ห้องสมุด
ค้นหา
หน้าหลัก / โรแมนติก / พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย / 27.ตัดสัมพันธ์ 1

แชร์

27.ตัดสัมพันธ์ 1

ผู้เขียน: ฉันรัก
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-09-11 12:00:01

“มีเรื่องอะไรกันอีก” คำแปงซึ่งเดินเข้ามาในที่เกิดเหตุ สอบถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความเหนื่อยหน่ายใจเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเขาเผลอไปลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ไหนไว้หรือเปล่า ช่วงนี้ถึงมีปัญหากระทบกระทั่งกันระหว่างลูกบ้านให้ต้องตามแก้อยู่ไม่เว้นวัน

“ไม่มีอะไรผู้...”

“ลุงผู้ใหญ่ ฉันต้องการตัดสัมพันธ์กับพ่อ” แพงพูดประโยคนี้ออกมาก่อนที่ทัดจะทันพูดจบ

“นังแพง!” ทัดเอ่ยเสียงดังก้อง

“ลุงผู้ใหญ่ ฉันทนเป็นลูกของคนที่ต้องการจะขายฉันเป็นหญิงบริการไม่ได้” แพงเอ่ยต่อโดยไม่สนใจทัดที่กำลังมีสีหน้าบูดบึ้งแม้แต่น้อย

แก..นังนี่” ทัดเตรียมโผเข้าไปทำร้ายแพงที่ยืนอยู่ตรงข้าม

“หยุดเดี๋ยวนี้ ทัด บอกให้หยุด!” คำแปงเอ่ยห้ามเสียงดัง พร้อมกับเข้าไปยืนขวางคั่นกลางระหว่างพ่อลูก

“นังนี่มันเหิมเกริม ฉันเลี้ยงมันมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย ต้องตีสั่งสอนเสียให้เข็ด” ทัดเอ่ยเสียงกร้าว

“พูดอะไรก็ควรให้อายปากบ้างนะพ่อ ตั้งแต่ฉันจำความได้ ฉันเห็นแต่แม่ทำงานงก ๆ

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก
บทที่แล้ว บทต่อไป

บทล่าสุด

  • พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย   48. ฟื้น

    “ลุงกับป้าไปนอนที่ร้านแก้วก่อนดีกว่าค่ะ น่าจะไม่ได้นอนกันมาทั้งคืน ไทยด้วย ไปนอนเอาแรงกันทั้งสามคนนั่นแหละ อย่าเพิ่งรีบกลับบ้านโน้นเลย ขาดเหลืออะไรไปหาซื้อในตลาดก่อน” “ไม่เอา ป้าไม่ไป ป้าจะรอดินฟื้นขึ้นมาก่อน” วงเดือนปฏิเสธความคิดนี้ เธอต้องการเห็นลูกชายลืมตาขึ้นมาก่อนปิ่นแก้วกล่อมต่อ “หมอก็บอกแล้วนี่คะว่าพี่ดินพ้นขีดอันตรายแล้ว ป้าไม่ต้องห่วงแล้วนะคะ แก้วจะนั่งเฝ้าแบบไม่ให้คลาดสายตา ถ้าเห็นว่าพี่ดินพื้นแล้วแก้วจะรีบโทรไปบอกที่ร้าน”“ลุงกับป้าอายุมากแล้วนะคะ ควรห่วงตัวเองบ้าง อีกอย่างป้าไม่ห่วงความรู้สึกพี่ดินเหรอ ถ้าเขาฟื้นขึ้นมาแล้วได้เห็นว่าพ่อกับแม่นั่งเฝ้าตัวเองจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน ร่างกายทรุดโทรม พี่ดินเขาจะเสียใจมากแค่ไหน”“จริงเหมือนแก้วว่า แม่เดือน ฉันว่าเราไปนอนพักกันสักหน่อยดีกว่า นอนให้เต็มตาสักตื่น หลังจากนั้นก็ไปเตรียมหากับข้าวกับปลามาให้ดิน ถ้าลูกฟื้นขึ้นมาจะได้มีอะไรกินไง”เมื่อเห็นทั้งคู่คล้อยตาม ปิ่นแก้วจึงให้ชิงชัยและแดนไทยพาทั้งสองคนกลับไปพักผ่อนที่ร้าน-----

  • พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย   47. อุบัติเหตุ

    “ตอนนี้ดินดื่มเหล้าหนักมาก เห็นว่าทะเลาะกับคนรักเรื่องทำงานทำการอะไรนี่แหละ” ไพจิตรเปิดปากเล่ารายละเอียดให้ฟัง“คนรักของดินไม่พอใจที่เขาคิดแต่จะมาปลูกผัก ขายผักหาเลี้ยงชีพ ผู้หญิงคนนั้นอยากให้ดินไปทำงานราชการด้วยกันมากกว่า ตอนแรกดินไม่ยอมเลยทะเลาะกันใหญ่โต หลังจากนั้นได้ข่าวว่าดินเวียนเข้ามาในตัวเมืองเพื่อตามง้อ แต่ก็ไม่เป็นผล คงรู้สึกเสียใจผิดหวังมากเลยหันไปพึ่งเหล้าเพื่อดับกลุ้ม” ไพจิตรเอ่ยอย่างเข้าใจเพราะเธอเคยเป็นมาก่อน“ในที่สุดดินก็ยอมแพ้ ตัดใจจะเข้าไปทำงานราชการตามคำขอของคนรัก แต่ก็มีปัญหาอีกว่าถ้าอยากได้ตำแหน่งต้องจ่ายเงินหลายหมื่น ดินเขาไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น ตอนแรกคิดจะยอมแพ้ ก็เป็นฝ่ายหญิงอีกนั่นแหละที่ไม่ยอม กดดันให้ดินหาเงินก้อนนี้มาให้ได้ ดินเขาเลยหันไปหาเหล้าหนักขึ้น”หลังจากให้เงินสามหมื่นบาทไปเมื่อวาน และวันนี้เป็นวันหยุดซึ่งไพจิตรเข้ามาขายเสื้อผ้าในตัวเมือง เธอจึงออกมาถามเรื่องนี้ตั้งแต่เช้า“แบบนี้นี่เองพี่ดินถึงคิดเข้าทำงานราชการ” ปิ่นแก้วพึมพำไพจิตรกล่าวเสริม “พี่เดือนกับพี่ปันทนเห็นลูกเอาแต่เมาหัวราน้ำไม่ได้

  • พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย   46. ยืมเงิน

    “แก้ว พ่อหาบ้านแถวริมคลองต้นลุงให้ได้แล้วนะ” วิภาวีมาหาปิ่นแก้วที่ร้านในตอนเย็นหลังเลิกเรียนปิ่นแก้วยิ้มกว้าง ในที่สุดก็เข้าใกล้ความฝันไปทีละน้อยแล้วในช่วงระหว่างวันที่อยู่ว่าง เธอมักจะเดินสำรวจรอบตัวเมืองอยู่เสมอเพื่อหาทำเลที่เหมาะสมสำหรับเปิดคาเฟ่ บวกกับการเปิดดูคลิปเกี่ยวกับประวัติของเมืองนี้ เธอถึงพบว่าเขตเศรษฐกิจสำคัญของตัวเมืองจะมีอยู่สองจุด อยู่ติดน้ำทั้งคู่จุดแรกคือถนนเลียบคลองต้นลุง ซึ่งในยุคปี พ.ศ.2525 ได้เริ่มกลายเป็นแหล่งเดินซื้อของ แหล่งหาอะไรกินของผู้คนในตัวเมืองบ้างแล้ว และความนิยมนี้มีต่อเนื่องยาวนานไปจนถึงยุคอนาคตที่เธอจากมา ถนนเส้นนี้ถือเป็นทำเลทองอย่างแท้จริงส่วนจุดที่สองนั้นคือถนนริมชลซึ่งอยู่ใกล้แม่น้ำใหญ่ที่ไหลผ่านหลายจังหวัด แต่ปัจจุบันถนนเส้นนี้ยังไม่ได้รับการพัฒนาเนื่องจากติดปัญหาเรื่องน้ำท่วมตลอดทั้งปี ตอนนี้จึงมีแค่กลุ่มคนผู้มีรายได้น้อยเท่านั้นที่อาศัยอยู่ ต้องรออีกประมาณหกปีนับจากนี้ถนนริมชลถึงได้รับการปรับปรุงแก้ไขจนกลายเป็นทำเลทองแห่งที่สองของตัวเมืองประจำจังหวัด sปิ่นแก้วสนใจทำเลทองท

  • พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย   45. เปิดเรียน

    “พี่แพง พี่นี พวกพี่รับมือไหวแน่นะ หรือแก้วจะยังไม่ไปดี วันนี้ยังไงก็คงไม่มีเรียนหรอก”“ไม่ต้องห่วงหรอกแก้ว มีคนงานช่วยเยอะแยะ ต่อให้ทำมากกว่านี้อีกห้าร้อยชิ้นก็ยังทำกันเองได้สบาย แก้วรีบไปดีกว่า ขาดเรียนตั้งแต่วันแรกมันไม่ดีหรอก” แพงไม่เห็นด้วยเมื่อจัดการเรื่องดอกไม้ที่ปลูกไว้ที่บ้านเรียบร้อยแล้ว เธอก็ได้กลับมาอยู่ในตัวเมืองเพื่อดูแลร้านแบบถาวรไม่ได้เทียวไปเทียวมาอีก จวบจนล่วงไปเกือบสองเดือนก็ถึงเวลาเปิดเทอมของเธอเสียทีเมื่อเห็นว่าร้านขนมมีความมั่นคง ส่วนร้านขายเสื้อผ้าก็ไม่มีอะไรน่าห่วงเพราะมีคนขายที่แข็งขันอย่างไพจิตรอยู่ ปิ่นแก้วจึงวางใจลงและเข้าสมัครเรียนต่อการศึกษานอกโรงเรียนในระดับชั้น ม.4 ตามที่เคยสัญญาไว้กับบรรดาผู้ใหญ่หลาย ๆ คนในทันทีแต่เผอิญวันเปิดเทอมวันนี้ได้คำสั่งซื้อขนมสำหรับจัดประชุมเข้ามาห้าร้อยชิ้น ปิ่นแก้วจึงเกิดอาการพะวักพะวน โชคดีที่แพงมีประสบการณ์ในการรับมือเป็นอย่างดี“งั้นแก้วไปก่อนนะพี่ จะรีบไปรีบกลับ”“อ้าวพี่สุวิทย์ สวัสดีค่ะ วันนี้มาหาใครคะ”

  • พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย   44. คนเห็นแก่ตัว

    ปิ่นแก้วเดินวนเวียนอยู่บริเวณแปลงดอกไม้อย่างไม่สบายใจเลยสักนิด เธอรู้ว่าเธอผิดที่แอบเผลอใจไปชอบแดนดินแบบนั้น เมื่อนึกถึงเสียงทะเลาะกันของแดนดินและแพรวพรรณยามเมื่อเธอเดินออกจากบ้านเขามาตอนหัวค่ำ ความไม่สบายใจก็ยิ่งเพิ่มทบทวีเธอไม่คิดที่จะแย่งหรือแยกทั้งคู่ออกจากกันเลยเพราะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ แดนดินไม่ได้รักเธอ และปิ่นแก้วก็ไม่ได้มีนิสัยแย่ถึงกับแย่งของของคนอื่นมาเป็นของตนเธอเพียงแค่อยากเก็บความมีน้ำใจและความใจดีที่ชายหนุ่มมีให้เอาไว้ในใจเธออย่างเงียบ ๆ เท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าหญิงสาวยังเก็บไว้ไม่มิดพอจนโดนแพรวพรรณจับได้แบบนี้ แต่ก็อย่างว่า ผู้หญิงมักจะมีเซ้นส์พิเศษเสมอในเรื่องแบบนี้“แก้ว”ปิ่นแก้วสะดุ้งเบา ๆ ก่อนเหลียวไปตามเสียงเรียก“พี่ดิน ยังไม่นอนอีกเหรอคะ นี่ก็เกือบสามทุ่มแล้ว” เธอถามด้วยความรู้สึกหวิวโหวง“พี่นอนไม่หลับน่ะ แล้วเห็นแก้วพอดี เลยอยากมาคุยด้วย”“พี่อยากขอโทษแทนพรรณอีกทีนะกับเรื่องเมื่อหัวค่ำ แก้วอย่าโกรธเธอเลย พรรณดูเป็นคนเจ้าอารมณ์แบบนั้นแหละแต่ใจจริงไม่ได้

  • พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย   43. กลับบ้าน

    “แก้ว ไม่เจอกันหลายเดือน รู้ไหมว่าป้าคิดถึง” วงเดือนทักขึ้นมาอย่างดีใจเมื่อเห็นหญิงสาวเดินเข้าประตูครัวมา“สวัสดีค่ะป้า ลุง สบายดีกันทั้งคู่นะคะ”“สบายดี ไม่เจ็บไม่ไข้ เมื่อคืนลุงกับป้ายังบ่นคิดถึงแก้วอยู่เลย ไม่คิดว่าวันนี้จะได้เจอ” คำปันเอ่ยออกมาอย่างอารมณ์ดี“ช่วงนี้ที่ร้านไม่ค่อยยุ่งแล้ว แก้วเลยกะจะมาอยู่บ้านสักสองอาทิตย์ จะมาจัดการดอกไม้ที่ปลูกทิ้งไว้ด้วย”“ดอกพวกนั้นหอมจริง ๆ นะแก้ว กลิ่นฟุ้งไปหมด ขนาดตอนนี้ยังได้กลิ่นเลย ลองสูดดูสิ”“แล้วแก้วจะตัดไปขายหรือไปแต่งร้านล่ะ แต่เยอะขนาดนั้นคงเอาไปแต่งไม่ไหวมั้ง ล้นร้านพอดี”ปิ่นแก้วหัวเราะ “แก้วตั้งใจจะเด็ดมาตากแห้งค่ะ เอาไว้ชงเป็นชาดื่ม”คำปันทำหน้าฉงน “ดอกพวกนี้กินได้? ไม่มีพิษเหรอ?”“กินได้ค่ะ เป็นดอกไม้ประเภทกินได้ ดอกพวกนี้คนนิยมนำมาทำเป็นชา โดยเฉพาะคนในประเทศ C รวมถึงประเทศ J ด้วยจะนิยมดื่มกันมาก แก้วโชคดีได้เมล็ดพันธุ์มา เลยลองปลูกดู ถ้าผลผลิตดีแก้วว่าจ

บทอื่นๆ

บางทีคุณอาจจะชอบ

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status