All Chapters of Loving My CEO Ex-Husband: Chapter 31 - Chapter 40

Naramdaman ni Adrian ang malamig na dampi ng laway sa kanyang mukha nang biglang masabugan siya ng dura ni Reina. Mabilis siyang umatras, mariing kumunot ang kanyang noo at mariin ang boses nang magsalita.“Ito ay usapan sa pagitan ko at ni Sera,” malamig at puno ng yabang ang tinig ni Adrian. Ang bawat salita niya ay parang matalim na kutsilyong bumabaon sa hangin. Diretso ang tingin niya kay Reina, mariin, halos walang bahid ng pag-aalinlangan. “Hindi mo dapat pakialaman!”Napangisi si Reina, mabigat ang hakbang habang lumapit pa ng kaunti. Ang kanyang mga mata ay naglalagablab sa galit, at ang taas ng kilay niya ay tila hamon. “Salamat ha!” sarkastikong sagot niya, puno ng pang-uuyam ang boses. “Akala mo ba interesado ako sa bulok mong relasyon? Kung ano man ang pinaggagagawa n’yo, wala akong pakialam! Gawin mo kung anong gusto mo, pero huwag mong idadamay ang kaibigan kong si Sera!”Tumaas ang tono ni Reina, hindi niya alintana kung nakakatawag na siya ng pansin sa mga tao sa pali

Tahimik ang loob ng sasakyan nina Adrian at ang driver nito habang binabaybay nila ang madilim na kalsada. Tanging tunog ng makina at patak ng ulan sa windshield ang maririnig. Nasa unahan ang driver, nakatingin lamang sa daan, habang si Adrian ay nakasandal sa likuran, nakapikit ngunit halatang gising ang isip.Mahigpit ang pagkakahawak niya sa cellphone. Kanina pa siya tumatanggap ng tawag, ngunit hindi niya sinasagot. Hindi ito ang oras para sa mga walang kwentang usapan. Hindi rin niya gustong may makahalata sa totoong pakay niya ngayong gabi.Sa gilid ng kanyang isip, bumalik ang tanong na paulit-ulit na bumabagabag sa kanya: Hanggang kailan ko siya kayang itago? Tumindi ang lamig sa kanyang dibdib. Hindi ito basta sikreto—isa itong bagay na posibleng magpabagsak sa lahat ng pinaghirapan niya.Humugot siya ng malalim na hininga at dumungaw sa bintana. Ang liwanag mula sa mga poste ng ilaw ay mabilis na dumadaan sa kanyang paningin, tila ba mga aninong nagbabadya ng panganib. Lalo

Naroon sa labas ng club, matapos lumabas si Sera kasama ang dalawa niyang kaibigan, ramdam na ramdam ni Reina ang matinding pagkakasala. Halatang mabigat ang loob niya habang naglakad sila sa gilid ng kalsada, dala ang halimuyak ng usok at amoy ng alak na kumapit sa kanilang mga damit mula sa loob.“Kung hindi lang ako naging padalos-dalos kanina,” mariing bulong ni Reina, halos hindi makatingin sa dalawang kasama, nakayuko at kinakagat ang labi, “hindi ka sana napilitang magpakumbaba sa harap ng dalawang halimaw na ’yon.”Napahinto si Ysabelle saglit at tiningnan ito nang matalim. “Hoy, Reina, ano ka ba? Wala kang kasalanan!” Saka niya ito tinapik nang marahas sa balikat, dahilan para mapaatras si Reina at mapangiwi. “’Yung dalawa ang mayabang, hindi tayo! Huwag kang magpa-guilty diyan.”Napailing naman si Ysabelle at napatawa nang bahagya, pilit binabawas ang bigat ng sitwasyon. “Ay naku, tama na, Reina. Hindi ko sila aawayin kung hindi sila unang umepal sa atin. Sila na nga ang nan

Pagdating niya sa bahay, nadatnan niyang nakabukas ang ilaw sa dining area. Tahimik ang paligid, tanging mahinang ingay mula sa kusina ang naririnig. Pagpasok, naamoy niya agad ang amoy ng mainit na sopas na tila kumukulong bahagya. Napaluwag ang kanyang pakiramdam—pagod na siya mula sa biyahe at buong araw na pag-iisip, pero ngayon, parang may naghihintay sa kanya.“Blake?” tawag niya habang inaalis ang sapatos.Mula sa kusina, sumilip si Blake na nakasuot pa ng apron. Naka-rolled up ang mga manggas ng polo niya, bahagyang basa ang buhok, marahil galing sa paliligo bago siya nagsimulang maghanda. “Buti nakauwi ka na,” aniya, may ngiti sa labi. “Maghugas ka muna ng kamay, tapos kumain na tayo.”Napatawa si Sera, hindi mapigilang maaliw sa itsura ni Blake na nakasuot pa ng apron. May bahagyang mantsa ng sabaw sa laylayan, at tila ba hindi sanay ang mga kamay nitong humawak ng mga gamit sa kusina. “Wow, may apron ka pa talaga. Hindi ko inakalang marunong kang magluto,” biro niya, sabay

Narinig ni Sera ang sinabi ni Blake, at bago pa muling makapagsalita ang mga ito, marahan niyang hinawakan ang braso ni Blake at bahagyang hinila. Ayaw na niyang patagalin pa ang sitwasyon. Hindi na siya interesado sa pakikipagtalo, lalo na’t alam niyang hindi mauuwi sa mabuti ang ganitong klaseng bangayan.“Halika na,” mahina ngunit mariin niyang bulong kay Blake, pilit na ipinapakita ang tibay ng kanyang loob kahit kumakabog ang dibdib niya.Hinila niya si Blake palayo at nagsimulang maglakad papasok, ngunit hindi ganoon kadaling makakaalis si Sera. Hindi siya papayagan ng mga ito na basta na lang lumayo nang walang bitbit na gulo.Sa isang iglap, mabilis na humakbang si Claire at hinarang ang daraanan nila. Ang mga mata nito ay kumikislap sa galit, at ang ngiti sa labi ay puno ng panunuya. Wala itong balak umatras. Sa halip, mas lalo pa itong lumapit kay Sera, halos dumikit sa mukha niya, dahilan para mapaatras si Sera ng isang hakbang.“Ano ba, Sera? Sa tingin mo ba, may karapatan