All Chapters of หนึ่งใจใต้ธงศึก: Chapter 11 - Chapter 20

หลังจากการปราบโรคระบาดในค่ายทหารสำเร็จ ความสัมพันธ์ระหว่าง หลี่เหวินเจี๋ย และ ซูหนิงหนิง ก็ก้าวข้ามผ่านกำแพงแห่งความสงสัยและความไม่เข้าใจ ความอ่อนโยนที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความเย็นชาของแม่ทัพใหญ่ได้ถูกเปิดเผย ทำให้หัวใจของหมอหญิงผู้ดื้อรั้นเริ่มสั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนทว่าความสงบสุขนั้นอยู่ได้ไม่นานนัก…ข่าวการก่อกบฏครั้งใหญ่ของ เฉินกวง อดีตขุนนางใหญ่ผู้ทรงอิทธิพล ได้แพร่สะพัดไปทั่วราชสำนัก เขารวบรวมกองกำลังจำนวนมหาศาล และกำลังเคลื่อนทัพเข้าสู่เมืองหลวง หมายโค่นล้มราชบัลลังก์ บรรยากาศของความตึงเครียดและความหวาดกลัวเข้าปกคลุมทั่วแผ่นดินต้าเหลียงอีกครั้งหลี่เหวินเจี๋ย ในฐานะแม่ทัพใหญ่แห่งแผ่นดิน ต้องนำทัพออกไปรับมือกับภัยคุกคามครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิต เขาเตรียมพร้อมกำลังพลและวางแผนการรบอย่างละเอียดถี่ถ้วน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเคร่งเครียดและเด็ดเดี่ยว“ท่านแม่ทัพ! เฉินกวงกำลังเคลื่อนทัพมาด้วยกำลังพลจำนวนมากขอรับ!” หลิวหรง รองแม่ทัพคนสนิท รายงานด้วยน้

เสียงแตรศึกดังกึกก้องผสานกับเสียงโห่ร้องกึกก้องของเหล่าทหาร กองทัพของต้าเหลียงและเฉินกวงได้ปะทะกันอย่างรุนแรง ณ ชายแดนภาคกลาง แผ่นดินสั่นสะเทือนจากฝีเท้าของทหารนับหมื่นชีวิต คมดาบกระทบกันดังแคว้งคว้าง เลือดสีแดงฉานสาดกระเซ็นย้อมผืนดิน สงครามอันโหดร้ายได้เริ่มต้นขึ้นแล้วอย่างเต็มรูปแบบ ซูหนิงหนิง นั่งอยู่บนรถม้าพยาบาล หัวใจของนางเต้นรัวด้วยความหวาดหวั่น แต่ดวงตากลับจับจ้องไปยังสมรภูมิเบื้องหน้าอย่างแน่วแน่ นางมองเห็น **หลี่เหวินเจี๋ย** ขี่ม้านำทัพเข้าสู่ใจกลางการต่อสู้อย่างกล้าหาญ ดาบในมือของเขาสาดประกายฟาดฟันศัตรูอย่างเด็ดขาด ภาพนั้นทำให้ใจของนางทั้งเป็นห่วงและชื่นชมในคราวเดียวกันเมื่อกองทัพของหลี่เหวินเจี๋ยเริ่มตั้งหลักและขับไล่ศัตรูออกไปได้บางส่วน กระโจมพยาบาลชั่วคราวก็ถูกจัดตั้งขึ้นอย่างเร่งรีบ ทหารที่บาดเจ็บจำนวนมากถูกหามเข้ามาไม่ขาดสาย เสียงร้องครวญครางดังระงมไปทั่วบริเวณ คราบเลือดเจิ่งนองพื้นดินซูหนิงหนิงไม่รอช้า นางรีบรุดเข้าไปช่วยเหลือทันที พร้อมด้วย **หมอหลวงซูอัน** บิดาของนาง ที่ติดตามมาด้วยความเป็นห่วงและเพื่อช่วยเหลือบุตรี&ldq

