All Chapters of มรสุมรัก CEO ซาตาน: Chapter 31 - Chapter 40

เซิ่นหรูซวงพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ "เรามีสภาพแบบนี้ ก็อย่าไปรังเกียจเลย"ก็จริงอย่างเหยียนเหวินอินพูด บ้านที่เซิ่นหรูซวงเช่าไม่มีลิฟต์ แต่โชคดีที่อยู่ชั้นสอง ทำให้ยกสัมภาระขึ้นไปได้อย่างรวดเร็วแม้ว่าจะเป็นชุมชนเก่าและตัวอาคารก็ดุทรุดโทรม แต่สิ่งอำนวยความสะดวกภายในบ้านก็ครบครัน บ้านมีสองห้องนอนหนึ่งห้องนั่งเล่น ไม่ได้ใหญ่มาก พวกเธอจัดข้าวของกันอย่างรวดเร็วและพร้อมที่จะเข้าอยู่ทันทีเซิ่นหรูซวงหยิบสมุดแบบฝึกหัดออกมาจากกระเป๋านักเรียนอย่างคล่องแคล่วการสอบเข้ามหาวิทยาลัยใกล้เข้ามาแล้ว เธอจึงไม่กล้าที่จะผ่อนคลายเลยแม้แต่น้อยที่บ้านตระกูลซิง ซิงจือเหยียนเพิ่งเดินเข้ามาในบ้าน คนใช้ที่กำลังยกตู้ข้างเตียงเข้าออกขวางประตูเอาไว้คนใช้เหงื่อท่วมตัว และขยับตัวหลบเล็กน้อยเพื่อให้ซิงจือเหยียนเข้าไปได้"ท่านประธานซิง ขอโทษด้วยค่ะ"ซิงจือเหยียนไม่ได้ขยับตัว เขายืนอยู่ที่หน้าประตู ขวางทางคนใช้ที่กำลังจะออกไปเขาจำตู้ข้างเตียงนี้ได้ มันคือตู้ข้างเตียงในห้องของเซิ่นหรูซวง บนประตูตู้มีสติกเกอร์น่ารัก ๆ ที่เซิ่นหรูซวงเคยติดไว้คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อย ถามเสียงทุ้มต่ำ "เกิดอะไรขึ้น?"คนใช้หลบสาย

ชุมชนเก่านั้นอยู่ใกล้โรงเรียนมาก ใช้เวลาเดินเพียงประมาณสิบนาทีก็ถึงแล้วเมื่อเข้าไปในโรงเรียน เซิ่นหรูซวงก็รู้สึกถึงความผิดปกติได้อย่างรวดเร็วไม่ใช่แค่นักเรียนในโรงเรียน แต่ยังมีคนนอกอีกหลายคนที่มองเธอด้วยสายตาที่ดูถูกสถานการณ์นี้ยิ่งทวีความเลวร้ายขึ้นเมื่อเข้าไปในโรงเรียน จนนักเรียนรุ่นน้องบางคนถึงกับวิ่งขึ้นมาดูเธอเหมือนเป็นตัวประหลาดจนกระทั่งมีนักเรียนที่ใจดีคนหนึ่งบอกเธอ เธอก็เลยได้รู้ความจริงถึงแม้ว่าเธอจะลบโพสต์ที่ซิงฟานโหรวโพสต์ไว้ในบอร์ดของโรงเรียนไปแล้ว แต่โพสต์นั้นก็ถูกนำไปโพสต์ต่อในแพลตฟอร์มโซเชียลที่ใหญ่กว่าเดิม และได้รับความนิยมอย่างมากเหตุผลที่ได้รับความนิยมสูงเป็นเพราะมีการพาดพิงถึงเว่ยอวิ่นลู่ นักเปียโนที่มีชื่อเสียงทั้งในและต่างประเทศโพสต์ของซิงฟานโหรวไม่ได้ระบุชื่อโดยตรง แต่โพสต์ในแพลตฟอร์มโซเชียลที่ใหญ่กว่านั้นกลับระบุชื่อและนามสกุลอย่างชัดเจน เป็นการบอกใบ้ให้ทุกคนรู้ว่าซิงจือเหยียนและเว่ยอวิ่นลู่เป็นเพื่อนสมัยเด็กกัน มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง และกำลังจะแต่งงานกันในไม่ช้าแต่เซิ่นหรูซวง นักเรียนมัธยมปลาย ม.6 กลับไม่ยอมอยู่นิ่ง ๆ พยายามเข้ามาแทรกแซงความสั

