All Chapters of หลงกลรัก ฉลามตัวร้าย: Chapter 11 - Chapter 20

“มองไม่ออกเลยนะว่าไอ้หมอนั่นเป็นแฟนเธอ” ฉลามเอ่ยกับน้ำค้างด้วยต้องการหยั่งเชิง“แล้วต้องทำยังไงพี่ถึงจะเชื่อ”“เป็นแฟนกันก็ต้องสนิทกันมากกว่านี้สิ แต่นี่ดูเหมือนเธอจะทำตัวไม่ถูกตอนที่มันตักปลาหมึกให้ หรือว่าคบกันมาเน้นเอาอย่างอื่น แต่ไม่เคยเอาใจกันเลยไม่ชิน”“นี่มันมหา’ ลัยนะ ไม่มีใครทำประเจิดประเจ้อแบบพี่หรอก”“ไอ้ประเจิดประเจ้อที่ว่านี่มันยังไงเหรอ ทวนความจำให้หน่อยดิ”เขาเอ่ยพลางขยับเข้าไปใกล้คนตัวเล็ก โน้มใบหน้าหล่อลงไปอยู่ในระดับเดียวกันกับคนที่หันมามองด้วยสายตาเลิ่กลั่ก ตอนนี้เธอกำลังนึกถึงภาพตอนจูบกันถึงสองครั้ง“ไอ้พี่ฉลาม อย่ามาทำแบบนี้ ฉันไม่ชอบ”น้ำค้างทำสายตาค้อนเอ่ยเสียงเบา พร้อมกับส่งมือเล็กทั้งสองข้างดันแผงอกของหนุ่มรุ่นพี่ เธอไม่อยากเสียงดังไปมากกว่านี้ เดี๋ยวจะเป็นจุดสนใจเรียกสายตาของคนทั้งโรงอาหารให้หันมามอง“ไม่ชอบแต่ก็ตอบสนองพี่ทุกครั้ง แล้วเมื่อกี้ตอนจับมือทำไมไม่โวยวายล่ะ กลัวไอ้หมอนั่นจะรู้เหรอว่าเราแอบทำอะไรกันลับหลัง แต่พี่ว่าตอนนี้ทุกคนคงมองออกว่าพี่กับเธอมีอะไรแปลก ๆ”ประโยคของเขาทำเอาน้ำค้างเหลียวกลับไปมองเพื่อนที่ยังนั่งอยู่ที่เดิม แล้วสองคนนั้นยังมองมาทาง

หลังสอบเสร็จน้ำค้างก็เก็บชุดนอนและชุดไพรเวทสำหรับใส่อยู่บ้านลงกระเป๋าล้อลากขนาดยี่สิบสี่นิ้ว แล้วนำไปใส่ไว้ในกระโปรงท้ายรถหญิงสาวขับรถออกจากคอนโดเพื่อกลับไปนอนบ้านหลังจากไม่ได้กลับบ้านนานกว่าสามเดือน เพราะต้องไปฝึกงานในส่วนของ Front office (ฟอนต์ ออฟฟิศ) หรือที่เรียกกันว่าแผนกบริการส่วนหน้าของโรงแรม แล้วหลังจากนั้นก็ต้องเตรียมตัวสอบรถของเธอได้เคลื่อนตัวเข้าไปจอดในโรงจอดรถของบ้านหลังใหญ่ พอลงจากรถก็เดินอ้อมไปหยิบกระเป๋าล้อลากเดินเข้าบ้านในช่วงวันหยุดปิดภาคเรียน“ป้าช่วยยกกระเป๋าขึ้นไปเก็บให้นะคะ”ป้าแม่บ้านเก่าแก่ทำงานในบ้านหลังนี้มานานกว่าสิบห้าปีเดินเข้ามาหา นอกจากจะเป็นแม่บ้านก็เปรียบเสมือนพี่เลี้ยงของน้ำค้าง เพราะช่วยแม่ของเธอเลี้ยงดูตั้งแต่ยังเป็นเด็กน้อยอายุเพียงห้าขวบ“ไม่เป็นไรค่ะป้าพิมพ์ กระเป๋าใบแค่นี้เอง เดี๋ยวหนูยกขึ้นไปบนห้องเองค่ะ”“กินอะไรมารึยังคะ ถ้ายังเดี๋ยวป้าไปทำมาให้” ป้าแม่บ้านเอ่ย“หนูยังไม่ได้กินอะไรมาเลย งั้นเอาเป็นข้าวไข่เจียวก็ได้ค่ะ ง่ายดี” หญิงสาวเอ่ยด้วยรอยยิ้มแบบอ้อน ๆวันนี้บ้านดูเงียบเชียบ แม่เลี้ยงของเธอก็คงไม่พ้นออกไปใช้เงินที่ไหนสักแห่ง ส่วนยิปโซถ้

