Share

คำสั่ง

last update Last Updated: 2025-08-19 21:21:42

"พี่ซานเดอร์"

ญาลินเด็กสาววัยสิบขวบกำลังน่ารักน่าชังวิ่งตัวปลิ้วลงมาจากรถรีบเข้ามาหาซานเดอร์ พี่ชายที่แสนดีของเธอที่ไม่เคยได้เจอหน้าเลยมาเป็นปีๆแล้วทั้งที่ก่อนหน้านี้จะได้เจอตลอดเวลาไปที่บ้านราเซ

"คิดถึงสาวน้อยจังเลย"

ซานเดอร์โอบกอดสาวน้อยด้วยความคิดถึง หนึ่งปีเต็มๆที่เขาอยู่ที่นี้คนเดียวนอกจากเขาจะได้พบเจอความเสียใจทุกวันแล้วมีอีกสิ่งหนึ่งที่เขาเพิ่งรู้วันนี้คือเขาคิดถึงทุกคน

"อาเล็ก"

เลโอกับไลออนสองหนุ่มน้อยวัยสี่ขวบพากันวิ่งตามญาลินเข้ามาด้วยเหมือนกัน โชคดีที่พ่อเปิดรูปอาให้ดูเป็นประจำเด็กสองคนนี้เลยจำผู้เป็นอาได้แม้จะจากกันตั้งแต่ยังแค่สามขวบ

ซานเดอร์อ้าอ้อมกอดกว้างขึ้นเพื่อให้หลานชายฝาแฝดของเขาเดินเข้ามาอีกสองคน อบอุ่นหัวใจจนยิ้มออกมา นานเท่าไรที่ไม่เคยยิ้มอะไรแบบนี้ ในใจเขามีแต่ความห่อเหี่ยวผิดหวังมาตลอดแต่วันนี้เหมือนมีอะไรมาเปิดใจเขาทำให้มันดีขึ้นเรื่อยๆไม่ยอมหยุด

"กอดแต่เด็กๆไม่คิดถึงพี่ชายบ้างหรือไง"

คอนเนอร์เดินอุ้มลูกสาววัยสองขวบกว่าๆเข้ามาภายในบ้าน เขารีบตรงมากอดน้องชายสุดที่รักที่กำลังกอดเด็กๆอยู่ อ้อมกอดของซานเดอร์เลยขยายใหญ่ขึ้นเพื่อกอดทุกคนได้ครบ

"ผอมไปไหม รูปที่เล
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • มาเฟียบ้านไร่   ขโมย

    ​"อ้าวหนูแก้วกลับมาแล้วเหรอ"สาที่กำลังก้มๆเงยๆอยู่ในครัวหันมาเจอเด็กสาวที่กำลังถือไม้กวาดพร้อมที่โกยขยะเดินมุ่งหน้าเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ทั้งที่ยังใส่ชุดนักศึกษาเต็มยศอยู่เลย วันนี้มาแปลกปกติต้องเปลี่ยนชุดก่อน"ค่ะ ป้าสา"คนกำลังรีบร้อนตกใจที่มีคนทักจนของในมือเกือบหล่นลงพื้น ดีนะที่เธอจำน้ำเสียงของป้าสาได้เลยเก็บอาการตกใจเอาไว้ได้มากไม่ได้แสดงออกไปหมด"แล้วนั่นจะไปไหน"สาอดสงสัยไม่ได้เพราะเด็กสาวปกติกลับมาจากการเรียนเธอจะเปลี่ยนชุดก่อนเสมอด้วยไม่อยากให้ชุดนักศึกษาเลอะเทอะพาลไม่น่าใส่"คือเมื่อเช้าแก้วน่าจะกวาดชั้นบนไม่สะอาด ว่าจะไปกวาดอีกนิดก่อนที่คุณๆเขาจะกลับเข้ามา"ดอกแก้วโกหกคำโตทั้งที่เป็นคนกวาดบ้านได้เนียบมากกว่าสาผู้เป็นแม่บ้านใหญ่ของที่นี้สะอีกแต่ที่ทำลงไปทั้งหมดก็เพราะไม่อยากให้ป้าสาถามอะไรเธอมากมายให้เสียเวลา"มากินข้าวก่อนก็ได้ป้าทำเสร็จพอดี ไม่ต้องรีบหรอก คุณๆเขาไปทานข้าวนอกบ้านกันด้วยเลยกว่าจะกลับคงดึกๆนู้นแหละ"สาเห็นว่านี้เย็นมากแล้วอีกอย่างงานที่ดอกแก้วจะไปทำก็ไม่ต้องรีบเพราะเจ้านายของที่นี้ทุกคนตกลงกันแล้วว่าจะไปทานข้าวที่ร้านอาหารชื่อดังบรรยากาศสวยก่อนจะกลับเข้าบ้าน