เด็กผู้หญิงคนนั้นกัดฟันด้วยความโกรธ "เซิ่นหรูซวง ฉันไม่มีวันปล่อยเธอไปแน่!"เซิ่นหรูซวงเดินผ่านกลุ่มคนไป เอ่ยเสียงเรียบ "ได้ ฉันจะรอ"การแสดงเปียโนในงานฉลองครบรอบโรงเรียนของเว่ยอวิ่นลู่จะมีขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ซึ่งแต่เดิมก็ไม่ได้มีความสนใจอะไรมากนัก แต่เพราะโพสต์บนอินเทอร์เน็ต ทำให้ความนิยมในการแสดงของเว่ยอวิ่นลู่เพิ่มขึ้นอย่างมากแม้ว่าโพสต์แรกสุดจะถูกลบไปแล้ว แต่ก็ไม่อาจหยุดยั้งความกระตือรือร้นของแฟนคลับและแฟนคู่จิ้นของเว่ยอวิ่นลู่ได้ จนถึงตอนนี้ ก็ยังคงมีการพูดคุยเรื่องนี้กันอย่างกว้างขวางบนแพลตฟอร์มโซเชียล ซึ่งรวมถึงคำสาปแช่งและคำด่าทอมากมายที่มุ่งเป้ามาที่เธอในชาติที่แล้ว เธอเคยเห็นวิธีสกปรกพวกนี้มาเยอะ และก็เคยโดนกับตัวเองมานับครั้งไม่ถ้วนดังนั้นเรื่องแบบนี้ เธอจึงไม่สนใจเลยแม้แต่น้อยอย่างไรก็ตาม ไม่ใช่เรื่องยากที่จะรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังคอยจัดการโพสต์เหล่านี้เซิ่นหรูซวงไม่ได้อยู่เฉย ๆ เธอโพสต์ข้อความหนึ่งในเฟซบุ๊ก[ขอให้ทั้งสองคนรักกันจนแก่เฒ่านะคะ (รูปดอกกุหลาบ)]เธอแนบรูปพื้นหลังในเฟซบุ๊กของเว่ยอวิ่นลู่ด้วย ซึ่งเป็นรูปที่เธอกับซิงจือเหยียนจับมือกัน ถ่ายจากด

เด็กสาวมัธยมปลายที่อยู่เบาะหลังก้มหน้าลง ใช้ผมปิดบังใบหน้า นิ้วมือก็บิดไปมาอยู่ข้างหน้าตลอดเวลาซิงจือเหยียนยกมือขึ้น กดปลายนิ้วลงที่หว่างคิ้วด้วยท่าทางเหนื่อยล้าเซิ่นหรูซวงเลื่อนกระจกรถลง แล้วเงยหน้ามองซิงจือเหยียน "ท่านประธานซิงคะ"ซิงจือเหยียนลดมือลง มองเซิ่นหรูซวงอย่างไม่แยแส "ทำไม เมื่อกี้ยังกลัวแทบตายอยู่เลยนี่"เซิ่นหรูซวงชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนก้มหน้าลง แววตาที่สว่างสดใสกับมืดมนลง เม้มริมฝีปาก แล้วพูดเบา ๆ "ช่างเถอะค่ะ"แม้จะก้มหน้าอยู่ แต่เธอก็ยังรู้สึกได้ว่าสายตาของซิงจือเหยียนยังคงจับจ้องอยู่ที่เธอแต่ซิงจือเหยียนกลับค่อย ๆ ยกมุมปากขึ้น "เซิ่นหรูซวง นี่มันรถของฉัน เธอจะให้ฉันช่างมัน แล้วค่าซ่อมรถใครจะออกล่ะ"เซินหรูซวงมองผู้หญิงวัยกลางคนที่มีท่าทีเกือบจะคุกเข่าลงแล้ว เธอกำมือที่วางอยู่บนขอบหน้าต่างแน่น "แล้วคุณต้องการอะไรล่ะ?"ซิงจือเหยียนยกมุมปากขึ้น แววตาของเขายังคงเย็นชา "ได้ ถ้าเธอบอกว่าช่างมัน ก็ช่างมัน แต่เธอต้องติดหนี้ฉันไว้ก่อน"พูดจบ เขาก็ยกคางขึ้นเล็กน้อย เป็นสัญญาณให้ผู้ช่วยไปจัดการหญิงวัยกลางคนรู้สึกขอบคุณจนเกือบจะคุกเข่าลง "ขอบคุณค่ะ ขอบคุณพวกคุณมากจริ

มาแล้วสินะเซิ่นหรูซวงหลุบตาลงอย่างรู้ทัน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ "จำได้ค่ะ"ครูหลี่พูดว่า "ทางโรงเรียนบอกว่าหนูใกล้จะสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ควรจะตั้งใจเรียน ดังนั้นจึงยกเลิกการแสดงของหนู เพื่อที่หนูจะได้มีสมาธิกับการเรียนได้เต็มที่"เซิ่นหรูซวงนั่งอยู่ที่ขอบเตียง และเข้าใจในทันที "ทางโรงเรียนได้เชิญคนอื่นมาแทนใช่ไหมคะ?"ครูหลี่พูด "...ใช่จ้ะ ครูรู้ว่าหนูเตรียมตัวสำหรับงานฉลองครบรอบนี้มานาน และพยายามจะช่วยหนูแล้ว แต่ด้วยเป็นคำสั่งของทางโรงเรียน ครูเองก็ปฏิเสธไม่ได้ ดังนั้น ตั้งใจเรียนให้เต็มที่นะจ๊ะ โอกาสในการแสดงในอนาคตยังมีอีกมาก ถ้ามีที่ไหนเหมาะ ๆ ครูจะติดต่อหนูไปนะ"เซิ่นหรูซวงพูดเบา ๆ "ครูคะ หนูเข้าใจค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ งั้นก็เอาตามนั้นก็ได้ค่ะ"ครูหลี่ไม่คาดคิดว่าเธอจะพูดแบบนี้ "อ่า... หนูจะไม่พยายามอีกหน่อยเหรอ?"เซิ่นหรูซวงยิ้มจาง ๆ "ไม่ค่ะ"เธอรู้ว่าทางโรงเรียนได้เชิญเว่ยอวิ่นลู่และซิงจือเหยียนมาเล่นเปียโนคู่กันซิงจือเหยียนบริจาคห้องสมุดและอาคารเรียนหนึ่งหลังให้กับโรงเรียน และยังมอบทุนการศึกษาให้อีกด้วย เขาเป็นศิษย์เก่าที่ทางโรงเรียนให้ความสำคัญมากการมาแสดงในงานฉลอ