All Chapters of พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย: Chapter 21 - Chapter 30

วงเดือนใช้มือตบพื้นเรือนเสียงดังด้วยความไม่พอใจ “ยุพินนี่มันเกินไปจริง ๆ รังแกได้แม้กระทั่งเด็ก”“ป้า อย่าโมโหไปเลย เรื่องมันสบช่องให้เขาได้เปรียบก็ต้องปล่อยไป” ปิ่นแก้วพูดปลอบ“ชัย พี่แก้วเค้าไปลงชื่อค้ำประกันเราไว้แบบนี้แล้ว ต่อไปเราต้องระมัดระวังตัว อย่าไปทำเรื่องทำนองนี้จนทำให้พี่เค้าเดือดร้อนอีกนะ ถ้าหิวหรือขาดอะไร ให้มาหาป้ากับลุงก่อน ป้ากับลุงจะช่วยเอง”“ผมขอบคุณพี่แก้วอีกครั้งนะครับที่ช่วย ต่อไปผมไม่กล้าแล้วจริง ๆ” ชิงชัยพูดพร้อมกับมีน้ำตารื้นอยู่เต็ม มันเป็นความรู้สึกทั้งเสียใจบวกกับความอับอายที่โดนประณามในเรื่องนี้“แม่กับพี่แก้วไม่ต้องห่วง ชัยเป็นคนดีจริง ๆ ไม่เคยมีนิสัยชอบขโมย” แดนไทยช่วยรับประกันให้เพื่อนรัก “ต่อไปหลังเลิกเรียนผมจะไปช่วยชัยหาผักป่าไปขายอีกแรง จะได้เอาเงินไปใช้หนี้ที่ติดอยู่ไว ๆ”“นี่แม่ชัยยังสร้างหนี้เพิ่มอีกเหรอ” วงเดือนเอ่ยด้วยน้ำเสียงตกใจ “อาทิตย์หน้าจะเปิดเทอมแล้วด้วย จะมีเวลาไปหาของป่าขายได้ที่ไหน เลิกเรียนก็ใกล้ค่ำแล้ว คงไม่พอหาหรอก”“ชัยไม่เรียนต่อแล้วนะแม่ ไม่มีค่าเทอม”“แล้วแม่ชัยรู้ไหมว่าลูกตัวเองจะไม่เรียนต่อแล้ว” วงเดือนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่พ

หญิงสาวเดินเข้าร้านเพื่อเลือกซื้อขนมอบ ขนมเค้กไม่มีแบ่งขายเป็นชิ้น เธอจึงเลือกปอนด์เล็กสุด และหยิบคุกกี้กระปุกเล็ก เค้กโรล ขนมปังปอนด์มาอีกอย่างละหนึ่งเพื่อทดสอบรสชาติ“แอะ! แค็ก..” คาวไข่ขั้นสุดเมื่อกลับมาถึงหอพัก เธอได้รีบแกะขนมออกมาชิม ทันทีที่ตักขนมเค้กเข้าปาก ผลที่ได้คือเนื้อเค้กที่หวานจัดและคาวไข่เป็นอย่างมาก ไม่เท่านั้น เนื้อครีมที่ปาดหน้าเค้กค่อนข้างหนัก ทั้งหวานและเลี่ยน เมื่อกัดชิมคำแรกถึงกับคายทิ้งแทบไม่ทัน แล้วทำไมถึงยังขายดีได้ขนาดนี้เค้กโรลก็ให้ความรู้สึกไม่ต่างกัน สำหรับคุกกี้นั้นให้ความรู้สึกหวานเพียงอย่างเดียว ไม่มีความหอมหรือมันของเนยแม้แต่น้อย ส่วนขนมปังปอนด์นั้นสามารถพูดได้เลยว่าขนมปังให้ปลาในยุคที่เธอจากมายังนุ่มมากกว่า แล้วทำไมถึงยังขายดีขนาดนี้ได้อีกแต่ข้อด้อยพวกนี้แหละคือตัวช่วย หากทำขนมออกมาแบบไม่เหลือข้อด้อยพวกนี้ ธุรกิจจะต้องรุ่งโรจน์อย่างไม่ต้องสงสัย ปิ่นแก้วอยู่ในอารมณ์ที่คึกคักถึงขีดสุดเธอรีบหายเข้าไปในพื้นที่และเปิดคลิปวิดีโอเกี่ยวกับขนมยอดฮิตต่าง ๆ ดู ก่อนจะคัดเมนูที่ทำได้ไม

