All Chapters of มรสุมรัก CEO ซาตาน: Chapter 411 - Chapter 420

เซิ่นหรูซวงรีบยกมือขึ้น ดีดน้ำที่ติดปลายนิ้วใส่หน้าสือเหยา พร้อมขมวดคิ้วพูดว่า “อย่าเข้ามาใกล้แบบนี้”สือเหยาพยายามหลบแล้ว แต่น้ำก็ยังกระเด็นใส่ใบหน้าเขาอยู่ดีเขาใช้มือปาดน้ำบนแก้มออก ขณะยื่นหน้าไปมองสำรวจใบหน้าด้านข้างของเซิ่นหรูซวง “ดูท่าทางเธอคงจะอารมณ์ไม่ดีจริง ๆ ยังไม่ทันพูดอะไรก็ลงมือซะแล้ว”เซิ่นหรูซวงวางชามลงในอ่างล้างจาน แล้วเหลือบมองเขา “ถ้าคุณว่างขนาดนี้ ก็มาช่วยฉันล้างจานเลยสิ”สือเหยารีบพับแขนเสื้อขึ้นทันทีทันใด “แน่นอนอยู่แล้ว ถือว่าแลกกับที่ได้กินบัวลอยหนึ่งชามก็แล้วกัน”เซิ่นหรูซวงรีบล้างมือจนสะอาด หลีกทางให้เขาเข้ามา แล้วเธอก็ไปยืนอยู่ด้านข้าง เห็นดังนั้นสือเหยาก็เดินเข้ามา พร้อมหยิบชามขึ้นมาเช็ดถูทำความสะอาดอย่างชำนาญเซิ่นหรูซวงยืนกอดอกคอยคุมงานอยู่ด้านข้าง ตอนแรกเธอยังตั้งใจมองการกระทำของสือเหยาได้ แต่สังเกตเห็นว่ามือทั้งสองข้างของเขานั้นเรียวยาว ข้อนิ้วเรียงตัวสวยงาม ตรงข้อต่อกระดูกมีสีขาวอมชมพูเรื่อ ๆ เมื่อแช่อยู่ในน้ำ มือทั้งสองข้างก็ยิ่งขาวผ่อง ดูน่ามองมากยิ่งขึ้นเซิ่นหรูซวงจ้องมองมือคู่นั้นอย่างเหม่อลอย จนตกอยู่ในภวังค์เสียงสือเหยาราวกับลอยมาจากที่ห่

เซิ่นหรูซวงตอบว่า “เขาก็คือเพื่อนบ้านฝั่งตรงข้าม หนูเห็นว่าบัวลอยยังเหลืออยู่ ก็เลยชวนมาลองชิมดู เดี๋ยวเขาก็จะกลับไปแล้วค่ะ"“โอ้...” เหยียนเหวินอินครางเบา ๆ พร้อมกวาดสายตามองคนทั้งสองอย่างมีนัย “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่ต้องรีบกลับขนาดนั้นก็ได้ คุยกันต่อเลยนะ แม่ขอตัวกลับเข้าห้องก่อน จะได้ไม่รบกวนพวกคุณคุยกัน เอ่อ... คุณเพื่อนบ้านคะ เชิญตามสบายเลยนะคะ ถือว่าเป็นบ้านตัวเอง”สือเหยาพยักหน้าตอบรับอย่างไม่เกรงใจเซิ่นหรูซวง : ?ก่อนเหยียนเหวินอินจะกลับเข้าห้อง ก็เดินอ้อมมาคว้าตัวเซิ่นหรูซวงไว้แล้วกระซิบถาม “ลูกอุตส่าห์หลอกหนุ่มหล่อมาได้ทั้งที ต้องรีบคว้าโอกาสนี้ไว้ให้ดีล่ะ”“ให้หนูคว้าอะไร...”เซิ่นหรูซวงเพิ่งจะอ้าปาก เหยียนเหวินอินก็พูดแทรกขึ้นมาก่อนว่า “แต่แม่จะบอกอะไรให้นะ ลูกยังเป็นนักเรียนมัธยมปลาย ต้องรักษาระยะห่างไว้ให้เหมาะสม คุยกันเรื่องความรักได้ แต่ห้ามขึ้นเตียงกัน เข้าใจไหม?”เซิ่นหรูซวงพูด “หนู...”“มีอีก ห้ามคุยจนดึกเกินไปนะ” เหยียนเหวินอินเตือน “มะรืนนี้ลูกต้องไปสอบเข้ามหาวิทยาลัยประจำปีแล้วนะ ต้องพักผ่อนให้เพียงพอ”เซิ่นหรูซวง : …เซิ่นหรูซวงตอบอย่างอ่อนแรงว่า “...

