All Chapters of ฉันแท้ง... ในวันเกิดชู้รัก: Chapter 21 - Chapter 30

โจวซือเหย่ยังไม่ได้พูดอะไร แต่เวิงอี๋กลับเอ่ยปากขึ้นก่อน “พี่ซือเหย่ พี่ทำอะไรเพื่อนของพี่เจียงเหรอคะ? เพราะเรื่องฉันรึเปล่า?”การไม่ไม่ปฏิเสธของโจวซือเหย่คือการยอมรับโดยปริยายเวิงอี๋แสดงท่าทีมีน้ำใจ “ตายจริง! ไม่เป็นอะไรแล้วจริง ๆ ค่ะ พี่ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้หรอก เดี๋ยวพี่เจียงจะลำบากใจเปล่า ๆ”โจวซือเหย่พูดว่า “ในเมื่อเสี่ยวอี๋ใจดีขนาดนั้น งั้นคุณก็ให้ไต้ซานเหอมาขอโทษเองซะสิ”เจียงซู่สูดหายใจเข้าลึก ๆ พลางกำมือแน่นทันทีความใจกว้างที่ว่านั้น ก็แค่ข้ออ้างสำหรับการเหยียดหยามเท่านั้นในใจของเจียงซู่เต็มไปด้วยความคับข้องใจและขมขื่น เห็นทีในโลกนี้ไม่ได้มีแค่ รักเขาแล้วก็จะรักทุกอย่างของเขาเท่านั้น แต่ยังมีเกลียดเขาแล้วก็จะเกลียดไปถึงคนรอบตัวด้วยเหมือนกัน“คุณเวิงอี๋ ฉันขอโทษคุณแทนซานซานด้วย คุณให้อภัยเธอได้ไหม?”เวิงอี๋ทำท่าทางเหมือนรับผิดชอบไม่ไหว “พี่ซือเหย่ไม่ได้ให้พี่มาขอโทษฉันนะ”เจียงซู่กลืนความอับอายทั้งหมด “คุณจะให้อภัยเธอได้ไหม?”เวิงอี๋หันไปมองโจวซือเหย่ แต่เขาไม่ตอบอะไร เหมือนจะมอบอำนาจในการตัดสินใจทั้งหมดให้เธอ“พี่เจียงพูดมาซะขนาดนี้แล้ว ฉันก็ไม่ทำให้เพื่อนของพี่ลำบ

ความเย็นชาไร้น้ำใจของเจียงซงหวาไม่ได้มีแค่คำพูดเท่านั้น แต่ลงมือทำจริง ๆ ทางโรงพยาบาลโทรมาแจ้งเธอว่า เงินในบัตรหมดแล้วเธอรู้ทันทีว่านั่นคือการกดดันให้เธอรีบออกไปหาเงินบางครั้งเธอก็อดคิดไม่ได้ว่า ศีลธรรมกับจิตสำนึกของเขา ถูกสุนัขกินไปหมดแล้วหรือยังไง?เจียงซู่จำใจต้องโอนเงินเข้าบัตรไปก่อน แม้มันจะน้อยนิด ไม่ต่างอะไรกับหยอดน้ำใส่หิน แต่ถ้าอยากให้เจียงซงหวาพอใจ เธอมีทางเดียวคือการไปขอความช่วยเหลือจากโจวซือเหย่ โจวซือเหย่กลับถึงบ้านดึกมาก ระหว่างที่เขาเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ เจียงซู่นั่งอยู่บนเตียง กำผ้าห่มแน่น พลางก้มหน้าเพื่อซ่อนความอับอายในนัยน์ตาเสียงประตูห้องน้ำเปิดออกตามมาด้วยฝีเท้า ก่อนที่เตียงข้าง ๆ จะยุบลงโจวซือเหย่ละสายตาจากมือถือ “ทำอะไรอยู่?”เจียงซู่ขยับเข้าไปใกล้ เอ่ยเสียงเบาว่า “วันนี้ไข่ตก”โจวซือเย่สังเกตเห็นว่าชุดนอนของเธอดูแปลกไป เป็นชุดนอนวาบหวิวชวนคิดไกล มือเขาจับข้อมือที่กำลังเลื่อนลงไปข้างล่างของเธอ “ไม่อยากหย่าแล้วเหรอ?”ขนตาของเจียงซู่สั่นระริก ความจริงเธออยากหย่าแต่กลับขยับขึ้นไปนั่งคร่อมบนตัวเขา แล้วตอบสั้น ๆ “ไม่หย่าแล้ว”เธอคิดเวิงอี๋คงอยากให