“ให้พี่เลี้ยงเหล้าสักแก้วนะครับคนสวย”เสียงของหนุ่มสูงล่ำโน้มใบหน้าเข้าไปเอ่ยข้างหู เห็นสาวสวยนั่งอยู่ตามลำพังอยู่นานจึงตัดสินใจเข้ามาหา แล้วสั่งเหล้ากับบาร์เทนเดอร์แบบดีกรีแรงสองแก้ว เลื่อนไปวางตรงหน้าของหญิงสาวแก้วหนึ่งน้ำค้างนั่งดื่มตั้งแต่ออกจากบ้านมาถึงที่บาร์ประมาณห้าโมงครึ่ง เธอช้อนดวงตาหนักอึ้งพร้อมกับเอียงใบหน้าสวยหันมองเจ้าของน้ำเสียงอย่างเชื่องช้า ก่อนจะถูกชายตรงหน้าถือวิสาสะหยิบแก้วเหล้ายัดใส่มือ แต่ทว่ากลับมีใครบางคนแย่งแก้วใบนั้นไป“ฉันกินแทนแล้วกัน”ฉลามแทรกตัวเข้าไปยืนระหว่างกลางของคนทั้งสอง คว้าแก้วเหล้าในมือของน้ำค้างมากระดกดื่มจนหมดแก้ว ก่อนจะวางลงกระแทกโต๊ะเสียงดัง ส่งสายตาแข็งกร้าวมองไปยังหนุ่มอีกคนที่จ้องเขาตาไม่กระพริบเช่นกันฉลามขับรถมาถึงบาร์แห่งนี้ในเวลาสองทุ่มสี่สิบห้านาที ก็รีบเข้าไปด้านในเพื่อมองหาหญิงสาวตรงหน้าบาร์เครื่องดื่มตามที่เพื่อนส่งรูปให้แต่แล้วเขาก็เห็นภาพที่ทำให้หงุดหงิดใจ เมื่อเธอกำลังถูกหนุ่มหน้าตาหล่อน้อยกว่า แถมอายุก็น่าจะเลขสามขึ้นไป กำลังคุกคามด้วยสายตาที่สามารถทะลวงเข้าไปถึงภายใต้ร่มผ้า พร้อมกับส่งเสียงรบเร้าให้น้ำค้างดื่มเหล้าในแก้วใบน

