All Chapters of ฉันแท้ง... ในวันเกิดชู้รัก: Chapter 11 - Chapter 20

ครู่ต่อมา เจียงซู่จึงรวบรวมสติได้ “ถ้าฉันไม่ยอมล่ะคะ?”โจวซือเหย่ตอบว่า “ที่บ้านยังมีป้าหวังอยู่นะ”เขาหมายความว่า ต้องแย่งคนของเธอไปให้ได้ใช่ไหม?เจียงซู่พูดว่า “คุณให้ป้าหวังไปดูแลเธอสิคะ”โจวซือเหย่ตอบว่า “ป้าหวังมาเพื่อดูแลสุขภาพของคุณ”เมื่อได้ยินดังนั้น เจียงซู่ก็รู้สึกสมเพชตัวเอง เธอควรจะขอบคุณเขาที่ห่วงใยสุขภาพของเธอด้วยไหมนะ?ทันใดนั้นเจียงซู่ก็เปลี่ยนเรื่อง “เมื่อคืนทำไมคุณไม่กลับบ้าน?”โจวซือเหย่ชะงักเล็กน้อย ก่อนจะตอบทันทีว่า “งานยุ่งจนดึกน่ะ”ยุ่งเหรอ? ดูเหมือนว่าข้ออ้างของผู้ชายที่นอกใจก็เหมือนกันหมดในใจของเจียงซู่เต็มไปด้วยความเย้ยหยัน เมื่อนึกถึงความรู้สึกที่เคยหวั่นไหวเพราะเขาออกหน้าปกป้องเธอ เธอก็รู้สึกรังเกียจตัวเองเหลือเกิน เจียงซู่เอ๋ยเจียงซู่ เธอช่างเป็นคนไร้ศักดิ์ศรีและน่าสมเพชจริง ๆช่างเถอะ ยังไงซะพอหย่ากันแล้ว เธอก็คงจ้างป้าเฉินไม่ได้อยู่ดี ถึงตอนนั้นป้าเฉินก็คงต้องไปดูแลเวิงอี๋ ซึ่งเป็นนายหญิงคนใหม่ เจียงซู่หันหลังขึ้นไปข้างบนหลังจากอาบน้ำเสร็จ เจียงซู่นั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งเพื่อทาครีมบำรุงผิว ขณะเดียวกันโจวซือเหย่ก็อาบน้ำเสร็จแล

คนที่ได้รับความสำคัญมักจะได้รับการปกป้องโดยไม่มีเงื่อนไขเสมอ ส่วนเธอก็ถูกกำหนดไว้แล้วว่าจะไม่มีวันเป็นข้อยกเว้นนั้นได้การที่โจวซือเหย่หนุนหลัง ทำให้เจียงซู่กลายเป็นเป้าสายตาของทุกคนในแผนก แต่จะทำยังไงได้ ใครใช้ให้เธอดันไปทำให้เจ้านายและนายหญิงไม่พอใจพร้อมกัน แต่ไม่ว่าจะเพราะต้องการหลีกเลี่ยงปัญหาหรืออยากเอาตัวรอด ยังไงเธอก็กลายเป็นคนที่ถูกทิ้งให้โดดเดี่ยวเพราะงานเยอะ เจียงซู่จึงเลิกงานช้า ตอนเธอเดินออกไป ทั้งออฟฟิศก็ไม่มีใครแล้ว เธอจึงยืนรอลิฟต์คนเดียว เมื่อลิฟต์จอดและประตูเปิดออก ขณะที่เธอกำลังจะก้าวเข้าไปก็เห็นโจวซือเหย่กับเวิงอี๋ พวกเขาเองก็ยังไม่กลับ ในมือของโจวซือเหย่ถือกระเป๋าผู้หญิงอยู่ ซึ่งไม่ต้องคิดก็รู้ว่าเป็นของใครบางครั้ง เจียงซู่ก็รู้สึกว่าปากของเขาแข็งยิ่งกว่าไอ้นั่นของเขาเสียอีก เธอในฐานะภรรยายังไม่ได้รับการปฏิบัติแบบนี้เลย แต่ ‘น้องสาว’ ของเขากลับได้รับ โจวซือเหย่ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย เขาถามด้วยท่าทีเฉยเมยว่า “ไม่เข้ามาเหรอ?” เวิงอี๋ก็เชิญชวนอย่างอบอุ่น “พี่สะใภ้ รีบเข้ามาสิ” พูดพร้อมกับหลีกทางให้เธอ แต่ทางที่หลีกให้นั้นดูเหมือนว่าพวกเขาต่างหากที่เ

