All Chapters of หย่าเสร็จ ท่านประธานฉวยโอกาสเป็นสามีใหม่: Chapter 71 - Chapter 80

100 Chapters

บทที่ 71

บทที่ 71“หรือว่าฉันต้องวนเวียนอยู่กับพวกตระกูลสวีตลอดชีวิต ไม่สามารถมีสังคมของตัวเองได้เลยงั้นสิ?” สวีเหยียนซีเอ่ยเสียงเย็น“อะไรคือพวกตระกูลสวี นั่นมันบ้านของเราต่างหาก” สวีเหยียนเช่อรีบแก้คำพูดอย่างจริงจัง“พี่เลิกทำธุรกิจเหอะ ไปเป็นหัวหน้าขายตรงน่าจะเหมาะกว่า”“...” สวีเหยียนเช่อถอนหายใจด้วยความเหนื่อยใจ ก่อนจะอธิบายอย่างใจเย็น “ซีซี พี่ไม่ได้หมายความอย่างอื่น พี่แค่เป็นห่วงว่าเธอจะคบคนผิดจนถูกเอาเปรียบ พวกนั้นไม่ใช่ชนชั้นเดียวกับเรา แถมวิถีชีวิตก็มั่วซั่วไปหมด เธอรู้จักกับฉินเซียวตั้งยี่สิบสองปี ยังถูกเขาหลอกจนหัวปั่น แล้วนับประสาอะไรกับพวกคุณชายคุณหนูที่ใช้ชีวิตเสเพลไปวัน ๆ ล่ะ?”สวีเหยียนซีนึกถึงคำพูดของโหยวฉีที่เคยพูดไว้ว่าเขานั้นเป็นนักปั่นหัวขั้นเทพ จอมบงการ และยังเป็นพวกโรคจิตที่ผ่านมาเธอไม่เคยสังเกตเห็นเลยสักนิดเมื่อได้สติกลับมา เธอแค่นเสียงเย็นชาว่า “อย่าคิดว่านอกจากตระกูลสวีแล้ว คนอื่นจะเป็นคนไม่ดีไปเสียทั้งหมด การที่ฉินเซียวต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ไม่ใช่เพราะแผนที่พวกพี่วางไว้หรอกเหรอ?”เมื่อเห็นว่าเธอยังเลือกที่จะเข้าข้างฉินเซียวอยู่บ้าง แววตาของสวีเหยีย
Read more

บทที่ 72

บทที่ 72สวีเหยียนซีกลอกตา “ฉันไม่ต้องการ”“แต่พี่อยากมอบทุกอย่างของพี่ให้เธอ”ถ้าเธอยังตอบกลับไปอีกคำเดียว คงเป็นเพราะเสียสติไปแล้วจริง ๆเมื่อลงจากรถ สวีเหยียนซีไม่อยากให้เขามาแตะต้องตัว จึงเลือกเดินนำไปก่อน ในขณะที่สวีเหยียนเช่อยกมุมปากขึ้น อารมณ์ดีอย่างเห็นได้ชัดประตูเป็นระบบสแกนลายนิ้วมือและรหัสผ่าน แต่เขาไม่ได้ใช้ลายนิ้วมือ กลับเลือกที่จะกดรหัสผ่านแทน “ซีซี คือวันเกิดของเธอ”สวีเหยียนซีพยายามทำเป็นไม่สนใจคำพูดของเขาแต่เมื่อก้าวเข้าไปในบ้านและเห็นการออกแบบภายในอย่างชัดเจน เธอกลับชะงักสวีเหยียนเช่อยืนอยู่ข้าง ๆ จ้องเธอด้วยสายตาอ่อนโยน “นึกอะไรออกแล้วใช่ไหม? ที่นี่พี่ออกแบบตามความฝันของเธอในวันเกิดอายุสิบแปดปีเลย ชอบไหม?”สีหน้าของเธอซับซ้อน ความทรงจำในอดีตย้อนกลับเข้ามาในห้วงความคิดในวันพิธีฉลองอายุครบสิบแปดปี สวีกั๋วหมิงและภรรยาไม่ได้มาร่วมงาน มีเพียงสวีเหยียนเช่อที่ถือช่อดอกไฮเดรนเยีย ซึ่งเป็นดอกไม้ที่เธอชอบที่สุด มาถึงตรงเวลา ถึงเธอเสียใจที่อยู่บ้าง แต่ก็รู้สึกซาบซึ้งใจที่อย่างน้อย พี่ชายก็ยังเห็นเธอเป็นน้องสาว วันนั้นเธอร้องไห้จนบอกเขาไปว่าอยากมีคฤหาสน์ใหญ่ ๆ เป็น
Read more