ฉลามได้เรียกรถแท็กซีเพื่อไปเอารถที่บาร์เมื่อคืน ก็มุ่งหน้าไปยังคอนโดของตนเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นก็ออกไปหาอะไรกินแถวคอนโด ก่อนจะขับรถกลับบ้าน“แม่ครับ ผมกลับมาแล้ว”ฉลามเข้าไปหาผู้เป็นแม่ที่ร้านอาหารริมชายหาดเพื่อรายงานตัว“เมื่อคืนทำไมรีบร้อนออกไป เพื่อนลูกมีเรื่องอะไรรึเปล่า” นภาเอ่ยถามลูกชาย“ไม่สบายน่ะครับ แล้วยังอยู่คอนโดคนเดียวไม่ได้กลับบ้าน ผมเป็นห่วงก็เลยไปอยู่เป็นเพื่อน”ฉลามยกเรื่องเพื่อนมาเป็นข้ออ้าง แม่ของเขาทราบดีว่าลูกชายเป็นคนรักเพื่อนพ้อง แม้คำพูดคำจาจะดูห้วนไปหน่อย แต่ก็มักเป็นห่วงเป็นใยผู้อื่นอยู่เสมอ“ดีแล้วล่ะ เป็นเพื่อนกันก็ต้องคอยดูแลกันในยามลำบาก แต่ว่าออกไปกลางค่ำกลางคืนแบบนั้นพ่อกับแม่ก็เป็นห่วงเราเหมือนกัน”“ขอโทษนะครับที่ทำให้เป็นห่วง”ฉลามสวมกอดแม่จากทางด้านหลัง เอ่ยขอโทษด้วยน้ำเสียงอ้อน เขาเองก็รู้สึกผิดที่ต้องโกหกออกไป แต่จะบอกตามตรงว่าไปหาผู้หญิง แถมยังนอนด้วยกันทั้งคืนมันก็ยังไงอยู่“ลูกกินข้าวมารึยัง”“กินมาแล้วครับ”ผู้เป็นแม่เอ่ยถามเรื่องกินข้าว เขาก็นึกเป็นห่วงสาวรุ่นน้องขึ้นมา ไม่รู้ว่าป่านนี้จะหาอะไรกินหรือยัง ไม่ใช่ว่ามัวแต่เศร้าจนลืมกิ

วันศุกร์ หลังเลิกเรียน“ไม่ไปด้วยกันจริง ๆ เหรอ ไปด้วยกันนะเฟญ่า”น้ำค้างส่งเสียงรบเร้าชวนเพื่อนสาวสอง ไอรินกับนายน์นัดเจอกันก็ไม่แปลก แต่เธอกับหนุ่มรุ่นพี่อีกคนนี่สิ ตั้งแต่คืนที่นอนด้วยกันก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย พอคิดว่าจะได้พบกันที่คอนโดของเพื่อนเขา มันก็เกิดความรู้สึกแปลกประหลาดขึ้นในใจ“พวกแกมีกันเป็นคู่แล้วจะให้ฉันไปทำไมยะ ขอไปหาผู้ชายของฉันดีกว่า”เฟญ่าเอ่ยพลางไหวไหล่ใส่เพื่อน ถ้าเธอไปด้วยก็ไม่รู้จะคุยอะไร นายน์ก็เป็นคนของไอริน ส่วนฉลามก็ดูเหมือนจะชอบน้ำค้าง แล้วเธอล่ะ กระเทยหงอยเหงานั่งเศร้าอยู่คนเดียว เลยเลือกไม่ไปจะดีกว่า*****วันนี้ทั้งสองหนุ่มเลิกกลุ่มการสร้างหุ่นยนต์ AI กันประมาณบ่ายสามโมงครึ่ง จึงแยกย้ายกลับห้องของตัวเองเพื่อไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะนัดเจอกันอีกครั้งประมาณห้าโมง“ไอ้ฉลาม มึงมาช่วยกูจัดโต๊ะเร็ว”“มึงจะรีบอะไรขนาดนั้น นัดไว้หกโมงไม่ใช่เหรอวะ”ฉลามเพิ่งมาถึงคอนโดของนายน์ แต่แล้วเพื่อนก็ออกคำสั่งให้ไปช่วยกันจัดจานเพื่อเตรียมมื้อค่ำ เนื่องจากก่อนหน้านี้ได้โทรสั่งอาหารจากร้านชื่อดังหลากหลายเมนูไว้รอสองสาวที่นัดไว้ประมาณหกโมงเย็น ถึงแม้ฉลามจะเอ่ยถามไปอย่างนั