All Chapters of ชีวิตนี้ฉันขอลิขิตเอง: Chapter 181 - Chapter 190

            ภายในหอประชุมใหญ่ หลังจากที่พวกเขาเห็นภาพของเนื้องอกชิ้นสุดท้ายถูกคีบออกมา...พร้อมกับเสียงสัญญาณเตือนที่ดังขึ้น...ซึ่งภาพนี้ก็ได้ทำให้เหล่าศัลยแพทย์ชั้นยอดทั่วประเทศที่กำลังรับชมอยู่พร้อมใจกันลุกขึ้นยืน...แล้วปรบมือดังกึกก้องไปทั่วทั้งหอประชุม!            มันคือเสียงปรบมือ...ที่มอบให้กับปาฏิหาริย์ที่เพิ่งจะได้เห็นกับตาของตัวเอง! ในที่สุดกลุ่มแพทย์ในฝันที่รวมตัวกันจากคนหลายแผนกก็ประสบกับชัยชนะได้อย่างสวยงาม            วันต่อมา...หลังจากที่การผ่าตัดครั้งประวัติศาสตร์ได้สำเร็จลุล่วงไปอย่างงดงาม ชื่อเสียงของโรงพยาบาล PUMC และทีมแพทย์ผู้กล้าหาญก็ได้กลายเป็นหัวข้อสนทนาที่ร้อนแรงที่สุดในวงการแพทย์ทั่วทั้งประเทศ            ทีมศัลยแพทย์...โดยเฉพาะนายแพทย์โม่เหยียนและนายแพทย์ซ่งอวิ๋นเซิงได้รับการยกย่องราวกับเป็นวีรบุรุษ แต่ทว่าท่ามกลางคำชื่นชมนั้นก็ได้มีตำนานบทใหม่ถ

           รุ่งเช้าของวันจันทร์...วันทำงานวันแรกในฐานะแพทย์ภายในห้องพักของเกาซูอวี้ ทุกอย่างเงียบสงบ...หญิงสาวในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงสแล็คสีดำกำลังยืนสำรวจตัวเองอยู่หน้ากระจกเงาบานใหญ่            ซึ่งบนเตียงของเธอมีเสื้อกาวน์สีขาวตัวยาวที่ถูกพับไว้อย่างเรียบร้อยวางอยู่ บนกระเป๋าเสื้อด้านซ้าย...มีด้ายสีน้ำเงินปักเป็นชื่อและตำแหน่งใหม่ของเธออย่างสวยงาม...            "พญ. เกาซูอวี้"            แปดปีที่ยาวนาน...สองชีวิตที่แตกต่าง...ทั้งหมด...ได้นำพาเธอมาสู่จุดนี้...จุดเริ่มต้นที่แท้จริง            แต่ในขณะเดียวกันที่ห้องพักของสองหนุ่ม หวงจิงกับอู๋ถิงที่เลือกจะอาศัยอยู่ด้วยกันแม้ว่าพวกเขาจะมีห้องชุดเป็นของตัวเองก็ตาม ซึ่งบรรยากาศได้แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง       

            ทางด้านเกาซูอวี้หลังจากเธออ่านข้อความเรียบร้อย หญิงสาวก็ได้เดินมาหาตู้โทรศัพท์ที่ค่อนข้างเงียบสงบทันที ก่อนจะโทรศัพท์ทางไกลกลับไปยังบ้านที่หนานจิงด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความกังวล            "แม่คะ...หนูเอง...เกิดอะไรขึ้นคะ"            "ซูอวี้..." เสียงของหลิวซินที่ตอบกลับมานั้นพยายามจะทำตัวให้ร่าเริง แต่เกาซูอวี้ก็สัมผัสได้ถึงความกังวลที่ซ่อนอยู่ "คือ...พ่อ...พ่อแท้ ๆ ของลูกน่ะ เขาป่วยหนัก...อยู่ที่โรงพยาบาลประชาชน" คำพูดนี้ของแม่เหมือนทำให้โลกทั้งใบของเกาซูอวี้ หยุดหมุนและดูเหมือนว่าสิ่งที่เธอพยายามจะลบมันออกไปได้กลับมาอีกครั้ง            "แม่แค่อยากให้ลูกรู้ไว้ แต่ลูกไม่ต้องกลับมาก็ได้นะ...ไม่ต้องมาสนใจผู้ชายคนนั้นหรอก" หลิวซินรีบพูดให้ลูกสาวเข้าใจ แต่เกาซูอวี้รู้ดี...ว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้น         

            ในตอนนี้เมื่อหญิงชราเห็นว่าไพ่ในมือของตนที่คิดว่าใช้ได้...ได้ถูกทำลายลง หล่อนจึงไม่ได้แค่เพียงแต่กรีดร้องเท่านั้นเธอยังด่าทอเกาซูอวี้พร้อมกับปรี่เข้ามาหมายจะทำร้ายหญิงสาวอีกด้วย            "นังเด็กสารเลว! แกมันเนรคุณ!" แต่ในจังหวะที่ซ่งอวิ๋นเซิงกำลังจะก้าวเข้ามาขวางนั้นเอง...            "ซูอวี้!"            เสียงที่เต็มไปด้วยความกังวลของหลิวซินก็ได้ดังขึ้น! เธอและเกาเจี้ยนกั๋วที่ตามมาด้วยความเป็นห่วง หลังจากที่รู้ข่าวว่าลูกของตนเดินทางมาที่หนานจิงจากคำบอกเล่าของหวงจิงที่โทรมาบอกพ่อกับแม่ด้วยความเป็นห่วง ได้เดินทางมาถึงพอดี!            เมื่อหญิงชราได้เห็นหน้าของอดีตลูกสะใภ้...ความโกรธแค้นทั้งหมดก็ได้พุ่งเป้าไปที่เธอแทน!            "แ

           นับตั้งแต่ที่คนทั้งคู่ได้กลับมาปักกิ่ง ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ดูเหมือนว่าจะคืบหน้าและแตกต่างไปจากเดิมมากขึ้น อีกทั้งเฉียนฮ่าวหรานก็มักจะเห็นหน้าของเพื่อนสนิทที่แวะเวียนมาที่แผนกของตนมากขึ้นด้วย            อย่างเช่นวันนี้ "แหม ๆ หมอซ่งไม่ทราบว่าที่แผนกไม่ยุ่งหรือครับถึงได้แวะเวียนเอากาแฟมาเสริ์ฟให้กับหมอในแผนกของผมได้" แต่ดูเหมือนว่าคำพูดของเฉียนฮ่าวหรานได้เป็นเหมือนอากาศผ่านหู            "ซูอวี้ พี่เอาข้าวเช้ามาให้ อย่าลืมกินนะ พี่ไปก่อนละ" หลังเจ้าตัวกล่าวจบ ชายหนุ่มก็เตรียมจะเดินจากไปทันที โดยทิ้งให้เพื่อนของตนได้แต่มองถุงข้าวเช้าในมือของเกาซูอวี้ตาปริบ ๆ "อาเซิง! แล้วของฉันล่ะ"            "นายก็ไปซื้อเองสิ" คำตอบของซ่งอวิ๋นเซิงที่ไร้เยื่อใยนี้ได้ทำให้เฉียนฮ่าวหรานแสร้งยกมือขึ้นกุมหน้าอกของตนเอง