บทที่ 73

บทที่ 73“ปล่อยฉันนะ! ปล่อยเดี๋ยวนี้!” ใบหน้าของสวีเหยียนซีซีดขาว ร่างกายสั่นระริก พยายามดิ้นรนสุดแรง“ซีซี อย่าปฏิเสธพี่เลยนะ” สวีเหยียนเช่อพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน แต่แขนกลับโอบรัดเธอไว้แน่นยิ่งกว่าโซ่ตรวนสมองของสวีเหยียนซีปั่นป่วนไปหมด มีเพียงความคิดเดียวคือต้องหนีให้พ้นจากอ้อมกอดบ้าคลั่งนี้ให้ได้ อย่างไม่ทันคิด เธอก็ก้มหน้าลงกัดเข้าที่ไหล่ของเขาอย่างเต็มที่แม้จะมีเสื้อสูทหนา ๆ กั้นอยู่ เธอก็กัดลงไปจนสุดแรง มือทั้งสองข้างทุบตีแผ่นหลังของเขาไม่หยุดสวีเหยียนเช่อไม่อยากปล่อยเธอเลย แต่เมื่อได้ยินเสียสะอื้นที่ขาดห้วงของเธอ ใจเขาก็อ่อนยวบลง“ซีซี...”ทั้งร่างสวีเหยียนซีสั่นเทิ้มเต็มไปด้วยความกลัว ความโกรธ และความรังเกียจที่ฉายชัดในแววตา“ซีซี ขอโทษ ที่พี่ทำให้เธอตกใจกลัว” สวีเหยียนเช่อเอ่ยเสียงนุ่มคล้ายจะปลอบโยน“ระหว่างเราไม่มีทางเป็นไปได้! นายตัดใจซะเถอะ!” เธอพูดรัวเร็ว ก่อนจะสะบัดตัววิ่งออกจากห้องไปโดยไม่ลืมใช้มือขยี้ริมฝีปากอย่างแรงราวกับต้องการลบสิ่งสกปรก แม้เขาจะยังไม่ได้แตะต้องจริงจัง แต่กลิ่นของเขาที่ติดอยู่ก็ทำให้เธอรู้สึกขยะแขยง!“ซีซี” สวีเหยียนซีถอนหายใจหนัก ๆ ก่อ
Read more

บทที่ 74

บทที่ 74จ้าวจวิ้นโจวหันไปมองเธอแวบหนึ่ง “ไม่รู้ตัวเลยเหรอว่าเสียงตัวเองสั่นอยู่?”ทันใดนั้น กำแพงที่สวีเหยียนซีพยายามสร้างขึ้นมาก็พังทลายลง น้ำตาทะลักทลายออกมาจนไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไปจากที่เคยกัดฟันสะอื้นเบา ๆ สุดท้ายเสียงร้องไห้สะอื้นก็ไม่อาจกลั้นไว้ได้อีกในรถที่เงียบสงบ มีเพียงเสียงร่ำไห้ของเธอที่ระเบิดออกมาเมื่อได้ยินเสียงร้องไห้ของเธอ จ้าวจวิ้นโจวรู้สึกหงุดหงิดใจ มีความคิดว่าเมื่อกี้เขาเตะเบาไปหน่อย น่าจะหักแขนของสวีเหยียนเช่อด้วยตัวเองไปเลยเขาจอดรถข้างทาง แล้วยื่นกระดาษทิชชูทั้งกล่องให้เธอเขาไม่ได้ปลอบให้เธอหยุดร้องไห้ แต่รู้ว่าการได้ระบายออกมาย่อมดีกว่าการเก็บเอาไว้สวีเหยียนซีหยิบกระดาษทิชชูขึ้นมาเช็ดน้ำตา แล้วค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองเขา ดวงตาทั้งคู่ยังคงคลอด้วยน้ำตา “เมื่อกี้ฉันเห็นค่ะ”เสียงของเธอยังคงสะอื้นอยู่ ทำให้คนที่ได้ยินอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสารจ้าวจวิ้นโจว “หืม” อย่างสงสัย เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมา“คนของสวีเหยียนเช่อขับรถชนรถโรลส์-รอยซ์ของคุณค่ะ” สวีเหยียนซีเหลือบตาขึ้นลงเพื่อสำรวจว่าเขามีบาดแผลหรือไม่มุมปากของจ้าวจวิ้นโจวโค้งลึ
Read more