  • มาเฟียบ้านไร่   หนี 18+++

    ​เขาปล่อยเธอหายใจแต่เขาไม่อาจหยุดอยู่นิ่งได้นาน ก้มลงไล่ปลายจมูกกับผิวเนื้อเนียนละเอียดตรงคอระหงของเธอ ผิวเธอเรียบเนียนสวยงามยิ่งกว่านางแบบหรือดาราบางคนสะอีกจนเขาสัมผัสได้แม้เพียงใช้ปลายจมูกแตะต้องดอกแด้วสะดุ้งไปทั้งตัว สองมือผลักอกเขาถึงจะเบากว่าครั้งก่อนที่จะโดนจูบก็ตาม สองขาหนีบเข้าหากันเพราะต้องการจะกลับเดี๋ยวนี้ เธอไม่อยากเลยเถิดไปกว่านี้แล้วเขาแอบยิ้มอย่างพึงพอใจโดยไม่มีใครเห็นเพราะหน้าเขาอยู่กับซอกคอของเธอ จะไม่ให้ยิ้มได้ยังไงเพราะเธอกำลังเหมือนยกขาขึ้นมากอดเขาเลย ดิ้นแบบนี้ก็เข้าทางเขาล่ะสิยิ่งต้องการจะหนีบเข้าหากันมากเท่าไรก็ต้องเบียดเสียดกับร่างกายท่อนล่างของเขาที่อยู่ตรงหว่างขาของเธอดอกแก้วทำอะไรไม่ถูกหูเธอเริ่มอื้อ หน้าเริ่มจะมืดอีกแล้ว ใจหวิวเหมือนจะเป็นลม ภายในกางเกงในก็เหมือนมีอะไรเปียกๆ เมื่อเขารุกหนักจูบซับไปทั่วทั้งคอทั้งเนื้ออ่อนที่โผล่ออกมานอกเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งที่หยิบใส่มาเพราคิดว่ามันมิดชิดที่สุดแต่เปล่าเลยความตัวใหญ่ของมันทำให้เขาทำอะไรง่ายขึ้นซานเดอร์ครางเบาๆในลำคอ เขาพอใจในกลิ่นหอมของหญิงสาวผู้แสนธรรมดาเอามากๆ นานแล้วที่ไม่เคยอยากกินใครเท่านี้มาก่อน วันนั้

