Hiding Bride

"Hi!" Naagaw ang attention ni Marian nang may kumatok sa lamesang kinauupuan niya kaya kaagad niyang binaba ang kanyang cellphone.

"May i join you?" tanong ni Jaile ngunit naka upo na ito.

Napa irap si Marian bago nag salita.

"Ano pa bang magagawa ko naka upo kana dyan. Naka dikwatro ka pa." aniya.

"uh, ginagawa mo dito? Day off mo?" tanong ni Jaile.

"Ang dami mong tanong." iritabling tugon ng dalaga.

"Bawal ba mag tanong?" 

"Hindi naman, kung mag tatanong ka ayusin mo huwag mong pag sabay-sabayin. Di ko alam kung anong unang sasagutin." aniya na ikinatawa ng binata.

"Ganon ba, pasensya naman. Ang sungit mo talaga no." ani nito na naka kunot pa ang kanyang noo kaya naman tinaasan ko ito ng kilay. Ganoon talaga ang dating ng muka ng dalaga sa unang tingin lalo na kapag seryuso ito at di naka ngiti, mukang suplada. 

"Naupo ka lang ba riyan upang mang-asar? wala ka bang trabahong dapat unahin kaysa sa akin?" tanong ng dalaga.

"Nag lalakad-lakad lang naman ako rito, namamasyal baka sakaling makahanap ako ng makaka date rito." aniya sabay ngiti.

"Ang lalaking ito, medyo may hangin ding dinadala sa sarili. Feeling pogi. Well pogi naman pero I don't like the vibes that he gaves to me." Tanging sa isipan na lamang ito nasasabi ni Marian habang tinitingnan niya si Jaile na may iba't ibang ekspresyon ng muka.

"Hoy! Joke lang. Grabe ka naman maka tingin. Siguro gina-judge mo na ako sa isipan mo, ano?" ani ng binata nang mapansin niya rin ito.

"Anyway, do you have time to have a dinner with me sometimes?" tanong ni Jaile.

"Wow, at ako naman ang napapag balingan mo ng tingin?" tugon ng dalaga.

"No, I'm just curious about you. I want to know you more, is it enough reason para pumayag kang mag dinner with me?" he smiled softly. He's kinda cute kapag naka smile. He has a dimple in the right side of his cheeks. Bakit yung kabila wala? pero ayos lang bagay naman sa kanya.

"Ano payag kana ba? Here's my number, just call me when you're free or should i get your number instead?" nilapag niya ang kapiraso ng papel sa lamesa. It's a calling card with his full name and email address.

"No, I'll just tell you when." tugon na lamang ng dalaga. Hindi siya basta-bastang nag bibigay ng kanyang cellphone number kaya mas mabuting kunin na lamang niya ang binigay nito.

"Okay, as you said so." tugon ni Jaile. 

Nang maka alis na ang binata itatapon sana niya ang papel na ibinigay nito dahil wala naman siyang balak na makipag date rito. Ngunit kalaunan ay ibinulsa na lamang niya iyon dahil baka sakaling kailanganin niya.

Habang papauwi si Marian napadaan ito sa isang coffee shop malapit lamang sa condo niya. Nakita niya ang isang lalaki na naka upo roon, familiar ito sa kanya kaya naman agad siyang nag tago sa likod ng sasakyan. 

"Wait? Bakit nandito si Renz?" tanong nito sa kanyang isipan. Napa yuko ito at tila mapapaluhod na sa kakababa ng kanyang pagtayo upang mapantayan ang kotse na tinataguan niya.

"Alam niya ba na nandito ako? Anong ginagawa niya rito?" tanong niya sa kanyang isipan. Sumilip ulit ito tiyak namang hindi siya nakita ng lalaki. Hindi niya alam kung anong muka ang kanyang ihaharap rito matapos niya itong takasan sa mismong araw ng kasal nila. Hindi rin siya nito pwedeng makita dahil isusumbong siya nito sa kanyang mga magulang at siguradong pipilitin siya nitong mapauwi ng mansyon.

"This can't be..." aniya. Nag takip ito ng muka gamit ang dala niyang sling bag at nag patuloy sa paglalakad. Wala siyang ibang way para dumaan doon nang hindi nakikita dahil wala naman ding ibang daanan sa kalsada na iyon. 

Habang nag lalakad siya ay may nabangga itong lalaki nang hindi niya sinasadya. Hindi niya ito nakita dahil naka yuko lamang siya at nakatakip sa muka. Nang mabangga niya ang lalaki ay kaagad naman siya nitong nahawakan sa braso kaya kaagad din siyang nasalo nito.

It was Jaile. Nag katagpo ulit ang kanilang mga matanang oras na iyon. Para bang biglang nag iba ang ihip ng hangin nang makita niya ng malapitan ang muka ng binata.

"Ayos ka lang? May tinatagoan ka ba?" tanong ni Jaile sa kanya. Iyon ang nakapukaw ng kanyang diwa kaya siya na mismo ang tumayo ng maayos. 

"Oo naman. Ayos lang ako. Medyo nahilo lang." pagsisinungaling niya.

"Gusto mong magpa check-up? Samahan kita." pag pre-presenta pa ng binata. 

"Ahh, hindi huwag na. Salamat na lang." tugon niya ngunit patuloy parin ang sulyap niya kay Renzo na naka upo parin roon sa pwesto niya kanina. Mabuti na lamang ay hindi nila nakukuha ang attention nito.

"Sigurado ka?" paninigurado ni Jaile.

"Oo, I swear." aniya at mabili na tumakbo palayo. Advantage rin naman ang pagdating ni Jaile dahil natatakpan siya nito kanina. Ngunit tila nag iinit ang mga pisngi ng dalaga habang nag lalakad ito papalayo. 

"Wait..." napahinto ito sa paglalakad at humarap sa sasakyan.

Am i.... blushing?" tanong niya sa sarili nang makita ang kanyang muka sa salamin ng sasakyan. Nakahawak siya sa kanyang pisngi upang takpan ang pamumula nito. 

"This can't be... Bakit ako nag ba-blush?" Tinapik tapik niya pa ang kanyang sarili upang magising kung sakali mang nabubuhay nanaman siya sa imahenasyon.

"Hi miss! Nag papa cute ka ba sakin?" napa atras si Marian nang bumukas ang bintana ng kotse at isang lalaki ang bumungad na tila nag papa cute rin ito sa dalaga 

"Huh? No. Why would i?" tanong niya pa. Agad na siyang umalis ngunit pilit paring tinatakpan ang pisngi.

"Sungit naman nun!" sambit na lamang ng lalaki. 

Gumagawa ng milk tea si Marian nang lapitan ito ni Eida. Back to work naman ulit siya dahil tapos na ang kanyang day off. 

"Kumusta ang day off? Mukang naka simangot ka buong araw? Hindi ba maganda ang ganap kahapon?" tanong ni Eida.

"Hm, maganda naman." tugon ni Marian

"Eh bakit naka bbusangot ka? Ang taray mo tingnan kapag naka gamyan ka daig mo pa ang mangangain ng buhy na tao baka mamaya niyan wala nang bumili satin matakot na sila sayo." aniya.

"Wala lang ako sa mood ngayon." tugon pa ng dalaga.

 "Ohh sya tapusin mo na yan marami pang customers na darating mamaya for sure."