All Chapters of Protecting the Playboy Mayor : Chapter 1 - Chapter 10

Ang Montenegro PrincessTahimik ang loob ng Montenegro residence nang gabing iyon. Maliban sa mahinang tunog ng punching bag na muling tinatamaan ng isang malakas na suntok, halos maririnig ang maingat na paghinga ni Ayesha Kate “Katey” Montenegro habang nag-iensayo. Pawis na pawis na siya, ngunit hindi niya alintana. Para sa kanya, ang bawat training ay paalala ng pangarap niyang pinipilit abutin—ang maging detective.Hindi madali para sa isang babae. Lalo na’t siya ang nag-iisang anak na babae ng Montenegro clan, isang pamilyang puro lalaki ang pinili ang mundo ng batas. Ang tatlong kuya niya ay mga pulis at ang ama nilang si Chief Ramon Montenegro ay isang kilalang opisyal. Lahat ay parang nagdududa kung kaya ni Katey, dahil sa kanyang kasarian.Pero iyon ang ayaw niyang patunayan: na hindi lang siya babae, kundi isang babae na kayang tumayo sa parehong laban ng mga lalaki.“Anak.”Napahinto siya nang marinig ang mabigat na tinig ng kanyang ama mula sa pintuan. Nakatayo ito, nakaku

Clash at First SightMalakas pa rin ang tibok ng puso ni Katey habang nakalabas ang baril, hawak nang mahigpit. Nakatigil ang SUV sa gilid ng kalsada, at sa labas ay may nagkakagulong tao. Ang tunog ng putok na narinig nila kanina ay parang dumadagundong pa rin sa kanyang tenga.“Stay down, Mayor,” malamig ngunit matatag niyang utos. Nakatutok ang mata niya sa paligid, bawat anino, bawat galaw ng tao ay pinag-iingatan.Pero si Calvin? Nakasilip na agad sa bintana.“Relax, Katey. Wala namang nakatutok na sniper rifle dito,” biro nito kahit halatang may kaba rin sa boses.Agad niya itong hinila pababa. “Are you insane? Huwag mong susubukang sumilip kung gusto mo pang mabuhay!”“Woah.” Napatawa si Calvin kahit nakadapa. “First time may sumigaw sa akin nang ganyan. Usually, people beg me to look at them.”Pinandilatan siya ni Katey. “Yeah? Well, I’m not ‘people.’ I’m your bodyguard. And if you want to stay alive, shut up and do what I say.”Tahimik si Calvin nang ilang segundo, parang ini

Ang Unang BakasMabilis ang ikot ng oras sa loob ng opisina ng mayor matapos ang shooting incident. Kahit nagbabalik na ang katahimikan, dama pa rin ang tensyon. Si Katey, hindi na halos bumitaw sa pagbabantay—laging nasa isang sulok, laging handa, habang si Calvin naman ay pilit pinapakalma ang lahat ng empleyado niya na nag-panic.“Everything’s under control,” ani Calvin sa mga staff, nakangiti pa rin kahit bakas ang pagod sa mga mata. “Go back to work. Huwag kayong matakot.”Grabe, no? Even under pressure, he still plays the hero card, isip ni Katey, habang nakahalukipkip, nag-oobserve.Pero alam niyang hindi lang ito simpleng insidente. Kung may gustong pumatay kay Calvin, ibig sabihin may mas malaking bagay na hindi pa nakikita sa surface.---Pagkatapos ma-dispersed ang staff, lumapit si Calvin kay Katey.“Hey, Bodyguard Barbie,” biro nito, pilit pinapawi ang tensyon. “Mukhang proud na proud ka na sa sarili mo kanina ah, niligtas mo ulit ako.”“Huwag mo akong tawaging Barbie,” m

Mga Lihim sa DilimAng tunog ng sirena ng pulis ay parang matinis na paalala ng kaguluhang muntik nang kumitil sa buhay ni Calvin. Sa labas ng city hall ay dagsa ang media, mga flashing camera, at mga taong gustong makakita ng kahit anong eksena mula sa sikat na Mayor Fuentebella.Pero sa loob ng opisina, kakaibang katahimikan ang bumalot.Katey sat by the couch, her hands clenched tightly sa tuhod niya, ramdam pa rin ang adrenaline na kumukulo sa dugo niya. Kung hindi siya nakasalo kanina, baka may tama na si Calvin.Calvin, on the other hand, was leaning against his desk, jacket off, sleeves rolled up, his usual cocky smile replaced by something heavier—more serious. His eyes, dark and unreadable, were fixed on her.“Kung hindi ka nandito, Katey…” His voice trailed off, low and almost dangerous. “Baka wala na ako ngayon.”“Trabaho ko lang ‘yon,” sagot ni Katey, iwas ng tingin. “Bodyguard ako, ‘di ba? Huwag mong gawing malaking issue.”Calvin chuckled bitterly. “Trabaho lang ba tala

Mga Aninong LumalapitKinabukasan, maagang nagising si Katey. Hindi dahil sa tahimik ang paligid, kundi dahil sa bigat ng iniwan ng mensahe kagabi. Habang nakaupo siya sa balcony ng safehouse, hawak ang tasa ng kape, paulit-ulit na pumapasok sa isip niya ang nakasulat sa likod ng litrato:“You can’t protect him forever.”Napahigop siya ng kape, pilit pinapakalma ang sarili. Forever? Ibig sabihin, matagal na nilang pinaplano ‘to. Hindi lang ito simpleng assassination attempt—this is personal.Sa loob, nagising na si Calvin. Rumagasa ito palabas ng kwarto, suot ang maluwag na hoodie at medyo gusot pa ang buhok. Kahit ganoon, parang intentionally messy pero photogenic pa rin.“Morning,” bati niya, sabay upo sa tabi ni Katey. “Wala ka bang balak matulog nang mahaba kahit minsan?”“Hindi pwede. Hindi lahat ng tao tulad mo na kayang magpahinga kahit nasa panganib,” sagot ni Katey, hindi tumitingin.“Uy, unfair. Kahit natulog ako, panaginip ko pa rin yung mga nangyari kagabi. Kung totoo man