Chapter 4-Shadow and Spark

Shadows and Sparks

Pagbalik nila sa mansion ni Calvin, ramdam ni Katey ang bigat ng gabi. Tahimik ang paligid, pero hindi iyon nagbibigay ng kapanatagan. Para sa kanya, ang katahimikan ay madalas mas nakakatakot kaysa sa putok ng baril.

Bumaba siya ng sasakyan na alerto pa rin, habang si Calvin naman ay parang wala lang, naglalakad na parang galing lang sa isang party at hindi sa isang site kung saan muntik na silang mabiktima ng ambush.

“Seriously, Mayor,” sabi niya habang sinusundan ito papasok ng bahay, “you need to stop acting like everything’s fine. Hindi ito simpleng prank. Someone is really after you.”

Lumingon si Calvin, may pagod ngunit may ngiting nakahalo. “And I told you already, Katey. I trust you. If someone’s after me, I’m confident you won’t let them touch me.”

Argh, this man. Kung ibang kliyente iyon, baka natuwa siya sa tiwala. Pero dahil kay Calvin? Para bang sinasabi nitong superhero siya.

Pagdating nila sa loob ng mansion, sinalubong sila ng mga tao: kasambahay, butler, at higit sa lahat si Elisse—ang long-time friend at event organizer ni Calvin.

“Oh my God, Calvin!” halos pasigaw na bati ni Elisse, sabay lapit at hawak agad sa braso nito. “I heard what happened. Are you okay? You shouldn’t have gone there! Ang reckless mo!”

Napatigil si Katey, nakatingin sa kamay ng babae na nakakapit kay Calvin. Hindi niya alam kung bakit, pero may mainit na pakiramdam na sumiklab sa dibdib niya.

“I’m fine, Elisse,” sagot ni Calvin, may lambing ang boses. “Don’t worry, I had Katey with me.”

Napalingon si Elisse kay Katey, mula ulo hanggang paa ang tingin, parang sinusuri siya. “Ah… so this is your new bodyguard.” May ngiti sa labi pero halata ang pag-aalinlangan sa tono. “She looks… tough.”

Ngumisi si Calvin. “She’s more than tough. She’s scary.”

Napasinghap si Katey. “Excuse me?!”

Pero nagtawanan lang sina Elisse at Calvin.

---

Kinagabihan, habang nasa balcony si Katey nagbabantay, lumapit si Calvin dala ang dalawang tasa ng kape.

“Here,” alok nito. “Black, no sugar. You look like the type.”

Nagdalawang-isip si Katey pero kinuha rin ang tasa. “Salamat.”

Tahimik silang uminom ng kape, tanging ingay lang ng mga kuliglig ang naririnig. Maya-maya, nagsalita si Calvin.

“You don’t like Elisse, do you?”

Halos mabitawan ni Katey ang tasa. “What? Bakit ako—why would I even care?”

Ngumisi si Calvin, yung tipong ngiting alam mong may alam. “Because you glared at her when she held my arm.”

Nag-init ang pisngi ni Katey. “I did not glare! I was… assessing the situation. For security purposes.”

“Security purposes,” ulit ni Calvin, tumatawa. “Sure. Kung ayaw mong aminin, fine. But honestly, I don’t mind. Nakakatuwa lang isipin na my bodyguard might actually be jealous.”

“Jealous?!” halos pasigaw si Katey. “Don’t flatter yourself, Mayor. Hindi ako ganoon.”

Ngumisi si Calvin, nakatingin sa kanya nang diretso. “Then why are you blushing?”

Natigilan si Katey. Oh no. He noticed. Mabilis siyang tumayo, naglakad palayo. “I’m going to check the perimeter,” sabi niya, pilit na kalmado.

Pero sa loob-loob niya, ramdam niyang nagugulo na siya. Hindi dapat. Hindi puwede.

---

Kinabukasan, may charity gala si Calvin na kailangan niyang puntahan. Bilang mayor, expected siyang dumalo, pero bilang “playboy,” expected ding maging sentro ng atensyon.

At siyempre, kasama si Katey bilang shadow niya.

Pagdating nila sa venue, agad silang sinalubong ng mga camera at reporters. Flash dito, tanong doon. “Mayor Calvin! Is it true na may death threat ka? Mayor, who’s this woman beside you?”

“Security,” maikling sagot ni Calvin, sabay ngiti. “But don’t worry, I’m in good hands.”

Napapikit na lang si Katey. Good hands? Really?

Sa loob ng ballroom, agad silang nilapitan ng mga VIP at socialites. At tulad ng inaasahan, si Elisse na naman ang unang sumulpot, nakasuot ng dazzling red gown.

“Calvin, darling, dance with me,” aya niya agad, hawak na naman sa braso nito.

Bago pa makatanggi si Katey, ngumiti si Calvin at tumingin sa kanya. “Bodyguard, is it safe?”

Napakurap si Katey. “Excuse me?”

“Safe ba to dance?” tanong nito, nakangiting parang bata.

“Mayor, this isn’t the time—”

Pero hindi na siya tinapos ni Calvin. “Then I’ll take that as a yes.”

At hinila na siya ni Elisse papunta sa dance floor.

Habang pinapanood iyon ni Katey, may kakaibang kirot siyang naramdaman. Hindi iyon parte ng trabaho niya, pero bakit parang hindi niya matanggap?

At habang nakatutok ang mata niya kay Calvin, hindi niya namalayan na may isang waiter sa gilid ng ballroom na matagal nang nakamasid sa kanila—hindi para maglingkod, kundi para magbantay. Sa bulsa ng waiter ay may nakatagong maliit na baril, at ang tingin nito’y nakatuon lang kay Calvin.

---

Sa kalagitnaan ng sayaw, nakahalata si Katey ng kakaiba. Ang waiter ay kumikilos palapit, hawak ang tray pero masyadong tense ang kilos.

Agad siyang kumilos, mabilis na dumaan sa mga tao at binangga ang waiter bago pa ito makaporma. Nahulog ang tray, sumabog ang mga baso sa sahig, at doon niya nakita ang kislap ng bakal.

“Gun!” sigaw niya.

Nagkagulo ang buong ballroom. Napatigil ang tugtog, nagsisigawan ang mga tao. Agad niyang tinabig si Calvin papalayo habang hinawakan ang kamay ng waiter. Naglaban sila, pilit nitong inilalabas ang baril, pero mas mabilis si Katey.

Isang mabilis na disarm move at natanggal niya ang baril sa kamay ng lalaki, sabay tinulak ito sa sahig. “Security! Over here!”

Mabilis na rumesponde ang mga guwardiya, dinampot ang suspek.

Humihingal si Katey, hawak pa rin ang baril na nakuha niya. At nang lumingon siya, naroon si Calvin—nakatingin sa kanya na para bang ibang babae ang nakikita niya. Hindi ang bossy, supladang bodyguard, kundi isang warrior na handang ipaglaban ang buhay niya.

“Katey…” bulong ni Calvin, halos hindi marinig. “You just saved me. Again.”

Ngumiti siya ng matalim. “That’s my job, Mayor.”

Pero bago pa siya makaalis, biglang hinawakan ni Calvin ang kamay niya. Mainit, matatag. At sa gitna ng kaguluhan, sa harap ng lahat, tumitig ito sa kanya.

“You’re more than just my bodyguard, Katey. You’re my only shield.”

At doon, sa unang pagkakataon, hindi na alam ni Katey kung alin ang mas delikado—ang mga taong gustong pumatay kay Calvin… o ang unti-unting damdaming pilit niyang itinatanggi.