All Chapters of มรสุมรัก CEO ซาตาน: Chapter 51 - Chapter 60

สายตาเฉียบคมของซิงจือเหยียนกวาดมองเธออย่างเย็นชา ดวงตาเรียวยาวสีดำสนิทฉายแววคุกคามราวกับกำลังพิพากษาเว่ยอวิ่นลู่สะอื้นเบา ๆ พลางส่ายหน้า เธอวางมือไว้บนแขนของซิงจือเหยียนแล้วส่ายหน้าอีกครั้งอย่างอ่อนโยน"จือเหยียน อย่าโทษเธอเลยนะ เรื่องนี้ฉันเองก็ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น ฉันจะจัดการมันเอง"ทันใดนั้น เว่ยอวิ่นลู่หันมามองเซิ่นหรูซวง ดวงตาแดงก่ำแต่กลับแน่วแน่และเปราะบาง ราวกับนางเอกในละครที่เข้มแข็งแต่ชวนให้คนหลงรัก"คุณเซิ่น ฉันไม่รู้ว่าคุณทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร แต่ฉันจะบอกไว้เลยว่า ครั้งนี้ ฉันจะไม่ยอมให้คุณทำตามใจอีกต่อไป ฉันจะปกป้องสิทธิ์ของตัวเอง"เซิ่นหรูซวงมองเธอ ความรู้สึกประหลาดบางอย่างพลันไหลวูบขึ้นมาในใจและแม้เว่ยอวิ่นลู่จะเดินจากไปพร้อมกับซิงจือเหยียน ความรู้สึกนั้นก็ยังไม่จางหายเธอกำมือแน่น พยายามกดความรู้สึกประหลาดนั้นลง แล้วหันไปมองผู้อำนวยการ"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว หนูขอตัวกลับก่อนนะคะ"ผู้อำนวยการมองเธอด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "เซิ่นหรูซวง เรื่องนี้เธอเป็นคนก่อขึ้น ถ้ามีปัญหา เธอต้องรับผิดชอบเอง โรงเรียนจะไม่ยุ่งเกี่ยว"เซิ่นหรูซวงพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะหันหลังเดินออกไปเ

ในชาตินี้ เว่ยอวิ่นลู่ยิ่งได้ใจ ยิ่งทำเกินขอบเขตเธอรู้ดีว่าเคอซานเหม่ยเป็นคนที่เสียชีวิตไปแล้ว จึงไม่เกรงกลัวสิ่งใด กล้าสวมรอยเอาตัวตนของเคอซานเหม่ยมาเป็นของตัวเองอย่างหน้าตาเฉย แถมยังไม่ละอายที่จะอ้างว่าเธอคือผู้แต่งเพลง “ความปรารถนา”ดวงตาของเซิ่นหรูซวงแดงก่ำ เธอยังไม่ทันได้ตั้งหลักจากความรู้สึกที่ถาโถม ก็มีสายโทรศัพท์จากเบอร์แปลกดังเข้ามาเธอสูดลมหายใจลึก พยายามปรับอารมณ์ให้สงบ แล้วกดรับสายเสียงปลายสายเป็นเสียงเด็กสาวที่ยังไม่เติบโตเต็มที่ ฟังดูลังเล "ใช่คุณเซิ่นหรูซวงไหมคะ?"เสียงของเธอแหบพร่า "ใช่ค่ะ มีอะไรหรือเปล่า?"เด็กสาวเงียบไปครู่หนึ่ง "เสียงคุณเป็นอะไรไปคะ?"เซิ่นหรูซวงไอเบา ๆ "ไม่เป็นไรค่ะ คุณพูดมาเลย"เสียงปลายสายลดลงจนแทบเป็นเสียงกระซิบ "คุณยังจำฉันได้ไหม? วันนั้นที่นอกโรงเรียน แม่ฉันขี่รถไฟฟ้าไปชนรถโรลส์รอยซ์ของคุณชายซิง คุณเป็นคนขอร้องให้เขาไม่เอาเรื่องแม่ฉัน""จำได้ค่ะ มีอะไรหรือเปล่า?"เด็กสาวพูดต่อ "ฉันเห็นแก่เรื่องนั้นเลยโทรมาบอกคุณ รีบมาที่โรงเรียนเถอะค่ะ คุณครูหลี่กำลังจะถูกผู้อำนวยการไล่ออก เพราะเขาเป็นคนตัดสินใจให้คุณเป็นพิธีกรโดยพลการ แล้วก็เกิดเรื

