แต่ก่อนนั้น ซิงจือเหยียนไม่เคยหลบเลี่ยงสายโทรศัพท์ ไม่ว่าจะเป็นใครหรือเรื่องใด เขาก็ไม่เคยลุกออกไปจากที่เดิมเพื่อรับสายแล้วครั้งนี้เป็นใครกัน?ในใจของเว่ยอวิ่นลู่เริ่มรู้สึกไม่สบายอย่างบอกไม่ถูกโชคดีที่ไม่ถึงครึ่งนาที ซิงจือเหยียนก็กลับเข้ามาในห้องเมื่อเห็นสีหน้าที่ดูเป็นปกติของเขา เว่ยอวิ่นลู่ก็รู้สึกโล่งใจขึ้นเล็กน้อยอีกด้านหนึ่ง เซิ่นหรูซวงน้ำตาไหลพรากไม่หยุด การกระทำของเซียวจื่อซวี่เริ่มรุกล้ำมากขึ้นทุกที เธอใช้แรงทั้งหมดที่มีเพื่อขัดขืนไม่ให้เขาถอดเสื้อผ้าเธอออกเมื่อพยายามอยู่นานแต่ยังไม่สำเร็จ เซียวจื่อซวี่ก็เริ่มหงุดหงิด เขาผละตัวออกจากเธอ ก่อนจะฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าเธออย่างแรง ดวงตาเต็มไปด้วยความมืดมน"นังสารเลว ยังจะทำเป็นเล่นตัวอีกเหรอ?" เขาหัวเราะอย่างชั่วร้าย "พอแล้ว เกมจบแล้ว ฉันไม่เล่นบทหญิงแสนดีของเธออีกต่อไป"แรงตบของเขาทำให้เธอหน้ามืดไปชั่วขณะเซิ่นหรูซวงกลืนรสเลือดที่เอ่อขึ้นมาในปากแทบไม่ทัน เธอกัดริมฝีปากจนเกือบฉีกเป็นแผล ใบหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด "ฉันขอร้องล่ะ"เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอย่างกะทันหัน ราวกับฟ้าโปรด เธอเหมือนคว้าฟางเส้นสุดท้ายไว้ได้"โทรศัพท์คุ
Read more
LOGIN
