All Chapters of THE TYCOON'S REBEL: Chapter 41 - Chapter 50

Madaling araw na ngunit gising pa rin kami nina Sebastian. Nakalatag sa lamesa ng dining area ang laptop ni Marcus, ilang papel, at dalawang cellphone na encrypted daw ang linya.“Naipadala na kagabi ang mga impormasyon,” sabi ni Marcus habang ang tingin ay nasa laptop. “Kahit alin sa board ang may lihim na kaugnayan sa mga kalaban, siguradong hindi tatagal ng bente kuwatro oras bago nila ibenta ang balita.”Tumango si Sebastian, nakatingin sa laptop screen na para bang kaya niyang silipin mismo ang kalaban mula roon. “Si Anderson ang pinakauna kong hinala. Too polished. Too quiet. People like him… usually have the dirtiest hands.”Hindi ko naiwasang magsalita. “Pero paano kung hindi siya? Paano kung ibang tao sa board? Or worse… higit pa sa iisa?”Parehong napatingin sa akin sina Sebastian at Marcus. May tensyon sa pagitan nila, bago tumango si Sebastian. “That’s a possibility. Pero mas mabuti kung makita natin kahit isa. One rat is all it takes to find the nest.”Humigpit ang hawak

Kinabukasan, maaga pa lang ay naghanda na si Sebastian. Nakasuot siya ng charcoal suit, dark tie, at ang ekspresyon niya ay parang bato. Ang aura niya’y ibang-iba kaysa kagabi.“Board meeting today,” sabi niya habang inaayos ang cufflinks. “This time, Alvarez won’t see it coming.”“Sebastian…” mahina kong tawag, nakaupo ako sa gilid ng kama. “Sigurado ka bang kaya mong harapin ‘to mag-isa? Hindi ba pwedeng—”Pinutol niya ako ng tingin. Hindi 'yong tipong matalim ngunit sapat na para mapatahimik ako. “You’re not going. It’s too dangerous. You’ll stay here with Marcus and my men. No argument.”Napakagat ako ng labi. Gusto kong sumunod, pero alam kong magagalit siya kapag ginawa ko. Naiintindihan ko naman siya lalo pa't sa kalagayan ko ngayon.Pagkatapos naming mag-almusal ay sinamahan ko siyang bumaba hanggang sa entrance ng villa. Hawak niya ang kamay ko, mahigpit na para bang ayaw bumitaw.“Promise me you’ll be safe,” bulong ko.He pressed a kiss on my forehead. “I promise. But I need

Bumagsak ang mga yabag ng mga armadong lalaki sa loob ng bakuran ng villa. Ramdam ko ang bigat ng kanilang mga paa sa bawat paglapit, kasabay ng malalakas na putok ng baril na umalingawngaw sa malamig na gabi. Ang dalawang bodyguard ni Sebastian ay agad na pumuwesto. Ang isa ay sa veranda at isa sa may main door, habang ako nama’y halos hinihila papasok sa study room.“Ma’am, dito lang po kayo! Lock the door!” sigaw ng isang bodyguard.Ngunit bago pa man siya makabalik sa labas, isang bala ang tumama sa dingding malapit sa balikat niya. Napaatras siya, nanlilisik ang mata.“Putang... armado talaga sila!” bulong niya, saka sumilip sa bintana at gumanti ng putok.Hawak-hawak ko ang cellphone, nakabukas pa rin ang linya kay Sebastian.“Sebastian!” nanginginig kong tawag. “May mga lalaki dito, naka-maskara, armado...”“I hear it,” mabilis niyang sagot, matalim ang boses. “Isla, listen to me. Stay in the study. Don’t go out. I’m on my way.”“Pero—”“No buts! Lock the door, now!”Kagat-lab

Tahimik ang buong biyahe namin matapos ang lahat ng putukan. Ang tanging maririnig lang ay ang ugong ng makina at ang marahang paghinga namin ni Sebastian. Nakayakap pa rin ako sa kaniya kahit medyo humupa na ang kaba. Sa labas ng bintana, dumadaan ang iilang piraso ng poste ng mga ilaw sa bawat gilid ng mahabang kalsada. Tila ba mga bulalakaw na dumudulas sa dilim.“Sebastian…” mahina kong sambit habang nakahilig pa rin ako sa dibdib niya. “Saan mo ako dadalhin?”“Somewhere safe,” sagot niya, mababa at buo ang tono. “It’s a private property. Walang makakaalam, kahit ang mga tao ko sa kumpanya.”“Iba talaga kapag business tycoon. Ang daming private property.”“And soon, magiging sa 'yo rin ang mga 'yon.”“Gano'n ka ba talaga kahanda?” tanong ko, pinipilit ngumiti kahit pagod na pagod na. “Para bang may contingency plan ka kahit sa ganitong klaseng gulo.”“Pag ikaw ang nakataya,” sagot niya, “palagi akong handa.”Napipilan ako. Hindi ko alam kung paano tatanggapin ang mga salitang iyon

Nang maramdaman ko ang malambot na higaan sa likod ko ay saka ako napatigil. Tiningnan ko siya diretso sa mata pagkatapos ay sa kaniyang mga labi.“Seb... B-baka mapa'no 'yong baby,” untag ko sa mahinang boses.“Shh... No need to worry about that, babe. I'll be gentle, I promise.”Ramdam ko ang tibok ng puso niya. Mabilis na halos kasabay na ng akin. Hinaplos ko ang mukha niya habang siya naman ay napatingin sa mga labi ko. Napalunok ako hanggang sa muli na naman niyang angkinin ang mga labi ko.Nang mga oras na 'yon, parang naglaho ang lahat sa paligid ko. Wala na ang gulo, wala na ang panganib. Ang natira lang ay kami... dalawang taong pagod sa laban at naghahanap ng pahinga sa isa’t isa.Tila ba sinisilaban ang buong katawan ko dahil sa init ng mga sandaling 'yon. Ang bawat pagdampi ng mga labi ni Sebastian sa balat ko nang magsimula nang bumaba ang kaniyang mga halik sa leeg ko papunta sa dibdib ay sobrang nakakalasing. Wala sa isip na napapikit ako habang dinarama ang sarap ng se