ในวันที่เธอกับกั่วกั่วถูกเจ้าของห้องเช่าไล่ออกไปอย่างไร้ความปรานี ซิงจือเหยียนก็ปรากฏตัวขึ้นเขาเสนอให้เธอทำงานเป็นแม่บ้านในตึกหยุนเหยียน นอกเหนือจากนั้น เธอไม่มีทางเลือกอื่นอีกเลยตึกสูงสามสิบสามชั้น มีแม่บ้านอยู่หลายสิบคน แต่ภายใต้คำสั่งเงียบ ๆ ของซิงจือเหยียน ทุกคนกลับผลักภาระทั้งหมดมาให้เธอคนเดียวทุกวันเธอต้องทำความสะอาดทั้งสามสิบสามชั้นจนหลังแทบหัก แขนขาสั่นเทาแทบยืนไม่ไหว เหนื่อยจนไม่มีแม้แต่เวลาจะดูแลกั่วกั่วแม้จะทำงานหนักขนาดนั้น เงินเดือนของเธอกลับได้เพียงสองพันห้า ไม่มีสวัสดิการ ไม่มีวันหยุด ไม่มีแม้แต่ประกันใด ๆซิงจือเหยียนพูดไว้ชัดเจน ถ้าไม่อยากทำ ก็ไปซะ แต่ในเมืองนี้ เธอไม่มีทางหางานอื่นได้อีกแล้วเธอกัดฟันทำงานในหยุนเหยียนอยู่หนึ่งปีเต็ม สุดท้ายก็ถูกเว่ยอวิ่นลู่ไล่ออกด้วยข้อหา พื้นไม่สะอาดเมื่อมองขึ้นไปยังตึกสูงตระหง่านตรงหน้า ร่างของเซิ่นหรูซวงก็สั่นเทาอย่างห้ามไม่อยู่ ความกลัวที่ฝังลึกในจิตวิญญาณกลับมาหลอกหลอนอีกครั้งเธอไม่อยากเหยียบเข้าไปในที่แห่งนี้อีกแม้แต่ก้าวเดียว แต่เพราะคุณครูหลี่เป็นคนดี ไม่ควรถูกเธอลากให้เจ็บไปด้วยเธอก้มมองโทรศัพท์ที่โทรไม่ติดซ้ำ

ทันทีที่เซิ่นหรูซวงอ้าปากจะพูด เสียงของเธอกลับถูกกลบด้วยคำพูดของชายอีกคนที่แทรกขึ้นมาอย่างไม่เกรงใจ"พี่ลู่ลู่ครับ" เสียงของเขาเต็มไปด้วยความประจบประแจง "เรื่องเมื่อวานผมรู้หมดแล้วครับ ไม่น่าเชื่อเลยว่าพี่จะเป็นคุณเคอซานเหม่ยจริง ๆ พวกชาวเน็ตกับบางคนก็เกินไป ผมเห็นแล้วยังโมโหแทนเลยครับ"สายตาของชายคนนั้นเหลือบมองเซิ่นหรูซวงอย่างมีเลศนัย แววตาเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและดูถูก "นี่ไงครับ คุณซิงก็ออกหน้าปกป้องพี่แล้ว"คนที่อยู่รอบตัวเหล่าคุณชายคุณหนู ล้วนแต่เป็นพวกเจนจัดในโลกแห่งการเอาตัวรอด รู้จักปรับตัวตามสถานการณ์อย่างแยบยลไม่ใช่แค่เซิ่นหรูซวงเท่านั้น แม้แต่คนในตระกูลซิงก็รู้ดีว่า ซิงจือเหยียนมีความลำเอียงและให้ความสำคัญกับเว่ยอวิ่นลู่เป็นพิเศษคนพวกนี้รู้ดีว่า หากไม่สามารถเข้าถึงซิงจือเหยียนได้โดยตรง ก็ต้องหาทางเอาใจเว่ยอวิ่นลู่แทนเพราะการเอาใจเว่ยอวิ่นลู่ ก็คือการเอาใจซิงจือเหยียนเมื่อได้ยินชื่อเคอซานเหม่ย หัวใจของเซิ่นหรูซวงก็พลันกระตุก ความแค้นที่ฝังลึกแทบจะท่วมท้นจนเธอหายใจไม่ออกชาติก่อน เว่ยอวิ่นลู่เหยียบย่ำร่างของกั่วกั่วเพื่อไต่เต้าขึ้นไป ชาตินี้กลับกล้าขโมยตัวตนของเคอ

เสียงหัวเราะของเซียวจื่อซวี่ดังขึ้นอย่างเย้ยหยัน"พี่ชอบผู้หญิงแบบเธอนี่แหละ เผ็ดร้อนดี เดี๋ยวพอได้ลิ้มรสแล้ว เธอก็จะไม่คิดหนีอีก"แรงของเขามหาศาล เซิ่นหรูซวงไม่มีแม้แต่ช่องว่างให้ดิ้นรน มือเท้าถูกตรึงไว้หมด ร่างทั้งร่างจมอยู่ในความสิ้นหวังน้ำตาไหลออกจากดวงตาเธออย่างเงียบงัน "ฉันขอร้องล่ะ ฉันจะหาใครก็ได้มาแทนฉัน"ที่นี่คือเย่หลาง สถานที่ที่เต็มไปด้วยผู้หญิงหลากหลายประเภท"แต่ฉันต้องการแค่เธอ"เซียวจื่อซวี่กดข้อมือเธอไว้แน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความปรารถนาอันร้อนแรงและความครอบครองที่เธอคุ้นเคยในอดีตชาติ ซิงจือเหยียนเคยพูดว่าเกลียดเธอ แต่กลับหลงใหลในร่างกายของเธออย่างถอนตัวไม่ขึ้นแม้สายตาของเขาจะไม่เปิดเผยเท่าเซียวจื่อซวี่ แต่เธอก็เคยเห็นความปรารถนาในดวงตานั้นเธอเริ่มรู้สึกหวาดกลัวในห้องรับรอง เว่ยอวิ่นลู่เริ่มรู้สึกไม่สบายใจแม้คนอื่นจะไม่ทันสังเกต แต่เธอสัมผัสได้ตั้งแต่เซิ่นหรูซวงถูกเซียวจื่อซวี่พาออกไป ซิงจือเหยียนก็มีท่าทีแปลกไปแทนที่จะปล่อยให้เขาเกิดความรู้สึกผิดในภายหลัง เธอควรเป็นคนเสนอให้พาเซิ่นหรูซวงกลับมาเสียตอนนี้อย่างน้อยก็จะได้แสดงความเมตตาและใจกว้างต่อหน้าเ