All Chapters of THE TYCOON'S REBEL: Chapter 21 - Chapter 30

“Then… it’s a vow.”Iyon ang huling salitang binitawan niya bago tuluyang pumikit. Para bang pinipilit na lang niyang manatiling gising pero dahil sa dami ng dugong nawawala sa katawan niya ay tuluyan na nga siyang nanghina.“Sebastian!” halos mapasigaw ako, hinigpitan ang hawak sa kamay niya. “No, no, no… wag kang pipikit! Narinig mo ako? Yes ang sagot ko! Kaya wag kang bibitaw!”Umikot ang tingin ko kay Clara na halos hindi na maitago ang takot. “Clara, gawin mo ang lahat para mapigilan ang pagdurugo! Hindi siya pwedeng mawala!”“Ginagawa ko na, Ma’am Isla,” sagot niya habang patuloy na inaayos ang pressure bandage sa sugat ni Sebastian. Nanginginig man ang mga daliri niya, mabilis at sanay pa rin ang kilos. “Pero kailangan nating makarating sa safe hospital. Hindi ko kaya ito mag-isa.”Tumulo na naman ang luha ko. Ramdam kong nanlalamig na ang balat ni Sebastian sa ilalim ng aking mga palad.Sa gitna ng kaguluhan, parang lahat ng tunog sa paligid ko... ang putukan... ang makina ng

KINABUKASAN, muli akong nagising sa mahihinang ingay ng mga nurse na pabalik-balik sa loob ng silid. Mahimbing pa rin ang tulog ni Sebastian, pero mas malinaw na ang kulay sa pisngi niya, at hindi na gaanong mabigat ang hininga.Naglakad ako papunta sa bintana. Mula roon, tanaw ko ang gilid ng compound na pansamantalang nagsilbing safe house namin. May mga guwardiyang nakapuwesto sa bawat sulok. Ang iba, halata ang pagod, pero matibay pa ring nakabantay.Dahil doon ay bigla akong napaisip. Ganito ba ang magiging buhay ko kung tuluyan kong papasukin ang mundo ni Sebastian? Laging may bantay? Laging may panganib? Laging nasa gitna ng giyera?“Overthinking again,” boses ni Sebastian 'yon, paos pero malinaw.Agad akong napalingon. Nakangiti siya, kahit mahina.“Seb…” Lumapit ako agad, naupo sa gilid ng kama. “You should be resting.”“I did. Kaya nga gising na ulit ako,” sagot niya, medyo may yabang pa rin sa tono. “At saka… hindi ko kayang hindi ka titigan.”Napailing ako, pero hindi ko m

Hindi pa rin mawala sa isip ko ang mga sinabi ni Sebastian kagabi. Every word stuck with me — like a vow carved into my skin. Pero kahit anong tapang ng panata, ramdam ko pa rin ang pangamba na hindi namin matatakasan ang panganib.Dalawang araw mula nang engkuwentro ay unti-unti na siyang nakakabangon. Still pale, still weak, pero pilit na lumalaban. Ang stubborn billionaire na hindi marunong magpahinga.“Seb, please,” sabi ko habang inaayos ang kumot niya. “One more day of rest. Hindi ka pa handa para bumalik sa boardroom.”Ngumiti siya, halong lambing at yabang. “I don’t need a boardroom right now. What I need is to see you safe.”Natigilan ako. “Safe? Ano’ng ibig mong sabihin?”His jaw tightened, eyes darkening. “I got word. Someone’s moving closer. I'm not their sole target anymore. Ikaw na ang pakay nila. Gusto nilang saktan ako sa pamamagitan mo.”Parang biglang lumamig ang paligid. “Ako?” bulong ko. “Pero bakit—”“You’re the closest leverage they have against me,” sagot niya,

Ang biyahe sa speedboat ay parang walang katapusan. Ang alon ay humahampas, ang hangin ay malamig na parang mga daliring pilit humahabol sa amin mula sa dilim. Ngunit higit sa lahat, ang katahimikan ni Sebastian ang mas nakakapangilabot.Kanina pa siya nakapikit, hawak pa rin ang kamay ko, pero ramdam kong gising siya. Hindi siya nagpapahinga. Hindi siya tumitigil. At alam kong hindi rin siya papayag na maging biktima na lamang.“Seb…” bulong ko, bahagyang humahampas ang hangin sa buhok ko. “Where are we going?”Binuksan niya ang mga mata, diretso sa akin ang tingin. Matalim, malinaw, puno ng paninindigan. “We stop running. I know where they’re based. Kung gusto nilang tapusin ito, we’ll strike first.”Nabigla ako. “Strike first? Seb, you’re still—”He shook his head. “Don’t try to stop me, Isla. Hindi nila titigilan hangga’t buhay tayo. And I won’t gamble with your life any longer. This time… they're the ones who'll become the hunted.”Nilingon niya si Marcus. “Set course for Batanga

Bahagyang lumapit sa amin si Vargas saka itinuro ang kamay niya sa isang papel na naka-roll at mayamaya’y inihagis nito 'yon sa hangin. “Ahh... So theatrical,” aniya saka tumawa nang nakakaloko. “All this… drama. For what? For a woman? For an empire? For pride? Pathetic.”Humigpit ang hawak ni Sebastian sa baril. Ramdam ko ang init ng galit niya hanggang sa buto. “You’ll pay for every life you ruined!”“Really?” natatawa niyang aniya na para bang nanunuya. Sa isang mabilis na galaw ay naglabas siya ng maliit na aparato—parang USB—at itinapon sa sahig. “You don’t even know what you’re fighting for, Hale. The world you cling to? It’s already mine. And your Paris? A nice prelude.”Para akong nabingi. Paris. Tila ba binuhusan ako ng malamig na tubig nang marinig ko ang salitang 'yon. Biglang nagkaroon ng kakaibang pagkakabit ang mga piraso ng puzzle sa utak ko. Ang email, ang video, ang anonymous threats—parang may mas malaking kuwentong umiikot sa paligid nina Sebastian at Vargas.And b