All Chapters of จอมใจจอมมาร: Chapter 151 - Chapter 160

คล้อยหลังฟ่านเจิงที่ออกไปจัดการทุกสิ่งอย่างงุนงง โดยมีเฟิงหลิวและหยวนจงเดินตามออกไปอย่างแปลกใจฟางหลันและเฉินเซียงก็เข้ามาทางเหม่ยหลินอย่างตื่นเต้น“สตรีงดงามมากเสน่ห์อย่างพวกเราต้องเด็ดขาดอย่างนี้ล่ะ” ฟางหลันกอดอกเชิดหน้ากล่าวขึ้นก่อน“แน่นอนว่า หากเป็นชายที่เรามิได้มีใจให้ ต่อให้คุกเข่าตรงหน้า ปาดคอกัดลิ้นต่อหน้า เราก็ต้องปฏิเสธให้เด็ดขาด” เฉินเซียงรีบกล่าวเสริมพร้อมถูมือไปมาอย่างหมายมาด “มาเถิด นายหญิง มาแต่งกายให้งดงามที่สุด พร้อมเปิดศึกเจรจาตัดเยื่อใย”“เริ่มเลย มัวช้าอยู่ไย” เหม่ยหลินเอ่ยเสียงเฉียบ ยอมรับทุกประโยคของสองสตรีตรงหน้า การแต่งกายสามารถเรียกความมั่นใจในการเจรจาได้จริงๆ ทั้งยังสามารถข่มขวัญคู่สนทนาได้ในระดับหนึ่งนางต้องจัดการทุกสิ่งแทนสามีให้จงได้อันที่จริง เรื่องนี้นับว่าเป็นเรื่องในความรับผิดชอบของนางโดยตรง การจัดการกับบุรุษที่คิดจะแทรกกลางระหว่างนางกับสามี นางต้องจัดการด้วยตนเอง เพียงแต่นางจับดาบไม่เป็นนี่นา ต้องเจรจาสงบศึกเท่านั้น!อีกทั้ง งานแต่งงานของนางกับพี่หงจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วัน นางจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องอัปมงคลขึ้นก่อนเด็ดขาด หากงานแต่งของนางมีศพตายเกลื่อ

ประโยคยาวเหยียดทำทุกคนพลันอึ้งงัน หญิงสาวยกยิ้มหวานล้ำท่าทางอ่อนโยนกิริยาสูงส่งเจิดจรัสดั่งนางพญา แล้วกล่าวต่อว่า “พระองค์ยังมีคนที่รออยู่นับร้อยในวังหลัง มีโอรส มีธิดา มีขุนนางและข้าราชบริพารที่จงรักภักดี มีประชาชนมากมายที่ฝากชีวิตเอาไว้กับพระองค์ พวกเขากำลังรอพระองค์อยู่ พวกเขาไม่ต้องการสิ่งใด นอกจากจักรพรรดิที่ทรงพระปรีชา ดูแลแว่นแคว้นอย่างเต็มความสามารถ มิใช่ชายชั่วที่เดินทางมาระรานภรรยาผู้อื่น และที่สำคัญ เหล่าทหารกล้าตรงหน้า ก็หาใช่เครื่องมือระบายอารมณ์ตอบสนองความเอาแต่ใจกับเรื่องเล็กน้อยไม่ ชีวิตของพวกเขาล้วนมีค่า มีลูกมีภรรยารออยู่ที่บ้าน”ทุกถ้อยวาจาที่อ่อนหวานเรียบเรื่อยนี้ ทำเอาคนฟังทำได้แค่กะพริบตามอง ทุกสิ่งคือความจริง ไร้ซึ่งข้อโต้แย้งทุกประการแต่กระนั้น เว่ยชางไท่ยังคงเอ่ยแทรกเสียงกดต่ำ เขาหาได้ยอมจำนวนด้วยเหตุผลที่ดีไม่ “โอรสสวรรค์เช่นเรา ย่อมรู้ว่าอะไรเป็นอะไร หากแต่สตรีบางคนกลับมองไม่เห็นค่าในความรักของเรา ใฝ่ต่ำจนเกินไป”เส้นเสียงหวานกังวานยังคงดังก้องไปทั่ว “โอรสสวรรค์ ผู้ใดบ้างไม่ต้องการ เหนือสุดในแผ่นดิน ใครบ้างไม่ใฝ่ฝัน แต่ท่านรู้หรือไม่ การเป็นใหญ่อยู่เหนือใค

