Semua Bab มรสุมรัก CEO ซาตาน: Bab 311 - Bab 320

ดังนั้น ถึงแม้จะมีสายเรียกเข้าโทรมาไม่หยุดหย่อน และตัดสายไปเองโดยอัตโนมัติเพราะไม่มีคนรับสายตลอด แต่โทรศัพท์ของเซิ่นหรูซวงก็เพียงสั่นอยู่บนโต๊ะข้างเตียงเท่านั้น ไม่มีเสียงใด ๆ ที่ชัดเจนดังออกมาเมื่อเวลาค่ำคืนผ่านพ้นไป เซิ่นหรูซวงค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เธอลุกขึ้นนั่งช้า ๆ จ้องมองผนังสีขาวซีดด้วยดวงตางัวเงียเธอยกมือขึ้นลูบหลังคอ ค่อย ๆ สวมรองเท้าแตะ หยิบไม้เท้าช่วยพยุงแล้วพาตัวเองเดินไปที่ห้องน้ำ หลังจากล้างหน้าแปรงฟันด้วยความเร็วที่ใช้ตามปกติของเธอแล้ว ก็เห็นคุณป้าที่นำอาหารเช้ามาให้เธอที่โรงพยาบาลตรงตามเวลาทุกวัน“อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณหนูเซิ่น อาหารเช้าพร้อมแล้วค่ะ คุณหนูเซิ่นทานได้เลยนะคะ”คุณป้าหันหน้ามาทักทายเธอ เซิ่นหรูซวงพยักหน้า สายตาจับจ้องไปที่อาหารเช้าบนโต๊ะของเตียงผู้ป่วยอาหารเช้ายังคงเต็มไปด้วยความหลากหลายเช่นเคย เซิ่นหรูซวงใช้ไม้พยุงตัวเองค่อย ๆ เดินมา หลังจากคุณป้าจัดเรียงอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยก็รีบเข้ามาช่วยพยุงเธอไปนั่งบนเตียงผู้ป่วยด้วยความระมัดระวังทันทีที่เซิ่นหรูซวงจับช้อน คุณป้าก็ยื่นโทรศัพท์มาให้เธอ “คุณหนูเซิ่นคะ คุณดูโทรศัพท์หน่อยเถอะค่ะ ตอนที่คุณอยู่ในห้องน้ำเม

ถึงแม้ประธานซิงจะฟังรายงานของเธอด้วยความเงียบงัน แต่คุณป้าก็ยังคงพร่ำพูดต่อไปเป็นเวลานานมากกว่าสิบนาทีบางครั้งเธอเองก็ค่อนข้างประหลาดใจ ว่าทำไมประธานซิงต้องฟังแม้แต่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเซิ่นหรูซวงด้วย ทุกเรื่องล้วนละเอียดมาก จนทำให้เธอรู้สึกราวกับว่า แม้แต่เรื่องเล็กน้อยที่เกี่ยวข้องกับเซิ่นหรูซวงก็ล้วนเป็นเรื่องสำคัญเป็นอย่างมากวันแรก คุณป้าเล่าทุกอย่างที่เธอรู้ แต่ประธานซิงกลับไม่แสดงปฏิกิริยาใด ๆไม่ว่าเธอจะพูดอะไร ปฏิกิริยาของประธานซิงล้วนเต็มไปด้วยความเฉยเมยตอนนั้น เธอคิดว่าเธอพูดเรื่องไร้สาระมากเกินไป จึงเป็นสาเหตุที่ประธานไม่แสดงปฏิกิริยาใด ๆ ตอบกลับมาวันที่สองหลังจากนั้น เธอจงใจละเว้นรายละเอียดที่ไม่สำคัญบางอย่าง พูดเพียงความรู้สึกของเซิ่นหรูซวง ผลการตรวจสภาพข้อเท้าและความคืบหน้าในการฟื้นตัวของข้อเท้า สำหรับเรื่องอื่น ๆ เธอพูดเพียงเล็กน้อยเท่านั้นแต่สิ่งที่ผิดไปจากการคาดการณ์ของเธอคือหลังจากพูดจบ ประธานซิงก็สามารถรับรู้ได้ถึงความแตกต่างด้วยความเฉียบแหลมละเอียดอ่อนทันที แล้วพูดว่า “ฉันบอกเธอแล้วว่าต้องรายงานทุกอย่างอย่างละเอียด”น้ำเสียงของซิงจือเหยียนเต็มไปด้วยคว

