สือเหยาชะงักไปครู่หนึ่ง “อะไรนะ?”เจียงเสี่ยวชุนแค่นหัวเราะ แล้วหันไปส่งสายตาให้เนี่ยกวนอวี้ “เจตนาของนายชัดเจนเกินไปแล้ว แม้แต่ฉันก็ยังมองออก นายกำลังตามจีบเซิ่นหรูซวงอยู่หรือ?”สือเหยาขมวดคิ้ว ใบหูค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อมากขึ้นเรื่อย ๆ กระซิบเสียงแผ่วว่า “พวกเธอดูออกกันหมดเลยหรือ?”เจียงเสี่ยวชุนยังคงส่งสายตาให้เนี่ยกวนอวี้ “นายชัดเจนขนาดนี้ ถ้ามองไม่ออกก็บ้าแล้วล่ะมั้ง?”สือเหยาเงียบไปพักใหญ่ ก่อนจะพึมพำขึ้นมากะทันหันว่า “คนอื่นก็มองออกกันหมดแล้ว มีแต่เธอที่มองไม่ออก”“ใครที่มองไม่ออก?”เจียงเสี่ยวชุนขมวดคิ้วแสดงให้เห็นถึงความรำคาญใจอย่างชัดเจนแต่ความรำคาญใจนี้ไม่ได้พุ่งเป้าไปที่สือเหยา แต่พุ่งไปที่เนี่ยกวนอวี้ต่างหากความคิดของเนี่ยกวนอวี้คนนี้ช่างเรียบง่ายไร้เดียงสาเสียจริง เธอส่งสายตาให้เขาตั้งหลายครั้ง แต่เนี่ยกวนอวี้กลับไม่ตอบสนองใด ๆ ทั้งสิ้น แถมยังมองเธอกลับมาด้วยท่าทีมึนงงพร้อมสีหน้าไร้เดียงสา“ไม่มีใครหรอก” สือเหยาหันหลังกลับไปมองทางที่เซิ่นหรูซวงเดินจากไปเจียงเสี่ยวชุนกัดฟัน ถลึงตาดุใส่เนี่ยกวนอวี้ครั้งหนึ่งเนี่ยกวนอวี้ยกมือเกาด้านหลังศีรษะของตนด้วยควา
Read more