ตอนที่ 16 เป็นห่วง

ฉลามได้เรียกรถแท็กซีเพื่อไปเอารถที่บาร์เมื่อคืน ก็มุ่งหน้าไปยังคอนโดของตนเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นก็ออกไปหาอะไรกินแถวคอนโด ก่อนจะขับรถกลับบ้าน

“แม่ครับ ผมกลับมาแล้ว”

ฉลามเข้าไปหาผู้เป็นแม่ที่ร้านอาหารริมชายหาดเพื่อรายงานตัว

“เมื่อคืนทำไมรีบร้อนออกไป เพื่อนลูกมีเรื่องอะไรรึเปล่า” นภาเอ่ยถามลูกชาย

“ไม่สบายน่ะครับ แล้วยังอยู่คอนโดคนเดียวไม่ได้กลับบ้าน ผมเป็นห่วงก็เลยไปอยู่เป็นเพื่อน”

ฉลามยกเรื่องเพื่อนมาเป็นข้ออ้าง แม่ของเขาทราบดีว่าลูกชายเป็นคนรักเพื่อนพ้อง แม้คำพูดคำจาจะดูห้วนไปหน่อย แต่ก็มักเป็นห่วงเป็นใยผู้อื่นอยู่เสมอ

“ดีแล้วล่ะ เป็นเพื่อนกันก็ต้องคอยดูแลกันในยามลำบาก แต่ว่าออกไปกลางค่ำกลางคืนแบบนั้นพ่อกับแม่ก็เป็นห่วงเราเหมือนกัน”

“ขอโทษนะครับที่ทำให้เป็นห่วง”

ฉลามสวมกอดแม่จากทางด้านหลัง เอ่ยขอโทษด้วยน้ำเสียงอ้อน เขาเองก็รู้สึกผิดที่ต้องโกหกออกไป แต่จะบอกตามตรงว่าไปหาผู้หญิง แถมยังนอนด้วยกันทั้งคืนมันก็ยังไงอยู่

“ลูกกินข้าวมารึยัง”

“กินมาแล้วครับ”

ผู้เป็นแม่เอ่ยถามเรื่องกินข้าว เขาก็นึกเป็นห่วงสาวรุ่นน้องขึ้นมา ไม่รู้ว่าป่านนี้จะหาอะไรกินหรือยัง ไม่ใช่ว่ามัวแต่เศร้าจนลืมกิ