Semua Bab Arrange Marriage Gone Wrong : Bab 1 - Bab 10

"Ma'am, pinapatawag na ang lahat. Mag sisimula na raw ang seremonya." Naka upo sa harap ng salamin si Marian. Pinag mamasdan ang kanyang sarili sa kanyang kasuotan na pangkasal. Hindi ito ang kanyang nais. Hindi niya kayang mag pakasal sa lalaking hindi naman niya gusto at hindi niya lubusang kilala."Susunod ako." tugon niya at ngumiti ng pilit.Buo na ang disisyun ng dalaga. Gumawa siya ng maikling sulat para sa kanyang pamilya, pinag planuhan na niya ito simula pa lamang at hindi na siya mapipigilan ng sino man sa kanila.Nag simula na ang seremonya, isa-isa nang naglakad sa aisle ang mga kasama sa abay. Habang nag hihintay ang lahat sa pag pasok ng bride nagagalak din ang kanilang pamilya sa mga nangyayari. Ngunit kabaliktaran ang nararamdaman ni Marian.Habang nasa sasakyan ito papunta sa simbahan agad niyang inutusan ang kanyang driver na ibahin ang deriksyon na kanilang patutunguhan. "Sigurado po ba kayo ma'am? Tiyak magagalit ang mga magulang mo." ani ng driver. Personal dr

"Ano namang masama roon? Ikaw ba may boyfriend kana?" pabalik na tanong ng dalaga. "Oo naman pero noon yon. Sa ngayon wala pa pero at least naka pag boyfriend na ako diba? Eh ikaw? Zero parin sa idad na yan?" aniya na tila ay proud pa sa kanyang sarili dahil nag karoon siya ng boyfriend noon."Paano kung may mag apply ako sayo para di kana ma zero?" isang lalaki ang sumingit sa kanilang usapan. Naka ngiti pa ito sa kanilang dalawa na para bang kasali sa usapan."Ohh my gosh sir Jaile? Nandito kana? Kailan ka dumating?" Napatili si Eida nang makita niya ito.Mukang loyal customer nga ang lalaking ito sa coffee shop dahil kilala siya ni Eida at mukang close pa sila dahil lumabas pa ng counter si Eida para yakapin si Jaile."Nung nakaraang araw lang. Dumaan na ako rito kahapon wala naman kayo. Si Miss Ganda lang yung nandito." aniya at tumingin sa dalaga. Nag smile lang ng kunti si Marian at nagsa walang kibo na lamang habang nag papatuloy sa ginagawa."uhmm, hindi nyo kami tinawag sana

Hindi maalis sa isipan ni Marian ang nangyari nang araw na iyon. Nang nag katitigan sila ni Jaile. Tila kakaiba iyon. Hindi pa niya naranasan na makatitig sa muka ng lalaki ng ganoon kalapit siguro isa iyon sa dahilan kung bakit namula ang kanyang mga pisngi. "Shhhh! Tama na tanggalin mo na yan sa isipan mo Marian." inis na bulong ng dalaga sa kanyang sarili habang umiiling -iling pa ito. "Oyy! Anong nangyayari sayo? Bigla-bigla ka na lang nag sasalita mag-isa may pa action ka pa. Ayos ka lang? Naka tulog ka ba ng mabuti kagabe?" tanong ni Niro. Hindi niya alam kung nanga-ngamusta ba ito o inaasar lamang siya kaya tiningnan niya ito ng matalim na tingin. "Wala, huwag nyo na lang akong intindihin." iritabling tugon ng dalaga. Iniwan na niya ang mga kasama at nag tungo sa banyo upang mag hilamos. "What's happening to me? Bakit ako affected doon sa titigan namin? It's just an accident... Yeah, accident nga lang pero bakit ganto ayaw mawala sa isip ko." pumikit ang dalaga at muling

Nothing will lose naman kung subukan diba? Kung hindi mag work at least you've tried. "I'm gonna show you my world." aniya at niyakap si Marian Months passed....Palaging binibisita ni Jaile si Marian sa coffee shop kung noon coffee lang ang dahilan niya roon ngayon may Marian na siyang palaging nagiging reason nang pag punta. Minsan ay hinahatid niya rin ito kapag pauwi na.Unti-unting pinakilala ni Jaile ang kanyang pamilya sa dalaga ngunit ang dalaga ay hindi manlang masabi sabi ang totoo sa binata. Ayaw niyang isipin nito na suwail siyang anak dahil tinalikuran niya ang kanyang pamilya. Ngunit meron siyang dahilan, ang kanyang lamang ay baka hindi iyon maintindihan ni Jaile. "Ohh, pabalik nga nung picture." utos ni Marian nang makita niya an family pictures nila ngunit may mga kasama siyang pinsan. "Kilala mo siya?" tinuro nito si Renzo na naroon sa litrato. "Yeah, it's my cousin." tugon niya. Natigilan si Marian sa kanyang narinig. Tama ba ang kanyang naiisip? Paanong magp

"Madalas ka ba rito?" tanong ni Renzo. Nasa karenderya sila. Alam niyang hindi sanay kumain sa ganoong kainan ang binata ngunit nais niya lamang ipakita ang kanyang buhay roon na tintahak mula nang umalis siya sa mansyon.Naghihirap nga siya masaya naman ito sa kanyang mga ginagawa sa buhay."Oo, masarap kaya rito mura lang ng mga bilihin at makakatipid ka pa. Mura na masarap pa." tugon ng dalaga."Huwag kang masrte tikman mo ito." kinuha niya ang isang mangko ng dinuguan at inilapit iyon sa binata. Paborito niyang ulam iyon."Subukan mo! Wala namang mawawala kapag natikman mo ang hindi mamahaling pagkain." aniya. Tila nag dadalawang isip pa si Renzo na tikman ito. Maya maya ay napa subo na lamang siya."Anong lasa?" pangangamusta ng dalaga. Bakas ang pagka dismaya ng muka ng binata at kaagad itong uminom ng tubig."Kayong mayayaman talaga, spoiled brat rich kid ang aarte nyo. Minsan lang ako makakita nang laki sa yaman na kumakain sa karenderya." ani ng dalaga. Minsan na rin niyang