เสียงแตรศึกดังกึกก้องผสานกับเสียงโห่ร้องกึกก้องของเหล่าทหาร กองทัพของ หลี่เหวินเจี๋ย และ เฉินกวง ได้ปะทะกันอย่างดุเดือดต่อเนื่องหลายวัน การสูญเสียเกิดขึ้นทุกย่างก้าว แต่ในท่ามกลางความโกลาหลนั้น กระโจมพยาบาลชั่วคราวของ ซูหนิงหนิง กลับเป็นเสมือนโอเอซิสแห่งชีวิต ที่ซึ่งความหวังยังคงผลิบานซูหนิงหนิงยังคงทำหน้าที่หมอศึกอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ใบหน้าของนางซูบซีดจากความอ่อนล้า แต่ดวงตายังคงฉายแววความมุ่งมั่น นางก้มลงปฐมพยาบาลทหารที่บาดเจ็บอย่างรวดเร็วและแม่นยำ มือที่เคยอ่อนนุ่มบัดนี้แข็งแกร่งและเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น“คุณหนูซู! ทหารนายนี้ถูกคมดาบฟันเข้าที่สีข้างอย่างลึกขอรับ!” นายทหารนายหนึ่งรีบหามร่างของทหารผู้บาดเจ็บสาหัสเข้ามาซูหนิงหนิงรีบเข้าไปดูอาการทันที ใบหน้าของนางเคร่งเครียดเมื่อเห็นบาดแผลที่ร้ายแรง นางสั่งการให้ทหารช่วยเตรียมอุปกรณ์อย่างเร่งด่วนขณะที่นางกำลังวินิจฉัยอาการอยู่ หลี่เหวินเจี๋ย ก็เดินเข้ามาในกระโจมพยาบาล ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าจากสมรภูมิ แต่ดวง

สนามรบยังคงคุกรุ่นไปด้วยควันไฟและเสียงโหยหวนของความตาย กองทัพของ หลี่เหวินเจี๋ย และ เฉินกวง ยังคงปะทะกันอย่างดุเดือด แผ่นดินต้าเหลียงต้องเผชิญกับบททดสอบที่หนักหน่วงที่สุด แต่ท่ามกลางเปลวเพลิงแห่งสงครามนั้น ความผูกพันระหว่างแม่ทัพใหญ่และหมอหญิงกลับแน่นแฟ้นยิ่งขึ้นหลังจากที่ ซูหนิงหนิง ได้ช่วยชีวิตหลี่เหวินเจี๋ยจากพิษธนูและคำสั่งให้ "อยู่ข้างข้าตลอดศึกนี้" ก็เป็นดั่งโซ่ตรวนทองคำที่ผูกมัดหัวใจของคนทั้งคู่เข้าด้วยกันอย่างมิอาจแยกจาก ซูหนิงหนิงยังคงทำหน้าที่หมอศึกอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย โดยมีหลี่เหวินเจี๋ยคอยเฝ้ามองและปกป้องอยู่ห่างๆ อย่างเงียบเชียบในคืนหนึ่งที่แสงจันทร์สลัว สนามรบชั่วคราวเต็มไปด้วยเสียงครวญครางของทหารบาดเจ็บ ซูหนิงหนิงกำลังดูแลทหารนายหนึ่งที่อาการหนัก ใกล้จะหมดลมหายใจ มือของนางเปื้อนเลือดและรอยแผลเป็นมากมายจากความตรากตรำ“คุณหนูซู…ข้า…ข้าคงไม่รอดแล้วขอรับ” ทหารนายนั้นเอ่ยเสียงแผ่ว ใบหน้าซีดเซียว“อย่าเพิ่งหมดหวังนะเจ้าคะ!” ซูหนิงหนิงกล่าวด้วยน้ำเสียง

รุ่งอรุณของวันใหม่มาเยือนพร้อมกับกลิ่นคาวเลือดและควันไฟที่ยังคงอบอวลไปทั่วสมรภูมิ ค่ำคืนที่ผ่านมาเป็นดั่งฝันร้ายที่มิอาจลืมเลือน การโอบกอดของ หลี่เหวินเจี๋ย ในกระโจมพยาบาลยังคงตราตรึงอยู่ในความทรงจำของ ซูหนิงหนิง มันคือความอบอุ่นท่ามกลางความหนาวเหน็บของสงคราม เป็นดั่งคำสัญญาที่มิได้เอ่ย แต่กลับลึกซึ้งเกินกว่าถ้อยคำใดจะบรรยายแต่ความสงบสุขนั้นช่างสั้นนัก เสียงกลองศึกที่ดังกระหึ่มขึ้นอีกครั้ง เป็นสัญญาณว่ากองทัพของ เฉินกวง กำลังจะระดมพลโจมตีครั้งใหญ่ที่สุด หลี่เหวินเจี๋ยยืนอยู่บนกำแพงค่าย สายตาคมกริบจับจ้องไปยังทัพศัตรูที่เคลื่อนเข้ามาดุจมังกรดำทะมึน ใบหน้าของเขาเคร่งขรึมกว่าครั้งใดๆ เพราะเขารู้ดีว่านี่คือการตัดสินชะตา“ท่านแม่ทัพ! กองทัพเฉินกวงระดมพลเต็มอัตราศึกแล้วขอรับ!”หลิวหรง รองแม่ทัพคนสนิทรายงานด้วยน้ำเสียงร้อนรนหลี่เหวินเจี๋ยพยักหน้าช้าๆ “เตรียมพร้อมรับมือ! ให้ทหารทุกคนเข้าประจำตำแหน่ง! ค่ายกลห้าธาตุต้องแข็งแกร่งที่สุด!”เสียงแตรศึกดังก้องไปทั่วค่าย