lang ang isipan ko? Ganito rin ba sina Mama at Papa noon? Apparently, they were also a product of fixed marriage.Hanggang ngayon, hindi pa rin nawawala ang ganoong klase ng tradisyon sa negosyo. Sa kagustuhang mapayabong at maipagpatuloy ang yaman at katanyagan, ipinagkakasundo ang kani-kanilang anak sa may parehong katayuan sa lipunan sa pamamagitan ng kasal. At pareho kami ni Mama ng kinahinatnan.Katatapos lang naming mangabayo at medyo mainit na rin ang sinag ng araw, kaya nagdesisyon si Mama na tumigil. Tinanggal ko ang suot na riding hat at hinawakan ang tali ng kabayo ko, at nagsimulang maglakad pa

Bumalik ang lahat sa dati, ayon sa napagkasunduan namin. Pero hindi lamang iyon.Nahahalata ko ang malaking pagbabago sa ugali niya. Ni hindi na nga niya ako sinasamahang kumain. Hindi ko mapigilang magtaka roon. He might not have been that soft toward me before, but this time, it has become even worse. It's like he's surrounding himself with thick boundaries so I cannot easily break through him.Ito na nga ba ang sagot niya sa sinabi ko noong nakaraang mga araw? Kung ganoon, mas pagbubutihin ko pa ang pagkumbinsi ko sa kanya."Paalis na po si sir, Ma'am Aella," anunsyo ni Bebang nang pagbuksan ko ito ng pinto.Inutusan ko ang dalaga na ipaalam sa akin ang lahat ng ginagawa ni Damon. Kumbaga, ito ang nagsilbing mga mata ko. We've been doing this for days now, and I was hoping for changes. Naging mas mailap kasi ang lalaki, kaya lalo akong nahihirapang lapitan siya.I nodded at that and smiled. "Thank you, Bebang. I'll be there," sabi ko.Nagpaalam ito sa akin, saka umalis.Bumalik ako