ไม่รู้ว่าเพราะเมื่อคืนหนักหน่วงเกินไปหรือเปล่า เจียงซู่รู้สึกปวดท้องน้อยขึ้นมาเธอกลัวว่าจะมีเลือดออกอีก จึงลางานไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลคุณหมอตรวจร่างกายเธออย่างละเอียดเสร็จ ก็บอกว่า “ร่างกายคุณยังฟื้นฟูไม่เต็มร้อยนะครับ ควรงดเรื่องบนเตียงไปก่อน”ได้ยินดังนั้น เจียงซู่ก็ถึงกับหน้าแดง อายไม่น้อย นี่ก็ผ่านมาเกือบสองเดือนแล้ว เธอนึกว่าร่างกายตัวเองหายดีแล้วเสียอีกหลังรับยาเสร็จก็ออกจากโรงพยาบาล จากนั้นแวะไปเยี่ยมคุณย่าโชคดีที่เจียงซงหวายังไม่สูญสิ้นความเป็นมนุษย์ไปเสียทั้งหมด ทำให้คุณย่ารู้ว่าตัวเองเกือบจะถูกลูกชายแท้ ๆ ทอดทิ้งเจียงซู่วางผลไม้ที่ซื้อมาลง “คุณย่า สบายดีไหมคะ?”คุณย่าอี้ยิ้มอ่อนโยน “สบายดีจ้ะ หนูทำงานหนัก ไม่ต้องมาเยี่ยมย่าบ่อย ๆ หรอกนะ ที่นี่มีคนดูแลอยู่แล้ว”เจียงซู่ล้มตัวนั่งข้างเตียง กอดขาท่านเหมือนตอนเด็ก ๆ แล้วเอาหน้าไปซบพลางอ้อนว่า “แต่หนูคิดถึงคุณย่านี่คะ”คุณย่าอี้ลูบศีรษะเธออย่างเอ็นดู “จะสามสิบอยู่แล้วนะ ทำตัวยังกับเด็กเล็กไปได้” เจียงซู่พูดว่า “สามสิบแล้ว ก็เป็นหลานรักของคุณย่าไม่ได้แล้วเหรอคะ?”“ใช่สิ หนูคือเจียงน้อย หลานรักของย่า”คำพูดนั้นท

“ถ้าเธอได้รับความรักจากโจวซือเหย่ขนาดนั้น ทำไมถึงยังเป็นมือที่สามไม่มีตัวตนอยู่ล่ะ?”เวิงอี๋สวนกลับทันที “คนที่ไม่ได้รับความรักต่างหากถึงเรียกว่ามือที่สาม! เธอต่างหากที่เป็นมือที่สามระหว่างฉันกับพี่ซือเหย่! ตอนนี้ฉันกลับมาแล้ว พี่ซือเหย่ใกล้จะหย่ากับเธอแล้ว เธอคอยดูเถอะ!”ทฤษฎีรักสามเส้าที่หลุดโลกแบบนี้ของเธอ เจียงซู่ได้ยินมาไม่รู้กี่ครั้งแล้วถ้าเทียบกับความเสียใจในตอนแรก ตอนนี้เธอยอมรับมันได้แล้วความรักของสามคนมันอึดอัดเกินไป เธอเลยถูกกำหนดให้เป็นคนที่เข้าไปไม่ได้เจียงซู่ตอบ “ดีเลย ฉันจะคอยดู”เวิงอี๋พ่นลมหายใจเย็นชา ก่อนจะกลอกตามองบนใส่เธอแล้วเดินออกไปเจียงซู่มองตัวเองในกระจก มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ว่าในใจที่สงบนั้นอึดอัดเพียงใดนอกจากตำแหน่งคุณผู้หญิงโจว เธอแพ้ให้กับเวิงอี๋ในทุก ๆ ด้าน เธอแสยะมุมปาก เยาะเย้ยตัวเองเงียบ ๆเมื่อกลับมาที่ห้องส่วนตัว เจียงซู่พบว่าเวิงอี๋ยังไม่ได้กลับมาโจวซือเหย่จึงถามว่า “เวิงอี๋ล่ะเธอไปไหน?”เจียงซู่ตอบตามตรง “ไม่รู้ค่ะ เธอออกไปก่อน”โจวซือเหย่มองด้วยสายตาจับผิด อาจเพราะสถานการณ์ไม่เหมาะสม เขาจึงไม่ได้แสดงท่าทีโกรธในทันทีหลังงานเลี้

สายตาของเวิงอี๋จ้องไปที่มือซึ่งวางอยู่ตรงเอวของเจียงซู่ แล้วอุทานออกมาว่า “พี่เจียง นี่พวกพี่กำลังทำอะไรกันอยู่คะ?”โจวซือเหย่ที่นั่งอยู่ในที่นั่งคนขับ ก็จ้องพวกเขาไม่วางตาเช่นกันเจียงซู่รีบยืนตัวตรง เว่ยชิงหางก็ปล่อยมือออกทันที เธอไม่สนใจคำถามของเวิงอี๋ แต่หันไปพูดกับเว่ยชิงหางว่า “ฉันถึงบ้านแล้ว คุณกลับไปเถอะ”เว่ยชิงหางเก็บสายตากลับมา พูดอย่างมีนัยว่า “มีอะไรก็โทรหาผมนะ”เจียงซู่พยักหน้า “ขับรถดี ๆ ล่ะ”เธอมองจนเขาขับรถออกไป แล้วหันหลังกลับเดินเข้าบ้านทันทีตอนนี้เวิงอี๋ลงมาจากรถแล้ว “พี่เจียง ผู้ชายคนนั้นคือใครเหรอคะ? พวกพี่เป็นอะไรกัน? ทำไมถึงกอดกันอยู่หน้าบ้านแบบนั้น?”ทุกคำถามของเธอ ล้วนตีความให้เจียงซู่กลายเป็นภรรยาที่ไม่ซื่อสัตย์ทั้งนั้นเมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ตอบ เวิงอี๋ก็ยังไม่หยุด “ถ้าพี่เอาผู้ชายเข้าบ้านแบบนี้ จะกระทบกับชื่อเสียงของพี่ซือเหย่นะคะ”เจียงซู่ชะงักฝีเท้า หันกลับมามองใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดฝาดสุขภาพดีของเวิงอี๋ แบบนี้น่ะเหรอที่บอกว่าร่างกายอ่อนแอ?“แล้วที่เธอเข้ามาที่นี่ตอนกลางคืน มันไม่กระทบกับชื่อเสียงเขาเหรอ?”เวิงอี๋เม้มปาก แสดงสีหน้าอึดอัด “พี่เ