สิบห้าวันผันผ่าน...งานแต่งงานของทั้งสองก็เกิดขึ้นท่ามกลางความวุ่นวาย เนื่องจากเป็นงานเลี้ยงใหญ่ แขกเหรื่อมากมาย แทบจะยกมากันทั้งยุทธภพเพื่อความปลอดภัยมิให้ผู้ใดมาก่อเหตุร้าย อันอาจจะทำให้งานแต่งงานถูกขัดขวาง หงซือกวนผู้สุขุมเยือกเย็นจึงกลายเป็นเจ้าบ่าวที่เคร่งขรึมเครียดตึงยิ่งกว่าเดิมมากโข เหตุที่กล่าวเช่นนี้ เพราะว่าเขาเพิ่มค่ายกลมรณะให้โหดเหี้ยมมากยิ่งขึ้นเป็นสิบเท่า สั่งสมุนทั้งหมดให้กลายร่างเป็นกำแพงมนุษย์ ทั้งยังอยู่กับเจ้าสาวตลอดเวลา กระทั่งส่งตัวเข้าหอ เขายังดื่มฉลองกับเหล่าผู้อาวุโสของสำนักใหญ่ทั่วยุทธภพเพียงครู่เดียวเท่านั้น ก็รีบเร่งเข้าห้องหอไปหาเจ้าสาวทุกย่างก้าวของเขาล้วนระมัดระวัง ด้วยรู้สึกได้ถึงลางสังหรณ์ ว่าศัตรูที่ร้ายเหลือ ไม่เท่าเกลือเป็นหนอนแต่กระนั้น ทุกอย่างก็ยังคงผ่านไปอย่างราบรื่น ไร้คลื่นลมอันใดเวลาผ่านไปจนเหม่ยหลินตั้งครรภ์เวลานั้น...แคว้นเว่ยกับแคว้นต้าโจวเปิดศึกกันอีกครั้งเพราะโจวเหวินหลงฮ่องเต้ทรงประชวรยังไม่วี่แววว่าจะดีขึ้น รัชทายาทที่ทรงแต่งตั้งก็ถูกลอบวางยาพิษอาการสาหัส เป็นตายไร้คำตอบ องค์ชายทั้งหลายก็ไร้ซึ่งน้ำหนึ่งใจเดียวกันจ้าวเสวียนฮองเฮา

คำนำนักเขียนสืบเนื่องจากนิยายเรื่องจอมใจจอมมารที่นักเขียนได้แต่งออกมาเป็นเรื่องราวที่ตอนจบออกจะเศร้าไปสักหน่อย คือผู้หนึ่งตายอีกผู้หนึ่งต้องอยู่อย่างเดียวดาย แม้วิญญาณยังคงวนเวียนรอบกายมิห่างหายทุกราตรี ทว่ามิอาจโอบกอดหรือบอกรักด้วยรสสัมผัสลึกซึ้งได้คนผู้หนึ่งจึงทำได้เพียงบอกรักด้วยวาจาละมุนละไมต่อภรรยาของเขาซึ่งเป็นเพียงวิญญาณคล้ายหมอกควัน ดังนั้น นักเขียนจึงกลับมาแต่งต่อให้พวกเขาได้เจอกันอีกครั้งในภพชาติใหม่และได้ครองรักกันมิแยกจากตลอดกาลนิยายเรื่องสราญรมย์สราญใจแม้ตายมิพรากจากนี้ จึงเป็นภาคต่อจากเรื่องจอมใจจอมมารค่ะ คำเตือนนิยายเรื่องนี้เป็นยุคสมัยสมมติทุกตัวละครไม่มีอยู่จริงไม่อ้างอิงประวัติศาสตร์ชาติใดทุกสิ่งล้วนเกิดจากจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้นขอให้ทุกท่านสนุกและมีความสุขกับการอ่านค่ะหลี่หง**************พานพบอีกคราข้าเป็นของเจ้าพลังแห่งรักนั้น จะส่งผลให้หยั่งลึกไปถึงจิตวิญญาณต่อให้ตายแล้วเกิดใหม่ เขาในภพชาตินี้ก็ยังไม่ลืมความผูกพัน ยังคงรักมั่นมิแปรผันพานพบมิใช่แค่วาสนา แต่เป็นสัญญาว่าจะตามหาให้เจอมีเพียงนางที่เขาพร่ำเพ้อ หวังเคียงข้างตลอดไปต่อให้ต้องแย่งช

รอบกายของพวกเขามีบรรยากาศอันบริสุทธิ์สดใสเฉกมิตรสหายโอบล้อม ไม่มีเรื่องชู้สาวสักกะผีกหลัวลี่ลี่น่ารักร่าเริงเรียกไป๋เว่ยซินว่าพี่สาวทุกคำ เฉินเจียหมิงอมยิ้มอบอุ่นตลอดเวลา ถามไถ่อาการป่วยของไป๋เว่ยซินอย่างห่วงใยทุกคำ ทั้งสองยังมีข้าวของที่ซื้อมาฝากไป๋เว่ยซินหลายชิ้น แสดงออกถึงความบริสุทธิ์ใจท่วมท้นมีเพียงคนโง่เท่านั้นถึงจะหลงเชื่อและไป๋เว่ยซินผู้นี้ที่เพิ่งเข้าร่างมาไม่มีทางเชื่อสักนิดไม่ผิด! ไป๋เว่ยซินคนเก่าไม่อยู่เสียแล้ว...นางรู้สึกโดดเดี่ยวจึงเลือกตัดขาดได้อย่างเด็ดเดี่ยวไป๋เว่ยซินคนปัจจุบันซึ่งมีวิญญาณของสาวจากยุคศตวรรษยี่สิบเอ็ดให้รู้สึกเวทนาและครั่นคร้ามในคราเดียวกัน คุณหนูในห้องหอผู้นี้ อ่อนแอเปราะบาง ทั้งทางร่างกายและจิตใจโดยแท้ เพียงแต่กลับตัดสินใจได้เฉียบคมเกินหยั่งทั้งหมดคือเรื่องราวเมื่อสิบวันที่แล้วก่อนที่เหม่ยหลินจะมาสิงร่างของไป๋เว่ยซินและกลายเป็นไป๋เว่ยซินเต็มตัวโดยไม่มีใครผิดสังเกตยามนี้ หลังพุ่มไม้ ไป๋เว่ยซินยังคงยืนนิ่งเงียบงัน ลอบสังเกตคู่หมั้นตนกับญาติสาวผู้น้องของเขาอยู่เช่นนั้นพวกเขายังคงมองหน้าส่งยิ้มและหยอกเย้าสนิทสนม มือของทั้งคู่สัมผัสกันหลายครั้ง