Lahat ng Kabanata ng Loving My CEO Ex-Husband: Kabanata 41 - Kabanata 50

Narinig ang sigaw na, “Ikaw!” Napalingon ang lahat. Nakita nilang galit na galit si Barbara habang mabilis na lumapit. Kitang-kita niya kung paanong pinapahiya si Claire sa harap ng maraming tao. Hindi niya napigilan ang sarili at galit na hinawakan ang braso ni Blake, halos manginig ang kamay niya sa inis habang sumisigaw,“Bitiwan mo ang anak ko! Kung hindi, isasampa kita ng kaso—pangmomolestiya ang ikakaso ko sa’yo!” mariing sigaw ni Barbara, puno ng galit at paghamak. Ang mga mata niya ay nanlilisik, at halos manginig ang buong katawan niya sa sobrang inis habang mahigpit na hinahawakan ang braso ni Blake. Ang kanyang tinig ay umalingawngaw sa paligid, dinig ng lahat ng mga nakapaligid na tao, na tila nanonood na lamang sa tensyon na biglang sumiklab.Ngunit sa kabila ng matitinding salita ni Barbara, ni hindi man lang kumurap si Blake. Wala ni katiting na bakas ng takot o pangamba sa mukha niya. Sa halip, dahan-dahan niyang ibinaba ang kanyang tingin sa kamay na mahigpit na nakak

Binigyan siya ng Diyos ng isang magandang bagay. Kahit nabigo siya sa pag-ibig, binigyan naman siya ng Panginoon ng isang kapatid na parang pinakamagandang regalo sa mundo. Sa kabila ng lahat ng sakit at pagkadurog ng kanyang puso, alam ni Sera na hindi siya kailanman lubusang nag-iisa.Hindi nagtagal, dumating na sila sa hukuman para sa kasong sibil.Pagkarating nila, napansin ni Sera ang paligid. Iba ang pakiramdam... Malamig ang hangin sa loob ng gusali, tila ba sinasalamin nito ang bigat ng kasong nakatakda nilang harapin. Tumigil siya sandali, huminga nang malalim, bago sumunod kay Blake papasok.Alas-otso singkuwenta na ng umaga. Unti-unti nang nagsisidatingan ang mga kawani ng korte. Hindi pa masyadong marami ang tao sa loob; halos kalmado ang paligid, ngunit para kay Sera, parang sumisigaw ang bawat tunog ng takong sa marmol na sahig, bawat kaluskos ng papel, bawat tikatik ng relo.Umupo sila ni Blake sa panig ng mga akusado. Tahimik lang siya, nanginginig ang kamay habang pin

Naroon si Atty. Michael, matikas na nakatayo sa harap ng korte, habang may bahid ng kumpiyansa sa kanyang tinig. Muli niyang isinalaysay ang buong pangyayari—kung paanong sina Blake at Sera umano’y umatake kay Barbara sa labas mismo ng Torres Family villa. Habang nagsasalita siya, tila lalo pa niyang pinatingkad ang bawat detalye, upang ipakita na ang kampo nila ang may malinaw na bentahe. Ang bawat salita ay parang sibat na ibinabato niya laban sa depensa.Nang matapos siya, marahang itinaas ng hukom ang kamay at pinatigil siya, sabay sabing, “Maupo na kayo, Attorney.” Tumango si Atty. Michael at bumalik sa kanyang upuan, may bakas ng tagumpay sa mukha. Pagkatapos, tumingin ang hukom sa direksiyon ng bangko ng mga akusado.“Defendant,” wika nito, malamig ngunit malinaw ang boses, “mayroon ba kayong nais sabihin kaugnay sa pahayag ng kabilang panig?”Sa mga sandaling iyon, halos marinig ni Sera ang mabilis na tibok ng kanyang puso. Masyadong biglaan ang lahat. Dahil sa pagkaantala ng

Naroon si Atty. Michael, ang abogado ni Adrian, at tumayo ito sa tamang pagkakataon. Maingat at kalmado ang tono nito nang magsalita, “Kagalang-galang na hukom, ang mga bidyong ito ay hindi malinaw at malaki ang posibilidad na pinagdugtong-dugtong lamang. Humihiling kami ng pansamantalang pagtigil ng paglilitis hanggang lumabas ang resulta ng teknikal na pagsusuri. Naniniwala ako na ang batas ay hindi kailanman magpapalusot sa isang masamang tao, ngunit hindi rin nito kailanman pahihintulutang mapagbintangan nang mali ang isang mabuting tao.”Ramdam ang tensyon sa loob ng silid-hukuman. Parehong alam ni Atty. Michael at Adrian na hindi dapat manatiling lihim ang ebidensiyang ito. Ngayon na nailabas na ang dalawang bidyo, sino ang makakaalam kung ano pa ang susunod na mangyayari?Pinakamainam na hakbang ngayon ay ipatigil muna ang paglilitis. Kung ipagpapatuloy ito, baka tuluyang bumagsak ang kanilang panig.Akala ng lahat ay tapos na ang laban, na tiyak nang mapapahinto ang proseso, n

Paglabas ng korte, mabilis na bumukas ang mabibigat na pintuan na yari sa makintab na kahoy. Sinalubong ng maalinsangang hangin sa labas si Atty. Lorenzo, na noo’y may matayog na ngiti at tila ba kargado ng lakas ang bawat hakbang. Sa kanyang mukha ay mababakas ang kasiyahan at paniniwala sa sariling kakayahan. Nakasabit pa sa kaniyang braso ang kanyang itim na briefcase na halos punô ng mga dokumentong ginamit sa paglilitis. Sa sandaling iyon, hindi niya na napigil ang kanyang sarili. Buo ang kumpiyansa, sinabi niya sa malakas at masiglang tinig:“Blake, Sera—aking hipag—panalo na tayo sa kaso! Tara, magdiwang na tayo!”Bahagyang napahinto si Sera, ang asawa ng nakatatandang kapatid ni Lorenzo. Nakasalamin siya, at ang kanyang maamong mukha ay tila laging malamig at kalmado. Subalit ngayon, ang kanyang mga mata ay may halong pagtataka at pag-aalala. Agad siyang sumagot sa banayad ngunit matatag na tinig:“Lorenzo, nasa recess pa lang ang korte. Hindi pa pinal ang resulta ng kaso.”Na