คนที่ลงมือตบคือลูกสาวจากบ้านรองของตระกูลโจว ส่วนคนที่โดนตบก็เป็นลูกจากบ้านรองเช่นกัน แต่คนหนึ่งเป็นลูกที่ถูกต้องตามกฎหมาย ส่วนอีกคนเป็นลูกนอกสมรสเมื่อโจวเจียวอิ๋งหันกลับมาเห็นคนที่เข้ามา สีหน้าโมโหเย็นชาของเธอก็ชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นความเย้ยหยัน เธอสะบัดมือที่ถูกจับไว้ “อย่ามาแตะตัวฉันนะ!” เจียงซู่ยื่นมือให้โจวจิงเฉ่าที่อยู่นั่งบนพื้น บนใบหน้าที่อ่อนเยาว์และไร้เดียงสาของเด็กสาวปรากฏรอยฝ่ามือชัดเจน โจวจิงเฉ่ายื่นมือออกไป เจียงซู่จับมือเธอไว้แน่นแล้วดึงตัวเธอขึ้นมาทันทีโจวเจียวอิ๋งมองด้วยสายตาดูถูก “แค่ผู้หญิงที่ถูกซื้อเข้ามาเพื่อแก้เคล็ด แล้วได้ตำแหน่งพี่สะใภ้ใหญ่มาสวมหัว ก็คิดว่าตัวเองเป็นคนในตระกูลโจวแล้วเหรอ? แม่ไก่ที่ฟักไข่ไม่ได้แบบเธอ สักวันก็ต้องถูกไล่ออกจากตระกูลโจวอยู่ดี” พูดจบ เธอก็มองไปที่โจวจิงเฉ่า “นังลูกนอกคอก! มานี่เดี๋ยวนี้!” โจวจิงเฉ่าที่ก้มหน้าอยู่ตัวสั่นเทา และรีบหลบไปอยู่ข้างหลังเจียงซู่ทันทีเจียงซู่ยืนขวางอยู่ข้างหน้า โดยไม่ใส่ใจกับคำดูถูกพวกนั้นแม้แต่น้อย เพราะคำพูดที่แย่กว่านี้ เธอก็เคยได้ยินมาแล้ว “สถานะของฉันเป็นยังไง เธอไม่มีสิทธิ์มา

อย่าว่าแต่โจวซือเหย่จะเยาะเย้ยเลย แม้แต่ตัวเจียงซู่เองก็รู้สึกรังเกียจ เพิ่พูดไปหยก ๆ ว่าจะหย่า แต่ตอนนี้กลับรีบมาสูบเลือดสูบเนื้ออีกแล้ว ช่างน่าสมเพชจริง ๆ ถ้าเจียงซู่บอกว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ โจวซือเหย่ก็คงไม่เชื่อ เพราะก่อนหน้านี้เธอก็เคยทำเรื่องแบบนี้มาไม่น้อย โจวซือเหย่เปิดโปงคำโกหกของเจียงซงหวาทันที โดยไม่ไว้หน้าแม้แต่น้อย “เธอโกหกคุณ ผมยังไม่ได้ตกลง”ทันทีที่พูดจบ สีหน้าของเจียงซู่และเจียงซงหวาก็เปลี่ยนไปพร้อมกัน เจียงซู่รู้สึกอับอาย ส่วนเจียงซงหวาก็ถึงกับอึ้งไป เจียงซงหวาไม่คิดเลยว่าครั้งนี้เขาจะไม่ไว้หน้าขนาดนี้ เมื่อเจียงซู่สังเกตเห็นสีหน้าสะใจและเย้ยหยันของเวิงอี๋ที่เหมือนกำลังดูเรื่องตลก มือที่แนบอยู่ข้างลำตัวก็กำหมัดแน่น ตอนนี้เขาไม่คิดจะไว้หน้าเธอสักหน่อยเลยเหรอ?เจียงซงหวาเป็นคนเก๋าเกม จึงตั้งสติได้เร็วมา “อาจจะมีเรื่องอะไรเข้าใจผิด” โจวซือเหย่กลับไม่ไว้หน้าเลย “ไม่เข้าใจผิด โปรเจกต์นี้จะไม่ให้ตระกูลเจียง” เจียงซงหวาถามด้วยสัญชาตญาณว่า “ทำไม?” โจวซือเหย่หันไปมองเจียงซู่ แล้วพูดเสียงเข้มว่า “ต้องไปถามลูกสาวแสนดีของคุณแล้วล่ะ”หลังจากโยนความรับผิด

ไต้ซานเหอก็เห็นสองคนนั้นทำท่าจะสวีทกันต่อหน้า แถมฤทธิ์เหล้าก็ยิ่งทำให้เลือดขึ้นหน้า เธอถึงกับลุกพรวดขึ้นเหมือนจะเข้าไปเอาเรื่องแต่เจียงซู่กลับคว้าแขนไว้ “อย่าไป…”เธออยากรักษาหน้าตัวเอง เจียงซู่ที่มีน้ำตาเอ่ออยู่ที่ขอบตา ซานเหอเห็นก็แอบสบถในใจ หลังจากนั้นเจียงซู่ก็กระดกเหล้าในแก้วจนหมด “ไปกันเถอะ” เธออยากหนีออกไปให้พ้น แต่โชคชะตากลับไม่ยอมปล่อยไปง่าย ๆ“อ้าว พี่เจียงก็มาที่นี่เหรอคะ!” เสียงแปลกใจของเวิงอี๋ดังมาจากด้านหลัง ดึงดูดทุกสายตาในร้านให้หันมาที่เจียงซู่ทันที รวมถึงโจวซือเหย่ด้วยโจวซือเหย่ “คุณมาที่นี่ได้ยังไง” เจียงซู่ยังไม่ทันอ้าปาก เหลียงจินฮั่นก็พูดแซวว่า “นี่ตามมาจับชู้เหรอ?”ตามหลักแล้ว เธอเป็นภรรยาของโจวซือเหย่ เพื่อนของเขาไม่เป็นมิตรกับเธอก็ช่าง แต่อย่างน้อยก็ควรจะมีมารยาทขั้นพื้นฐานบ้างแต่เปล่าเลยเธอรู้สึกได้ว่าทุกคนดูแคลนเธอ อาจเพราะคิดว่าเธอไม่คู่ควรกับโจวซือเหย่โจวซือเหย่ถึงกับขมวดคิ้วกับคำพูดของเหลียงจินฮั่น เวิงอี๋พูดว่า “อย่าพูดแบบนั้นสิคะพี่เหลียง พี่เจียงไม่ใช่คนแบบนั้นหรอกค่ะ”เหลียงจินฮั่นแสยะยิ้มพลางพูดเยาะเย้ยว่า “ทำไมจะไม่ใช่ เธอไม