ทันทีที่โทรติดต่อได้ เสียงเกรี้ยวกราดของหัวหน้าอาจารย์ฝ่ายปกครองก็ดังขึ้นจากปลายสาย หัวหน้าอาจารย์ฝ่ายปกครองเป็นชายวัยกลางคน เสียงแหลมก้องกังวาน ปากร้ายและท่าทางแข็งกร้าว“เซิ่นหรูซวง เธอดูสถานการณ์ในตอนนี้สิ ดูสิว่าบรรดาอาจารย์และนักเรียนของเราถูกคุกคามมากแค่ไหนเพราะการกระทำของเธอ? ตั้งแต่เมื่อวานจนถึงวันนี้ เราได้รับสายโทรศัพท์ไม่หยุดหย่อน ด่าอาจารย์ใหญ่เสร็จก็มาด่าอาจารย์ต่อ ด่าอาจารย์แล้วก็มาต่อว่านักเรียน และแม้แต่ผู้ปกครองก็โดนด้วย”“ ยังมีเพื่อนร่วมชั้นหลายคนของเธอได้รับโทรศัพท์คุกคามเช่นเดียวกัน”“โทรศัพท์ของห้องทำงานเราในตอนนี้ยังคงดังไม่หยุดหย่อนเพราะมีคนโทรเข้ามา อีกทั้งยังมีผู้ปกครองและนักเรียนหลายคนร้องเรียนมาว่า ถ้าไม่จัดการแก้ไขปัญหาก็จะร้องเรียนไปยังสำนักงานการศึกษา เธอต้องคิดให้ดีว่าจะจัดการแก้ไขเรื่องนี้ยังไงกันแน่”“ฉันไม่เข้าใจเลย คนพวกนั้นเอาข้อมูลติดต่อมาจากไหนกัน? เธอก็ด้วย เธอรีบกลับมาที่โรงเรียนแล้วเรามาปรึกษากันว่าจะแก้ปัญหานี้ยังไง อย่าเอาแต่หลบซ่อนตัวเหมือนเต่าหัวหด เรื่องนี้เป็นเธอที่ก่อเรื่องขึ้นมา คิดให้ดีว่าจะแก้ปัญหายังไง อย่าปล่อยให้อาจารย์กับเพื่อ

เซิ่นหรูซวงเย้ยหยันอยู่ในใจแม้แต่เว่ยอวิ่นลู่ที่ชอบสร้างกระแสความนิยมบนโซเชียลมีเดียอยู่เสมอ ก็ดูเหมือนจะรู้ว่าเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องที่น่าละอาย รู้ดีว่าการที่แฟนคลับของเธอเปิดโปงเผยข้อมูลส่วนตัวของคนธรรมดาคนหนึ่งแล้วก่อกวนกลั่นแกล้งเธอบนโลกอินเทอร์เน็ต จะทำให้ชื่อเสียงของเธอเสียหายเว่ยอวิ่นลู่มักจะใส่ใจกับทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวเธอในโลกอินเทอร์เน็ตอยู่เสมอ แล้วทำไมเธอจะไม่สังเกตเห็นถึงเรื่องนี้ล่ะถ้าเว่ยอวิ่นลู่เห็นทั้งหมดนี้ คงจะมีความสุขไปกับเรื่องที่เกิดขึ้นและกระทั่งรู้สึกลำพองใจมากเลยทีเดียวส่วนซิงจือเหยียนเองก็ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วยแน่นอนเซิ่นหรูซวงมองไปยังเบอร์แปลกที่กำลังโทรเข้ามาอีกครั้ง กดวางสายโดยไม่ลังเลแล้วปิดเครื่องโทรศัพท์เธอพลิกโทรศัพท์ หยิบเข็มด้ามเล็กจากด้านหลังเคสโทรศัพท์สอดเข้าไปในรูเล็ก ๆ ด้านข้างโทรศัพท์ ทันทีที่จิ้มเข้าไป ช่องใส่ซิมการ์ดก็เด้งออกมาทันทีเธอหยิบซิมการ์ดออกมา แล้วใส่กลับเข้าไปในเคสโทรศัพท์พร้อมกับเข็มคุณป้าชะงักไปครู่หนึ่งด้วยความตกใจ “คุณหนูคะ คุณทำแบบนี้ แล้วถ้ามีคนโทรมาเรื่องเร่งด่วนล่ะคะ? คุณจะรับสายไม่ได้เลยไม่ใช่

“พูดมา”คุณป้ามองซ้ายมองขวา ป้องปากกับโทรศัพท์ ลดเสียงเบาแล้วพูดว่า “ประธานซิง เช้านี้ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ โทรศัพท์ของคุณหนูเซิ่นมีสายโทรเข้ามาเยอะมาก ส่วนใหญ่มาจากเบอร์แปลกที่ไม่รู้จักค่ะ”“ฉันถามคุณหนูเซิ่นแล้ว แต่เธอไม่ยอมตอบฉันอย่างชัดเจน” คุณป้าพูดพลางเหลือบมองไปยังทางที่เซิ่นหรูซวงเดินออกไปด้วยความระมัดระวัง หลังจากยืนยันได้แล้วว่าเซิ่นหรูซวงเดินไปไกลจนมองไม่เห็นเงาคน เธอจึงพูดออกมาด้วยความโล่งใจ“มีเบอร์โทรศัพท์แปลก ๆ โทรเข้ามาไม่หยุดหย่อนจริง ๆ นะคะ คุณหนูเซิ่นบล็อกเบอร์เหล่านั้นอยู่เรื่อย ๆ แต่ก็บล็อกได้ไม่หมดสักที ฉันสงสัยว่าทั้งหมดนี้คงเป็นมิจฉาชีพทางโทรศัพท์แน่นอนที่พยายามขโมยเงินจากคุณหนูเซิ่น แต่คุณหนูเป็นแค่นักเรียนชั้นมัธยมปลาย เธอจะมีเงินเท่าไหร่กันเชียว เงินทั้งหมดล้วนเป็นเงินที่พ่อแม่และผู้ใหญ่หามาอย่างยากลำบาก ถ้าโดนหลอกเข้าคงแย่มากแน่ ๆ ฉันพยายามกล่อมให้คุณหนูรีบจัดการปัญหานี้ให้เร็วที่สุด และฉันเองก็อยากจะช่วยด้วย แต่ฉันก็ถามเธอไปหลายคำถามแล้ว แต่คุณหนูเซิ่นไม่ยอมตอบกลับมาเลยค่ะ”“ดังนั้นฉันเลยคิดจะให้คุณหนูเซิ่นติดต่อท่านเพื่อแก้ปัญหานี้ ฉันพยายามเกล