บทที่ 75

บทที่ 75สวีเหยียนซีไม่ได้กดโทรออก เธอยืนนิ่งอยู่กับที่จ้าวจวิ้นโจวเดินเข้ามาใกล้ แล้วก้มลงมองพร้อมขมวดคิ้ว “ร้องไห้กับผมไม่พอ ยังจะไปร้องกับคุณโหยวอีกเหรอ?”“คุณไม่ใช่รำคาญฉันเหรอ…”คนบางคนขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม “ผมไปรำคาญคุณตอนไหน?”“งั้นคุณ”เห็นว่าตอนนี้เธออารมณ์ไม่ปกติจึงไม่ถือสาที่เธอคิดฟุ้งซ่าน แล้วยื่นน้ำเปล่าอัดแก๊สให้เธอขวดหนึ่ง “ร้องจนคอแห้งแล้ว ดื่มซะสิ”“...” ที่แท้ก็ออกมาซื้อน้ำนี้เองเธอรับน้ำมา ตั้งใจจะขอบคุณ แต่ก็นึกถึงคำเตือนของเขาได้ในที่สุด จึงกลืนคำขอบคุณนั้นลงไปตอนนี้เธอสังเกตเห็นว่าจ้าวจวิ้นโจวถือถุงพลาสติกมาด้วย“เค้ก เอาไหม?” เขาถาม“คุณไปซื้อเค้กมาด้วยอ่อ?” สวีเหยียนซีประหลาดใจเล็กน้อย อารมณ์ของเธอเริ่มสงบลงโดยไม่รู้ตัว“ขึ้นรถก่อน”สวีเหยียนซีไม่ได้พูดอะไร หันหลังเดินกลับไปนั่งบนรถจ้าวจวิ้นโจววขึ้นรถตามมาแล้วเปิดถุงออก ก่อนจะถามเธอ “รสสตรอว์เบอร์รี บลูเบอร์รี หรือมะม่วง?”เธอเพ่งมองเข้าไปในถุงก็พบว่ามีเค้กหลายรสชาติ ที่จริงแล้วมันเป็นแค่เค้กสำเร็จรูปที่ขายในร้านสะดวกซื้อที่เปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง “บลูเบอร์รี”จากนั้นจ้าวจวิ้นโจวก็ฉีกซองเค้ก
Read more

บทที่ 76

บทที่ 76เขาอยากให้เธอเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากเขาแต่พอมาคิดถึงเรื่องเมื่อคืนแล้ว ใจของเธอก็ยังสั่นไหวตอนนั้นสวีเหยียนเช่อที่ตาแดงก่ำก็พูดกับเธอว่าเขาอยากฆ่าฉินเซียว เธอไม่พูดถึงว่ามันน่ากลัวขนาดไหน รู้สึกว่าเขาจะต้องบ้าคลั่งถึงขนาดกล้าไปฆ่าจ้าวจวิ้นโจวได้แน่ ๆกลับมาถึงคอนโด เธอก็ล้มตัวนอนอยู่บนโซฟา มองเพดานด้วยสายตาเหม่อลอยควรทำยังไงดี?หรือว่าจะต้องอดทนจนกระทั่งฉินเซียวจดทะเบียนสมรสแล้วค่อยหนีออกจากเมืองจิง?ทันทีที่มีความคิดนี้เกิดขึ้น ก็เริ่มฝังลึกลงไปในใจเธออย่างรวดเร็วตอนนี้คิด ๆ ดูแล้วก็คงจะมีแต่วิธีนี้เท่านั้นแต่ตอนนี้เธอต้องอดทดให้ผ่านสิบกว่าวันนี้ไปให้ได้ก่อนและในเวลานี้เอง เสียงกริ่งที่ประตูก็ดังขึ้นเธอคิดว่าเป็นจ้าวจวิ้นโจวที่ย้อนกลับมา เพราะยังไงคนที่รู้ว่าเธอพักอยู่ที่นี่ก็มีเพียงแค่เขากับผู้ช่วยฟางเท่านั้น เพราะฉะนั้นคนที่สามารถมาที่นี่ได้ ก็คงจะมีแค่จ้าวจวิ้นโจวคนเดียวแต่เมื่อเธอเปิดประตูออกมาก็เห็นโหยวฉียืนอยู่ด้านนอก เธอถึงกับมึนงง“ฉีฉี เธอมาได้ยังไง?!”ตอนนี้โหยวฉีใส่ชุดนอนอยู่ ใส่เสื้อคลุมกันลมแบบยาวไว้ด้านนอก ขนาดรองเท้ายังใส่รองเท้าแตะที่ใส
Read more