  • มาเฟียบ้านไร่   คนหิว 18+++

    ​​"ชักช้า ป้าสาเขาสอนงานเธอแบบนี้เหรอ"ซานเดอร์ที่นั่งไม่ลงเพราะร้อนๆหนาวๆที่ไม่ใช่การอยากเหล้ารีบเดินมาเปิดประตูทันทีที่มีเสียงเคาะดังขึ้น พร้อมกับเสียงบ่นจิจ้ะดังขึ้น ก็เขารอนานจริงๆอยากจะหลับแต่มันหลับไม่ลงทั้งที่ง่วงเต็มทน อย่าลืมว่าเขารอคอยอะไรไม่เป็นแต่คนฟังไม่ได้โมโหเธอกลับยืนตัวสั่นถือกะละมังใบเล็กใส่น้ำใส่ผ้าขนหนูมาพร้อม ตัวเธอสั่นจนน้ำในกะละมังใบเล็กสั่นไปด้วย เกิดมาไม่เคยเข้าห้องผู้ชายที่ไหนล่ะ จำความได้เธอนอนแต่ห้องรวมที่มีเด็กนับสิบมาตลอด มีเพื่อนก็มักมีแต่เพื่อนผู้หญิง และผู้ชายที่เธอจะได้เข้าไปในห้องของเขาก็เป็นคนที่เคยจะข่มขืนเธอมาก่อน ดอกแก้วถอยหลังอย่างช้าๆทั้งที่ประตูเปิดอ้ากว้างเข้าไปทุกขณะ"ฉันไม่ใช่ยักษ์ใช่มาร ไม่ต้องมากลัว มานี่"ซานเดอร์ไม่เคยอยากให้ใครยุ่งกับชีวิตเขามาเนิ่นนานแล้วโดยเฉพาะผู้หญิงแต่วันนี้เขากลับดึงข้อมือหญิงสาวที่ในสายตาเขาเธอดูธรรมดาสุดๆให้เข้าห้อง เขากำลังลืมอะไรบางอย่างที่ฝั่งอยู่ในใจที่ควรลืมไปตั้งนานแล้วอย่างรวดเร็วโดยที่เขาไม่รู้ตัวเพราะใจมัวจดจ่ออยู่กับคนธรรมดาที่ไม่น่าสนใจอะไรเลยหญิงสาวประคองกะละมังใบเล็กเอาไว้เกือบไม่ไหวแรงเขามากมาย

  • มาเฟียบ้านไร่   คำสั่ง

    ​"พี่ซานเดอร์"ญาลินเด็กสาววัยสิบขวบกำลังน่ารักน่าชังวิ่งตัวปลิ้วลงมาจากรถรีบเข้ามาหาซานเดอร์ พี่ชายที่แสนดีของเธอที่ไม่เคยได้เจอหน้าเลยมาเป็นปีๆแล้วทั้งที่ก่อนหน้านี้จะได้เจอตลอดเวลาไปที่บ้านราเซ"คิดถึงสาวน้อยจังเลย"ซานเดอร์โอบกอดสาวน้อยด้วยความคิดถึง หนึ่งปีเต็มๆที่เขาอยู่ที่นี้คนเดียวนอกจากเขาจะได้พบเจอความเสียใจทุกวันแล้วมีอีกสิ่งหนึ่งที่เขาเพิ่งรู้วันนี้คือเขาคิดถึงทุกคน"อาเล็ก"เลโอกับไลออนสองหนุ่มน้อยวัยสี่ขวบพากันวิ่งตามญาลินเข้ามาด้วยเหมือนกัน โชคดีที่พ่อเปิดรูปอาให้ดูเป็นประจำเด็กสองคนนี้เลยจำผู้เป็นอาได้แม้จะจากกันตั้งแต่ยังแค่สามขวบซานเดอร์อ้าอ้อมกอดกว้างขึ้นเพื่อให้หลานชายฝาแฝดของเขาเดินเข้ามาอีกสองคน อบอุ่นหัวใจจนยิ้มออกมา นานเท่าไรที่ไม่เคยยิ้มอะไรแบบนี้ ในใจเขามีแต่ความห่อเหี่ยวผิดหวังมาตลอดแต่วันนี้เหมือนมีอะไรมาเปิดใจเขาทำให้มันดีขึ้นเรื่อยๆไม่ยอมหยุด"กอดแต่เด็กๆไม่คิดถึงพี่ชายบ้างหรือไง"คอนเนอร์เดินอุ้มลูกสาววัยสองขวบกว่าๆเข้ามาภายในบ้าน เขารีบตรงมากอดน้องชายสุดที่รักที่กำลังกอดเด็กๆอยู่ อ้อมกอดของซานเดอร์เลยขยายใหญ่ขึ้นเพื่อกอดทุกคนได้ครบ"ผอมไปไหม รูปที่เล