บ้านของวิภาวีอยู่ใจกลางเขตเทศบาลเมือง ใกล้สถานที่ราชการทุกแห่ง เดินทางไปมาได้สะดวกมาก บ้านของเธอเป็นบ้านไม้หลังใหญ่สองชั้น เนื้อไม้เงาวับ บ่งบอกถึงฐานะที่มีอันจะกินของครอบครัวนี้ชาตรีทำงานในตำแหน่งระดับสูงของพาณิชย์จังหวัด ประกอบกับที่เกิดมาในครอบครัวฐานะดี จึงเป็นที่นับหน้าถือตามากของบรรดาข้าราชการและผู้คนในตัวจังหวัดส่วนญาดานั้น ถึงแม้จะเป็นเพียงแม่บ้านธรรมดา แต่ก็ต้องออกงานและดำรงตำแหน่งในสมาคมต่าง ๆ ในฐานะภรรยาหัวหน้าส่วนราชการ ประกอบกับพ่อแม่ของญาดาเป็นเศรษฐีระดับต้น ๆ ของจังหวัด จึงค่อนข้างเป็นที่รู้จักและมีชื่อเสียงเช่นเดียวกับสามี“แก้วจะขายขนมอบแบบไหน” ญาดาถามด้วยความสนใจหลังจากได้กินมื้อค่ำและคุยเรื่องสัพเพเหระจนรู้สึกสนิทชิดเชื้อกันมากขึ้น ปิ่นแก้วจึงได้เอ่ยถึงสิ่งที่ตั้งใจจะทำในอนาคตให้ทั้งครอบครัวฟัง“ตอนนี้แก้วคิดไว้ 4 อย่างค่ะ มีขนมปังกระเทียม ทาร์ตไข่ บราวนี แล้วก็คุกกี้นิ่ม”“อาเคยกินแต่ขนมปังกระเทียมกับคุกกี้ แต่คงไม่เหมือนคุกกี้นิ่มของแก้วแน่ ๆ ส่วนอีกสองอย่างอาไม่เคยกิน นึ

“มีเรื่องอะไรกันอีก” คำแปงซึ่งเดินเข้ามาในที่เกิดเหตุ สอบถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความเหนื่อยหน่ายใจเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเขาเผลอไปลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ไหนไว้หรือเปล่า ช่วงนี้ถึงมีปัญหากระทบกระทั่งกันระหว่างลูกบ้านให้ต้องตามแก้อยู่ไม่เว้นวัน“ไม่มีอะไรผู้...”“ลุงผู้ใหญ่ ฉันต้องการตัดสัมพันธ์กับพ่อ” แพงพูดประโยคนี้ออกมาก่อนที่ทัดจะทันพูดจบ“นังแพง!” ทัดเอ่ยเสียงดังก้อง“ลุงผู้ใหญ่ ฉันทนเป็นลูกของคนที่ต้องการจะขายฉันเป็นหญิงบริการไม่ได้” แพงเอ่ยต่อโดยไม่สนใจทัดที่กำลังมีสีหน้าบูดบึ้งแม้แต่น้อยแก..นังนี่” ทัดเตรียมโผเข้าไปทำร้ายแพงที่ยืนอยู่ตรงข้าม“หยุดเดี๋ยวนี้ ทัด บอกให้หยุด!” คำแปงเอ่ยห้ามเสียงดัง พร้อมกับเข้าไปยืนขวางคั่นกลางระหว่างพ่อลูก“นังนี่มันเหิมเกริม ฉันเลี้ยงมันมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย ต้องตีสั่งสอนเสียให้เข็ด” ทัดเอ่ยเสียงกร้าว“พูดอะไรก็ควรให้อายปากบ้างนะพ่อ ตั้งแต่ฉันจำความได้ ฉันเห็นแต่แม่ทำงานงก ๆ

แดนดินให้ความสนใจในการปลูกพืช ทำไร่มาตั้งแต่เด็ก เขาได้ลองผิดลองถูกปลูกพืชมากมายหลายประเภทมาตั้งแต่อายุไม่เต็มสิบขวบ ซึ่งคำปันและวงเดือนก็สนับสนุนในเรื่องนี้ หลังจากทดลองปลูกพืชจนมั่นใจในฝีมือตัวเอง ประกอบกับทำความเข้าใจในสภาพดิน สภาพอากาศ สภาพพื้นที่เป็นอย่างดีแล้ว แดนดินจึงต้องการพัฒนาฝีมือของตนเองโดยการสรรหาพันธุ์ไม้แปลก ๆ ที่ไม่ค่อยมีคนรู้จักมาปลูก และได้ไปพูดคุยเรื่องนี้กับทางเกษตรอำเภอเพื่อขอความช่วยเหลือด้วยภูมิอากาศของหมู่บ้านนาแสนมีอากาศเย็นสบายตลอดปี และหนาวจัดในฤดูหนาว เกษตรอำเภอจึงแนะนำเขาให้รู้จักกับผักสลัดประเภทต่าง ๆ ซึ่งเป็นผักเมืองหนาวที่นิยมกันในต่างประเทศและเริ่มนิยมกินกันในหมู่ผู้มีอันจะกินในประเทศ ตอนนี้เริ่มมีความต้องการผักสลัดสูงขึ้น โดยเฉพาะตามโรงแรมต่าง ๆ และร้านอาหารสไตล์ต่างประเทศ หรือแม้แต่ร้านอาหารพื้นบ้านก็นิยมซื้อเพื่อนำมาตกแต่งจานให้สวยงามแดนดินเห็นโอกาสในการปลูกพืชชนิดนี้ เมื่อเกษตรอำเภอจัดหาเมล็ดพันธุ์มาให้ เขาจึงได้เริ่มทดลองปลูกตั้งแต่ตอนนั้น ในช่วงต้นล้มเหลวมากกว่าสำเร็จ แต่พอค่อย ๆ ทดลองปลูกและค่อย ๆ ทำคว