บทที่ 77

บทที่ 77สวีเหยียนเช่อทำตามความฝันวัยสิบแปดปีของสวีเหยียนซีสำเร็จ แล้วก็ยังจำได้ตลอดว่าเมื่อก่อนสวีเหยียนซีชอบเค้กเครปมะม่วงที่สุดแต่ความชอบของคนเราไม่มีทางจะเหมือนเดิมไปตลอดหรอกสวีเหยียนซีในตอนนี้เธอไม่ชอบสไตล์ยุโรปโทนสีครีม เธอชอบสไตล์โมเดิร์นฝรั่งเศส เธอก็ได้ไม่ชอบเครปเค้กมะม่วงแล้ว เธอเริ่มชอบบลูเบอร์รี่แล้วสวีเหยียนเช่อพยายามใช้ของที่สวีเหยียนซีเคยโหยหามาก่อน เพื่อให้เธอชอบแต่ความเป็นจริงแล้วเขายังหยุดอยู่แค่ความเข้าใจสวีเหยียนซีในเมื่อก่อน แถมยังคิดว่ามันเป็นฝีมือของตัวเองที่ทำให้ได้มาสวีเหยียนซีพูดขึ้นด้วยเสียงอู้อี้ “ฉันแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงคิดกับฉันจากน้องสาวเป็นผู้หญิงคนหนึ่งได้”ถึงแม้ว่าจะไม่ได้มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือด แต่ความสัมพันธ์แบบพี่น้องก็ฝังลึกอยู่แล้วโหยวฉีพูดขึ้นว่า “เธอก็คิดซะว่าเขาเพี้ยนไปแล้ว”ดูเหมือนว่า… ให้ความเข้าใจแบบนี้ก็ได้นะ“แล้วเธอจะทำยังไงต่อ?” โหยวฉีถามกลับไปยังคำถามแรก“ยังไม่ได้คิดเลย” สวีเหยียนซียังไม่อยากบอกกับโหยวฉีในตอนนี้เกี่ยวกับความคิดที่เธอจะออกจากเมืองจิง เพราะเธอก็ยังไม่รู้ว่าเรื่องหลังจากนี้จะเป็นยังไง“ทำไมถึงไ
Read more

บทที่ 78

บทที่ 78“พ่อโทรหาหนูมีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?” สวีเหยียนซีไม่ได้อธิบายอะไร พูดเข้าเรื่องทันที“เอาแต่ใจตัวเองไปอยู่ข้างนอกนานขนาดนี้ เลิกได้แล้ว ควรกลับบ้านได้แล้วมั้ง”ถ้าเกิดคนที่ไม่เข้าใจสถานการณ์ได้ยินบทสนทนาของพวกเขา เดาว่าจะต้องเข้าใจผิดคิดว่าเธอเป็นลูกสาวที่โกรธจนหนีออกจากบ้านไป หลังจากนั้นพ่อโทรมาดุเธอเร่งให้เธอกลับบ้านสวีเหยียนซีพบว่าตระกูลสวีมีจุดเด่นที่เหมือนกันมากอยู่อย่างหนึ่งคือหน้าด้านหลังจากที่เรื่องพวกนี้เกิดขึ้น สวีกั๋วหมิงยังสามารถแกล้งทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อนใช้ฐานะพ่อเรียกให้เธอกลับบ้าน และยังสามารถบิดเบือนความจริงประณามว่าเธอใช้อารมณ์เกินเหตุเธอใส่รองเท้าอย่างใจเย็น “ตอนนี้แม่ของกับสวีหว่านหนิงไม่อยากเจอหนูที่สุด ถ้าหนูกลับบ้านไป เดาว่าทุกคนต้องไม่ดีใจแน่ ๆ ดังนั้นหนูจะไม่กลับไปแล้ว ในเมื่อตอนนี้พ่อโทรมาหาหนู ถ้าอย่างนั้นหนูจะบอกพ่อเลยแล้วกันว่าปีใหม่หนูไม่กลับไปแล้ว”คำพูดสุดท้ายกระตุ้นความโกรธของสวีกั๋วหมิงได้สำเร็จ“นี่คือบ้านของแก ไม่กลับบ้านมาฉลองปีใหม่ ถ้าอย่างนั้นแกจะไปไหน! แม่แกก็แค่กำลังโกรธ แม่แกเป็นคนเลี้ยงแกให้โตมากับมือ ทำไมเธอจะไม่ชอบแก?”
Read more