  • มาเฟียบ้านไร่   ทายา

    "ยังไม่ต้อง"ซานเดอร์วางสีหน้าเรียบเฉย เขาเคร่งขรึมไม่ได้มองอาหารตรงหน้าที่แสนน่ากินและไม่มองหน้าแม่บ้านทั้งสองด้วย เขากำลังจ้องมองประตูบ้านรอคนที่กำลังจะมาถึง คนที่ทำให้เขาต้องมานั่งตรงนี้ทั้งที่ควรจะไปนั่งสังสรรค์กับขวดเหล้าให้หายเศร้าเหมือนอย่างเคยคนที่มีหน้าที่ตักข้าวถึงกับหดมือกลับไม่ทัน หญิงสาวที่ใบหน้ามีรอยช้ำถึงกับก้มหน้าแล้วชักสีหน้าไม่พอใจใส่เจ้านาย คนกำลังตักข้าวจะถึงจานอยู่แล้วเกิดเรื่องมากอะไรอีกแต่นั่นกลับมีคนหันกลับมามองกิริยาของเธอ เขาเองก็ไม่พอใจที่เธอแสดงอาการแบบนั่นแต่ก็เก็บเอาไว้ในใจลงโทษเธอคราวหลัง"ทานตอนกำลังร้อนจะได้อร่อยนะคะนาย"สากลัวคนเป็นนายไม่กินข้าวที่ตัวเองตั้งใจทำตั้งใจไปจ่ายตลาดมา กลัวนายจะกลับไปกินเหล้าเหมือนทุกวันที่ผ่านมาแล้วกับข้าวบนโต๊ะนี้จะต้องเททิ้ง แขกที่กำลังจะมาจะต้องผิดหวัง"พี่ต้นกับครอบครัวใกล้ถึงแล้ว ฉันจะรอ"ซานเดอร์พูดอย่างใจเย็น ถึงเขาจะไม่ได้อยากเจอใครในครอบครัวกลัวจะพาลนึกถึงอดีตที่ผ่านมาให้ต้องเศร้าเสียใจอีกแต่พอถึงเวลาเข้าจริงๆเขากลับตื่นเต้นดีใจอย่างประหลาดราวกับชีวิตของเขาเหมือนกำลังมีอะไรเปลี่ยนไป"ค่ะ"สายิ้มอย่างดีใจ นายของ

  • มาเฟียบ้านไร่   ตบตี

    ​"เธอเองก็เหมือนกัน อย่าโกหกเก่งนักสิ คนไหนพ่อคนไหนสามีก็บอกเพื่อนๆที่เขาอยากรู้ไปตรงๆ"ดอกแก้วไม่สนใจคำพูดของแนนหรอกเพราะมันไม่มีความจริง เธอชอบพูดความจริงที่รู้มามากกว่าและตอนนี้ก็กำลังพูดอย่างเสียงดังด้วยพร้อมหน้าตายั่วโมโหใส่แนนทั้งที่ไม่เหมาะกับความสวยของเธอเลยแต่ก็ต้องทำไหนๆก็เสียเวลาแล้วเอาให้สาแก่ใจกันไปเลย"อีแก้ว"แนนเงื้อมือขึ้นหมายจะตบหน้าขาวๆตรงหน้าให้หนำใจ คราวนี้ดอกแก้วต้องไม่กล้าเถียงกับเธออีกและไม่กล้ามาเทียบรัศมีกับเธออีก จัดการให้อยู่ในกำมือกันไปเลย"อย่าช้าถ้าคิดจะลงมือ"แนนแค่เงื้อมือแต่ดอกแก้วฝาดฝ่ามือลงไปเลย คนอย่างเธอไม่ต้องตั้งท่านาน ชีวิตผ่านการต้องต่อสู้ดิ้นรนเอาตัวมาตลอดตั้งแต่เด็กจนถึงป่านนี้อะไรที่ไวได้เธอต้องไวชักช้าอาจจะเสียเปรียบหรืออดได้เลย ประสบการณ์สอนเธอมาให้ชิงลงมือก่อนเมื่อมีโอกาส"กล้าตบฉันเหรอ"แนนเอามือลูบแก้มที่ชาด้วยความอาย เพราะตอนนี้ทุกสายตาของนักศึกษามุงมองมาที่เธอแทนที่จะสนใจดอกแก้วร่างบางที่โดดเด่นกว่าดอกแก้วเพราะหน้าอกหน้าใจโตเกินตัวด้วยเงินหลายแสนกระโดดเข้าไปลงมือตบร่างบางที่ไม่มีอะไรเด่นสู้เธอได้เลยนอกจากร่างผอมๆและก็เรียนเก่งเท่าน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status