เซิ่นหรูซวงทำเสียงจิ๊อย่างรังเกียจ สือเหยาเดินเข้ามาหาด้วยสีหน้าบูดบึ้งขึ้นเล็กน้อย “นั่นมันสายตาอะไรกัน? ฉันจะไปส่งเธอถึงสนามสอบ เธอไม่พอใจอีกหรือ?”เซิ่นหรูซวงส่ายนิ้วปฏิเสธ “เปล่า นายดูผิดไปแล้ว”สือเหยาเดินตามเธอไปติด ๆ เขาเอียงศีรษะจ้องมองสีหน้าของเธออย่างไม่วางตา จากนั้นครู่หนึ่งจึงพึมพำว่า “ช่างมันเถอะ วันนี้เธอต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยประจำปี ฉันจะไม่ถือสาเธอก่อนก็แล้วกัน"เซิ่นหรูซวงได้ไปสำรวจสนามสอบล่วงหน้ามาแล้วก่อนหนึ่งวันของการสอบ เธอจึงคุ้นเคยกับเส้นทางไปโรงเรียนอย่างดี เธอพาสือเหยาขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดินไปถึงที่นั่นในเวลาเพียงครึ่งชั่วโมงถึงแม้เธอจะเดินทางไปตั้งแต่เช้า แต่เพราะเป็นวันสอบเข้ามหาวิทยาลัยประจำปีพร้อมกันทั่วทั้งประเทศ ทำให้นักเรียนจำนวนมากตื่นแต่เช้ามืด รถไฟฟ้าใต้ดินเที่ยวเช้าสุดจึงค่อนข้างแน่นขนัด เซิ่นหรูซวงต้องหาอยู่พักหนึ่งจึงพบตู้รถที่มีที่ว่างเธอนั่งลงบนเก้าอี้ยาว แล้วตรวจสิ่งของในซองปากกาอีกครั้ง เพื่อให้แน่ใจว่ายังอยู่ครบถ้วนสือเหยากอดอก มุ่งตรงมานั่งลงข้าง ๆ เธออย่างไม่สนใจใคร เขาตวัดสายตามองเธอเล็กน้อย พูดอย่างเกียจคร้านว่า “หยุดนับได้แล้ว ฉันเห็นเ

เซิ่นหรูซวงรู้ว่าสือเหยาหมายถึงทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในการแข่งขันเปียโนเย่ว์ไห่เมื่อไม่กี่เดือนก่อน เธอไม่แปลกใจเลยที่สือเหยาจะรู้ เพราะเธอไม่เคยคิดจะปิดบังอยู่แล้ว เนื่องจากมันเป็นเรื่องที่ปิดอย่างไรก็ปิดไม่มิดอยู่ดีเรื่องนี้ได้รับความสนใจมากเนื่องจากปัจจัยบางอย่างมาเสริม แม้คนที่เข้าใจเรื่องราวทั้งหมดจะไม่ได้มีมากนัก แต่แม้กระทั่งเพื่อนบ้านของเธอก็ยังมองหน้ากับชื่อของเธอแล้วบ่นพึมพำกันทั้งนั้นเป็นไปไม่ได้ที่สือเหยาจะไม่รู้เธอไม่คิดจะหนีจากอดีตที่เลวร้ายเธอแค่รู้สึกประหลาดใจ ที่สือเหยาเห็นเรื่องราวฉาวโฉ่บนอินเทอร์เน็ตแล้ว ยังไม่ตีตัวออกห่าง แต่กลับมาส่งเธอถึงสนามสอบ ทั้งยังปรากฏตัวต่อหน้ากล้องวิดีโอพร้อมกับเธอ โดยไม่หลบเลี่ยง และเปิดเผยตรงไปตรงมาเซิ่นหรูซวงยิ้มบาง ๆ ให้สือเหยารอยยิ้มครั้งนี้เหนือกว่าความอวดดีครั้งก่อนมาก“ไม่มีอะไรหรอก เพราะจะยังไงแล้ว หลังจากผลสอบเข้ามหาวิทยาลัยประจำปีออกมา ชื่อของฉันก็จะโด่งดังไปทั่วทุกตรอกซอกซอยอยู่ดี”ไม่นานสือเหยาก็เข้าใจความนัยนั้นอย่างถ่องแท้เขาหัวเราะเบา ๆ แววตาและใบหน้าเต็มไปด้วยความผ่อนคลาย “เธอช่างบ้าระห่ำจริง ๆ”“แต่เธอเพิ่ง

“มายก็อด เซิ่นหรูซวงเป็นคนที่ทำคะแนนได้สูงสุดในการสอบเข้ามหาวิทยาลัย ก็คือเซิ่นหรูซวงคนนี้เหรอเนี่ย? ทั้งสองคนนี้เป็นคนเดียวกันจริง ๆ ด้วย!”“ให้ตายเถอะ! ฉันผิดไปแล้ว ฉันเชื่อในออร่าของคนเรียนเก่งนะ ฉันเชื่อว่านักเรียนที่ทำคะแนนได้สูงสุดจะต้องเป็นคนดีอย่างแน่นอน ขอโทษนะเซิ่นหรูซวง ฉันเสียใจ ฉันไม่ควรด่าเธอเลย ขอร้องล่ะ แบ่งปันสมุดโน้ตอัจฉริยะของคนเก่งให้ฉันหน่อยได้ไหม?”“พระเจ้าช่วย! ใครจะไปคิดว่าเรื่องนี้ยังมีการพลิกผันได้อีก! พูดตามตรงนะ ฉันคิดมาตลอดว่าเซิ่นหรูซวงเป็นพวกเด็กเกเรที่ชอบรังแกเพื่อนในโรงเรียนมัธยม และผลการเรียนจะต้องห่วยแตกแน่นอน ฉันผิดไปแล้ว ฉันนี่มันดูถูกคนจริง ๆ”“ใครก็ได้บอกฉันทีว่า ทำไมเซิ่นหรูซวงถึงได้เก่งเปียโน แถมผลการเรียนในหลักสูตรทั่วไปก็ดีเยี่ยมขนาดนี้ด้วย! น้ำตาฉันไหลเป็นแม่น้ำแล้ว ยอมจริง ๆ! ในอนาคตเซิ่นหรูซวงกำลังจะไปเรียนสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ของมหาวิทยาลัยชิงเป่ยเชียวนะ!”“ฉันพูดจริงนะเนี่ย ใครรู้ช่องทางการติดต่อส่วนตัวของเซิ่นหรูซวงบ้าง ปีหน้าฉันจะต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ฉันอยากจะจ้างเซิ่นหรูซวงมาช่วยติวพิเศษให้ฉันหน่อย ไม่ว่าราคาเท่าไหร่ พ่อแม่