บทที่ 79

บทที่ 79ระหว่างพักกลางวัน สวีเหยียนซีได้รับสายจากโหยวฉีบอกว่าฝ่ายนั้นตอบตกลง เธอก็ได้จัดเตรียมเอกสารที่เกี่ยวข้องไปทันทีหลังจากคุณหม่าผู้ซื้อที่ดูคอนโดเสร็จเรียบร้อยแล้ว รู้สึกพอใจเป็นอย่างมากทั้งสองฝ่ายก็เดินทางไปธนาคารและสํานักงานที่ดิน เพื่อโอนเงินและเปลี่ยนชื่อเจ้าของที่ เรื่องทั้งหมดก็จัดการได้อย่างราบรื่นออกมาจากสำนักงานที่ดิน ตอนที่สวีเหยียนซีจะแยกทางกับคุณหม่า ก็ได้พูดเตือนขึ้นว่า “คุณหม่าคะ ถ้าเป็นไปได้ควรรีบเปลี่ยนกุญแจประตูนะคะ จะได้ป้องกันไม่ให้ใครเข้าออกได้ตามใจ”คุณหม่ายิ้มออกมาบาง ๆ “ได้ครับ ผมกลับไปก็จะให้คนมาเปลี่ยนทันที ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะครับ คุณสวี”“ค่ะ ลาก่อนค่ะ”เธอมองตามรถของคุณหม่าที่ขับจากไปสวีเหยียนซีก็หันตัวเดินไปยังรถของตัวเอง เธอก็พบว่าสวีเหยียนเช่อยืนอยู่ข้างรถของเธออย่างไม่ยอมไปไหนเห็นทีเมื่อคืนที่จ้าวจวิ้นโจวทีบเขาไปทีหนึ่ง ก็คงจะไม่ทำให้เขาเจ็บหนักอะไรมากมายมิฉะนั้นวันนี้ก็คงไม่มาแสร้งทำเป็นคนดีต่อหน้าเธอหรอกสวีเหยียนซีทำเหมือนเขาเป็นอากาศ ไม่สนใจเขาและกำลังจะขึ้นรถเองสวีเหยียนเช่อทำหน้าตาบึ้งตึง ขวางหน้าของเธอไว้ “เธอไม่มีเงินทำไ
Read more

บทที่ 80

บทที่ 80สวีเหยียนซีถึงกับชะงักไปชั่วขณะ เข้าไปในห้องเลย… แบบนี้คงจะไม่ค่อยดีสักเท่าไรนะคะ เธอกำลังใช้คำพูดแบบอ้อม ๆ แต่ก็พบว่าฟางห่าวไปยุ่งเรื่องงานของตัวเองตั้งนานแล้วไม่มีวิธีอื่น เธอทำได้แค่จำใจเดินเข้าไป และหวังว่าจ้าวจวิ้นโจวจะไม่อยู่ในห้องไม่เห็นว่ามีคนอยู่ข้างใน อวัยวะทั้งห้าของสวีเหยียนซีชาไปชั่วขณะจริง ๆ เลย กลัวอะไรก็ต้องเจออย่างนั้นหาประตูลับเจอ สวีเหยียนซียืนอยู่หน้าประตู ก็พบว่าประตูลับเปิดแง้ม ๆ ไว้อยู่ไม่รู้ว่าทำไม เธอถึงมีความรู้สึกแปลก ๆ จ้าวจวิ้นโจวก็กำลังรอเธอให้เข้ามาหาเขาเธอไม่ได้เดินเข้าไปเลย แต่ว่าเคาะประตูลับนั่นด้วยความระมัดระวังอย่างมีมารยาท “ท่านประธานจ้าวคะ?”ไม่มีใครตอบรับเธอก็พูดเสียงดังขึ้น แต่ก็ยังไม่มีใครตอบรับเหมือนเดิมถ้าไม่ใช่ว่าฟางห่าวบอกว่าเขาอยู่ข้างในล่ะก็ ตอนนี้เธอคงหันหลังเดินออกไปแล้วแน่ ๆภายใต้การไม่มีทางเลือกนี้ เธอผลักประตูลับแล้วเลือกที่จะเดินเข้าไปการตกแต่งด้านในค่อยข้างเรียบง่ายมีเตียง โซฟา ตู้เย็นและของใช้จำเป็นอื่น ๆ เธอมองไปรอบ ๆ ก็ยังไม่พบแม้แต่เงาของจ้าวจวิ้นโจวเหมือนเดิม แต่กลับพบกว่าไฟในห้องน้ำสว่างอยู่
Read more
PREV
1
...
5678910
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status